Ευφυεις SanTA(P)ικες συνδηλωσεις

Είναι δεδομένο ότι η Κοινοπραξία των Εταιρειών Spiecapag-Entrepose και ΑΚΤΩΡ που υλοποιούν τμήμα του Διαδριατικού Αγωγού Φυσικού Αερίου  τον τελευταίο καιρό μας εξέπληξε με διοργανώσεις που δεν αφορούν σε τεχνικά έργα, αλλά  σ’ έναν τομέα που δεν φαίνεται prima vista να έχει καμιά σχέση με τα κατασκευαστικά, ήτοι τις τέχνες. 
 
Mας εξέπληξε  κατ’ αρχάς με την έκθεση φωτογραφίας “AuTAPsy”, πολυσήμαντη κοινωνικά, γιατί σ’ αυτήν συμμετείχαν με φωτογραφίες από τον χώρο της δουλειάς τους, την κατασκευή του αγωγού δηλαδή, εξήντα τρεις  περίπου εργαζόμενοι διαφόρων εθνικοτήτων. Μια μαγική έκθεση, εξαιρετικά οργανωμένη και φροντισμένη μέχρι την παραμικρή λεπτομέρεια, που έλαβε χώρα στη Λέσχη Κομοτηναίων, στην αίθουσα Μποντρούμ Βαρός, πραγματική απόλαυση για τους επισκέπτες, που, θαυμάζοντας τις φωτογραφίες, τούς γινόταν άμεσα κατανοητό όσα η διοργανωτική ομάδα ―επιμελητές της Έκθεσης ήταν η Μάρα Ρηγοπούλου και ο Αντώνης Κάστωρ― έγραφε για την αξία της  στην έντυπη ενημερωτική κάρτα της ταυτότητάς της:
 
«[…]Η κατασκευή ενός ενεργειακού αγωγού δεν είναι μόνο ένα τεχνικό έργο[…].Το «μαγικό» σε κάθε τεχνικό έργο που υλοποιείται είναι η συνθήκη που δημιουργεί μια ομάδα ανθρώπων προκειμένου να επιτευχθεί αυτός ο στόχος. Η συνθήκη αυτή δεν επιτυγχάνεται εύκολα, δεδομένων των αντικειμενικών δυσκολιών που δημιουργούν το πεδίο του έργου, η επικοινωνία μεταξύ ανθρώπων που δεν μιλούν την ίδια γλώσσα, η μαζικότητα και η σκληρή δουλειά. Η δημιουργικότητα και το αίσθημα της συνεισφοράς, εφόσον η συμβολή του καθενός γίνεται άμεσα αντιληπτή, είναι η κοινή συνισταμένη και η κινητήριος δύναμη όλων των εργαζομένων ενός τεχνικού έργου[…]
 
Οι φωτογραφίες των 63 εργαζομένων στην κατασκευή του TAP αποτελούν τη δική τους προσωπική ματιά στο έργο και στο περιβάλλον στο οποίο υλοποιείται, ενώ παράλληλα δηλώνουν ότι:
 
• ο χώρος εργασίας μπορεί να αποτελεί χώρο έκφρασης και καλλιτεχνικής δημιουργίας για τον σύγχρονο εργαζόμενο, ενώ οι εικόνες και οι στιγμές ενός έργου, όπως οι σωλήνες του αγωγού, τα μηχανήματα του εργοταξίου, η πρώτη συγκόλληση, μια αποκατάσταση ορεινού περιβάλλοντος ή ένα βαθμιδωτό σαζανέ στην κοίτη ενός χειμάρρου αποτελούν στοιχεία μιας καθημερινότητας, που αποζητάει να αποτυπωθούν στη μνήμη και στον χρόνο, ως ένα ιδιαίτερο κομμάτι της ζωής του.
• Κάθε τεχνικό έργο, παρά τις στερεότυπες αλλά και λανθασμένες αναφορές που το στερούν συνήθως από την ποιητική της κατασκευής του, εξακολουθεί ως ποίημα (εκ του ποιώ=φτιάχνω, πράττω) να συγκινεί, να ευαισθητοποιεί, να προκαλεί συναισθήματα να γίνεται το ίδιο ποίημα, όπως συνέβη με τους στίχους που ο συνεργάτης εργαζόμενος αποτύπωσε σε σωλήνα του αγωγού.
• Η έκθεση φωτογραφίας των εργαζομένων στην κατασκευή του TAP έχει κι έναν ακόμη ρόλο. Kαταγράφει και διατηρεί στη μνήμη, μέσω της ψηφιακής φωτογραφίας, σύγχρονη έκφραση μιας κλασικής τέχνης, στιγμές από τη ζωή ανθρώπων, από όλα τα μέρη του κόσμου, που συναντήθηκαν απρόσμενα με έναν κοινό σκοπό, μοιράστηκαν κοινές αξίες και κατάφεραν στο τέλος να μιλήσουν την ίδια γλώσσα…». 
 
Η ολοκλήρωση της Έκθεσης φωτογραφίας“AuTAPsy”  και το ομώνυμο εξαιρετικό Λεύκωμα-αποτύπωμά της, καθόλου μάλλον δεν σημαίνουν ότι η προαναφερθείσα Κοινοπραξία  έχει τελειώσει και  με τον τρόπο που αντιμετωπίζει τη δημιουργικότητα των συνεργατών της.
 

Η ευχετήρια κάρτα  της φιλοξενεί έτσι πίνακα ζωγραφικής του εργαζόμενου στον Αγωγό Πέτρου Καλοδημίδη, με τον ευφυή τίτλο “SanTA(P)Claus” και τον Αη Βασίλη με το έλκηθρό του να μας χαρίζει σωλήνες και μια πανοραμική ζωγραφική άποψη του υλοποιηθέντος  αγωγού…
 
“SanTA(P)Claus” λοιπόν, ή όταν οι εργαζόμενοι έχουν κέφια!!!Ν.Β., Τ.Β.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.