Εκλογες δικηγορικων συλλογων: Τα στοιχηματα της επομενης ημερας

Τα στοιχήματα της επόμενης ημέρας των εκλογών για την ανάδειξη της νέας διοίκησης του Δικηγορικού Συλλόγου Ροδόπης, η επίτευξη των οποίων θα καταφέρει να οδηγήσει τον δικηγορικό κλάδο συνολικά, σε ένα καλύτερο και κυρίως αισιοδοξότερο μέλλον, καταθέτει σήμερα δια μέσου των σελίδων του «ΠτΘ» ο δικηγόρος και καθηγητής της Νομικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Θεοχάρης Δαλακούρας.
 
Μία σειρά προτάσεων, προς γνώση και περίσκεψη, όχι αυτού που θα καταφέρει να κερδίσει την «μάχη» της προσεχούς Κυριακής, τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο, αλλά του συνόλου των μελών του δικηγορικού κλάδου, η επιβίωση του οποίου αλλά και η πολυπόθητη εξέλιξη και ανάπτυξή του απαιτεί συναινέσεις, συσπείρωση, συνεργασίες και κυρίως μετεξέλιξη στα όσα «προστάζει» η εποχή.
 
 Μία «πολύτιμη» συνεισφορά στον διάλογο για την επομένη των εκλογών, από ένα έμπειρο μέλος του κλάδου, κεντρική στόχευση της οποίας αποτελεί η ανάδειξη του εγγυητικού, αλλά ταυτόχρονα του επαγγελματικού ρόλου των δικηγόρων.
 
Προτάσεις που αφορούν στην ανάγκη δημιουργίας μίας νέας οργανωτικής δομής, νέων ανοιχτών ρόλων, σύμπραξη των δικηγορικών συλλόγων με ταυτόχρονο επιμερισμό αρμοδιοτήτων, νέες μορφές δίκης και νέους διευρυμένους δικηγορικούς ορίζοντες, νέα συνδικαλιστικά όργανα, με το καινοτόμο που αφορά στην δημιουργία συνδικαλιστικών οργάνων για τους ασκούμενους δικηγόρους και κυρίως συναινέσεις, που θα δημιουργήσουν το βασικό ζητούμενο του κλάδου, το σημείο αναφοράς του. Σαφές και κυρίως πολύ πιο αισιόδοξο για το μέλλον του …
 
Θεοχάρης Δαλακούρας όμως… 

«Το υπόβαθρο των κρίσεων είναι πάντα ηθικό» 

ΠτΘ: Στις 26 Νοεμβρίου καλείστε τα μέλη του Δικηγορικού Κλάδου να ψηφίσετε τον επόμενο επικεφαλής της διοίκησης του συλλόγου, σε καιρούς που και ο δικηγορικός κλάδος και ο τομέας της δικαιοσύνης, διέπεται από πάρα προβλήματα. Πώς αντιλαμβάνεστε εσείς τη σημερινή πραγματικότητα του κλάδου;
Θ.Δ.: Οι καιροί είναι σιωπηλοί. Είναι καιροί που σιγοβράζουν με εκπλήξεις εν τη γενέσει τους, γεγονότα, που σε μεγάλο βαθμό, σε κάποιες περιπτώσεις είναι και εντελώς απρόβλεπτα. Η εποχή μας είναι κυρίως ασαφής και διέπεται από ασάφεια στόχων, σκοπών, επιδιώξεων. Λείπει το βασικό μότο για την αισιοδοξία, για την ανάπτυξη, για αυτό που οφείλουν να έχουν όλοι οι τομείς, άρα δεν θα μπορούσε ο Δικηγορικός Σύλλογος να διαφοροποιείται σε όλη αυτή τη διαδικασία  κρίσης. Έχουμε ξαναπεί ότι η μεγάλη κρίση είναι κρίση αξιών. Είναι κρίση της καθημερινότητας και της εμπιστοσύνης. Αυτές είναι οι μεγάλες εκφάνσεις της κρίσης. Η οικονομική είναι αυτό που βγαίνει προς τα έξω. Το υπόβαθρο των κρίσεων είναι πάντα ηθικό και αυτό δεν πρέπει να το παραβλέπουμε, ειδικά όταν μιλάμε για φορείς και για συλλόγους, οι οποίοι ασχολούνται με τη διαδικασία της καθημερινότητας, αποτελούνται από μορφωμένα μέλη και επομένως οφείλουν να έχουν υψηλότερα στοιχήματα, και υψηλότερες επιδιώξεις, ακριβώς για να καθοδηγήσουν και τους λοιπούς.  Οι δικηγόροι και οι δικηγορικοί σύλλογοι δεν περνούμε τις καλύτερες εποχές. Δεν είναι ώρα κριτικής του παρελθόντος με την έννοια τι έκαναν στο παρελθόν κάποιοι κι αν πέτυχαν ή δεν πέτυχαν.  Αυτό γιατί αφορά διαφορετικό νομικό και κοινωνικό περιβάλλον. Άλλοι οι δικηγορικοί σύλλογοι για τις προηγούμενες δεκαετίες και εικοσαετίες, και εντελώς διαφορετικά τα στοιχήματα της σημερινής εποχής.  Όχι μόνο  γιατί μετεξελίσσεται η εποχή, αλλά κυρίως γιατί σε εποχές κρίσεων αναδεικνύονται ειδικά στοιχήματα.   

