Η Ξανθια: Περι υιοθεσιας και κοινωνικων «προτυπων»

Καλησπέρα, καλησπέρα,
 
Ναι, ναι, ο Μίκη πήγε στη Χ.Α. αλλά εγώ είμαι ακόμα μια παρατημένη. Είμαι όμως στο στάδιο εκείνο, που είπα να προσπαθήσω…
 
Έβαλα τα καλά μου, πήρα την κολλητή μου και της είπα πως σήμερα θα γυρίσουμε όλο το κέντρο. Ενθουσιάστηκε και αυτή και σκέφτηκε πως είναι η ευκαιρία να σταματήσω να την πρήζω με τα περί χωρισμού, γιατί να ξέρετε εσείς μπορεί να χωρίζετε, αλλά οι κολλητές – κολλητοί τα πληρώνουν όλα, είτε μέχρι να τα ξαναβρείτε είτε μέχρι να το ξεπεράσετε. Το ξέρω από βιωματική εμπειρία. Με το που ακούει λοιπόν την πρόταση η καλή μου ετοιμάστηκε, ήρθε να με πάρει και τα κορίτσια ξεχύθηκαν…
 
Με το που μπήκα στο αυτοκίνητο τη ρώτησα πως της φάνηκε το άρθρο μου για το Μίκη (εύχομαι να το διαβάσατε). Γύρισε με άγριο ύφος και μου είπε το εξής: «Κοίταξε  καλή μου, το να σου σταθώ στον χωρισμό βεβαίως, το να ακούσω τις αριστερόστροφες μαλακίες σου επίσης, αλλά σήμερα βγαίνουμε για γκόμενους! Capito?». Εγώ τώρα οφείλω να σας πω πως κατάλαβα δύο πράγματα, το πρώτο ότι η άσχετη δεν με διαβάζει και το δεύτερο ότι μάλλον κατά την δεξιά πλευρά γέρνει, που εντάξει άνθρωποι είμαστε, λάθη κάνουμε, θα της το συγχωρέσω κάποια στιγμή, που θα καταλάβει το λάθος της. Τα κατάπια ωστόσο όλα, γιατί όπως καταλαβαίνετε οδηγούσε και φοβήθηκα μην με παρατήσει πουθενά, πριν προλάβω να πιω και κανά ποτό, και πήγαινε το λούσιμο και η περιποίηση των 10 λεπτών  -γιατί τόσο θέλει μία γυναίκα κοπελιές να ετοιμαστεί και όχι ένα δίωρο-τσάμπα.
 
Κατεβήκαμε λοιπόν σε πολύ γνωστό μαγαζί της πόλης, αφήσαμε το αμάξι στον παρκαδόρο και απλά χαμογελάσαμε στην πόρτα γιατί είμαστε και μούρες και γνωριμίες έχουμε και τα πάντα. Είχα λουστεί όπως σας προανέφερα, επομένως μοναδικό μου άγχος ήταν να μην σωριαστώ πουθενά με το 12ποντο, γιατί μετά το ανδρόγυνο look του χωρισμού που υιοθέτησα, να ξέρετε δύσκολα συνηθίζεται η ισορροπία. Ρωτήστε τις φοιτήτριες, έχετε τέτοιες και εκεί στην Κομοτηνή, που δεν το χουν με το τακούνι και όταν τις βλέπουμε να περπατούν είναι αυτό που λέμε του «συγκάματος».
 
Μην τα πολυλογώ που λέτε, κάτσαμε φυσικά στο μπαρ και κάναμε αυτό που κάνει η κάθε γυναίκα που σέβεται τον εαυτό της.  Ξεκινήσαμε τις selfies.  Στην 14η απόπειρα καλής φωτογραφίας και ενώ ζουμάρω για να δω ποια ρυτίδα μπορώ να κρύψω, διακρίνω στο βάθος μια φωτογραφίας έναν πολύ ωραίο άντρα. Γυρίζω πολύ διακριτικά -πώς γυρνάει η εκδότρια όταν της λες γύρνα διακριτικά… καμία σχέση- φυσικά για να επιβεβαιώσω την πρώτη εντύπωση και κάπου εκεί παιδιά έπαθα αυτό που στην έως τώρα ζωή μου το έχω πάθει μόνο με τον Πάνο… τον Ιωαννίδη, του Masterchef καλέ!
 
