Οι Babàe «χορευουν» τη γυναικα στην σκηνη του «Χοροταξιου»

Πρεμιέρα για την φετινή παράσταση του Κέντρου Τέχνης και Χορού - Γιούλη Ιωαννίδου, χορογράφος «Η παράστασή μας είναι μια κραυγή, τόσο όμως όσο να ακούγεται»

Babàe: Γυναίκα, καμαριέρα, ερωμένη, κορίτσι…

Η λέξη “Babàe” στις Φιλιππίνες περιγράφει το μικρό κορίτσι. Μία από τις πολλαπλές ιδιότητες που συνταιριάζει το γυναικείο φύλλο. Εύηχη αλλά και με πολλά υποσημαινόμενα – δεδομένης της χρήσης του όρου Φιλιππινέζα στην Ελλάδα– αποτέλεσε τον τίτλο της φετινής παράστασης του Κέντρου Τέχνης και Χορού «Χοροτάξιο».

Η Γιούλη Ιωαννίδου και οι Babàe της, ήτοι οι Αθηνά Αθανασιάδου, Ρωξάνη Διαμαντούδη, Θεοπούλα Ευαγγέλου, Κατερίνα Καζάκου, Έλενα Καστάνου, Σίσσυ Λέκκα, Μυρτώ Λειβαδάρου, Λυδία Μαλέσκα, Ελευθερία  Ρηγοπούλου, Δέσποινα Παπουτσά και Εμμανουέλα Τσιλίκα, έκαναν πρεμιέρα το βράδυ της Πέμπτης, 31 Μαΐου στον χώρο του «Χοροταξίου» και μέχρι τις 4 Ιουνίου θα «αφηγηθούν» μέσα από την φετινή παράσταση χοροθεάτρου που ανεβάζουν την φύση και τη «διαδρομή» της γυναίκας.

Μία παράσταση που ξεκίνησε διαφορετικά και κατέληξε στις Babàe μέσα από την κοινή πορεία των χορευτριών του Χοροταξίου, με βασικό υλικό τη «μαγιά» της Γιούλης Ιωαννίδου. Με εκκίνηση την έρευνα του θεωρητικού πλαισίου που αφορά στην γυναικεία φύση που δημιούργησε εικόνες,  που συνδυάστηκαν με μουσικές, από τις οποίες προέκυψαν νέες εικόνες  και ιδέες που μετουσιώθηκαν σε κίνηση και συνέθεσαν όλα μαζί την φετινή δεύτερη παράσταση του Κέντρου.

Γιούλη Ιωαννίδου «Η  κίνηση έχει την ικανότητα να βγάζει  την αλήθεια  πραγμάτων που δεν μπορούμε να δούμε στην καθημερινότητά μας»

«Πρόκειται για μία παράσταση που ασχολείται με τις γυναίκες, κυρίως με τις γυναίκες στις δυτικές κοινωνίες που έχουν την επιλογή, έστω και σε επίπεδο πλασματικό να γίνουν και να κάνουν κάτι στην ζωή τους. Να ξεφύγουν από κάποιες κοινωνικές νόρμες και επιταγές για τις οποίες σε προετοιμάζουν» όπως τόνισε η δημιουργός της παράστασης κ. Ιωαννίδου στον «ΠτΘ» εξηγώντας πως «από μικρό κορίτσι υπάρχει μία διαδρομή που έχουν χαράξει για σένα και την οποία ακολουθείς σχεδόν τυφλά σε όλη σου τη ζωή. Καταλήγεις, όντας πλέον σε μία ώριμη ηλικία, αυτή που φεύγεις από το σπίτι σου και ξεκινώντας τις σπουδές σου, να βρίσκεσαι σε έναν κόσμο, άοπλη, προσπαθώντας να επιβιώσεις και να καλλιεργήσεις τον εαυτό σου ως άνθρωπος. Να είσαι όχι απλά μία γυναίκα, αλλά άνθρωπος». 

