Τα χρονια της κρισης μεσα απο την ποιητικη οπτικη του συμπολιτη μας, Αθανασιου Παπατριανταφυλλου

«Πράσσειν (Ποιητικά) Άλογα ή Εικοτολογίες; Η Ανθολογία της Κρίσης»

Κάθε άλλο παρά επίκαιρη είναι η ποιητική-πολιτική συλλογή του ροδοπίτη Αθανάσιου Παπατριανταφύλλου, που απαριθμεί 232 σελίδες με σκληρό εξώφυλλο, και κυκλοφόρησε το 2017 από τον εκδοτικό οίκο Κ. & Μ. Αντ. Σταμούλη. Επίκαιρη, φυσικά, λόγω της, προ ολίγων ημερών, εξόδου μας από τα πολύχρονα και πολυσυζητημένα μνημόνια. Ο  Αθανάσιος Παπατριανταφύλλου, ως ένας γνήσιος υπαρξιακός ποιητής, δεν θα μπορούσε να μην αποτυπώσει την εποχή του στο λογοτεχνικό του πόνημα, και να προάγει τον κοινωνικό προβληματισμό σε μία ατμόσφαιρα πολιτικής σήψης και παρακμής.
 
Η συλλογή του, «Πράσσειν (Ποιητικά) Άλογα ή Εικοτολογίες»,  πρόκειται  για ένα ψηφιδωτό στο οποίο καταγράφει υπό το διαρκώς αμφισβητούμενο πρίσμα του, γεγονότα που διαδραματίστηκαν από την αρχή της οικονομικής και όχι μόνο κρίσης –συμπεριλαμβάνοντας ποιήματα που είχε συγγράψει από το 2011 κι εξής–, με έναν έντονο εξομολογητικό τόνο, καθώς ο ίδιος δεν λειτουργεί απλώς ως παρατηρητής, αλλά χαρακτηρίζεται από βιωματική πιστότητα. 

Πώς ο Γεώργιος Παπανδρέου και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε συμβάλουν στη δημιουργία της ποίησής του 

Δια μέσου των ποιημάτων του, αφιερώνει πολύστιχα  ποιήματα σε σημαίνοντα πρόσωπα της εγχώριας και όχι μόνο πολιτικής σκηνής, ασκώντας συγκεκριμένα δριμύ κατηγορώ στον πρώην πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου «Γιατί, Γιώργο, δεν έβαλες πορεία προς τα εμπρός το πλοίο της Ελλάδας μας, να φύγει ολοταχώς… γιατί προσθέτεις στο φτωχό προβλήματα και έγνοιες…», στον πρώην υπουργό οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε «ποιος είναι ο κύριος Σόιμπλε και τι νομίζει κάνει; Που βάλθηκε τους Έλληνες, όλους να τους πεθάνει» κ.ά. Ο ίδιος μέσω της συγγραφικής διαδικασίας και της συνεχούς αμφισβήτησης από την οποία διακατέχεται θέτει τον αναγνώστη ενώπιον σοβαρών ζητημάτων, όχι μόνο σχετικά με την τωρινή κατάσταση της χώρας, αλλά και τα διαρκή προβλήματα –κοινωνικά, πολιτικά, οικονομικά– που υπήρχαν ακόμη και από τις αρχές του ελληνικού κράτους.

«Μπόρα είναι θα περάσει κι αν κακό μάς κάνει, τώρα με υπομονή και θάρρος θε να σώσουμε τη χώρα» 

Ο  Αθανάσιος Παπατριανταφύλλου, όμως, αν και διαχειρίζεται το «δύσκολο» ζήτημα της κρίσης, δεν παραλείπει με ψυχοσυναισθηματική ειλικρίνεια να έχει στραμμένο το βλέμμα του σε ένα πιο αισιόδοξο μέλλον. Σχολιάζει χαρακτηριστικά σ’ ένα από τα ποιήματά του «Μπόρα είναι θα περάσει κι αν κακό μάς κάνει, τώρα με υπομονή και θάρρος θε να σώσουμε τη χώρα. Έλληνες μην κιοτεύετε, μην οπισθοχωρείτε. Τον τόπο αυτό να σώσετε, Έλληνες γρηγορείτε». Δεν εγκαταλείπει την ελπίδα και την πίστη που έχει στους Έλληνες, οι οποίοι χάρη στο ήθος και τις αξίες που διαθέτουν μπορούν, ως γνήσιοι απόγονοι του Οδυσσέα, να περάσουν επιτυχώς τους Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες που θα συναντήσουν στον δρόμο τους.
 
Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως ορισμένοι μπορεί να θεωρήσουν αρκετά από τα ποιήματα της συλλογής απόλυτα ή ίσως ότι χαρακτηρίζονται από κλειστά στεγανά, όμως ας μην λησμονήσουμε το γεγονός ότι πρόκειται απλώς για μία ποιητική συλλογή στην οποία ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία, και δεν αποσκοπεί στο να αποτελέσει ένα ακριβές και τεκμηριωμένο ιστορικό έργο. 

