Αναμνησεις μια χωριατοπουλας με τη θυγατερα της μια μερα που εβρεχε στο χωριο κι ενας κοπριτακος ερημος και μονος…

Εβρεχε κι εμείς επιστρέφαμε από το χωριό, έβρεχε κι έβλεπα τη λίμνη και τα καημένα τα χωριά, έβρεχε κι όλο λέγαμε με το Νατασώ, έβρεχε κι η άσφαλτος γυάλιζε και ένα χηνί μας χίμηξε εκεί λίγο έξω απ’τη Λουκάβιτσα,
 
έβρεχε κι ήμασταν μόνες στο χωριό, κυρίαρχες- Άνασσες εστεμμένες με τα βάρη της κληρονομιάς που μας έλαχε,
 
έβρεχε και παίζαμε με το λύκο μας, χωρίς τίποτε κόκκινα σκουφιά,
 
έβρεχε κι η Νατάσα τον φυσούσε στη μούρη κι εκείνος μυξόκλαιγε,
 
έβρεχε και της κρατούσα τη σκάλα να φτάσει λεμόνια απ’ τη λεμονιά, μια δίφορη κοκόνα φορτωμένη απ’ τη μια, φουσκοδεντριές απ’ την άλλη,
 
έβρεχε γαμώτο και δεν μπόρεσα να βγω έξω να δω μακριά πέρα απ’ τη λίμνα και το βουνό το Σανταμέρι…
 
Έβρεχε ήπιαμε και τούρκικο, ήπιαμε και τσιγάρα, είπαμε κι είπαμε, για όλα τα συναφή και για τα ασυνάρτητα, για τα τρακτέρ και τις τομάτες και τις γραβάτες…
 
Έβρεχε κι εμείς πιστές στο ριζικό που μας έλαχε, μέσα στο χωριό φάντασμα, κανένα δεν συναντήσαμε για ένα καλησπέρα, μια καληνύχτα, παρ’εκτός ένα όμορφο σκυλί που μας γαύγισε με την ουρά στα σκέλια, όπως όλοι οι τρομαγμένοι απ’ τα σημεία των καιρών και των πολιτισμών. «Πρόσφυγας» σκύλος, από αλλού ήρθε, έψαχνε γιατάκι, κανένα πιάτο φαί, νερό και μια κούρνια ν’ αποστάσει και να κοιμηθεί… Βρήκε μοναχός, κανείς δεν ήταν στο χωριό να του κάνει «ουστ! κοπρόσκυλο»…
 
Φύγαμε κι έβρεχε, τον είδα στο πλατύσκαλο εκείνου του ερειπίου καμαρωτό να μυρίζει τις γωνιές…
 
Έβρεχε δεν συναντήσαμε κανένα στο δρόμο όλοι κρυμμένοι στα καβούκια τους… σπίτια κλειστά, άνθρωποι μοναχοί, ακίνητοι σαν αγάλματα εδώ και χρόνια, άνθρωποι μουγγοί συμφιλιωμένοι με τη γεωγραφία…
 
Τον ξέρω καλά αυτό τον χάρτη … που ξεδιπλώνεται αιώνες κάτω απ’ τα βουνά, και κυλιέται μαζί με τα λαγκάδια και το ποτάμι μέχρι το Ιόνιο. Τον κατάπια τόσα χρόνια ταξιδεύοντας γύρω απ’ τη λίμνη, τον βάλτο με τα αμμουδερά χώματα τις ελιές και τ’ αμπέλια… ένα στίγμα στο ανάγλυφο και μοναχά μνήμη και ιστορία και ληξιαρχείο με απόληξη στο λόφο του Αϊ Δημήτρη…
 
Εβρεχε καθώς επιστρέφαμε…
 
Πάντα βρέχει εδώ τον Φεβρουάριο, όλους τους Φλεβάρηδες που ξέρω…
 
Εβρεχε ψιχαλοβροχή με μια μουσική αποχαιρετιστήρια…
 
Έβρεχε και θα βρέχει…
 

*Η Ελένη Σκάβδη είναι συγγραφέας. 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.