Ο ΔΕΣΦΑ, ο λαικισμος και η πραγματικοτητα

Με αφορμή τον «καβγά» των κομμάτων για το εφάπαξ του προέδρου και δ/ντος συμβούλου του ΔΕΣΦΑ

Μια ακόμη ανάλυση από τα μέσα του συνεργάτη μας Δημήτρη Μακροδημόπουλου για την υπόθεση του εφάπαξ του διευθυντή του ΔΕΣΦΑ, στην οποία επένδυσαν Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ καταγγέλλοντας και παριστάνοντας τους έκπληκτους, αν και η τακτική διαμόρφωσης των εφάπαξ στους οργανισμούς του δημοσίου κτίστηκε επί των ημερών τους.  Αν και εκείνο που έχει αξία δεν είναι αυτός καθαυτός ο λαϊκισμός των πολιτικών, συνακόλουθα και των μέσων μαζικής ενημέρωσης που φιλοξενούν τα γνωστά ντέρμπι κυβέρνησης- αντιπολίτευσης ως έχουν, χωρίς να ερευνήσουν τα ίδια σε βάθος το θέμα, όσο η διαπίστωση ότι τίποτα σ’ αυτή τη χώρα δεν αφέθηκε  να λειτουργήσει σωστά. Για τον γνωστό λόγο της πελατειακής λογικής, και της εξαγοράς κατά συνέπεια της ψήφου, που υπηρέτησαν με αφοσίωση τα δυο γνωστά μεγάλα κόμματα, και φαίνεται ότι κρίνει καλό να ακολουθήσει και ο ΣΥΡΙΖΑ.  Δύσκολο πράγμα τελικά η αλήθεια, όταν ιδιαίτερα  εστιάζει στις ευθύνες όλων μας και αποκαλύπτει τη χαζοχαρούμενη αμεριμνησία μας εμπρός στο γκρεμό που χάσκει εμπρός μας, και την ακόμη και σε καιρούς κρίσης έλλειψη σοβαρότητας όλων ημών, πολιτικών και πολιτών!!!Τ.Β.

*** 

 
Όταν έχεις κυβερνήσει τη χώρα επί δεκαετίες αυτοδύναμα, εναλλάξ με το ΠΑΣΟΚ μέχρι χθες, δικαιούσαι σήμερα να γίνεσαι τιμητής των πάντων; Μήπως η αλλαγή ηγεσίας ενός κόμματος μπορεί να διαγράψει το παρελθόν του ή μπορεί να αλλοιώσει την σημερινή πραγματικότητα στην οποία μας οδήγησε με το παιχνίδι του δικομματισμού; Ο θόρυβος που ξέσπασε για το εφάπαξ του προέδρου και δ/ντος συμβούλου του ΔΕΣΦΑ, με καταγγέλλοντες τους προαναφερθέντες, αποδεικνύει ότι προσποιούνται πως αγνοούν την «κανονικότητα» στον ευρύτερο δημόσιο τομέα που οι ίδιοι διαμόρφωσαν βαθμιαία στα χρόνια της μεταπολίτευσης μέχρι πρόσφατα: Όπως κατάλαβα από τα δημοσιεύματα του Τύπου, ο κ. Νίκας, ενώ ήταν δ/ντής του ΔΕΣΦΑ επελέγη πρόεδρος και δ/νων σύμβουλός του χωρίς να απωλέσει την υπηρεσιακή του ιδιότητα. Είναι αυτονόητο σε αυτές τις περιπτώσεις, ότι δεν είναι δυνατόν ο υπάλληλος στον οποίο ανατίθενται καθήκοντα προέδρου και δ/ντα συμβούλου να υπολείπεται ιεραρχικά στην υπηρεσιακή κλίμακα και προάγεται με διαδικασίες που καθορίζει ο κανονισμός κάθε οργανισμού Είναι και πάλι αυτονόητο, σύμφωνα με τα ισχύοντα για όλους, ότι αν συνταξιοδοτηθεί από την υπηρεσιακή του θέση (του γενικού δ/ντή πλέον στη συγκεκριμένη περίπτωση) θα λάβει τη σύνταξη και το εφάπαξ που αντιστοιχεί στον βαθμό που κατείχε υπηρεσιακά κατά τον χρόνο της συνταξιοδότησης.
Θα μπορούσε βέβαια η κυβέρνηση να αξιώσει την παραίτηση του επιλεγέντος από την υπηρεσιακή του θέση πριν αναλάβει την ηγεσία του κάθε οργανισμού, όμως κανείς δεν θα αποδέχονταν την πρόταση πριν ολοκληρώσει την υπηρεσιακή του θητεία ή τουλάχιστον πριν κατοχυρώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης. Και η πράξη έχει αποδείξει ότι οι επιλογές της ηγεσίας ενός οργανισμού μέσα από τα στελέχη του, αποτελεί επιτυχέστερη επιλογή έναντι οιουδήποτε τρίτου, όσα τυπικά προσόντα κι αν έχει να επιδείξει, διότι γνωρίζει το αντικείμενο στις λεπτομέρειές του καθώς και τις ικανότητες του προσωπικού ώστε να αξιοποιήσει τους ικανότερους με κίνητρο να επιτύχει ο ίδιος στην αποστολή του. Αν βέβαια θεωρούν ότι το ποσόν των 250 χιλ. ευρώ ως εφάπαξ είναι υπερβολικό για τον βαθμό του Γενικού Δ/ντή του ΔΕΣΦΑ, αυτό είναι ένα άλλο θέμα το οποίο όμως ούτε καν ετέθη. Ίσως διότι σε οργανισμούς, σήμερα, ένας απλός υπάλληλος, π.χ. ένας τεχνίτης που αποχώρησε από την υπηρεσία λαμβάνει εφάπαξ αθροιστικά με την αποζημίωση της οικειοθελούς αποχώρησής του, ποσό που αγγίζει τις 100 χιλ. ευρώ. Ενώ αλλού συμβαίνει και το εξής: Διευθυντές ή άλλοι υψηλόβαθμοι με πολυετείς σπουδές σε θέσεις ευθύνης, δηλαδή σε «μάχιμες» θέσεις, που κάθονται καθημερινά σε «ηλεκτρική» καρέκλα, λαμβάνουν εξερχόμενοι της υπηρεσίας εφάπαξ μικρότερο των απλών υπαλλήλων καθημερινής ρουτίνας.
 
