Μια μερα με πρωταγωνιστρια τη Γυναικα

Δύο γυναίκες και δύο άνδρες στέλνουν τα δικά τους μηνύματα

Ημέρα αφιερωμένη στην κάθε γυναίκα η σημερινή. Κάθε χρόνο η 8η Μαρτίου τιμάται με σε όλο τον κόσμο, αποτίοντας τα ελάχιστα στο «θηλυκό γένος». Η επιλογή ημερομηνίας, δεν είναι καθόλου τυχαία μιας και σαν σήμερα το 1857 γυναίκες εργάτριες στην Νέα Υόρκη πραγματοποίησαν μία ιστορική διαμαρτυρία, με αιτήματα για καλύτερες συνθήκες εργασίας.
 
Περίπου 160 χρόνια αργότερα, πολλοί υποστηρίζουν ότι η θέση της γυναίκας ελάχιστα έχει αλλάξει, μιας και αυτή πολλές φορές αντιμετωπίζεται ως το «αδύναμο φύλο», έρμαιο σε καταστάσεις που ξεκινούν από στερεότυπα που την θέλουν «λιγότερο ικανή από έναν άνδρα», «κακή οδηγό», «αυτάρεσκη» και φθάνουν μέχρι την λεκτική, σωματική και σεξουαλική κακοποίηση.
 
Ο «ΠτΘ» με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας μίλησε με τέσσερις νέους ανθρώπους τους κ.κ. Αγγελική Κριαρίδου, Αντιγόνη Μπέκιο, τεταρτοετείς φοιτήτριες στο Τμήμα Ελληνικής Φιλολογίας και στο Τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης και Πολιτικών Επιστημών, Δομήνικος Δερέμπεη και Μαργαρίτη Αδαμίδη που, αν και  εργάζονται στον ίδιο χώρο, το «Caffeine Roastery Superfoods Komotini», τον βλέπουν τελείως διαφορετικά. Με αφετηρία μία ερώτηση για την  θέση της γυναίκας στον χώρο εργασίας μίλησαν, επίσης, για τον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα δύο φύλα στην οικογένεια, την πολιτική και την κοινωνία.
 
Ο λόγος στους ίδιους… 

Αντιγόνη Μπέκιο «Το να συνδυάζω τη δουλειά μου με τις υπόλοιπες δραστηριότητές μου είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο» 

ΠτΘ: Πόσο εύκολο είναι για μία γυναίκα να συνδυάσει τις σπουδές της με την εργασία της και, στο μέλλον, με τη δημιουργία οικογένειας;
Α.Κ.: Δουλεύω ήδη από το δεύτερο έτος, είναι επομένως, κάτι το οποίο έχω συνηθίσει πλέον. Σίγουρα με διευκόλυνε ιδιαίτερα η ευελιξία των εργοδοτών μου όσον αφορά τα ωράρια εργασίας μου, ώστε να τα προσαρμόσω σε συνδυασμό με τα μαθήματα της σχολής μου, τόσο με το πρόγραμμα των μαθημάτων όσο και με της εξεταστικής. Έτσι κατάφερα να συνδυάσω σχολή και εργασία.
Α.Μ.: Μιας και, επίσης, εργάζομαι από μικρότερη ηλικία πιστεύω πως το να συνδυάζω την δουλειά μου με τις υπόλοιπες δραστηριότητές μου είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο, αν και γνωρίζω καλά πως το ενδεχόμενο της μητρότητας στο μέλλον σίγουρα θα έκανε τα πράγματα δυσκολότερα. Θεωρώ πολύ σημαντικό το να κατοχυρώνει ο νόμος μία εργαζόμενη μητέρα, γιατί ο φόβος μήπως και χάσει την δουλειά της λειτουργεί σίγουρα αρνητικά στην καθημερινή ζωή μίας μητέρας. Γενικά θεωρώ πως εντός του εργασιακού χώρου μία γυναίκα μπορεί να είναι εξίσου και, γιατί όχι, πιο ικανή από έναν άνδρα συνάδελφό της.
Δ.Δ.: Παρατηρώ ότι οι γυναίκες που επιλέγουν να «κυνηγήσουν» την καριέρα τους, συχνά δεν κάνουν παιδιά. Σίγουρα θα πρέπει να υπάρχει κατανόηση από την πλευρά του εργοδότη, για να μπορεί μία μητέρα να έχει χρόνο για την οικογένειά της και να μην κληθεί να αντιμετωπίσει προβλήματα. Κατά την γνώμη μου, όμως, στα ζητήματα αυτά η Ελλάδα βρίσκεται στην ίδια θέση με τις σκανδιναβικές χώρες, όπως η Δανία, και δείχνει σεβασμό στην μητρότητα. 

