Η Μαρια Μαλαμιδου παρουσιαζει την πρωτη της συγγραφικη προσπαθεια

«Η έμμηνος ρήση μου: Στριμωγμένες αδυναμίες κοινής γυναίκας» - «Το βιβλίο, αποτέλεσμα πολλών αναζητήσεων και εσωτερικών διαδρομών, απενοχοποιεί το “τσαλάκωμά” μας ως γυναίκες»

Η Κομοτηναία Μαρία Μαλαμίδου είναι ευρύτερα γνωστή στην τοπική κοινωνία μέσα από την πορεία της στην τοπική αυτοδιοίκηση, με επιστέγασμα την θέση της προέδρου στο ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής. Την γνωρίζουμε επίσης και μέσα από την επαγγελματική της πορεία στον κλάδο των γραφικών τεχνών, την πορεία της στα γράμματα και συγκεκριμένα στο κομμάτι των ανθρωπιστικών σπουδών με εξειδίκευση στον πολιτισμό, τον οποίο πάντοτε πιστά υπηρετούσε, και μεταπτυχιακό στην κοινωνική πολιτική.
 
Σήμερα η Μαρία Μαλαμίδου φιλοξενείται στις σελίδες του «ΠτΘ» με μία νέα διαφορετική των προηγουμένων ιδιότητα, αυτή της συγγραφέα, μιας και μόλις λίγες ημέρες πριν κυκλοφόρησε η πρώτη της συγγραφική προσπάθεια με τίτλο «Η έμμηνος ρήση μου: Στριμωγμένες αδυναμίες κοινής γυναίκας» από τις εκδόσεις «Κομνηνός», που θα παρουσιαστεί το προσεχές Σάββατο, 13 Οκτωβρίου και ώρα 20:00 στο στέκι της Πολιτιστικής Κίνησης ν. Ροδόπης.
 
Η ίδια ωστόσο δεν αποδέχεται τον χαρακτηρισμό της συγγραφέα, τόσο  ως συστηματική αναγνώστρια  όσο και  από σεβασμό σε όσους έχουν  να παρουσιάσουν πλούσιο συγγραφικό έργο στον χρόνο. Μιλώντας για το πρώτο της συγγραφικό δημιούργημα, η  κ. Μαλαμίδου  το περιγράφει  ως  ένα συνονθύλευμα  αφηγήσεων περιστατικών, ιστοριών και παρορμήσεων  που βίωσε στα  χρόνια που πέρασαν και περιγράφουν «τη λαχτάρα της ζωής».
 
Πρόκειται για  ημερολογιακή γραφή, αποτέλεσμα  πολλών αναζητήσεων και εσωτερικών διαδρομών που βρήκαν τον δρόμο της έκφρασης δια μέσου των λέξεων,  και  η ίδια ευελπιστεί να αποτελέσει αφορμή νέων «συμμαχιών» με όσους το διαβάσουν.
 
Ο λόγος στην ίδια…
 
ΠτΘ: κ. Μαλαμίδου, το ευρύ κοινό της πόλης σας γνωρίζει καλά κυρίως λόγω της ενασχόλησής σας με τα κοινά και φυσικά την επαγγελματική σας πορεία στον κλάδο των γραφικών τεχνών. Σήμερα βρίσκεστε εδώ να μιλήσουμε για  το πρώτο σας συγγραφικό δημιούργημα  με τίτλο «Η έμμηνος ρήση μου: Στριμωγμένες αδυναμίες κοινής γυναίκας». Αποδέχεστε την ιδιότητα του συγγραφέα;
Μ.Μ.:
Όχι φυσικά. Όποιος διαβάζει πολύ δεν τολμάει να πει αυτή τη λέξη. Με κάθε σεβασμό σε όποιον τη χρησιμοποιεί, αλλά και με μεγάλο σεβασμό σε αυτούς που διαβάζουν. Είναι θέμα έκφρασης. Όπως όλοι εκφράζονται με κάποιο μέσο, άλλος τραγουδάει, άλλος παίζει μουσική, άλλος ζωγραφίζει, έτσι και η συγγραφή είναι ένας τρόπος έκφρασης, με τη διαφορά ότι αυτή τη στιγμή μπαίνω στη διαδικασία να το μοιραστώ με τον κόσμο, υπό τη μορφή βιβλίου.
 
