Παυλος Παυλιδης: Ο ανθρωπος που επι 18 χρονια δινει ονομα σ’ εκεινους που χανονται στη λασπη του ποταμου Εβρου

 Επί 18 ολόκληρα χρόνια ένας επιστήμονας στην εσχατιά της Ελλάδας επιτελεί ένα έργο που λίγοι θα αναλάμβαναν σε αυτό τον κόσμο. Ένα βάρος ανθρώπινων ψυχών που χάνονται στα ορμητικά νερά του ποταμού Έβρου. Ο ιατροδικαστής Παύλος Παυλίδης, μίλησε στο Newsit.gr και εξήγησε όλα όσα κάνει από το 2000 έτσι ώστε να αναγνωριστεί από τους συγγενείς του, κάθε νεκρός πρόσφυγας που προσπάθησε να διασχίσει τον ποταμό Έβρο.

Ο ιατροδικαστής, η δράση του οποίου έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας αφού έχει γίνει θέμα σε πολλά δυτικά ΜΜΕ, προσπαθεί μέσα από μικρές λεπτομέρειες, ένα δαχτυλίδι, ή ένα τατουάζ να οδηγήσει στην ταυτοποίηση ενός ανθρώπου. Ωστόσο όπως τόνισε ο ίδιος ο κ. Παυλίδης στο newsit.gr: «Δεν είναι καθόλου εύκολο να αναγνωριστεί κάποιος από τα αντικείμενα».

Συνολικά στον Έβρο από το 2000 μέχρι και το 2017 ανασύρθηκαν 359 πτώματα, εκ των οποίων 326 άνδρες και 33 γυναίκες. Από αυτούς, έχουν αναγνωρισθεί μόνο 103! «Αυτοί οι νεκροί είναι μόνο από την ελληνική πλευρά. Δεν είναι από την τουρκική πλευρά γιατί εδώ ο ποταμός χωρίζεται στη μέση. Όσα πτώματα βγουν από το μέσο του ποταμού στην Ελλάδα έρχονται στο πανεπιστήμιο στην Αλεξανδρούπολη. Όσο βγουν από την τουρκική πλευρά πάνε στην Τουρκία», εξηγεί ο ίδιος.

Και συνεχίζει: «Όταν βρεθεί ένας νεκρός είτε από τους κυνηγούς είτε από τον στρατό ή την αστυνομία ή τους συνοριακούς, καλείται η αστυνομία όπου γίνεται ένας πρώτος έλεγχος του νεκρού. Αναζητούν δηλαδή ταυτότητα, διαβατήριο, κάποια έγγραφα που να πιστοποιούν την ταυτότητα του και λαμβάνονται φωτογραφίες στο χώρο που βρέθηκε ο νεκρός. Εν συνεχεία μεταφέρεται στο εργαστήριο ιατροδικαστικής στην Αλεξανδρούπολη».

Ο κ. Παυλίδης εξηγεί επίσης ότι ο ποταμός βγάζει τους νεκρούς μετά από πολλές μέρες. Όλοι είναι σε κατάσταση σήψης και το πρόσωπο δεν αναγνωρίζεται. Δεν είναι όπως στα νησιά που θα πεθάνει κάποιος τώρα και θα τον βρουν μετά από τρεις ώρες. Σε εμάς τα σωματικά χαρακτηριστικά και του προσώπου είναι αλλοιωμένα λόγω σήψης. Οπότε δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιος είναι ο άνθρωπος αυτός. Το πρόσωπο δεν αναγνωρίζεται.

«Έτσι, εδώ πλέον εκ νέου γίνεται μαζί με την αστυνομία φωτογράφιση του νεκρού. Μετά, ψάχνουμε πάλι το νεκρό και καταγράφουμε όλα του τα ρούχα και τα προσωπικά του αντικείμενα. Τα προσωπικά αντικείμενα και τα τατουάζ αποτελούν ενδεικτικά σημεία αναγνώρισης. Δεν τα δεχόμαστε ως αποδεικτικά στοιχεία».