Λαϊκισμός θα μου πείτε. Ναι, κατά την άποψή μου, λαϊκισμός, ο οποίος ποτέ δεν θίγεται από τους πολιτικούς όταν αφορά τους πολλούς, για να μη γίνονται αντιπαθείς στους ψηφοφόρους αλλά στοχεύουν δημαγωγώντας στον ένα, για να αποκομίσουν κομματικά οφέλη εκμεταλλευόμενοι την άγνοια της πλειοψηφίας για τη σημερινή πραγματικότητα…
 
Όμως για να αποκαλυφθεί το μέγεθος της υποκρισίας όσων σήμερα εξανίστανται  στη συγκεκριμένη περίπτωση του ΔΕΣΦΑ, νομίζω ότι είναι αποκαλυπτική η εμπειρία από οργανισμό του ευρύτερου δημόσιου τομέα, τουλάχιστον μέχρι το 2010: Οι προαγωγές π.χ. δεν διεξάγονταν κάθε χρόνο με την σύγκληση των υπηρεσιακών συμβουλίων προαγωγών, όπως επέβαλαν οι κανονισμοί, αλλά από το 1999 και μετά ανά τριετία ή τετραετία αναδρομικά, και από ένα χρονικό σημείο καταργήθηκαν στην πράξη. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργούνται κενές θέσεις στην ιεραρχία λόγω της συνταξιοδότησης αριθμού υπαλλήλων στη διάρκεια της τριετίας ή τετραετίας, οπότε στο όνομα της απρόσκοπτης λειτουργίας του Οργανισμού οι κενές θέσεις της ιεραρχίας σε όλα τα επίπεδα καλύπτονταν με την ονομαζόμενη Ανάθεση Καθηκόντων Ανωτέρου Βαθμού (ΑΚΑΒ) που προέβλεπε ο Γενικός Κανονισμός Προσωπικού (ΓΕΚΑΠ) προφανώς σε έκτακτες περιπτώσεις αλλά γενικεύθηκε, και απονέμονταν απ’ ευθείας από τον εκάστοτε Δ/ντα Σύμβουλο με δικά του κριτήρια. Μάλιστα, στις προεκλογικές περιόδους (κυρίως του 2009, του 2007 ίσως και παλαιότερα) χορηγούνταν αφειδώς ΑΚΑΒ εν όψει των εκλογών, αριθμητικά καθ’ υπέρβαση των οργανικών θέσεων. Η αλόγιστη ανάθεση ΑΚΑΒ, δεν επιβάρυνε οικονομικά μόνον τον Οργανισμό αλλά και τα ασφαλιστικά ταμεία αφού οδηγούσε σε μεγαλύτερους μισθούς αλλά κατ’ ακολουθία και σε μεγαλύτερες συντάξεις εφόρου ζωής. Αλλά και όταν διενεργούνταν προαγωγές αναδρομικά, αυτές, σύμφωνα με όσα διαδίδονταν ευρύτατα, γίνονταν αναλογικά με τη δύναμη των παρατάξεων. Αν δεν ήσουν ενταγμένος σε «μαντρί», τότε «σε έτρωγε ο λύκος», δεν είχες να περιμένεις τίποτα, έμενες στο περιθώριο.
 
 Έτσι οικοδομήθηκε η χώρα μέχρι το 2010, γιαυτό σήμερα αποσυντίθεται. Όλα αυτά συνέβαιναν όταν κυβερνούσαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ εναλλασσόμενοι στην εξουσία. Ξαφνικά εξαγνίστηκαν; Μάλιστα η χειρότερη κληρονομιά των κυβερνητικών τους θητειών είναι ότι διαμόρφωσαν νοοτροπίες που δεσπόζουν και σήμερα στην ελληνική κοινωνία και έχουν θέσει την αξιοκρατία στο περιθώριο, κληρονομώντας την ίδια λογική και στους σημερινούς κυβερνώντες. Δηλαδή, Έχουν αφήσει ανεξίτηλο το αποτύπωμα της διακυβέρνησής τους. Διότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διογκώθηκε εκλογικά από το 4,5% του εκλογικού σώματος το 2009, στο 36% δια μαγείας αλλά κυρίως με ψηφοφόρους των δύο προαναφερθέντων κομμάτων.  
 

Αλεξανδρούπολη, 12-3-2017

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.