ΠτΘ: Το βιβλίο σας αποτελείται από 240 σελίδες, ιδιαίτερα μοντέρνα αισθητική και ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον εξώφυλλο, στο οποίο απεικονίζεστε και εσείς. Ας ξεκινήσουμε από αυτό και φυσικά τον τίτλο που παραπέμπει σε ζητήματα καθαρά γυναικεία.
Μ.Μ.:
Στο εξώφυλλο η μία κυρία που εικονίζεται είναι η μητέρα μου. Η άλλη είναι μια κυρία που γνώρισα σε νεαρή ηλικία και,  αφού έχει φύγει και η μαμά μου, θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω ως δεύτερη μαμά μου. Στο πρόσωπό της νομίζω ότι συμπυκνώνεται η έννοια της φιλίας, η οποία υπάρχει μέσα στο βιβλίο και το όνομά της είναι Χρυσάνθη. Είναι το μόνο όνομα που ακουμπά στην πραγματικότητα, σε σχέση με όσα  αναφέρονται  στις σελίδες του αφηγήματός μου.
Όσον αφορά στον τίτλο. Ακουστικά πάει φυσικά στη γυναικεία φύση και στην περίοδο που όλες οι γυναίκες έχουν ή δεν έχουν. Όλο αυτό είναι το στίγμα της γυναικείας φύσης, γι' αυτό ήταν και  επιλογή μου αυτός ο τίτλος με την προϋπόθεση ότι το ρήση είναι με «η». Στις πρώτες σελίδες του βιβλίου υπάρχει ένα λεξικό  επεξηγηματικό του τίτλου. Κάθε λέξη που έχει χρησιμοποιηθεί εκεί, αναφέρεται και αναλύεται με την προϋπόθεση ότι έτσι βάζει τον αναγνώστη σε μια πιο καλή τροχιά, σε σχέση με αυτά που θα αντιμετωπίσει. Άρα «έμμηνος» είναι αυτό που έχουμε να πούμε με τον μήνα. Σε κάθε μήνα «ρήση» είναι ο λόγος, ο οποίος έχει διάφορες εκφάνσεις και συνοδεύεται και από κάτι άλλο.
 
ΠτΘ: Και σε ό,τι αφορά το δεύτερο σκέλος, το  «στριμωγμένες αδυναμίες κοινής γυναίκας»…
Μ.Μ.:
Να ξεκινήσουμε από το «κοινής γυναίκας», που εγώ θεωρώ ότι είμαι κοινή γυναίκα και μοιράζομαι όλο αυτό με γυναίκες της καθημερινότητας. Άρα θα έπρεπε να βάλω κάτι που να με φέρει πιο κοντά με τις υπόλοιπες, και γι' αυτό το έκανα. Το «στριμωγμένες» αφορά στις σκέψεις και τα λόγια εκείνα που δεν εκφράζονται στην ώρα τους ή προς τα κατάλληλα πρόσωπα.  Τέλος ως προς τη λέξη  «αδυναμίες»  δεν είναι μόνο η έλλειψη δύναμης. Είναι και η αγάπη. Δεν λέμε ότι έχουμε αδυναμία σε κάποιον;  Επομένως και αυτή η λέξη εμπεριέχει πολλές έννοιες. 

«Το βιβλίο αναφέρεται σε περιστατικά, σκέψεις και παρορμήσεις χρόνων» 

ΠτΘ: Κάθε κεφάλαιο του βιβλίου ξεκινάει με έναν μήνα. Έχετε επιλέξει την λεγόμενη ημερολογιακή γραφή. Γράψατε ένα ημερολόγιο σκέψεων το οποίο ωστόσο δεν απευθύνεται μόνο σε γυναίκες…
Μ.Μ.:
Νομίζω ότι θα ήταν πολύ έξυπνη κίνηση να το διαβάσουν οι άντρες. Ο στόχος δεν ήταν να βγάλω ένα βιβλίο. Υπήρχαν τρυφερές προτροπές από φίλους. Εγώ νόμιζα ότι μια μέρα θα ξυπνήσω και θα μπω στη διαδικασία να γράψω. Καμία σχέση. Αυτό το βιβλίο αναφέρεται σε περιστατικά, σκέψεις και παρορμήσεις χρόνων. Εμπεριέχει αληθινά γεγονότα, αλλά σίγουρα έχει και πράγματα, που δεν συμβαίνουν ακριβώς όπως είναι εξ αιτίας τού ότι, αν τα άφηνα έτσι, θα εξέθετα κάποιους, κλπ.  Πιστεύω ότι διαβάζοντάς το ο  καθένας θα καταλάβει περισσότερο σε σχέση με τον εαυτό του τι συμβαίνει, παρά το να σκεφτεί αν θα δει από την κλειδαρότρυπα. Το καλό επίσης με αυτό το βιβλίο είναι ότι δεν χρειάζεται κανείς να το διαβάσει από την αρχή μέχρι το τέλος με τη μία, ούτε να έχει το άγχος αν θα το αφήσει και πώς θα το συνεχίσει, γιατί θα το ξεχάσει. Μπορείς να ανοίξεις οποιαδήποτε σελίδα. Είναι μικρές σκέψεις, ιστορίες, περιστατικά, κλπ, μπορεί να έχει και μια φράση μια σελίδα, μπορεί να έχει κάτι συμπυκνωμένο για να μπεις στη διαδικασία να το σκεφτείς. Επομένως το ανοίγουμε όπου θέλουμε, το κλείνουμε όποτε θέλουμε και διαβάζουμε ό,τι μας κάνει κέφι.
 
