Δεσμωτες του χθες

Το Πολιτειακό – η καθιέρωση βασιλευομένου ή αβασίλευτου πολιτεύματος – υπήρξε το κυρίαρχο ζήτημα που απασχόλησε την ελληνική πολιτική ζωή για πάνω από μισόν αιώνα. «Επιβίωσε» δύο παγκοσμίων πολέμων, διαπλέχθηκε με δύο εμφυλίους και οδήγησε στην πραγματοποίηση πέντε (1920, 1924, 1935, 1946, 1973) δημοψηφισμάτων, εκ των οποίων τα περισσότερα νόθα. Η οριστική επίλυση του, ωστόσο, δεν επήλθε παρά με τη Μεταπολίτευση, την επάνοδο της Δημοκρατίας και το δημοψήφισμα της 8ης Δεκεμβρίου 1974. Το πολίτευμα της Αβασίλευτης Δημοκρατίας επικράτησε με ποσοστό 69,2% έναντι 30,8% της Βασιλευομένης.
 

Την επαύριον της κατάργησης της Βασιλείας στη χώρα, ακολούθησαν 28 χρόνια με πολιτικά και νομικά καραγκιοζιλίκια, ίδιον του μεγαλύτερου μέρους της Μεταπολίτευσης, περί της διευθέτησης του καθεστώτος της «βασιλικής περιουσίας», η οποία, στο πλαίσιο και του άκρατου δικομματικού ανταγωνισμού, απέκτησε αυτοτελές χαρακτήρα. Το 1992 εν μία νυκτί αποδόθηκαν στην οικογένεια Γλύξμπουργκ όλα τα κινητά αντικείμενα από τα ανάκτορα Τατοΐου, με αντάλλαγμα την εκχώρηση της περιουσίας της τέως βασιλικής οικογένειας σε ένα μη κερδοσκοπικό ίδρυμα, μια απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, η οποία, επιδεικνύοντας πρωτοφανή αφέλεια, θεώρησε προφανώς πως έτσι θα έδινε ένα τέλος στις βασιλικές διεκδικήσεις. Το οριστικό τέλος, βέβαια, δόθηκε το 2002, μετά την προσφυγή του τέως Βασιλέα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο υποχρέωσε την ελληνική κυβέρνηση σε αποζημίωση(!) 13,7 δις ευρώ! Και μαζί με τη νομική λήξη της υπόθεσης και την «λυπητερή», τελείωσε και το Τατόι…
 
Προσφάτως, στον απόηχο της τραγωδίας στο Μάτι, οι μυστηριώδεις συνειρμοί ενός αριστερού νου οδήγησαν σε μία κυβερνητική απόφαση σχετικά με την κατεδάφιση των κτισμάτων… στη Μακρόνησο, τα οποία ευρέθησαν… αυθαίρετα! Μία απόφαση παντελώς άκαιρη, άκυρη, που σίγουρα δεν διευκόλυνε την ανεύρεση των ακόμα αγνοούμενων της καταστροφικής πυρκαγιάς, μία απόφαση που έσταζε αριστερή ιδεοληψία, εμπάθεια και ασπρομαυρισμό. Οι Έλληνες είμαστε ιδιαίτερα συναισθηματικοί τύποι και αυτό δεν είναι πάντοτε θετικό… τα συναισθήματα συχνά νοθεύουν την κριτική σκέψη. Τόσο το Τατόι όσο και η Μακρόνησος υπήρξαν θύματα του ίδιου συναισθηματισμού.
 

Θεωρώ μέγα προσόν ενός έθνους να μπορεί να δημιουργεί επάνω στην καταστροφή, να ανανοηματοδοτεί τους σκοπέλους του παρελθόντος, μετατρέποντάς τους σε φάρους του αύριο. Τι θα αποτελούσε καλύτερη «διαφήμιση» για τη Δημοκρατία από ένα δεσμωτήριο; Ποιος χώρος προσφέρεται περισσότερο από τη Μακρόνησο για ένα «Μουσείο Δημοκρατίας και Κοινοβουλευτισμού», που, σε συνδυασμό με έναν ευρύτερο καινοτόμο σχεδιασμό, μπορεί να μετατρέψει ένα ξερονήσι του Αιγαίου σε αγροτουριστικό, «πράσινο» προορισμό; Όπως, τι αποτελεί καλύτερη «διαφήμιση» για την Ελευθερία από ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης; Ακολουθώντας το ελληνικό παράδειγμα, τόσο της επιδεικτικής αδιαφορίας για αξιοποίηση του Τατοΐου όσο και της άξαφνης επιθυμίας για επιβολή πολεοδομικής νομιμότητας στη Μακρόνησο, οι Γάλλοι θα έπρεπε να είχαν κάνει τις Βερσαλλίες σκουπιδότοπο, οι Γερμανοί να χορεύουν στα αποκαΐδια του Νταχάου και οι Πολωνοί να σπείρουν αλάτι πάνω από τα συντρίμμια του Άουσβιτς, όπως οι Ρωμαίοι στην Καρχηδόνα. Σε ό,τι αφορά το Τατόι, οι απέχθειες, συχνά προσωπικές, του παρελθόντος και η αριστερή κοινωνική ηγεμονία της Μεταπολίτευσης μετέτρεψαν σε σκουπιδότοπο μία καταπράσινη έκταση χιλιάδων στρεμμάτων, σε άντρο ναρκομανών πολύχρωμους κήπους και σε τόπο προμήθειας οικοδομικών υλικών μνημειώδη κτίσματα. Εκεί όπου θα μπορούσε να είχε δημιουργηθεί ένα τεράστιο πάρκο, λίγα μόλις χιλιόμετρα έξω από την πολύβουη πρωτεύουσα, ένα ανοικτό μουσείο που εν πολλοίς θα μετέφερε στα ντουβάρια των διάφορων κτισμάτων του τις σημαντικότερες στιγμές της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ένας πολιτιστικός χώρος αναψυχής, πόλος έλξης εγχωρίως και διεθνώς. Αλλά είπαμε… τι να μας πούνε οι Γάλλοι που τα κονομάνε από τις Βερσαλλίες, τι να μας πούνε οι Ρουμάνοι, όταν όλοι πάνε στο Βουκουρέστι να επισκεφτούν την οικία Τσαουσέσκου, μυαλό όσο ο Έλληνας κανείς δεν έχει!
 
Το έθνος μας και η εις τους χρόνους ηγεσία του είναι υπόλογοι περισσότερο για όσα παρέλειψαν να πράξουν παρά για όσα έπραξαν…
 

*Ο Βαγγέλης Σιδερούδης είναι φοιτητής Διεθνών Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών  του Παντείου Πανεπιστημίου

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.