Προσφυγας η ε(β)ρια απογνωση και αυτοκτονια στις ραγες
Ο Έβρος εδώ και καιρό, από τον Μάιο είχε σχετικό ρεπορτάζ το «Βήμα», είναι πλέον ένα οικείο πέρασμα για τους παράτυπους μετανάστες. Τότε μόλις είχαμε κλάψει για τη δασκάλα, την εκδιωχθείσα από το καθεστώς Ερντογάν, που πνίγηκε στα νερά του με τα παιδιά της.
Από τότε ο Έβρος έχει γίνει το συχνότερο πέρασμα. Είδαμε σχετικές φωτογραφίες προσφύγων σε οικισμό του Βόρειου Έβρου και διαβάσαμε αναλυτικά για τους μετανάστες που ορίζονται από τους διακινητές οδηγοί, αγνοούν όμως τον τόπο και χάνονται, περπατώντας με τη συνοδεία τους χιλιόμετρα.
Είτε είναι πέρασμα ο Έβρος είτε όχι, μια και πέφτει μακριά από την Αθήνα , το ζήτημα των ανθρώπινων ζωών που εκεί χάνονται δεν γίνεται ποτέ θέμα. Είναι βέβαια και το γεγονός ότι ο Έβρος δεν έχει τουρισμό για να πληγεί, ούτε βέβαια έχει και πολιτικούς-θιασώτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να θέσουν μετ’επιτάσεως το θέμα… Ο Έβρος και το ποτάμι του-πέρασμα είναι κάτι δηλαδή ως ειμαρμένη…
Εξ ου κι όταν ακούς στις ειδήσεις των εννιά από την ΕΡΤ ότι διαμελίστηκαν τρεις μετανάστες την ίδια μέρα από την ίδια αμαξοστοιχία, το μόνο που βιώνεις είναι ότι ο Έβρος πέφτει πολύ μακριά, κάπου εκεί στην Κρήτη… Ούτε να λυπηθείς ούτε να αντιδράσεις προλαβαίνεις, αφού το επόμενο θέμα είναι η επιτυχία της «Ηλέκτρας» του Σοφοκλή στην Επίδαυρο, κι έχεις να σκεφθείς την ωραία και πετυχημένη σύγχρονη παράσταση με την Αλεξία Καλτσίκη στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Και τι να σκεφθείς και πού να σκεφθείς; Στις παραλίες και παρά θίν’αλός όπου όλοι έχουμε καταφύγει; Μα εκεί δεν υπάρχουν ειδήσεις… Ό,τι υπάρχει είναι η σφοδρή επιθυμία να κρυφτείς και να ησυχάσεις, να μην σε κυνηγά η απόγνωση της δουλειάς του χειμώνα, για την οποία διάβασες το Σαββατοκύριακο στις εφημερίδες ότι κινδυνεύει έτι περαιτέρω, γιατί μέλλεται γερή αναδιάρθρωση του ιδιωτικού τομέα μια και τα κόκκινα δάνεια των χρεωμένων επιχειρήσεων έχουν ήδη πωληθεί σε funds στο 30% της αξίας τους και θα αρχίσει το πανηγύρι…
Να σκεφθείς, πού να σκεφθείς και τι να σκεφθείς στην επικράτεια αυτής της γηραιάς και «πεπολιτισμένης» ηπείρου όπου ζούμε, — όπου το δίλημμα τίθεται πλέον μεταξύ «φιλελεύθερης» και «φασιστικής» Ευρώπης, το ακούσαμε δυστυχώς κι αυτό στη δημόσια τηλεόραση, ως βασική παραδοχή για συζήτηση—όταν ο καθένας χωριστά στην ημεδαπή ή την αλλοδαπή, κάτοικος αυτής της πατρίδας, κλαίει για τον εαυτό του;
Να σκεφθείς τον Σύριο που του πήρανε τη χώρα, την απόγνωση και το ξάπλωμά του στις ράγες του τραίνου να ησυχάσει από τα βάσανα, την πείνα, το κυνηγητό, το απλωμένο χέρι του διακινητή που βρήκε ευκαιρία να πλουτίσει;
Να σκεφθείς… την απόγνωση και την επιλογή προς την ελευθερία της βαναυσότερης λύσης… Το ξάπλωμα στις ράγες με το τραίνο που καταφθάνει για να ελευθερωθείς με το χειρότερο τρόπο… Διαμελίζοντας το σαρκίο σου, αυτό το υπεύθυνο για όλα τα δεινά του κόσμου…
Να’ χει άλλο χρώμα εκτός από μαύρο άραγε η απόγνωση;
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