«Μέσα από την κίνηση, τον χορό, μέσα από το χοροθέατρο, υπάρχουν συμβολισμοί και κρυφά μηνύματα, τα οποία ούτε είναι απαραίτητο κάποιος να τα κατανοήσει, ούτε χρειάζεται να παρακολουθήσει μία τέτοια παράσταση προσπαθώντας να καταλάβει» εξήγησε «ωστόσο η κίνηση έχει μία τέτοια ικανότητα να βγάζει  την αλήθεια των πραγμάτων που δεν μπορούμε να δούμε στην καθημερινότητά μας, ένα βάθος με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο, επομένως ακόμα και αν κάποιος δεν κατανοήσει την αλήθεια όπως την δίνουμε, θεωρώ ότι σίγουρα θα την αισθανθεί». 

«Ναι,  η γυναίκα, έχει θυμό, έχει συναισθήματα, ανάγκες, ανησυχίες και αυτό το αποτυπώνουμε με  το σώμα μας» 

Η παράσταση αναδεικνύει το γυναικείο σώμα. «Απλά αυτό. Με τα χαρακτηριστικά που έχει. Ένα σώμα που μπορεί να είναι όμορφο ή άσχημο, σύμφωνα με τις κρίσεις της κοινωνίας, γιατί κατά την άποψή μου δεν υπάρχει ασχήμια. Μέσα από την παράσταση κάνουμε ακριβώς αυτό, προσπαθούμε να τσαλακώσουμε την εικόνα της συμμετρίας και της αρμονίας του γυναικείου σώματος,  και, ταυτόχρονα μέσα από αυτό, την γυναίκα ως άνθρωπο και τους διαφορετικούς τρόπους με τον οποίο μπορεί να εκφράσει τον εαυτό της» σημείωσε η ίδια χαρακτηριστικά για να επισημάνει πως :«ναι η γυναίκα, έχει θυμό, έχει συναισθήματα, ανάγκες, ανησυχίες και αυτό το αποτυπώνουμε μέσα από το σώμα μας. Η παράσταση μας είναι μια κραυγή, τόσο όμως όσο να ακούγεται. Φωτίζουμε αυτές τις πλευρές της γυναίκας αλλά δείχνουμε και το σκοτάδι της. Ωστόσο η γυναίκα κυνηγάει το φως».

Στόχος της ομάδας του «Χοροταξίου» δεν είναι να δώσει απαντήσεις, αλλά να προβληματίσει. « Σίγουρα η γυναίκα δεν είναι στην θέση που έπρεπε και της αρμόζει να είναι. Αυτή είναι η αλήθεια για μένα και δεν θα γυρίσω την πλάτη μου σε αυτό, γιατί παρόλο που είμαστε σε μία σύγχρονη εποχή και τα πράγματα έχουν αλλάξει, δεν έχουμε φτάσει στο σημείο μίας ουσιαστικής αλλαγής» συμπλήρωσε. 

«Οι Babàe μου, έντεκα κορίτσια που θαυμάζω, δεν χορταίνω να τις βλέπω να κινούνται και είμαι περήφανη για την κοινή μας διαδρομή»

Η  “Babàe” δεν είναι όμως μία παράσταση χορού. Είναι το αποτέλεσμα έρευνας, αναζήτησης και συνέργιας ανθρώπων που μέσα από αυτήν θέλησαν να δημιουργήσουν τον δικό τους κόσμου. «Το να μπαίνει κάποιος σε μία αίθουσα, να διδάσκει βήματα και οι μαθητές να ακολουθούν δεν είναι κακό. Αυτή η παράσταση είναι απλά κάτι το διαφορετικό» επεσήμανε η κ. Ιωαννίδου. «Προσωπικά μου αρέσει πολύ αυτή η διαδικασία της αναζήτησης, γιατί θεωρώ ότι έτσι ουσιαστικά μαθαίνεις τον εαυτό σου, εξυψώνεσαι και μετουσιώνεσαι σε κάτι άλλο, δημιουργώντας έναν άλλον κόσμο. Δημιουργείς κάτι από το τίποτα και η δημιουργία είναι το πιο σημαντικό μας όπλο, είτε αυτό αφορά στην δημιουργία μίας οικογένειας, μία επαγγελματικής καριέρας, είτε το ο,τιδήποτε» υπογράμμισε για να «διαδηλώσει» την αγάπη της για τις 11 συνοδοιπόρους της στην προσπάθεια αυτή.