«Χρειαζόμαστε ανοιχτούς ρόλους, που κυρίως είναι συνδυασμένοι με εμπιστοσύνη» 

ΠτΘ: Την κρίση εμπιστοσύνης στη δικαιοσύνη την καταγράφουμε δημοσιογραφικά σε καθημερινή βάση. Γιατί θεωρείτε ότι έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο; Ποιος φέρει την ευθύνη και τι θεωρείτε ότι χρειάζεται να γίνει για την αντιστροφή αυτής της κατάστασης;
Θ.Δ.: Το ζήτημα δεν είναι ποιοι φέρουν ευθύνη. Όταν εξελίσσεται ένα φαινόμενο και έχει αρνητικές εκφάνσεις, ευθύνη φέρουν όλοι. Το να κρύβεται κάποιος πίσω από τις ευθύνες του δεν προωθεί καθόλου, ούτε τη συζήτηση, ούτε και την ίδια τη στόχευση. Η κεντρική στόχευση είναι να αναδειχθεί ο εγγυητικός, αλλά ταυτόχρονα ο επαγγελματικός ρόλος των δικηγόρων. Ζούμε σε εποχές υπερπληθυσμού της δικηγορίας, κι αυτό ήταν ένα σήμα το οποίο το έδιναν και οι προηγούμενες εποχές. Τώρα έχει φτάσει σε διαφορετικές προκλήσεις. Αυτό σημαίνει νέους ρόλους, ταυτόχρονα σημαίνει και νέες προκλήσεις. Δεν σημαίνει ότι επειδή γίνονται περισσότεροι δικηγόροι, υπάρχει κατάπτωση και απαισιοδοξία. Σημαίνει νέες στοχεύσεις, νέες διεκδικήσεις, αν θέλουμε να διευρύνουμε τα δεδομένα. Ο ρόλος του δικηγόρου είναι εγγυητικός, εν τη γενέσει του. Δεν θα διαφοροποιηθεί. Θα ψάξει νέα τοπία έκφρασης, εκφοράς του λόγου, σε εντελώς διαφορετικά δεδομένα. Είμαστε σε μια εποχή που τείνουμε σε συναινέσεις. Πρέπει λοιπόν να αναδειχθεί ο ρόλος του δικηγόρου σε συναινετικές διαδικασίες, όπως η διαμεσολάβηση, όπως η ποινική συνδιαλλαγή, όπως η διοικητική διαπραγμάτευση. Αυτοί οι ρόλοι είναι ρόλοι-προκλήσεις της ίδιας της κοινωνίας. Απαιτούν ταυτοχρόνως μια ανάδειξη της εμπιστοσύνης και στα πρόσωπα και στους θεσμούς. Χρειαζόμαστε ανοιχτούς ρόλους, που κυρίως είναι συνδυασμένοι με εμπιστοσύνη. Όταν λέω επαύξηση των συναινέσεων, εννοώ ότι το επίπεδο αυτό  των δικηγόρων,  έχουν την πρόκληση να αναδείξουν με ομαδικές προσφυγές τις περιπτώσεις που θίγονται δικαιώματα των πολιτών, να αναδείξουν μια ειδική ευαισθησία απέναντι στην καταπάτηση των ελευθεριών ή στην καταπάτηση των δικαιωμάτων σε επίπεδο κινήσεων ή ακόμα και σε στενό οικονομικό επίπεδο, να συνδράμουν, έτσι ώστε να μην περάσουν στην εφαρμογή του οι συγκεκριμένοι νόμοι ή να τροποποιηθούν ή να αδρανοποιηθούν. Αυτό κατ' εξοχήν είναι στοίχημα και κίνητρο των δικηγόρων.
 
