Το «φτερουγισμα» μιας γυναικας και το μετρο(;) της ανθρωπιας μας

Η ζωή των δημοσιογράφων όσο και να ξεγελιέται από την επίφαση της κανονικότητας της πολιτικής και της «καλοκουρδισμένης» κοινωνικής ζωής, που είναι  κάποιοι  από τους τομείς ενασχόλησής τους, είναι κατά βάση δύσκολο «σπορ».
 
Γιατί η ζωή και σε δοκιμάζει και δοκιμάζεται. Είναι έτσι μάλλον ασύνηθες σήμερα, ακόμη και για τον ελάχιστο αριθμό των δημοσιογράφων που εξακολουθούν να μένουν στο επάγγελμα, να καλύπτουν γεγονότα όπως η δολοφονία του εξάχρονου του Αλάν Κογιού ή  η χθεσινή πτώση της ηλικιωμένης συμπολίτισσας από τον οικισμό του Ηφαίστου, που είδαμε σχεδόν μπροστά στα μάτια μας.
 
Μια γυναίκα γνωστή σε όσους κυκλοφορούν στην περιοχή της Ερμού και της παλιάς Κομοτηνής, αφού εκεί κάθε χρόνο που καλυτέρευε ο καιρός, περπατούσε συνήθως με τον γιο της, και ήταν οι τριγύρω επιχειρήσεις εστίασης που τους φίλευαν φαγητό και ψωμί.
 
Μια γυναίκα γνωστή φυσιογνωμία, με τον ένα της γιο επίσης γνωστό, ένα οικείο δίδυμο στην αγορά με τα καλντερίμια της οδού Ερμού, αποσυνάγωγοι στον ίδιο τον οικισμό τους. «Δεν είχαν δουλειά, δεν ήταν καλά» οι ηπιότερες εκφράσεις, «δεν έστεκε καλά στα μυαλά και αυτή και τα παιδιά της».
 
«Το έλεγε τον τελευταίο καιρό ότι θα πέσει», μας είπαν. Τώρα το έκανε…
 
Το έκανε… Μια φτερουγισμένη ψυχή, ένας φτερουγισμένος άνθρωπος. Να πηδά από τη γέφυρα, «να ανοίγει φτερά»  για να καταλήξει κουβάρι σε μια βρεγμένη νησίδα.
 
Στο παραπέτο της γέφυρας, ο «δίδυμός της», ο γιος, απόκοσμος, στο αλλού. Να βλέπει και να μη βλέπει.
 
Και κάτω πυροσβέστες να τη φροντίζουν και παιδιά από τον οικισμό να της μιλούν. Και δίπλα και γύρω σύναξη τροχαίας, πυροσβεστικής, περιοίκων, εν αναμονή του ΕΚΑΒ.
 
Και μια ανακούφιση… Γιατί όλοι αυτοί ήταν εκεί στο καθήκον τους… Τρυφεροί, προστατευτικοί, την άγγιξαν, την ίσιωσαν, της έβαλαν ένα ρούχο κάτω από το κεφάλι… Μέχρι να ‘ρθει το ΕΚΑΒ και το φορείο μεταφοράς της…
 
Μια γυναίκα φτερούγισε χθες πάνω από τη γέφυρα του Βοσβόζη…
 
Οι ευάλωτοι οικισμοί της Κομοτηνής, τον καιρό της κρίσης, ξεβράζουν στο φως τις πληγές τους… Οι πιο αδύναμοι, οι αποσυνάγωγοι  στον ίδιο το περιβάλλον τους, βγάζουν φτερά και πετούν…
 
Στο μεταξύ η κυβέρνηση φροντίζει για την αποφυγή του «εργασιακού μεσαίωνα», μοιάζοντας ν’ αγνοεί το πραγματικό ποσοστό της ανεργίας και την πραγματικότητα των delivery boys καφέ στην Αθήνα που το μεροκάματό τους μεταφράζεται σε 1.5 ευρώ την ώρα…
 
Στα ενταύθα τώρα την επαύριον της απόπειρας αυτοκτονίας, εμείς, κομοτηναίοι και συμπολίτες, φροντίζουμε για τα «μέγιστα»: να διορθώσουμε τη λέξη ότι στον οικισμό του ΗφαίστουΗφσ ζουν Ρομά… Κι εντάξει, μια χαρά μπορούμε να γράψουμε ότι ζουν εκεί πολίτες τούρκικης καταγωγής, Τούρκοι.
 
Τι αλλάζει αυτό από την πραγματικότητα της φτώχειας και όσων οικογενειών πεινούν και διαμένουν στον οικισμό;
 
Τι αλλάζει αυτό από την πραγματικότητα του παιδιού που δεν έχει τώρα δίπλα του το στήριγμά του;
 
Ανέλαβαν οι κάτοικοι να το φροντίσουν, ανέλαβε οι κοινωνικές υπηρεσίες του τόπου, έγινε κάτι; Τι;  

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.