«Φώτιος» μου λέει
«Ξανθιά» του λέω
«Φαίνεται» μου λέει
«Κρύο το αστείο» του λέω.
 
Και γέλασε ο Φώτιος και γέλασε και μένα το μέσα μου και το έξω μου. Μορφωμένος, όμορφος, ψηλός, γοητευτικός, με τα γυαλάκια του, ένα κουκλί ζωγραφιστό.
 
 Όλο το βράδυ μιλούσαμε και ερχόμασταν πιο κοντά και ένιωθα ζαλισμένη. Είχα πιει βέβαια και όλο το Βόσπορο αλλά δεν είχε σημασία, τα έβλεπα όλα πεντακάθαρα.
 
Στο 5ο ποτό άρχισα να του λέω τον καημό μου και το πως είμαι μια παρατημένη. Με νάζι βέβαια όχι κλάψα όπως τα λέω σε εσάς. Βγάζει που λέτε το γυαλί, βάζει το χέρι στο θεληματικό του πηγούνι -πάντα ήθελα να το πω αυτό- και μου λέει: «Θα σε κάνω να τα ξεχάσεις όλα».
 
Η φίλη μου άρχισε να ανεβάσει post στο fb με hashtag «#ΞΑΝΘΙΑΠΟΤΕΠΑΡΑΤΗΜΕΝΗ». Και επειδή στο 2018 ζούμε, έφυγα που λέτε με τον Φώτιο. Ακολούθησαν μέρες, ώρες, λεπτά και δευτερόλεπτα, ανεπανάληπτου πάθους και έρωτα. Πράγματα που δεν μπορούν να γραφτούν γιατί η James E. L. θα αποσύρει όλα τα βιβλία του. Και τις πενήντα αποχρώσεις…!
 
Κάθε μέρα περίμενα να έρθει το βράδυ και να τρέξω στην αγκαλιά του Φώτιου. Όταν δε μου είπε να δούμε όλο το “Alias Grace” στο Netflix με φαντάστηκα με νυφικό… και μου πήγαινε τόσο πολύ…!
 
Πάνω από τα δεύτερα «άντα» και οι δυο θέλαμε τα ίδια πράγματα στη ζωή! Με φαντάστηκα πάλι με νυφικό και μάλιστα να το ράβει ο Καραγκιουλμέζης, που και το χέρι του πιάνει και κάτι εντυπωσιακό και πρωτότυπο για να μπω στο «Ζω τον γάμο» έπειτα θα φτιάξει. Και μην μου αρχίσετε τα σχόλια, γιατί όλοι το έχετε πάθει μετά από μία περίοδο τρελού έρωτα και πάθους, να ξεκινάτε τα σενάρια περί γάμου, συγκατοίκησης, σκυλιών, ταξιδιών κ.ο.κ.
 
Και ενώ ζούσα το όνειρό μου που λέτε, μια μέρα, Παρασκευή ήταν θαρρώ, αναλογιζόμενη τα λάθη της προηγούμενης σχέσης αποφάσισα να είμαι ειλικρινής μαζί του από την αρχή. Ετοίμασα το βαλιτσάκι μου, γιατί θα πήγαινα να του κατσικωθώ όλο το ΣΚ, και είχα ζήσει στο μυαλό μου ήδη τη σκηνή. Την έκανα μέχρι και πρόβα στον καθρέφτη, ακούγοντας Καίτη Γαρμπή.
 
Πήγα στον Φώτιο πετώντας σχεδόν, μπήκα μέσα και τα είπα όλα. Να κάνω μια παρένθεση εδώ, λόγω της ηλικίας μου και κάποιων άλλων άτυχων γεγονότων, που δεν είναι η ώρα τους να σχολιάσω, δεν θα μπορέσω να απολαύσω την μητρότητα. Όχι υπό την έννοια της κυοφορίας, γιατί υπάρχει και άλλου είδους μητρότητα την οποία σκοπεύω να ανακαλύψω. Δεν τον φίλησα καν, κωλοκάθισα στον καναπέ και το ξεφούρνισα. «Φώτιε είμαι στέρφα. Κινέζικο θα παραγγείλουμε;».
 