Σε δεύτερο επίπεδο όλο αυτό χρειάζεται μια οργανωτική δομή και καινούργιους ρόλους. Δεν μπορεί να μείνουμε στο παρελθόν. Είμαστε στην εποχή της πληροφόρησης. Δεν μπορεί να προσπεράσει κανείς την επικοινωνία πλέον δια του ίντερνετ, και την επικοινωνία δια των μορφών ψηφιακής λογικής, λέγοντας «εγώ σμιλεύω στο παρελθόν». Οι στοχεύσεις είναι να αναδειχθούν ποικίλες δράσεις, και να μετατεθεί ένας ολόκληρος φορέας δραστηριοτήτων στο πλαίσιο της ηλεκτρονικής επικοινωνίας. Αυτό θα έχει να κάνει με την επικοινωνία στα γραφεία, θα έχει να κάνει με την ψηφιακή λογική στις αποφάσεις, με την προώθηση αιτημάτων στην ηλεκτρονική κατάθεση δικογράφων. Αυτά έχουν ψηφιστεί αλλά το επίπεδο της λεγόμενης αποτελεσματικής λειτουργίας τους ή εφαρμογής τους στην πράξη, είναι πάρα πολύ χαμηλό. Χρειάζεται μια μετάθεση στοχεύσεων στον τομέα της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, όπως λεγόταν παλαιότερα.  Πέραν αυτού προέχων στοιχείο είναι και ο έλεγχος της πληροφορίας, ο οποίος απαιτεί εγγυητές. Είναι μια εποχή που αν αφεθεί ατιθάσευτη θα φτάσουμε σε εντελώς τραγικές συνέπειες. Τα fake news ήδη δημιουργούνται και μάλιστα στα πανεπιστήμια αρχίζουν και κινούνται δράσεις ελέγχου,  ιδίως των ανάλογων τμημάτων ελέγχου των ψεμάτων, δηλαδή τα διαγνωστικά στοιχεία διασποράς ψευδών ειδήσεων. Αυτό είναι αντίστοιχο στοίχημα και για τους δικηγόρους, διότι έχει νομικές συνέπειες. Δεν μπορεί οι νομικές συνέπειες στο πλαίσιο των ψευδών ειδήσεων να είναι ανύπαρκτες. Δεν μπορεί κανείς να οχυρώνεται πίσω από την ανωνυμία της ηλεκτρονικής επικοινωνίας και να είναι ξέφραγο αμπέλι. Όλα αυτά είναι τομέας δράσης και των δικηγόρων. 

«Ανάγκη δημιουργίας συνδικαλιστικού φορέα των ασκουμένων δικηγόρων» 

