Ο πραγματικος στοχος του Τραμπ ειναι το Ιραν η οι ανταγωνιστες των ΗΠΑ στην περιοχη;

Με αφορμή την απόσυρση των ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και την επαναφορά των κυρώσεων εις βάρος του

Η ανακοίνωση του προέδρου Τραμπ με την οποία απέσυρε τις ΗΠΑ από τη διεθνή συμφωνία για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα και ταυτόχρονα επανέφερε εξ ολοκλήρου τις κυρώσεις που ίσχυαν σε βάρος του Ιράν πριν από τη διεθνή συμφωνία του 2015, δημιουργούν εύλογα ερωτήματα για τις σκοπιμότητες της απόφασης: Στοχεύει η απόφαση το Ιράν ή με αφορμή το πυρηνικό πρόγραμμά του στοχεύει τους ανταγωνιστές των ΗΠΑ; Διότι η επαναφορά των κυρώσεων σημαίνει ότι θα ισχύσουν και για τις εταιρείες τρίτων χωρών που συναλλάσσονται με το Ιράν. Ας μη ξεχνάμε ότι η γαλλική τράπεζα ΒΝΡ Paribas είχε πληρώσει το 2014 πρόστιμο 9 δις δολαρίων για την παραβίαση αμερικανικών κυρώσεων σε βάρος του Σουδάν, της Κούβας και του Ιράν, ενώ με την επαναφορά των κυρώσεων θα συναντήσει εμπόδια η υλοποίηση της επένδυσης 4,8 δις δολαρίων της γαλλικής εταιρείας Total στο κοίτασμα φυσικού αερίου Νότιο Παρς του Ιράν. Ευρωπαϊκές εξαγωγές τουλάχιστον 11 δις ευρώ βρίσκονται στον αέρα μετά την απόφαση Τραμπ, ενώ η ζημιά των ΗΠΑ είναι μηδαμινή, μόλις το ένα εκατοστό των ευρωπαϊκών εξαγωγών. Η ίδια τακτική έχει εφαρμοστεί και στην περίπτωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας με πρόσχημα την Κριμαία, όπου ουσιαστικά έχει στοχοποιηθεί η οικονομία των ευρωπαϊκών κρατών. Η τακτική αυτή των ΗΠΑ έχει ως αφετηρία το Νόμο Ντ’ Αμάτο που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο το 1996 και προέβλεπε την επιβολή κυρώσεων σε όλες τις εταιρείες, ακόμη και τρίτων χωρών, που επένδυαν μεγάλα ποσά στον ενεργειακό τομέα του Ιράν και της Λιβύης. Πρόκειται για πολιτική που υπογραμμίζει την επικυριαρχία των ΗΠΑ στην Ευρώπη, την οποία αποδυναμώνει και περιθωριοποιεί ολοένα και περισσότερο στα τεκταινόμενα σε παγκόσμια κλίμακα.
 
Η Ευρώπη πληρώνει σήμερα την ανισορροπία δυνάμεων που έγινε ολοφάνερη μετά το τέλος του Ψυχρού πολέμου. Πρόκειται για συσχετισμό δυνάμεων μη αναστρέψιμο, διότι έχει τις ρίζες του εκατό χρόνια πριν, όταν η Ευρώπη με τους δύο Παγκοσμίους πολέμους αυτοκαταστράφηκε δις, παραδίδοντας, με τη διάλυση των αποικιοκρατικών αυτοκρατοριών της, την απώλεια των αγορών τους και το κόστος ανοικοδόμησης των κατεστραμμένων υποδομών της, την ηγεμονία της Δύσης στην Ουάσινγκτον.  Η απόφαση Τραμπ θα πρέπει να εκληφθεί ως η ύστατη προειδοποίηση προς την Ευρώπη να επιταχύνει άμεσα τις διαδικασίες ενοποίησής της, παραμερίζοντας τους εθνικούς εγωισμούς προκειμένου να επανακτήσει την ισχύ της και το ρόλο της  στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Τέτοια περιφρονητική συμπεριφορά, επαναλαμβανόμενη μάλιστα, να ακυρώνει δηλαδή ο Τραμπ μια απόφαση που ελήφθη από κοινού με τη Γερμανία, τη Γαλλία, τη Βρετανία και εκπρόσωπο της ΕΕ αγνοώντας τις ενστάσεις τους, υποχρεώνοντας μάλιστα την ευρωπαϊκή οικονομία να υποστεί τις συνέπειες των αμερικανικών κυρώσεων μέχρι πότε θα μπορεί να είναι ανεκτή; Διότι η κύρια αιτία για τη βαθμιαία περιθωριοποίηση της Ευρώπης θα πρέπει να αναζητηθεί στην πολυδιάσπαση των συμφερόντων εντός της ΕΕ και στους εσωτερικούς ανταγωνισμούς. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα χειραγώγησής της από τις ΗΠΑ;
 