Ερωτηθείσα σχετικά με το «αντίκτυπο» της παράστασης επεσήμανε πως «κάθε παράσταση προσωπικά με βοηθάει να γίνω καλύτερος άνθρωπος, κυρίως ως προς τον τρόπο που συμπεριφέρομαι στους ανθρώπους γύρω μου. Έρχονται να συμπράξουν μαζί σου κάποιοι άνθρωποι, εθελοντικά, δίχως αυτό να είναι η μοναδική τους εργασία ή να βιοποριστούν από αυτό και επομένως αποτελεί για αυτούς μία μεγάλη κατάθεση» για να σημειώσει για τις “Babàe” της πως πρόκειται για «έντεκα κορίτσια που θαυμάζω, δεν χορταίνω να τα βλέπω να κινούνται και είμαι περήφανη για την κοινή μας διαδρομή, η οποία δεν ήταν καθόλου εύκολη».
Παράθυρο


«Μέσα από την κίνηση, τον χορό, μέσα από το χοροθέατρο, υπάρχουν συμβολισμοί και κρυφά μηνύματα, τα οποία ούτε είναι απαραίτητο κάποιος να τα κατανοήσει, ούτε χρειάζεται να παρακολουθήσει μία τέτοια παράσταση προσπαθώντας να καταλάβει. Ωστόσο η κίνηση έχει μία τέτοια ικανότητα να βγάζει  την αλήθεια των πραγμάτων που δεν μπορούμε να δούμε στην καθημερινότητά μας, ένα βάθος με ένα πολύ ιδιαίτερο τρόπο, επομένως ακόμα και αν κάποιος δεν κατανοήσει την αλήθεια όπως την δίνουμε, θεωρώ ότι σίγουρα θα την αισθανθεί»

«Το να μπαίνει κάποιος σε μία αίθουσα, να διδάσκει βήματα και οι μαθητές να ακολουθούν δεν είναι κακό. Αυτή η παράσταση είναι απλά κάτι το διαφορετικό. Προσωπικά μου αρέσει πολύ αυτή η διαδικασία της αναζήτησης, γιατί θεωρώ ότι έτσι ουσιαστικά μαθαίνεις τον εαυτό σου, εξυψώνεσαι και μετουσιώνεσαι σε κάτι άλλο, δημιουργώντας έναν άλλον κόσμο. Δημιουργείς κάτι από το τίποτα και η δημιουργία είναι το πιο σημαντικό μας όπλο, είτε αυτό αφορά στην δημιουργία μίας οικογένειας, μία επαγγελματικής καριέρας, είτε το ο,τιδήποτε»

Οι “Babàe” μιλούν για την “Babàe”

Αθηνά Αθανασιάδου «Έμαθα να αντιμετωπίζω τον εαυτό μου ως γυναίκα τελείως διαφορετικά»

«Μέσα από την παράσταση αυτή έμαθα να αντιμετωπίζω πλέον τον εαυτό μου, ως γυναίκα,  τελείως διαφορετικά. Πιο δυναμικά, πιο απαιτητικά. Αυτό που επιθυμούμε να τονίσουμε μέσα από αυτήν είναι η ανθρώπινη υπόσταση της γυναίκας. Το γεγονός ότι η γυναίκα δεν είναι κάτι ανώτερο αλλά όχι και κάτι κατώτερο. Είναι ένας άνθρωπος, που ζει και υπάρχει στον κόσμο. Αυτό που με εντυπωσίασε μέσα από την πορεία μου στην παράσταση αυτή είναι η αυστηρότητα με την οποία είδα ότι αντιμετωπίζει η κοινωνία την γυναίκα. Αδυνατώ να κατανοήσω ποιος και γιατί στερεί  από την γυναίκα δικαιώματα και ελευθερία, δεδομένου ότι η γυναίκα είναι δημιουργία, φέρει τη ζωή». 

Ελευθερία Ρηγοπούλου «Δεν με ενδιέφερε να δείξω ότι η γυναίκα είναι ανώτερη, αλλά ότι είναι άνθρωπος»