Καλά εντάξει δεν το είπα έτσι αλλά αυτή τη στιγμή εύχομαι να το είχα πει έτσι. Στην πραγματικότητα το είπα έτσι: «Φώτιε θέλω να μοιραστώ κάτι μαζί σου, που με βασανίζει και δεν θέλω να το κρατάω κρυφό. Δεν μπορώ να γίνω μάνα. Και δεν θέλω να το συζητήσω. Κινέζικο θα παραγγείλουμε;». Τον κοίταξα και εκεί κατάλαβα πως δεν θα το ράψουμε το νυφικό Γιάννη μου.
 
Σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ανοίξαμε την τηλεόραση, φάγαμε τα noodles μας και κοιμηθήκαμε. Την επόμενη μέρα ξύπνησα και είχα ένα σημείωμα δίπλα μου, το οποίο έγραφε « έτυχε κάτι επείγον στη δουλειά».
 
Ο Φώτιος είναι οπτικός παρεμπιπτόντως, όποτε το πιο επείγον που φαντάστηκα ήταν πως χρειάζεται η Κατσαΐτη καινούργιο σκελετό. Χαλάλι της  είπα, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν βλέπεται χωρίς γυαλιά. Όπως μια Ελληνίδα ερωτευμένη γυναίκα αποφάσισα ότι θα συμμαζέψω και θα καθαρίσω το σπίτι του καλού μου, γιατί αγαπητοί μου, όσο τέλειοι και αν είστε, δουλειές σαν τις γυναίκες δεν κάνετε. Με βρήκε που λέτε το βράδυ να κρεμάω τις φρεσκοπλυμένες και φρεσκοσιδερωμένες κουρτίνες. Μας έπιασε το βράδυ δηλαδή και ο Φώτιος πουθενά. Δεν είχε στείλει μήνυμα, δεν είχε πάρει τηλέφωνο, δεν είχε δώσει σημείο ζωής.  Προσπαθώντας να μην γίνω υστερική γκόμενα, έστειλα ένα απλό μήνυμα του τύπου «Αγαπάκι όλα καλά;». Και πήρα μια πολύ απλή απάντηση, « έχω μπλέξει με φίλους, δεν ξέρω αν θα γυρίσω».
 
Και μέσα εκεί στο καλογυαλισμένο και μοσχομυριστό σπίτι, ξεκίνησαν οι τοίχοι να μικραίνουν, η αναπνοή να κόβεται και φυσικά πήρα τον «ψ» μου. Κρίση πανικού μου λέει, αν σέβεσαι τον εαυτό σου, φύγε από κει μέσα τώρα.
 
Πιστή στις συμβουλές του τον άκουσα και έφυγα τρέχοντας. Επέστρεψα στο σπίτι, στη γνωστή θέση κατευθείαν, κουβέρτα τηλεκοντρόλ και κλάμα η κυρία. Άρχισα να σκέφτομαι τι πήγε λάθος, κατηγορούσα τον εαυτό μου ότι το είπα απότομα και δεν τα λες έτσι αυτά τα πράγματα κ.ο.κ., ενώ από την άλλη βέβαια σκεφτόμουν ότι γνώρισα έναν άνθρωπο που έπρεπε να ξέρει εξ αρχής την αλήθεια, για κάτι πολύ σημαντικό στην πορεία μιας σχέσης σε αυτή την ηλικία, που δεν αλλάζει δυστυχώς και φυσικά δεν κρύβεται.
 
Δεν κοιμήθηκα ποτέ, έβαλα ξανά τη λίστα του χωρισμού στο “YouTube” και το αποφάσισα πως πλέον μπορώ να λέω πως είμαι παρατημένη².
 
Μέρες ολόκληρες αγαπημένοι μου ο Φώτιος δεν εμφανίστηκε. Ούτε ενεργός στο fb, ούτε selfie στο Instagram, ούτε καν ένα snapchat, που βέβαια μπορεί να είχε μία κάποια εξήγηση, μιας και η Kylie Jenner, η οποία έγινε μάνα στα 19 να τονίσω, προσφάτως ανακοίνωσε στο twitter ότι δεν ασχολείται πλέον με την εν λόγω εφαρμογή με αποτέλεσμα η μετοχή του snap να πάρει την κατιούσα.
 