ΠτΘ: Στο κομμάτι του συνδικαλισμού;
Θ.Δ.: Ο συνδικαλισμός γενικότερα, όπως τον γνωρίσαμε τις προηγούμενες δεκαετίες, έχει και θετικά και αρνητικά στοιχεία. Αντίστοιχα αρνητικά είχε και στο χώρο των δικηγορικών συλλόγων.  Κι εδώ χρειαζόμαστε μια εντελώς διαφορετική στόχευση. Κατ' αρχάς χρειάζεται ένας επιμερισμός στον συνδικαλιστικό τομέα. Είναι αδιανόητο να μην έχουμε αναπτύξει στον ίδιο βαθμό, παράλληλα με τον συνδικαλιστικό φορέα των δικηγόρων, ως στενό συνδικαλιστικό όργανο, και την κοινωνική του δράση. Επομένως χρειαζόμαστε μια διεύρυνση σε επίπεδο κοινωνικής δραστηριοποίησης, με εκφορές νομικού λόγου, όπως αυτές που είπαμε. Ομαδικές προσφυγές, ομαδική προστασία των αδυνάμων. Καταστάσεις δηλαδή που νομιμοποιούν τον ίδιο τον Δικηγορικό Σύλλογο, ως τον πρώτο τη τάξει σύλλογο της χώρας. Αυτό ως δράση συνδικαλιστική πρέπει να ξεκινήσει από τη γέννησή του, από τα βρεφικά χρόνια, από τους ασκούμενους δικηγόρους. Χρειαζόμαστε και στον τοπικό ορίζοντα έναν συνδικαλιστικό φορέα των ασκουμένων δικηγόρων, που θα απαιτήσει, θα διεκδικήσει και θα κατοχυρώσει στο πλαίσιο κάθε συλλόγου τη διεύρυνση της απασχόλησής του.  Οι ασκούμενοι δικηγόροι έχουν δικαιώματα, τα οποία σε εποχή κρίσης καθηλώνονται. Επομένως χρειαζόμαστε μια διεύρυνση, σε πολλαπλό επίπεδο. Διεύρυνση για παράδειγμα του φορέα άσκησής τους. Να προωθηθούν αντίστοιχα προγράμματα, έτσι ώστε η άσκηση των νέων δικηγόρων, πέρα από το πολύ επιτυχημένο του παρελθόντος με το ΕΣΠΑ και τη διεύρυνση στα δικαστήρια, να ασκούνται και σε ασφαλιστικούς οργανισμούς και σε τράπεζες, έτσι ώστε να υπάρχει η δυνατότητα μιας πιο εξασφαλισμένης και προωθημένης αμοιβής τους, ως πρώτη επιβράβευση του χρόνου μαθητείας τους. 

Ο εγγυητικός ρόλος των νέων δικηγόρων στην διαχείριση των μυστικών πληροφοριών 

Σε δεύτερο επίπεδο ο συνδικαλιστικός φορέας οφείλει να προωθηθεί στους νέους δικηγόρους. Όλοι αυτοί είναι κινητήριοι μοχλοί για την ανάδειξη συγκεκριμένων ζητημάτων και την ανάδειξη ρόλων. Για παράδειγμα, πρότεινα στο πλαίσιο της επιτροπής του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας, να προωθηθεί ο εγγυητικός ρόλος των νέων δικηγόρων, στη διαχείριση των μυστικών πληροφοριών. Ζούμε σε μια εποχή που χάρη στην καταπολέμηση της οργανωμένης εγκληματικότητας, αναπτύσσονται τέτοιες ειδικές μυστικές ανακριτικές πράξεις, που δεν φτάνουν ποτέ σε γνώση των ενδιαφερομένων. Γίνονται σωρηδόν έρευνες, παρακολουθήσεις και δεν φτάνουν ποτέ σε γνώση, αν κάποιος δεν εμπλακεί. Αν εμπλακεί γίνεται κατηγορούμενος, αν δεν εμπλακεί δεν φτάνει ποτέ σε γνώση.  Έτσι όμως έχουμε καταπάτηση προσωπικών δεδομένων, ιδιωτικής φύσης ελευθεριών, και κυρίως της λεγόμενης ασφάλειας του πολίτη απέναντι στο κράτος-δικαίου.  Όλο αυτό χρειάζεται ένα εγγυητικό πρόχωμα. Ο δικαστής γίνεται όταν φτάνει σε αυτόν η υπόθεση. Ένα πεδίο είναι ο εισαγγελέας, το δεύτερο πεδίο είναι οι δικηγορικοί σύλλογοι και οι δικηγόροι. Εκεί πρότεινα να προωθείται η διαδικασία των νέων δικηγόρων, οι οποίοι θα ορίζονται ως εγγυητές, θα μαθαίνουν τις πληροφορίες για λογαριασμό των πολιτών, και θα είναι ταυτόχρονα ο έλεγχος της διακίνησης των όποιων πληροφοριών. Μπορεί να χρειάζεται να κρατηθεί ο μυστικός χαρακτήρας, θα υπάρχει όμως ένα φορέας ο οποίος θα ελέγχει αυτόν τον μυστικό χαρακτήρα και κατάλληλο όργανο γι’ αυτό είναι ο δικηγόρος. Για να αναδείξουμε και τη λογική της συνδικαλιστικής ανάπτυξης των δικηγορικών συλλόγων και βεβαίως της διεύρυνσης των συνεργασιών. Δεν νοούνται συνδικαλιστές χωρίς διεύρυνση σε κοινωνικό επίπεδο. 