Μικρό δείγμα από την ποιητική συλλογή «Πράσσειν (Ποιητικά) Άλογα ή Εικοτολογίες; Η Ανθολογία της Κρίσης»  

ΠΡΑΣΣΕΙΝ ΑΛΟΓΑ Ή ΠΡΑΣΙΝΑ ΑΛΟΓΑ
 
Ήρθανε κάποιοι κάποτε
 από την Εσπερία
φέρνοντας χρώμα πράσινο
 στη χώρα του Φειδία.
 
Την πράσινη ανάπτυξη,
 με τον πράσινο ήλιο,
 με πάθος διατράνωναν
σε όλο το πανελλήνιο.
 
 Χρόνια και χρόνια πάσχισαν
ν’ αλλάξουνε τη χώρα.
Ενέσκηψαν σαν σίφουνας,
 σα θύελλα σα μπόρα.
 
Έφτιαξαν συνδικαλιστές
 -κομματικό στρατό-
και ποδηγέτησαν συχνά
πολίτες και λαό.
 
Η περιβόητη «αλλαγή»
 θρονιάστηκε στον τόπο,
 κι απάλλαξε τους Έλληνες
 από μεγάλο… κόπο.
 
Τους έμαθε στην τεμπελιά,
 Να ζουν ονειρικά!
 Να θέλουν όλα τα «καλά»
 κι όλα με… δανεικά.
 
Και όπως ήτανε φυσικό
 ήρθε κάποια στιγμή,
που οι δανειστές απαίτησαν
 μια νέα… αλλαγή.
 
Δεν ήρθαν μόνοι, έφεραν
 την «Τρόικα» μαζί.
Και φέρθηκαν στους Έλληνες,
όπως παλιά οι «ναζί»!
 
Απαίτησαν τα δανεικά
με πανωτόκια χρόνων.
 Μας ζήτησαν να ζούμε πια
 με τρεις κι εξήντα… μόνον!
 
Κι όλα αυτά για να συμβούν
 ευθύς, εδώ και τώρα,
ζήτησαν, να υποθηκεύσουμε
την όμορφη μας χώρα.
 
Φίλοι, δεν είναι αστεία αυτά,
 ούτε σαν «πράσινα άλογα»,
αλλά μια συμπεριφορά
του «πράσσειν άλογα».
 
Η Ελλάδα είναι είδωλο
 και θέλει σεβασμό
Ημεδαπών κι αλλοδαπών
 κι όχι χλευασμό!
 
ΟΙ ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
 
Ανέκαθεν, δεν νιώσαμε
 καθάρια λευτεριά,
 μετά την Επανάσταση
 νέα ήρθε σκλαβιά.
 
Μας φόρτωσαν τους βασιλείς,
 τους Βαυαρούς τους ξένους,
 Δανούς γαλαζοαίματους
κι άλλους αλλοπαρμένους.
 
Ήρθαν σαν γκαουλάιτερ
σαν τοποτηρητές,
 να κυβερνήσουν Έλληνες,
 δίχως περγαμηνές,
 
χωρίς στο DNA τους
 να έχουν λεβεντιά,
 μπέσα και ειλικρίνεια,
ελληνική αρχοντιά!
 
Ήρθαν και μας κυβέρνησαν
 σαν φόρου υποτελείς,
 ως υποανάπτυκτους λαούς
 και ως ιθαγενείς.
 
Μα, δυστυχώς μαζί με αυτούς
 είχαμε και νονούς,
 ντόπιους, που υπηρέτησαν
τους ξένους ως δικούς.
 
Διαίρει και βασίλευε
ήταν το σύνθημά τους
 κόμματα φτιάξτε διάφορα,
 οργανισμούς βαρβάτους.
 
Έτσι θα κυβερνήσουμε
 τους Έλληνες, το Λαό.
Αφού καταλαβαίνουνε
 μόνο με το… στανιό!
 
Κι ήρθαν κόμματα στη βουλή
 αγγλόφιλα και άλλα
 γαλλόφιλα, ρωσόφιλα
 με ιδανικά… «μεγάλα»!
 
Κι η απορία του λαού
ήταν κι αυτή μεγάλη.
 -Μα δεν λευτερωθήκαμε;
Σκλαβιά έχουμε πάλι;
 
-Πού ’ναι τα παλικάρια μας
που φέραν λευτεριά
 στη Ρούμελη και στα νησιά
 και σ' όλο το Μοριά,
 
στην Κρήτη και στην Ήπειρο
 και στη Μακεδονία,
στην πολύπαθη Θράκη μας
 που στέκει στη… γωνία;
 
Γιατί τη «φαναριώτικη»
 έχουν νοοτροπία
 και «δίνουν χώμα και νερό»
με τόση ευκολία;
 
Όλοι οι «ταγοί» που κυβερνούν
κατά καιρούς τη χώρα,
 στους ξένους υποκύπτοντας
και δίνοντας τους… δώρα!
 
Ταγοί και κόμματα τιμούν
 μόνον τον «Μαμωνά»
 αφήνοντας χώρα και λαό
 στης φτώχιας τα… «στενά».
 