Οι παραπάνω συλλογισμοί απορρέουν από το γεγονός ότι ενώ η Τεχεράνη προβάλλεται ως αιτία για την απόφαση Τραμπ, η Διεθνής Επιτροπή Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) που εποπτεύει την εφαρμογή της συμφωνίας για το ιρανικό πυρηνικό πρόγραμμα, επανήλθε μια ημέρα μετά την απόφαση βεβαιώνοντας για πολλοστή φορά ότι «μέχρι σήμερα, η ΙΑΕΑ βρίσκεται σε θέση να επιβεβαιώσει ότι οι σχετικές με τον πυρηνικό τομέα δεσμεύσεις εφαρμόζονται από το Ιράν». Είναι χαρακτηριστικό ότι ενώ το ψήφισμα 687/1991 του Σ.Α. του ΟΗΕ, το οποίο επικαλέστηκαν οι ΗΠΑ για να εισβάλουν στο Ιράκ, ζητούσε να «γίνουν βήματα για τη δημιουργία στη Μ. Ανατολή μιας ζώνης απαλλαγμένης από πυρηνικά όπλα μαζικής καταστροφής», η αποπυρηνικοποίηση της Μ. Ανατολής σαμποτάρεται μονίμως από την Ουάσινγκτον. Όπως μας ενημερώνει ο Νόαμ Τσόμσκυ στο βιβλίο του με τίτλο «Ποιος κυβερνά τον κόσμο» από το 2016,  «υπό την αιγίδα του ΟΗΕ θα γινόταν μια διεθνής συνδιάσκεψη στη Φινλανδία τον Δεκέμβριο του 2012, σε μια προσπάθεια εφαρμογής του σχεδίου (αποπυρηνικοποίησης της Μ. Ανατολής). Τι συνέβη; Στις αρχές Νοεμβρίου το Ιράν συμφώνησε να συμμετάσχει στη συνδιάσκεψη. Δύο μέρες μετά ο Ομπάμα ακύρωσε τη συνδιάσκεψη λέγοντας ότι η στιγμή δεν είναι κατάλληλη. Το ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ζήτησε να προχωρήσει η συνδιάσκεψη χωρίς αποτέλεσμα» Όμως, το Ισραήλ, το Πακιστάν και Ινδία, κράτη της επιρροής των ΗΠΑ, που διαθέτουν πυρηνικά αρνούνται να υπογράψουν τη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών την οποία έχει υπογράψει η Τεχεράνη.
 
Ποια είναι η γνώμη του αραβικού κόσμου για όλα αυτά; Μας το λέει πάλι ο Νόαμ Τσόμσκυ: «Οι ΗΠΑ και οι δυτικοί σύμμαχοί τους κάνουν ό,τι μπορούν για να αποτρέψουν την αυθεντική δημοκρατία στον αραβικό κόσμο. Για να κατανοήσουμε το γιατί, δεν χρειάζεται παρά να δούμε τις δημοσκοπήσεις που διεξάγονται από αμερικανικές εταιρείες… Αποκαλύπτουν ότι με συντριπτική πλειοψηφία οι Άραβες θεωρούν τις ΗΠΑ και το Ισραήλ ως τις βασικές απειλές που αντιμετωπίζουν: Οι ΗΠΑ αντιμετωπίζονται ως απειλή από το 90% των Αιγυπτίων και από περισσότερο από το 75% των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής. Για να υπάρχει ένα μέτρο το 10% των Αράβων θεωρεί το Ιράν απειλή».
 

Αλεξανδρούπολη, 12-5-2018

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.