Την κατιούσα πήρα και εγώ, συνειδητοποιώντας πως ζωντανός ήταν, γιατί η Κατσαΐτη πλάσαρε καινούργιο σκελετό, και απλώς με απέφευγε. Στα δευτέρα «άντα» που λέτε της ζωής μου, θεώρησα πως μια συνομιλία μέσω μηνύματος δεν αρμόζει και του τηλεφώνησα. Δεν απάντησε ποτέ.
 
Μετά από κάποιες ώρες έλαβα ένα μήνυμα που έγραφε τα εξής: «Συγνώμη δεν μπορώ … τη ζωή μου τη φαντάζομαι αλλιώς. Είμαι πολύ στενοχωρημένος». Εκεί παιδιά άκουσα την Άντζελα Δημητρίου να τραγουδάει το «Ουρανέ …», που, όταν ξεκινάει, λέει «εσύ που όλους τους κοιτάζεις, κοίτα και αυτόν να είναι καλά…». Και εκεί έκανα την επανάστασή μου και τα έχωσα στην Άντζελα, ευχόμενη να του πέσει ο ουρανός στο κεφάλι.

Φυσικά και δεν μπορούσα να το αφήσω να περάσει έτσι, και γράφω ένα μήνυμα- έκθεση το λες, η περίληψη του οποίου με λίγα λόγια έλεγε «κάτσε ρε φίλε, εγώ ακρωτηριάστηκα (είναι δόκιμος ιατρικός όρος πρέπει να πω), δεν μπορώ να κάνω παιδί και μας λες, συγνώμη δεν μπορώ … και μάλιστα με παρατάς με μήνυμα;».
 
Έλαβα την εξής απάντηση «έτσι και αλλιώς είχα αμφιβολίες για εμάς…». Γέλασα είναι η αλήθεια, γέλασα με την καρδιά μου, γιατί επιτέλους είπε την αλήθεια, που θα μπορούσε να πει από την πρώτη στιγμή. «Απλά δεν σε γουστάρω ή δεν μπορώ να καταπιώ το γεγονός ότι δεν θα γίνω πατέρας στα δικά μου παιδιά». Είναι απλό μπορείς να το πεις χωρίς ντροπή και δίχως να βάζεις ένα άνθρωπο στη θέση να αισθάνεται άσχημα, για κάτι που ούτως ή άλλως του έχει στερήσει τον ύπνο για πολλά χρόνια.
 
Δεν είμαι φεμινίστρια. Ποτέ δεν κατάλαβα και τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο όρος και ανάθεμα αν έχω βάλει την εκδότρια να μου το εξηγεί, αλλά ξέρω να αντιμετωπίζω την αλήθεια, όπως αντιμετωπίζω τη δίκη μου αλήθεια που λέει ότι δεν θα μπορέσω να γίνω μάνα, με τον παραδοσιακό τρόπο, όπως και χιλιάδες γυναίκες δυστυχώς ανά τον κόσμο, αλλά και την αλήθεια των αντρών που πολύ απλά θέλουν να περνούν καλά και τίποτα παραπάνω. Παρεμπιπτόντως υπάρχει και το tinder μάγκες.
 

Είμαι μια γυναίκα συνειδητοποιημένη, πετυχημένη επαγγελματικά, έξυπνη, θα τολμήσω να πω, και αντιμετωπίζω με θάρρος και χιούμορ τον ακρωτηριασμό που δεν θα μου επιτρέψει να κάνω το δικό μου παιδί. Εν έτει λοιπόν 2018 συνειδητοποίησα πως δεν είμαι αποδεκτή στην κοινωνία, επειδή δεν μπορώ να γίνω μάνα… και επειδή το παραδέχομαι κιόλας.
 
Είναι κρίμα, για όλους, να αποκλείεται μια γυναίκα από την προσωπική ευτυχία και την κοινωνική καταξίωση γι’ αυτό. Δεν ήθελα να με παντρευτεί ο Φώτιος, ήθελα μία κάποια πιο ώριμη αντιμετώπιση.  Δεν έχω θέμα με την απόρριψη αλλά δεν θέλω να με προσβάλλουν.
 