Τα αντικείμενα δεν βοηθούν τόσο στην αναγνώριση, όσο άλλα χαρακτηριστικά

Όπως εξηγεί ο κ. Παυλίδης, στο μακάβριο αλλά και τόσο ανθρωπιστικό έργο που έχει αναλάβει τα στοιχεία που βοηθούν στο να διακριβωθεί η ταυτότητα ενός νεκρού είναι αν έχει κάποιος τατουάζ. Κι αυτό γιατί όταν τους αναζητούν οι συγγενείς τους τα δείχνουν και έτσι μπορούν να τους αναγνωρίσουν. Όπως και ένα δαχτυλίδι για παράδειγμα, ή κάτι που φοράει στο λαιμό. «Παίρνουμε DNA από όλους τους νεκρούς και όταν έχουμε την ένδειξη αυτή παίρνουμε και από τους συγγενείς του θανόντα. Τα στέλνουμε στην Αθήνα στα εγκληματολογικά εργαστήρια και κάνουν την ταυτοποίηση».

Το τραγικό είναι ότι πολλές φορές οι νεκροί βρίσκονται χωρίς ρούχα, γιατί μέσα στο ποτάμι όταν μείνουν 10 μέρες ή ένα μήνα τα ρούχα μαλακώνουν και φεύγουν λόγω τυμπανισμού και σήψης.

Από το 2010 διασχίζουν τον ποταμό  οικογένειες, όχι μόνο εργαζόμενοι ή νεαροί που θέλουν να ψάξουν δουλειά

«Οι συγγενείς άλλες φορές έρχονται από μόνοι τους και αναζητούν τους ανθρώπους τους, άλλες φορές απευθύνονται στην αστυνομία. Εξαρτάται από το πού βρίσκεται ο κάθε συγγενής. Αν ένας πατέρας ή μια μητέρα βρίσκονται στο Πακιστάν ή το Αφγανιστάν, καταλαβαίνετε ότι δεν μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα. Μέσω όμως της Ερυθράς Ημισελήνου που επικοινωνεί με τον Ερυθρό Σταυρό γίνεται η ανταλλαγή στοιχείων. Αν όμως κάποιο συγγενικό πρόσωπο μένει στην Ευρώπη και μπορεί να μετακινηθεί εύκολα, έρχεται στην Ελλάδα και απευθύνεται στην αστυνομία που συνεργαζόμαστε πρωτίστως. Τα προσωπικά αντικείμενα από την στιγμή που δεν αλλοιώνονται τα κρατάμε όσο καιρό χρειαστεί. Πετάμε μόνο τα ρούχα του νεκρού».

Ο κ. Παυλίδης προσπαθώντας να δείξει πόσο έχει αλλάξει το μεταναστευτικό εξηγεί: «Οι νεκροί είναι κυρίως άντρες σε ποσοστό 70-80%. Απλώς μέχρι το 2010 είχαμε 99% άνδρες ηλικίας 20 με 25 ετών που έφευγαν από τις χώρες τους να βρουν δουλειά στην Ευρώπη. Από το 2010 και μετά είχαμε μια αύξηση των γυναικών λόγω του πολέμου στην Συρία, οπότε έχουμε αλλαγή του μεταναστευτικού. Περνάνε οικογένειες πλέον, όχι μόνο εργαζόμενοι ή νεαροί που θέλουν να ψάξουν δουλειά. Τα περιστατικά επίσης, είναι αυξημένα τον χειμώνα λόγω των βροχών. Τα νερά είναι φουσκωμένα και είναι πιο επικίνδυνο να περάσουν τον Έβρο. Βέβαια το θέμα είναι ότι μπορεί ένας άνθρωπος να περάσει τον Οκτώβρη και εμείς να βρούμε το πτώμα του τον Ιανουάριο. Η λάσπη και η ιδιοσυγκρασία του ποταμού είναι τέτοια που κρατάει τους νεκρούς, τα σώματα, κάτω στο βυθό».

Πηγή: newsit.gr

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.