Το φαινομενο των αστεγων

Γράφει η Κωνσταντίνα Νάσιου

Φτιάχνοντας το πάζλ των κοινωνικών επιπτώσεων της οικονομικής κρίσης εύκολα μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι χιλιάδες άνθρωποι καθημερινά χάνουν την εργασία τους, με αποτέλεσμα τα όσα επακολουθούν, η αδυναμία κάλυψης των βιοποριστικών τους αναγκών, να τους οδηγεί συχνά στην απελπισία και κατ’ επέκταση να καταλήγουν άστεγοι.

Η εικόνα συμπολιτών μας να ζουν σε άθλιες συνθήκες ή να κοιμούνται σε δρόμους, πλατείες και εγκαταλελειμμένα κτίρια δεν είναι καινούργια. Δήμοι και λοιποί φορείς καθημερινά δέχονται όλο και περισσότερους ανθρώπους που αναζητούν  μια λύση στο πρόβλημά τους.

Η εικόνα ενός συνανθρώπου σου να αναζητά τροφή στα σκουπίδια είναι στενάχωρη και δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Εάν λοιπόν νιώθει κάποιος άσχημα αντικρίζοντας αυτό το θέαμα πως άραγε να νιώθει αυτός που το ζει στην πραγματικότητα;

Το γεγονός ότι στη χώρα μας οι άστεγοι δεν ορίζονται ως μία από τις ευάλωτες κοινωνικές ομάδες του πληθυσμού, έχει ως συνέπεια την έλλειψη πολιτικών και αποτελεσματικών μέτρων για την αντιμετώπιση του αποκλεισμού από την κατοικία, που οδηγεί σε μια «ακραία έκφραση κοινωνικού αποκλεισμού».

Για την καλύτερη δυνατή κατανόηση της διάστασης του φαινομένου θα πρέπει αρχικά να γίνουν κατανοητές οι διαφορετικές κατηγορίες αστέγων. Η πρώτη εξ αυτών αφορά στους αστέγους που δεν διαθέτουν πρόσβαση σε οποιοδήποτε κατάλυμα για όλο το 24ωρο ή διαθέτουν πρόσβαση για μία μόνο νύχτα σε ξενώνες ύπνου. Η δεύτερη αφορά σε αστέγους με προσωρινή διαμονή σε ξενώνες για άστεγους, για γυναίκες θύματα κακοποίησης, για μετανάστες, για πρόσωπα που αποφυλακίζονται ή παίρνουν εξιτήριο από ιδρύματα και στερούνται άλλης κατοικίας. Η τρίτη κατηγορία αφορά σε ανθρώπους που διαβιούν σε επισφαλείς συνθήκες στέγασης με προσωρινή φιλοξενία εξ ανάγκης ή παράνομη κατάληψη – χρήση χώρου/κτιρίου για στέγαση ή απειλή έξωσης από μισθωμένη ή ιδιόκτητη κατοικία ή απειλή βίας, ενώ στην τελευταία κατηγορία αστέγων ανήκουν  τα άτομα που διαβιούν σε ανεπαρκή καταλύματα με διαμονή σε χώρους ακατάλληλους για κατοικία, σύμφωνα με την υπάρχουσα νομοθεσία και τους ισχύοντες περιορισμούς, ή  σε συνθήκες που υπερβαίνουν την ελάχιστη επιτρεπτή επιφάνεια κατοικίας ανά άτομο.

Η λειτουργία της κοινωνίας οφείλει να βασίζεται στις αρχές της αμοιβαίας στήριξης και βοήθειας. Είναι σημαντικό όπου και όπως μπορούμε, να φέρουμε άμεση ανακούφιση στα προβλήματα που ταλανίζουν τους συνανθρώπους μας.

Μπορεί να μην είναι δυνατόν, να λυθούν άμεσα τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα που απασχολούν τους ανθρώπους, ωστόσο με τη συνεργασία όλων μπορούμε να βοηθήσουμε αυτούς που έχουν την ανάγκη μας, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Επίσης μην ξεχνάμε ότι ο κάθε άνθρωπος που είναι άστεγος κρύβει τη δική του ιστορία και τις αιτίες που τον οδήγησαν να αντιμετωπίζει μια τέτοια κατάσταση. Ας αρχίσουμε λοιπόν να ακούμε πριν κρίνουμε.
 

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.