«Χρειαζόμαστε νέες μορφές δίκης, νέους θεσμούς, έτσι ώστε σε πάρα πολλές  επιμέρους περιπτώσεις να διώξουμε τον όγκο των υποθέσεων» 

ΠτΘ: Όλα αυτά μπορεί να ωφελήσουν και στη λεγόμενη επιτάχυνση της δικαιοσύνης, που αποτελεί μέγιστο «παράπονο» των πολιτών. Είστε αισιόδοξος για την υλοποίηση έστω μιας μερίδας των προτάσεων αυτών, υπό την έννοια ότι και το κεντρικό κράτος πολλές φορές αδυνατεί;
Θ.Δ.: Οφείλουμε να είμαστε αισιόδοξοι. Το κράτος δίνει την εντύπωση ενός φορέα χαμένου στη μετάφραση. Υπάρχουν προτεραιότητες που αντί για προτεραιότητες καταλήγουν σε δεύτερο, τρίτο, πέμπτο επίπεδο. Η ηλεκτρονική διοργάνωση του συστήματος της δικαιοσύνης, είναι ζήτημα διοίκησης της δικαιοσύνης.  Πρέπει να προωθήσουμε με εντονότατους ρυθμούς, με σύμπραξη των δικηγορικών συλλόγων που μπορούν να συνεισφέρουν, όχι μόνο στα ελάχιστα που είναι για παράδειγμα ο ηλεκτρονικός προσδιορισμός των υποθέσεων ή η παρακολούθηση των εκδικαζόμενων υποθέσεων σε ηλεκτρονικό επίπεδο. Έχουν γίνει αρκετά από αυτά αλλά οφείλουν να γίνουν πολύ περισσότερα έτσι ώστε να έχουμε πολύ πιο επιταχυμένη απονομή της δικαιοσύνης.
 
Πέραν αυτού θέλουμε και νέους θεσμούς. Δεν μπορεί να έχουμε παραδοσιακές μορφές της δίκης όλων των μορφών.  Πρέπει να προωθήσουμε νέες μορφές δίκης, νέους θεσμούς, έτσι ώστε σε πάρα πολλές  επιμέρους περιπτώσεις να διώξουμε τον όγκο των υποθέσεων. Από το 30% μέχρι το 50% των υποθέσεων μπορεί να «φύγει» με παράλληλες δράσεις απονομής της δικαιοσύνης. 

Προγράμματα προώθησης, επιμόρφωσης και ελέγχου της δικηγορικής δράσης 

Έχουμε κάποια ζητήματα σε σχέση με τις παθογένειες του παρελθόντος. Κι εκεί χρειάζεται προώθηση σε νομοθετικό επίπεδο. Δεν νοούνται μηχανισμοί του παρελθόντος να καλούνται να αντιμετωπίσουν ζητήματα προωθημένης εγκληματικότητας, προωθημένων μορφών συμβάσεων, προωθημένου τραπεζικού δικαίου, με παραδοσιακές λογικές. Με αυτό μπαίνουμε στο επόμενο κομμάτι που είναι ιδιαίτερα σημαντικό, τα προγράμματα προώθησης, επιμόρφωσης και ελέγχου της δικηγορικής δράσης. Χρειάζεται η διασύνδεση όχι μόνο των νέων, αλλά και η δια βίου επιμόρφωση και των δικηγόρων, κάθε ηλικίας, σε νέες δράσεις, νέες τεχνολογίες και νέες μορφές επιμόρφωσης. Όλα αυτά σε εποχές κρίσης απαιτούν έναν εξοπλισμό που περνά από την Ε.Ε.  Δεν είμαστε μέλη της Ε.Ε. για να τους βλέπουμε απλά. Πρέπει να αξιώσουμε τη θέση μας. Αξιώνοντας τη θέση μας και αναδεικνύοντας τα ζητήματά μας, πρέπει εκεί να δημιουργήσουμε ειδικές επιτροπές για την προώθηση και ειδικές βάσεις για την προώθηση των αντίστοιχων προγραμμάτων.  Όχι μόνο επιμορφωτικών και δράσεων όλων αυτών που προείπαμε, της ηλεκτρονικής μορφής διακυβέρνησης, χρειάζονται αντίστοιχοι φορείς που θα προωθήσουν αντίστοιχα προγράμματα. 