Δομήνικος Δερέμπεης «Νομίζω πως κανένας άνθρωπος της γενιάς μας δεν συμμερίζεται τις αντιλήψεις περί ‘’κατωτερότητας’’ του γυναικείου φύλου» 

ΠτΘ: Από την δική σας οπτική, έχουν γίνει βήματα προόδου για την εξάλειψη των έμφυλων διακρίσεων στην περιοχή της Θράκης;
Α.Κ.: Σαφώς και υπάρχει μία βελτίωση σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια στο θέμα των ανισοτήτων, αλλά δεν παύουν να υπάρχουν και εξαιρέσεις.
Α.Μ.: Ορισμένα στερεότυπα δεν έχουν ξεπεραστεί ακόμη. Υπάρχει γενικότερα στο μυαλό μας η νοοτροπία του να «ξεχωρίζουμε τα πράγματα», αν και δείχνουμε ότι δεν τα ξεχωρίζουμε και τόσο. Σίγουρα υπάρχει πρόοδος, μαθαίνω, ωστόσο, από το οικείο μου περιβάλλον για γυναίκες που εισπράττουν υποτιμητικά σχόλια στον εργασιακό τους χώρο, λόγω του φύλου τους, καθώς και περιστατικά σεξουαλικής παρενόχλησης.
Στη σημερινή πραγματικότητα θα βλέπαμε πιο εύκολα έναν άνδρα με εξουσία να παρενοχλεί σεξουαλικά κάποια κατώτερη σε βαθμίδα  γυναίκα συνάδελφο, παρά το αντίστροφο.
Δ.Δ.: Πιστεύω ότι έχουν γίνει πολλά βήματα προόδου σε σχέση με άλλες περιόδους. Οι γυναίκες πλέον δουλεύουν ισότιμα, μιας και το κράτος φροντίζει για αυτές χορηγώντας τους άδειες και επιδόματα, προστατεύοντας την μητρότητα. Δεν θα ήταν υπερβολή να πω ότι η θέση τους πολλές φορές είναι ευνοϊκότερη, αφού συχνά η εμφάνιση και η ευγένειά τους «κερδίζει».
Νομίζω ότι κανένας άνθρωπος της γενιάς μας δεν συμμερίζεται τις αντιλήψεις περί «κατωτερότητας» του γυναικείου φύλου και, ειδικά στον εργασιακό χώρο που βρισκόμαστε, αντιμετωπίζονται με σεβασμό. Τα δύο φύλα είναι ισότιμα και ισόνομα μεταξύ τους.
 
ΠτΘ: Υπάρχει αξιόλογη ανάμειξη των γυναικών στα κοινά;
Α.Μ.: Προσωπικά παρατηρώ στο Τμήμα μου μία μεγάλη συσσώρευση ανδρών συμφοιτητών στην κατεύθυνση των πολιτικών επιστημών, αλλά και στον χώρο της πολιτικής, γενικότερα. Για παράδειγμα, αν αναλογισθεί κανείς την αναλογία μεταξύ ανδρών και γυναικών βουλευτών, θα καταλάβει ότι η Βουλή σαφώς και ανδροκρατείται. Το ίδιο παρατηρώ και σε τοπικό επίπεδο, όπου, αν και οι γυναίκες σίγουρα έχουν λόγο, οι άνδρες ενεργοποιούνται πολύ πιο εύκολα.
Θεωρώ πως εμείς οι ίδιες κρατούμε πίσω τον εαυτό μας. Σίγουρα, ωστόσο, παίζουν ρόλο και παλιές αντιλήψεις που θέλουν κυρίως τον άνδρα να ασχολείται με την πολιτική και την γυναίκα με την οικογένεια. Αν και οι γυναίκες έχουν κάνει πολλά βήματα προόδου, χρειάζεται ακόμη πολύς χρόνος και προσπάθεια.
 
