Μ’ ενα κοκκινο κορδελακι

Και τι να γράψεις; Μια σιγή ασυρμάτου… Καταιγιστικές ειδήσεις, δεν προλαβαίνεις. Θα το ράψω, δεν θα ξαναγράψω, δεν θα μαγειρεύω δημόσια πια, θα ακούω μονάχα στιχάκια και μουσικές. Θα φτιάχνω καμιά ομελέτα, καμιά γρήγορη μακαρονάδα, καμιά κόκκινη χυλοπίτα. Και αυτά φαγάκια είναι, δεν ταλαιπωρούν, δεν με κουράζουν. Μαζεύτηκαν όλες οι δουλειές του χειμώνα μέσα στον Ιούνιο. Κι εγώ βαριέμαι…
 
Βγήκαν τα καλοκαιρινά, τα δίπλωσα πάνω στα κρεβάτια, μοσχοβολούν λεβάντα. Διαλέγω ένα, το ψιλοσιδερώνω, το φοράω. Μέχρι το απόγευμα έχει παλιώσει επάνω μου, λες κι ο χρόνος αυτές τις μέρες τρέχει καταιγιστικά, βιάζεται να προσπεράσει. Μια αυταπάτη είναι ο χρόνος που τη μια καθυστερεί, την άλλη βιάζεται, την άλλη καθηλώνεται κι εσύ πρέπει να διαπραγματευτείς μαζί του για να καταλάβεις τα κέφια του.
 
Έλεγα στη φιλενάδα μου κάτι τέτοια απόψε, κι εκείνη με συμβούλεψε να κάτσω να με ξεματιάσει… Μου είπε μετά να της βρω καλάμι από ποτάμι, να μου φτιάξει φυλακτό, να το τυλίξει μ’ ένα κόκκινο κορδελάκι, να βάλει επάνω κι ένα φιλαράκι ξερό απήγανο, έχει κοκαλάκι από νυχτερίδα, το πέρασε από σαράντα  κύματα και από στρατό… Θα τα βάλει όλα μαζί και θα μου κρεμάσει το μαγικό της στο τιραντάκι του στηθόδεσμου να το φορώ… Ζαλίστηκα… Έμεινα μόνο να τη ρωτώ: –«Καλέ που να βρω ποτάμι εδώ κοντά; Καλάμι από λίμνη κάνει;;;»  –«Κάνει και παρακάνει» απάντησε με πυγμή…
 
Αύριο λοιπόν που θα πάω στο χωριό, θα βάλω μπότες και θα περπατήσω μέχρι την άκρη της λίμνης, θα βρω τις έρημες καλαμιές, θα κόψω ένα κομματάκι με μια παλιά φαλτσέτα που φυλάμε στα ντουλαπάκια της αποθήκης… Και άμα μου φορέσει το φυλαχτό μπορεί να ξεμαγευτώ και ν΄αρχίσω να ξαναμαγειρεύω να σας φτιάξω και κανένα μουσακά να γλυκαθείτε…

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.