Οι Έλληνες πια χάσανε
 κάθε ελληνική αξία,
 Πατρίδα, οικογένεια
 μα και Ορθοδοξία (!)
 
Και σήμερα μας κυβερνούν,
οι τοποτηρητές
 οι ξένοι, οι γκαουλάιτερ,
 -στυγνοί εκδικητές,-.
 
Οι υπηρέτες, οι πιστοί
 των ξένων συμφερόντων,
που έκαναν την Ελλάδα μας
 χώρα -μόνο- γερόντων.
Μα «έσεται ήμαρ» και γι’ αυτούς
 που ξένους υπακούν
και την Ελλάδα σε ατραπούς
στενές την οδηγούν.
 
Θα δώσουν λόγο για όλα αυτά,
που άκριτα μας κάνουν
 Ας μην ξεχνούν τη Νέμεση
 κι οι τιμωρίες… φθάνουν!

 
Δεν παραλείπει φυσικά ως γνήσιος λάτρης της πατρίδας του να μνημονεύει και να αφιερώνει μάλιστα και στη Θράκη αρκετά ποιήματά του.

ΠΡΟΣ ΕΠΙΔΟΞΟΥΣ ΣΩΤΗΡΕΣ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Αυτόκλητοι εμφανίζονται
στη Θράκη ως σωτήρες,
 κάποιοι δήθεν αλτρουιστές,
 εγωιστές, «φωστήρες»,
 
Που θέλουν, λέει, να σώσουνε
τον τόπο απ' τους φερμένους
τους ολετήρες των Θρακών,
αλλογενείς και ξένους,.
 
Όλους αυτούς που ορέγονται,
τη Θράκη μας να πάρουν
και δίκαια απαράγραπτα,
ιστορικά, να άρουν.
 
Να αφανίσουν το λαό,
τη φυσιογνωμία
του τόπου αυτού ν' αλλάξουνε.
Να ’ρθει πολυχρωμία.
 
Να γίνει μία νέα Βαβέλ
 στη γλώσσα, στη θρησκεία
 και να υπάρχει φυσική…
ασυνεννοησία.
 
Να δρέπουν και να νέμονται
 τα φυσικά της κάλλη,
 πλην των Ελλήνων Θρακών,
άσπονδοι εχθροί και άλλοι…
 
Ας έχουν όμως κατά νου,
αυτοί οι εχθροί και φίλοι,
 ότι οι Θρακιώτες έχουνε
στην καρδιά και στα χείλη,
 
Αγάπη για τον τόπο τους.
Γι’ αυτόν θα πολεμήσουν.
 Και για της Θράκης την τιμή
 το αίμα τους θα χύσουν.
 
Ας μην ορέγονται λοιπόν
 την όμορφη μας Θράκη
Γιατί όλα τους τα σχέδια
 θα είναι μια φενάκη
 
Όνειρο απραγματοποίητο…
Θα είναι φρούδες ελπίδες.
Γιατί δεν πέφτουν στον εχθρό,
 ποτέ τέτοιες πατρίδες.

Ο συγγραφέας και ποιητής Αθανάσιος Παπατριανταφύλλου 

Ο Αθανάσιος Παπατριανταφύλλου γεννήθηκε το 1945 στον Ροδίτη Κομοτηνής, όπου διαμένει μόνιμα. Αποφοίτησε από τη Ζαρίφειο Παιδαγωγική Ακαδημία Αλεξανδρουπόλεως το 1965 και υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία ως έφεδρος αξιωματικός Πεζικού. Μετά την απόλυσή του από το στράτευμα, μετέβη στην Αθήνα, και εργάστηκε στο λογιστήριο του Ο.Λ.Π. (Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς). Το Δεκέμβριο του 1968 διορίστηκε δάσκαλος στον νομό Ροδόπης. Τα σχολικά έτη 1970 -1973 αποσπάστηκε στα ελληνικά σχολεία του κρατιδίου του Baden Wurttemberg της τότε Δυτικής Γερμανίας. Έκτοτε, υπηρέτησε σε διάφορα σχολεία του νομού Ροδόπης, για μικρό διάστημα ως βοηθός επιθεωρητή στη Β΄ Περιφέρεια Μ/κών Σχολείων Ροδόπης-Έβρου και τέλος ως Διευθυντής στο 9ο Δημοτικό Σχολείο Κομοτηνής.
 
Είναι παντρεμένος και έχει τρία παιδιά, ενώ παράλληλα ασχολείται και με τα πολιτιστικά. Διετέλεσε Γενικός Γραμματέας του Θρακικού Ωδείου Κομοτηνής, Γενικός Γραμματέας και στη συνέχεια Πρόεδρος του Χριστιανικού και Πολιτιστικού Συλλόγου «Αγία Κυριακή» Ροδίτη, επίσης Γενικός Γραμματέας του Συλλόγου Ι.Κ.Τ.Α.Θ. Κομοτηνής και τέλος μέλος του Μ.Ο. Κομοτηνής και της Εταιρείας Παιδαγωγικών Επιστημών της πόλης.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.