ΠτΘ: Με το ημερολόγιο να δείχνει 2018 η μέση ελληνική οικογένεια μεγαλώνει με τον ίδιο τρόπο ένα αγόρι και ένα κορίτσι;
Α.Κ.: Προσωπικά θεωρώ ότι παίζει ρόλο ο τόπος, η διάκριση δηλαδή μεταξύ πόλης και επαρχίας. Στην επαρχία βρίσκω τους περισσότερους ανθρώπους κάπως πιο συντηρητικούς, ενώ μία κλειστή κοινωνία συχνά κρίνει πιο εύκολα τις γυναίκες, όσον αφορά το ντύσιμο τους, τον τρόπο διασκέδασής τους και τις συναναστροφές τους, ειδικά με το αντίθετο φύλο.
Α.Μ. Σε κλειστές κοινωνίες ακόμη και μία φιλική συμπεριφορά από μία γυναίκα μπορεί να παρεννοηθεί και να θεωρηθεί φλερτ. Στον εργασιακό χώρο αυτό γίνεται ακόμη πιο έντονο, καθώς μία γυναίκα που θα είναι απλώς ευχάριστη με τον πελάτη πολύ εύκολα μπορεί να παρεξηγηθεί.
Μ.Α.: Σίγουρα υπάρχουν δύο πλευρές. Υπάρχουν άνθρωποι που αντιλαμβάνονται μία ευχάριστη συμπεριφορά κάποιας κοπέλας στον χώρο εργασίας ως δείγμα ευγένειας, ενώ άλλοι την παρεξηγούν. Το ίδιο ισχύει και για την ανατροφή των παιδιών μες στην οικογένεια. Υπάρχουν, δηλαδή, γονείς πιο «φιλελεύθεροι», που ακολουθούν το ίδιο πρότυπο συμπεριφοράς, ανεξάρτητα από το φύλο του παιδιού, αναθρέφοντας με τον ίδιο τρόπο αγόρια και κορίτσια, βοηθώντας τα με αυτόν τον τρόπο να ενταχθούν στην κοινωνία. Από την άλλη ορισμένες οικογένειες κρατούν τα κορίτσια πιο κοντά τους, κυρίως στο σπίτι.
 
ΠτΘ: Θα σας ήταν ανοικεία η εικόνα μίας γυναικείας παρουσίας σε έναν ανδροκρατούμενο εργασιακό χώρο;
Α.Κ.: Έχω δει γυναίκες να ασχολούνται με επαγγέλματα που θεωρούνται «ανδρικά», όπως οδηγούς σε λεωφορεία και ταξί και σαφώς δεν μου φαίνεται παράξενο. Είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι γυναίκες αυτές να μην επηρεάζονται από τις αντιδράσεις του κόσμου και να ασχολούνται με αυτό που πραγματικά αγαπούν!
Α.Μ.: Θα συμφωνήσω, μιας και έχω, επίσης, γνωρίσει γυναίκες που βιοπορίζονται με επαγγέλματα «ανδρικά», γνωρίζοντας, μάλιστα, μεγάλη επιτυχία. Νομίζω ότι οι γυναίκες αυτές δίνουν με το παράδειγμα τους δύναμη σε όλες τις υπόλοιπες.
Μ.Α.: Ούτε και για εμένα είναι περίεργη η εικόνα μίας γυναίκας να κάνει ένα τέτοιο επάγγελμα. Έχω δει γυναίκες να οδηγούν μέχρι και φορτηγό και, αν και υπάρχουν πολλά στερεότυπα που θεωρούν ότι το γυναικείο φύλο δεν συμβαδίζει με την οδηγική ικανότητα, σίγουρα υπάρχουν εξαιρέσεις. Σαφώς, όμως, τα στερεότυπα αυτά διαδίδονται εν είδει χιούμορ, αν και σε ορισμένες περιπτώσεις κρύβουν μία γενικότερη νοοτροπία υποτίμησης των γυναικών. 

Αγγελική Κριαρίδου «Μία γυναίκα – πρότυπο κάνει αυτό που αγαπά, χωρίς να συμβιβάζεται με βάση τα κοινωνικά στερεότυπα» 