Δυστυχώς στην Ελλάδα το σύστημα υιοθεσιών δεν βοηθάει τόσο πολύ για να μπορέσεις να πάρεις και να δώσεις χαρά σε πολλά παιδιά, που για διαφόρους λόγους βρίσκονται χωρίς οικογένεια.  Υπάρχουν βέβαια και άλλοι τρόποι να αποκτήσεις παιδί, οι οποίοι όμως δεν είναι αποδεκτοί ακόμα από την ελληνική κοινωνία. Άσε που και με τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής ούτε Αντζελίνα μπορώ να γίνω και να υιοθετήσω παιδάκια από τα πέρατα του κόσμου, πολύ απλά γιατί φοβάμαι για το μέλλον τους. Όποτε εγώ θα μείνω με τον ακρωτηριασμό μου και τη ζωή μου και εσείς εκεί έξω που δεν μπορείτε να το δεχθείτε με ό,τι θέλετε!
 
Πρόσφατα δύο φίλες μου ανακοίνωσαν την εγκυμοσύνη τους και έχω χαρεί λες και πρόκειται για μένα.  Αισθάνθηκα όμως την ανάγκη να μοιραστώ το γεγονός αυτό μαζί σας, γιατί υπάρχει μια αδελφική μου φίλη, η οποία εξαντλεί όλες τις προσπάθειές της για να αποκτήσει ένα δικό της παιδί δίχως ακόμα να τα καταφέρει. Όπως και χιλιάδες γυναίκες ανά τον κόσμο. Η ελπίδα μπορεί να πεθαίνει πάντα τελευταία, το σύστημα όμως, η κοινωνία και τα πρότυπα κάποιων, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να την κάνουν να αισθάνεται αποτυχημένη. Η αγάπη όλου του κόσμου, αξίζει καθημερινά και αιωνίως στους ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την αλήθεια τους και αντί να τα βάψουν μαύρα και να παραιτηθούν, την αγκαλιάζουν και την αποδέχονται για να διαμορφώσουν ίσως κάποτε μία διαφορετική και πιο όμορφη αλήθεια τόσο για τους ίδιους όσο και για τους άλλους, είτε αυτό είναι φίλος, σύντροφος είτε ένα παιδί που ψάχνει να αγαπηθεί. Ας «μεγαλώσουμε» κάποτε ως κοινωνία, για να σταθούμε άξιοι να μεγαλώσουμε και τα παιδιά αυτά που θα ακολουθήσουν.   
 
Σας φιλώ!
 
Υ.Γ.: Στην Ελλάδα σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, εκτιμάται ότι αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε κρατικά, δημοτικά και ιδιωτικά ιδρύματα, περίπου 2.000 εγκαταλελειμμένα παιδιά. Όμως, λόγω απουσίας ενός φορέας αρμόδιου να καταγράφει όλα αυτά τα παιδιά, υπάρχει άγνοια για τον ακριβή αριθμό τους.  Η όλη διαδικασία για την έγκριση μίας αίτησης υιοθεσίας μπορεί να διαρκέσει μέχρι και 4 χρόνια, καθώς σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ που διάβασα, οι αιτήσεις που κατατίθενται είναι πολλές και τα παιδιά λίγα, ενώ σε αυτό προστίθεται και ο παράγοντας έλλειψης προσωπικού που θα τις προωθήσει.
 
Στις αρχές του Φεβρουαρίου ανακοινώθηκαν επίσης οι σκέψεις από πλευράς του Υπουργείου για μία ομάδα αλλαγών στη διαδικασία της υιοθεσίας, η οποία μεταξύ άλλων περιλαμβάνει την δραστική μείωση του χρονικού διαστήματος για την ολοκλήρωση της διαδικασίας της υιοθεσίας, τη δημιουργία εθνικού Μητρώου για τους  υποψηφίους γονείς, τη δημιουργία Ειδικού Μητρώου για τα ανήλικα παιδιά που φιλοξενούνται σε μονάδες προστασίας και φροντίδας και τη συγκρότηση Εθνικού Συμβουλίου Αναδοχής και Υιοθεσίας.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.