Ιση μεταχειριση η δικαιη μεταχειριση;

Ένα από τα ερωτηματικά, που χρήζει απάντησης στις μέρες μας, είναι και το πώς πρέπει να μεταχειρίζεται η πολιτεία τις πληθυσμιακές ομάδες που έχουν διαφορετική θρησκεία ή διαφορετική εθνοτική καταγωγή. Αφού αυξάνονται συνεχώς οι άνθρωποι που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας με την ιδιότητα του πρόσφυγα και του μετανάστη είναι έντονη η ανάγκη για πολιτικές που θα ανακουφίσουν αυτούς τους ανθρώπους.
 
Από την άλλη χρειάζεται επειγόντως αλλαγή πολιτικής και πιο δίκαιης μεταχείρισης της μειονότητας της Θράκης αλλά και άλλες ομάδες πληθυσμού που έχουν ελληνική υπηκοότητα από πλευράς πολιτείας.
 
Σε συλλογικό επίπεδο όσο αφορά στην αντιμετώπιση του διαφορετικού γενικά στη χώρα μας, οι αντιφάσεις σε πολλές περιπτώσεις είναι κωμικοτραγικές. Οι διεθνείς εξελίξεις όπως το προσφυγικό – μεταναστευτικό, αναδεικνύουν αυτές τις αντιφάσεις και ωθούν πολλές φορές προς θετική κατεύθυνση τα εσωτερικά ζητήματα της χώρας.
 
Τρανό παράδειγμα αντίφασης η έγκριση ίδρυσης συλλόγων όπως Πακιστανών, Αλβανών, Ελληνοσκοπιανών κ.α. από τα ελληνικά δικαστήρια, ενώ παρά τις καταδικαστικές αποφάσεις κατά της Ελλάδας του ΕΔΔΑ (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου), δεν επιτρέπουν και δεν εγγράφουν στα μητρώα τους τα πρωτοδικεία της χώρας οτιδήποτε περιέχει την λέξη «τούρκικος» ή «τουρκική» σε επωνυμίες συλλόγων κ.α..
 
Ακόμη και σε ατομικό επίπεδο πολλές φορές η ίση μεταχείριση και ισότητα από μόνη της δεν διασφαλίζει τα δικαιώματα των ανθρώπων όπως άτομα με ειδικές ανάγκες, των ομοφυλόφιλων ή τις σχέσεις μεταξύ των δυο φύλων.
 
Για παράδειγμα δεν μπορεί η πολιτεία ή οποιοσδήποτε άλλος λογικός νους, να επικαλεστεί την έννοια της ισονομίας – ισοπολιτείας που χρησιμοποιείται καθ’ υπέρβαση της ίδιας της έννοιας για την μειονότητα της Θράκης, για το θέμα της πρόσβασης στα πεζοδρόμια, και να ζητήσει να μην κατασκευάζονται οι ράμπες των πεζοδρομίων επειδή δεν χρησιμοποιούνται από ανθρώπους που δεν έχουν κινητικά προβλήματα. Ευτυχώς στην περίπτωση αυτή έχει υιοθετηθεί η έννοια της δίκαιης μεταχείρισης από τις αρχές. Εξάλλου ο Αριστοτέλης ορθώς το είχε επισημάνει λέγοντας: «Δεν υπάρχει τίποτε πιο άνισο από την ίση μεταχείριση των άνισων», διότι αν ίσχυε η ισότητα μεταξύ των ατόμων που έχουν αναπηρία και αυτών που δεν έχουν κάποιοι θα είχαν αδικηθεί.
 
Το ίδιο παράδειγμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και για την μειονότητα της Θράκης αλλά και για άλλες περιπτώσεις ατόμων ή και συλλογικοτήτων που μειονεκτούν και έχουν διαφορετικές ανάγκες από αυτές της πλειοψηφίας.
 
Σαφώς η ισότητα είναι σημαντική προϋπόθεση σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα. Όμως η δικαιοσύνη μπορεί να αποδοθεί και να ευδοκιμήσει χωρίς την δημοκρατία και την ισότητα. Εξάλλου αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης της ανεξάρτητης δικαιοσύνης, για όσο καταφέρνει να παραμένει ανεξάρτητη. Το ζητούμενο βέβαια για μια σύγχρονη κοινωνία είναι να υπάρχουν και τα δυο.
 
Αυτό που στερούνται σήμερα οι μειονεκτικές ομάδες πληθυσμού όπως ομοφυλόφιλοι, άτομα με αναπηρία, οικονομικά αδύναμοι και η μειονότητα της Θράκης (στο πεδίο των μειονοτικών δικαιωμάτων αλλά και τις ιδιαίτερες ανάγκες της) είναι η δίκαιη μεταχείριση τους από την πολιτεία.
 
Κάτι ανάλογο με αυτό του Αριστοτέλη είχε πει και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Thomas Jefferson: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανισότητα από την ίση μεταχείριση των άνισων ανθρώπων». Για αυτό κάθε φορά που υψώνουν την φωνή τους οι πολίτες, ζητώντας περισσότερη δικαιοσύνη, δεν πρέπει να προβάλλεται ως απάντηση η ισονομία-ισοπολιτεία στα αιτήματα των διαφόρων κοινωνικών ομάδων για δίκαιη μεταχείριση τους από την πολιτεία. Βέβαια δεν μπορεί κανείς να παραβλέψει ή να υποτιμήσει τις προσπάθειες της ελληνικής πολιτείας τα τελευταία χρόνια που έχει νομοθετήσει νόμους θετικής δράσης (θετικής διάκρισης) ώστε να απαλύνει τις αδικίες των προηγούμενων δεκαετιών.
 
Ωστόσο ο δρόμος που πρέπει να διανύσει η πολιτεία, σίγουρα είναι πολύ μακρύς ακόμη. Αυτό που αρμόζει σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος είναι να αποδίδει δικαιοσύνη ανάλογα με τις ανάγκες του κάθε ατόμου ξεχωριστά αλλά και συλλογικά, και σε όλες τις κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά αδικημένες ομάδες του πληθυσμού αυτής της χώρας.
 
Μην ξεχνάμε ότι το ισχυρότερο όπλο εναντίων του νεοναζισμού και της μισαλλοδοξίας είναι τα περισσότερα δικαιώματα και η περισσότερη δικαιοσύνη για όλους.
 

*Ο Κιαμήλ Σιτζάκ Εμίν είναι στέλεχος Σύριζα Ροδόπης 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.