ΠτΘ: Μία δυναμική γυναίκα καριέρας και μία μητέρα που συνδιάζει δουλειά και οικογένεια. Ποια από τις δύο θα μπορούσε να λειτουργήσει για εσάς ως πρότυπο;
Α.Μ.: Αν μία γυναίκα είναι σίγουρη για τον εαυτό της μπορεί να κάνει το οτιδήποτε. Η ευτυχία, εξάλλου, δεν καθορίζεται από τους άλλους, αλλά από εμάς τους ίδιους. Μπορεί να είναι δυναμική και ταυτόχρονα να φροντίζει με επιτυχία την οικογένειά της, να διατηρεί μόνη της μία μονογονεϊκή οικογένεια ή να πετύχει την προσωπική της ευτυχία κάνοντας αυτό που αγαπά, ακόμη και αν είναι «έξω» από τα συνηθισμένα, όπως να βρίσκεται στο τιμόνι. Θα μπορούσε, δηλαδή, να είναι πρότυπο και μία γυναίκα που ασχολείται με την πολιτική και είναι τελείως ανεξάρτητη και δυναμική, όπως επίσης και μία μάνα που αναθρέφει τα παιδιά της και φροντίζει το νοικοκυριό, ίσως δουλεύοντας παράλληλα.
Α.Κ.: Μία γυναίκα που θα αποτελέσει πρότυπο είναι αυτή που κυνηγά την προσωπική της ευτυχία, κάνοντας αυτό που πραγματικά αγαπά χωρίς να συμβιβάζεται, προσπαθώντας να προσαρμοσθεί στα κοινωνικά στερεότυπα.
 Έχω ακούσει για μία οικογένεια που η μητέρα έχει αφήσει την οικογένειά της και έχει ξενιτευθεί σε μία άλλη χώρα για να συντηρήσει την οικογένειά της, ενώ πίσω έμεινε ο πατέρας με τα παιδιά. Είναι κάτι που δεν θα περίμενε κανείς, μιας και το αναμενόμενο θα ήταν να φύγει ο άνδρας στο εξωτερικό και έπειτα να ακολουθήσει η γυναίκα. Στην περίπτωση αυτή, όμως, βλέπουμε μία γυναίκα να προσπαθεί και να τα καταφέρνει μόνη της σε μία άλλη χώρα, χωρίς δικούς της ανθρώπους, δουλεύοντας για να βοηθήσει την οικογένειά της.
M.A.: Για εμένα πρότυπο μπορεί να θεωρηθεί μία γυναίκα που καταφέρνει να συνδυάσει την δουλειά της με την δημιουργία οικογένειας και την ανατροφή των παιδιών. Σίγουρα είναι ικανή να καταφέρει κάτι τέτοιο, όπως μαρτυρούν τα ουκ ολίγα  τα παραδείγματα που βλέπουμε καθημερινά γύρω μας. 

Μαργαρίτης Αδαμίδης «Κάθε γυναίκα αντιλαμβάνεται αυτήν την ημέρα διαφορετικά, ανάλογα με τα βιώματά της» 

ΠτΘ: Λαμβάνοντας υπ’ όψιν σας όλες αυτές τις παραμέτρους που συζητήσαμε, πιστεύετε ότι η Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας έχει πραγματική ουσία ή είναι μία συμβολική επέτειος για τα ίσα δικαιώματα των δύο φύλων;
Α.Μ.: Καλό είναι να υπάρχει, για να μας υπενθυμίζει κάποια πράγματα, κυρίως στις ίδιες τις γυναίκες. Γενικά, όμως, θεωρώ ότι κάθε μέρα θα πρέπει να γίνονται προσπάθειες εξάλειψης στερεοτύπων. Είναι καθαρά υπόθεση του καθενός και της καθεμιάς ξεχωριστά.
Α.Κ.: Αναμφίβολα πιστεύω ότι θα πρέπει να συνεχίσει να υφίσταται, διότι λειτουργεί ως αφύπνιση για όλες όσες επαναπαυόμαστε. Μας υπενθυμίζει τους αγώνες που έχουν κάνει οι γυναίκες πριν από εμάς για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους για μία ίση θέση στην κοινωνία, που σίγουρα δεν υπάρχει στον απόλυτο βαθμό, σε πολλές πτυχές της ζωής, όπως στον οικογενειακό και επαγγελματικό χώρο. Οι διακρίσεις εντοπίζονται παντού, απλά πολλές φορές δεν τις διακρίνουμε γιατί έχουν μπει τόσο καλά μες στην ζωή μας που πλέον τις έχουμε συνηθίσει.
Δ.Δ.: Θεωρώ πως σε μία ευρωπαϊκή χώρα, όπως η Ελλάδα η γυναίκα απολαμβάνει πολλά δικαιώματα και παροχές, σε αντίθεση με χώρες της Αφρικής και της Ασίας ή σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες που δεν είναι σε ιδιαίτερη υπόληψη. Σε αυτές τις χώρες η ανάγκη ύπαρξης μίας μέρας αφιερωμένης στις γυναίκες είναι απαραίτητη, για να παραδειγματισθεί η κοινωνία.
Μ.Α.: Η κάθε γυναίκα αντιλαμβάνεται αυτήν την ημέρα διαφορετικά. Ορισμένες την βλέπουν σαν μία επέτειο αφιερωμένη στα δικαιώματά της και της ισότιμης μεταχείρισής της στην κοινωνία, ενώ κάποιες σαν μία γιορτή. Πιστεύω πως έχει να κάνει με τα βιώματα και την ηλικία της κάθε μίας, ενώ οι μεγαλύτερες σε ηλικία ίσως να μην την γνωρίζουν καν.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.