ΠτΘ: Το βιβλίο αυτό άρα είναι αποτέλεσμα των δικών σας εσωτερικών αναζητήσεων;
Μ.Μ.:
Είναι το αποτέλεσμα πολλών αναζητήσεων, πολλών διαδρομών εσωτερικών. Νομίζω ότι είναι ένα βιβλίο που δείχνει πόσο μπορούμε να τσαλακωθούμε και απενοχοποιεί το «τσαλάκωμά» μας, εγώ τουλάχιστον έτσι αισθάνομαι μέσα απ' αυτό. Με ελευθερώνει απόλυτα το γεγονός ότι και το δημόσιο τσαλάκωμα είναι κάτι που πρέπει να μοιραστείς, και χρησιμοποιώ αυτή τη  λέξη, γιατί έχει την ίντριγκά της. Δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει μια κομψότητα ή μια αισθητική και σεβασμός προς τον αναγνώστη… , αλλά πολλοί δρόμοι, πολλές σκέψεις, και νομίζω ότι αυτό κάνει και ο καθένας μας, απλώς εμένα μου δίνεται τώρα η ευκαιρία να πω ανοιχτά τα πράγματα.
 
ΠτΘ: Ποια πράγματα εννοείτε;
Μ.Μ.:
Τον έρωτα, τη φιλία, τη λαχτάρα της ζωής. Αυτό νομίζω ότι τα λέει όλα και έχει μέσα και έρωτες και φιλίες και παιδιά και γονείς και απώλειες και αδιέξοδα και φόβους και αγωνίες και ευτυχίες, όπως είναι η ζωή. Έχει εναλλαγές. 

«Το βιβλίο αφορμή για μία νέα συμμαχία με τον κόσμο που την έχω ανάγκη» 

ΠτΘ: Το βιβλίο μόλις κυκλοφόρησε, που σημαίνει ότι το ευρύ κοινό δεν είχε την ευκαιρία να το διαβάσει. Φοβάστε μια κάποια πιθανή κριτική;
Μ.Μ.:
Ένα βιβλίο το βγάζεις για να μοιραστείς πράγματα και είσαι έτοιμος να κριθείς γι' αυτό. Αφού εγώ γράφω, είναι δεδομένο ότι μεταφέρω τη δική μου πλευρά. Το βιβλίο αυτό δεν είναι αποτέλεσμα ερευνητικής δουλειάς, για να πω ότι θα πρέπει να συλλέξω γνώμες, κλπ.  Περισσότερο με ενδιαφέρει να το μοιραστώ. Περισσότερο θα με χαροποιούσε να υπάρχουν άνθρωποι που να πουν «κι εγώ το 'νοιωσα». Ξαναβλέποντας τώρα το εξώφυλλο, ακόμα και αυτό, με το πού αποφάσισα ότι αυτός θα είναι ο τίτλος, τόσο γρήγορα το επέλεξα, το εξώφυλλο, αυτή τη στιγμή για μένα, είναι η συμμαχία της ζωής μου. Σ' αυτή την ωραία και δύσκολη ζωή, που ζούμε, έχουμε ανάγκη από συμμαχίες, έχουμε ανάγκη από αλληλεγγύη, έχουμε ανάγκη από παρέες, έχουμε ανάγκη από μοιράσματα. Το πρώτο που μοιράζεσαι και που θεωρείς ότι έχεις σύμμαχο-πρόσωπο, είναι η μητέρα σου. Μετά είναι οι φίλοι σου. Είμαι τυχερή στη ζωή μου, γιατί οι φίλοι με κράτησαν πολύ δυνατή σε ό,τι κι αν μου συνέβη. Επομένως έτσι βγήκε και το εξώφυλλο. Νομίζω ότι να το μοιραστώ με τον κόσμο τις σκέψεις μου είναι ένα πρώτο βήμα να δημιουργήσω μια νέα συμμαχία που την έχω ανάγκη στη ζωή μου.

«Να βρίσκουμε στιγμές, να αφήνουμε χώρο, να υπάρχουν οξυγόνα και κενά, ώστε να αναπνέουμε»

ΠτΘ: Τελικά αυτές οι αδυναμίες μιας κοινής γυναίκας κι ενός κοινού ανθρώπου  -γιατί δεν χρειάζεται να κάνουμε διαχωρισμούς- θα πάψουν ποτέ να είναι στριμωγμένες ;
Μ.Μ.:
Αδυναμίες θα υπάρχουν και πρέπει να υπάρχουν, με την έννοια της αγάπης και της λαχτάρας. Όσον αφορά το «στριμωγμένες», μακάρι να μην υπήρχαν, αλλά δεν θέλω να φανώ απαισιόδοξη. Εγώ πιστεύω ότι πρέπει να βρίσκουμε στιγμές, να αφήνουμε χώρο, να υπάρχουν οξυγόνα και κενά, ώστε να αναπνέουμε, και οι «στριμωγμένες» ας μείνουν ένα επίθετο που υπάρχει στο λεξιλόγιο.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.