«Η έννοια των τοπικών συλλόγων, έχει διασπαστεί πλέον από την ίδια την εποχή» 

Το δεύτερο, χρειαζόμαστε μια διεύρυνση του ίδιου του δικηγορικού ορίζοντα. Η έννοια των τοπικών συλλόγων, έχει διασπαστεί πλέον από την ίδια την εποχή μας. Χρειαζόμαστε διαδράσεις σε επίπεδο συνεργασίας των δικηγορικών συλλόγων κι όχι μόνο των τοπικών, αλλά και σε διαβαλκανικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί δεν έχουμε σύλλογο Νέων Ευρωπαίων Δικηγόρων; Γιατί δεν έχουμε σύλλογο τέτοιον ο οποίος θα συνεργάζεται με όλα τα Βαλκάνια; Γιατί δεν έχουμε συλλογικές δράσεις που θα προωθούν νομοθετήματα σε επίπεδο των προκλήσεων της περιοχής μας; Γιατί δεν έχουμε αναπτύξει διασυνοριακή συνεργασία σε επίπεδο νομικών καθεστώτων; Όλα αυτά μπορούν να περάσουν μέσα από τη συνεργασία δικηγορικών συλλόγων με αντίστοιχους φορείς που θα προωθήσουν είτε το νομοθετικό πλαίσιο, είτε, κυρίως την εφαρμογή. 

«Οι παλιές εποχές των συγκεντρωτικών διοικήσεων πέρασαν» 

ΠτΘ: Οι προτάσεις σας αυτές έχουν κατατεθεί κάπου;
Θ.Δ.: Τις προτάσεις αυτές και τις καταθέτω και τις προωθώ και έτσι πρέπει να είναι. Δεν είναι ατομικό το ζήτημα. Είναι ζήτημα δημιουργίας των φορέων και των θεσμικών οχημάτων που θα τις προωθήσουν. Θέλουμε  με λίγα λόγια μια διαφορετική οργάνωση στην προώθηση των προτάσεών μας. Δεν μέμφομαι της προηγούμενες διοικήσεις. Άλλες εποχές, άλλες καταστάσεις. Ο προηγούμενος πρόεδρος έκανε το καλύτερο με βάση τις στοχεύσεις που είχε τότε. Σε εκείνες τις στοχεύσεις, στις εποχές των μετεξελίξεων και όλοι οι προηγούμενοι πρόεδροι, είχαν άλλα στοιχήματα. Σε εποχές μετεξελίξεων αυτά που έχουν γίνει φαίνονται λίγα. Αυτά που δεν έγιναν φαίνονται αδύναμα. Δεν είμαστε όμως εκεί. Είμαστε σε μια εποχή που χρειάζεται συγκερασμός προτάσεων και συσπείρωση φορέων για να γίνουν. Δεν πρόκειται να υλοποιηθεί κανένα πρόγραμμα εάν πάμε σε διαχωρισμούς και σε καταστάσεις προώθησης συγκεκριμένων συμφερόντων. Αυτές  οι καταστάσεις θέλουν συγκεκριμένους, ενοποιούς φορείς, έτσι  ώστε να αναδειχθούν οι δράσεις σε πολλαπλά επίπεδα από κάτω προς τα πάνω και να αναδειχθούν και εκείνοι οι φορείς με κατανομή αρμοδιοτήτων. Οι παλιές εποχές των συγκεντρωτικών διοικήσεων πέρασαν. Είναι καιρός να έχουμε καταμερισμό των αρμοδιοτήτων σε φορείς που θα έχουν και την ευθύνη τους, με την έννοια της αποτελεσματικής προώθησής τους. Δεν παίζουμε στη συμβολική διοίκηση. Είμαστε πλέον σε στάδιο στοιχημάτων. Θα γίνουν επιτροπές, θα γίνουν δράσεις, θα προωθήσουν συγκεκριμένες στοχεύσεις και τότε πραγματικά θα έχουμε αυτό που λέμε ένα πεδίο αναφοράς μας. Ένα πολύ πιο σαφές πεδίο αναφοράς μας και πολύ πιο αισιόδοξο. Γιατί η δράση θέλει πεδίο. Η δράση στο δωμάτιο περιορίζεται σε ατομικό επίπεδο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.