Το μνημονιο ως πραξη παραβιασης των ανθρωπινων δικαιωματων

Στις 10 Δεκεμβρίου γιορτάζεται όπως κάθε χρόνο η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, σε ανάμνηση της υπογραφής της Παγκόσμιας Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στις 10 Δεκεμβρίου 1948. Όραμα των εμπνευστών της αποτελούσε ένας κόσμος με δικαιώματα και ελευθερίες χωρίς διακρίσεις, όπου ο σεβασμός και η τήρηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών θα διασφαλίζονταν σε οικουμενικό επίπεδο.

Σε μια προσπάθεια περιγραφής της πραγματικότητας που θα ακολουθήσει θα έχουμε την δυνατότητα νομίζω, να αντιληφθούμε το μέτρο και τον βαθμό σεβασμού και προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε παγκόσμιο αλλά και σε εθνικό επίπεδο. Όσον αφορά τη χώρα μας συγκεκριμένα, θα υπάρξουν αναφορές σε στατιστικά και οικονομικά δεδομένα καθώς επίσης και σε πολιτικές τακτικές που εφαρμόστηκαν κατά καιρούς.

Τα τελευταία έξι χρόνια η Ελλάδα και ο λαός της, θυματοποιήθηκαν και θυσιάστηκαν σε μεγάλο βαθμό από πολιτικές που είχαν δήθεν στόχο να προσφέρουν μια βιώσιμη λύση για την υπερχρέωση της χώρας και την έξοδο από την οικονομική κρίση. Μέσα από μια σειρά μεθοδευμένων κινήσεων με πολύ συγκεκριμένους σκοπούς και στόχους που κυριάρχησαν και σε πολιτικό επίπεδο, οι πολιτικές αυτές τακτικές κατέληξαν σε κατάφωρες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κοινωνικών δικαιωμάτων, θεμελιωδών ελευθεριών και καθεαυτού του κράτους δικαίου.

Αυτά που παρουσιάστηκαν ως δανειακές συμβάσεις “διάσωσης” είχαν ως αποτέλεσμα τη δυστυχία, την εκτίναξη της ανεργίας σε ποσοστό ρεκόρ (72% στις νέες γυναίκες και 60% στους νέους άνδρες), οδήγησαν στη μετανάστευση εκατοντάδων χιλιάδων νέων ανθρώπων, σε έκρηξη των αυτοκτονιών, στην περιθωριοποίηση των νέων, των ηλικιωμένων, των αδυνάμων, των φτωχών, των μεταναστών, των προσφύγων, με τα μισά παιδιά της χώρας να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, σε συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης, που τεκμηριώνεται στις εκθέσεις και τις δημόσιες δηλώσεις των ανεξάρτητων εμπειρογνωμόνων του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για τις συνέπειες του δημοσίου χρέους στα ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και σε μια σειρά δικαστικών αποφάσεων και πορισμάτων.

Το προκαταρκτικό πόρισμα της Επιτροπής Αλήθειας Δημοσίου Χρέους, σημείωσε ότι το ελληνικό χρέος είναι παράνομο, αθέμιτο, επονείδιστο, απεχθές και μη βιώσιμο. Το πόρισμα κατέληξε επίσης ότι οι πιστωτές ενεργούσαν κακόπιστα, διότι γνώριζαν ότι επιβάρυναν τη χώρα με ένα χρέος που δεν είναι βιώσιμο, με στόχο τη διάσωση των γερμανικών, των γαλλικών καθώς και των ελληνικών ιδιωτικών τραπεζών.

Με πρακτικές και τρόπους προώθησης και εφαρμογής κοινωνιοκτόνων μέτρων λιτότητας που απορρίφθηκαν πανηγυρικά στο σύνολο τους με ποσοστό 62% απο τον Ελληνικό Λαό στο Δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015 συνιστούν εφιάλτη και ντροπή για κάθε δημοκρατική συνείδηση. Το ελληνικό Κοινοβούλιο λειτουργούσε τη συγκεκριμένη χρονική περίοδο που ακολούθησε το Δημοψήφισμα με αντιδημοκρατικό τρόπο υπό το καθεστώς της βίας και του εξαναγκασμού που οδήγησε τελικά στη διάλυση της Βουλής.

Συμπερασματικά, το Δημόσιο χρέος της Ελλάδας τραυματίζει τους πολίτες της, πλήττει τη Δημοκρατία του τόπου, απογυμνώνει κορυφαίους δημοκρατικούς θεσμούς όπως το Κοινοβούλιο και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κατάφωρη παραβίαση των θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Στο σημείο αυτό αξίζει να αναφερθεί πως η αποτυχία και οι συνεχείς παραλείψεις συγκεκριμένων διεθνών οργανισμών και φορέων να προστατέψουν τα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε λαού κατά την επιβολή σκληρών πολιτικών λιτότητας συνεπάγεται επιπτώσεις και νομικής φύσεως…

* Ο Μιχάλης Σαββίδης είναι φοιτητής Πολιτικής Επιστήμης στο ΔΠΘ

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.