«Το θέμα της φετινής μας παράστασης με ενθουσίασε από την πρώτη στιγμή γιατί ταυτιζόταν πολύ με τις δικές μου ιδέες. Δεν είναι η πρώτη φορά που προβληματίστηκα για τη θέση της γυναίκας, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που είδα να συμμερίζονται τις απόψεις μου και κατανόησα ότι ο προβληματισμός αυτός υφίσταται. Όσες φορές έχω συζητήσει για τη θέση της γυναίκας, προσπαθώντας να πω τα αυτονόητα με χαρακτήρισαν ακραία, φεμινίστρια κ.ο.κ. Δεν με ενδιέφερε ποτέ να πω ότι η γυναίκα είναι ανώτερη. Όταν κάποιος αγωνίζεται για τα δικαιώματα των μαύρων, δεν το κάνει για να αποδείξει ότι είναι ανώτεροι έναντι των λευκών, αλλά για να δείξει ότι είναι και αυτοί άνθρωποι. Αντίστοιχα και εγώ. Και η εξέλιξη στη θέση της γυναίκας, σε σχέση με την γενικότερη εξέλιξη της κοινωνίας, δεν συμβαδίζει. Είναι φαινομενική και παρά τα όσα βήματα έχουν γίνει, η γυναίκα και μόνη της περιορίζει τον εαυτό της στο καλούπι που της επιβάλλον».

Μυρτώ Λειβαδάρου «Η παράσταση είναι κάτι που πλάσαμε όλοι μαζί, βασισμένο στη  μαγιά που υπήρχε από την Γιούλη»

«Όλο το “ταξίδι”, και το αποτέλεσμα αυτού που βλέπετε στην παράσταση, δεν θα ήταν το ίδιο αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι εναλλαγές, οι διακυμάνσεις που προέκυψαν από τις διαφορετικές απόψεις, τις συζητήσεις κ.ο.κ.  Είναι κάτι που πλάσαμε όλοι μαζί, βασισμένο στη  μαγιά που υπήρχε από την Γιούλη. Το πώς καταφέρνει κάποιος μέσα από τον χορό να κάνει εικόνα αυτό που έχει στο μυαλό και τη φαντασία του, είναι το πιο μαγικό πράγμα της τέχνης αυτής.  Στον  χορό μπορείς να πεις πράγματα με το σώμα σου και να φτιάξεις μία παράσταση που δεν είναι απλά μία επίδειξη ικανοτήτων. Μας ενδιαφέρει να προβληματίσουμε, να πλάσουμε σκηνές και ιστορίες και αυτή είναι η γενικότερη φιλοσοφία του Χοροταξίου».

«Ως προς την παράσταση, μας απασχολεί η θέση της γυναίκας στην εποχή και την κοινωνία μας. Απλά σε αυτή την παράσταση δεν θέλουμε να μιλήσουμε για το αν η γυναίκα είναι σε ίση θέση με τον άντρα, αλλά για το ποια είναι η γυναίκα. Πως είναι μια γυναίκα απλή, με τα φυσικά χαρακτηριστικά της, με τις «ασχήμιες» της, με τη διαφορετικότητά της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εμείς οι 11, τελείως διαφορετικές γυναίκες που έχουμε πολύ δυνατή χημεία την οποία αποκτήσαμε μέσα από όλη αυτή την πορεία και μαθαίνοντας να αποδεχόμαστε το διαφορετικό και να θέτουμε η κάθε μία το δικό της στίγμα, πλάσαμε μία πανέμορφη ιστορία, αυτή την παράσταση. Αν θα μπορούσε να πω με μία λέξη τι είναι η γυναίκα, θα έλεγα ένα υπέροχο πλάσμα».

Δέσποινα Παπουτσά «Δείχνουμε τον δυναμισμό της γυναίκας, μέσα από τις αδυναμίες και την ομορφιά της»

«Το Χοροτάξιο και η παράσταση αυτή αποτέλεσαν μία τεράστια έκπληξη για μένα. Είναι πολύ σημαντικό που αυτή η παράσταση έχει τέτοιο βάθος και περιεχόμενο και σκοπός μας δεν είναι να αναδείξει τα στερεότυπα και τα κλισέ που ισχύουν για τις γυναίκες. Θέλαμε να κάνουμε απλά, αφαιρετικά πράγματα, που κατά την άποψή μου όμως κρύβουν μία απίστευτη ανωτερότητα. Ο θεατής δεν θα στεναχωρηθεί απαραίτητα ή ούτε θα νοιώσει άβολα. Θα νοιώσει δέος και θα προβληματιστεί από το γεγονός ότι δεν πάμε κόντρα σε κάποιο περιστατικό, απλά δείχνουμε τον δυναμισμό της γυναίκας, μέσα από τις αδυναμίες και την ομορφιά της».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.