Με αφορμη την τελευταια επισκεψη του αμερικανου πρεσβη στην Αλεξανδρουπολη

Η τελευταία επίσκεψη του Αμερικανού πρέσβη Τζέφρι Πάιατ στην Αλεξ/πολη στις 3 Οκτωβρίου, έθεσε στην κοινωνία της Αλεξ/πολης, της ενδοχώρας της αλλά και ολόκληρης της Θράκης, ερωτήματα τα οποία θα πρέπει να έφεραν σε αμηχανία, όχι μόνον τις σημερινές αρχές της Αλεξ/πολης και του Έβρου (βουλευτές, δημάρχους, αντιπεριφερειάρχες, νομάρχες, διοικήσεις του ΟΛΑ) αλλά όλες, από τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας (1991) που εκτόξευσε τη γεωπολιτική και γεωοικονομική αξία της Αλεξ/πολης μέχρι σήμερα. Είπε συγκεκριμένα ο Αμερικανός πρέσβης για το λιμάνι της Αλεξ/πολης: «Είναι ένας φανταστικός οικονομικός πόρος. Βλέπεις αυτό το λιμάνι, βλέπεις τη γεωγραφική θέση του και συνειδητοποιείς πόσο αχρησιμοποίητο οικονομικό δυναμικό υπάρχει σε αυτές τις εγκαταστάσεις». Είπε δηλαδή με άλλα λόγια ότι το λιμάνι είναι «χρυσάφι» για την πόλη μας και την ενδοχώρα, διαπίστωση παλιά από το 1991 και μετά που έχει επισημανθεί από τότε επανειλημμένα και κατά κόρον. Μια ματιά μόνον στο χάρτη αρκούσε μετά το 1991 σε συνθήκες παγκοσμιοποίησης για να γίνουν άμεσα αντιληπτά τα προφανή. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι ο σιδηροδρομικός άξονας Αλεξ/πολης-Ορμενίου (μήκους 178km) που εντάχθηκε στον Διευρωπαϊκό άξονα ΙΧ το 1992, ο οποίος θα συνέδεε τη Βαλτική (Ελσίνκι) με τη Μεσόγειο (Αλεξ/πολη) έχοντας κομβικά σημεία τη Μόσχα, την Αγία Πετρούπολη, το Κίεβο και το Βουκουρέστι, ανακαινίστηκε πλήρως χάριν του λιμένος αλλά παραμένει αναξιοποίητος περιμένοντας την αξιοποίηση του λιμένα που συνεχίζει να καρκινοβατεί. Έπρεπε λοιπόν να προηγηθεί η ουκρανική κρίση και να έλθει ο κ. Πάιατ στην Αλεξ/πολη για να αποδεχθούν όλοι το αυτονόητο και οφθαλμοφανές;
 
Όμως, η αξιοποίηση του λιμένος αλλά και του τερματικού σταθμού LNG αποτελεί αντικείμενο των ενδιαφερομένων ιδιωτικών εταιρειών και παραχωρούνται μετά από διαφανείς διαδικασίες και διαγωνισμό. Προς τι λοιπόν οι συνεχείς επισκέψεις και η εμμονή του κ. Πάιατ, που είναι κρατικός λειτουργός, για την περιοχή μας; Ο Αμερικανός πρέσβης ευαγγελίζεται για την περιοχή όχι μόνον τον τερματικό σταθμό LNG, τον FSRU, δηλαδή την πλωτή μονάδα παραλαβής, αποθήκευσης και αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου, απέναντι από τις καλύτερες ακτές της περιοχής στη Μάκρη και στα Δίκελλα που έχουν απογειώσει τον τουρισμό της, αλλά και την εγκατάσταση βάσης Δύναμης Ταχείας Επέμβασης του ΝΑΤΟ που θα αξιοποιεί το λιμάνι της Αλεξ/πολης, με συνέπεια η εμπορική αξιοποίησή του, που προσδοκούσαμε να ανατάξει την Αλεξ/πολη και την ενδοχώρα, να υφίσταται εύλογους περιορισμούς που θα αποκλείουν την ολόπλευρη ανάπτυξή του. Γι’ αυτό ο μύθος περί ρωσικής επιρροής που εμφάνισε ως επίκεντρο την Αλεξ/πολη, πιστεύω ότι αποσκοπούσε να υποβαθμίσει το μέγεθος και τη σημασία της αμερικανικής εισβολής στην Αλεξ/πολη και την ευρύτερη περιοχή.
 
Διερωτώμεθα, λοιπόν, μήπως η εμμονή του κ. Πάιατ αποτελεί προοίμιο δυσμενών εξελίξεων; Διότι δεν πρέπει να μας διαφεύγει το γεγονός ότι ο κ. Πάιατ είναι άριστος διπλωμάτης, η αξία του οποίου για τα αμερικανικά συμφέροντα απεδείχθη στην κρίση στην Ουκρανία  όπου χρημάτισε ως πρέσβης, την οποία μετά τριετή θητεία κατέλειπε διασπασμένη και με τις μάχες ακόμη να μαίνονται στην Ανατολική Ουκρανία. Κατόρθωσαν έτσι οι ΗΠΑ να εκτοπίσουν το νόμιμο αλλά ρωσόφιλο καθεστώς του Κιέβου, μάλιστα με αφορμή την κρίση της Ουκρανίας επέβαλαν σειρά κυρώσεων κατά της Μόσχας που καταδυναστεύουν οικονομικά και τις χώρες της Ευρώπης, ανάμεσά τους και την Ελλάδα. Το ερώτημα λοιπόν που προκύπτει είναι: Στην περίπτωση που τα συμφέροντα της χώρας μας διαφοροποιηθούν από τα αμερικανικά ή οι κάτοικοι της Θράκης και της Αλεξ/πολης ξεσηκωθούν ενάντια στη συνέχιση λειτουργίας της στρατιωτικής βάσης ή του τερματικού σταθμού LNG θεωρώντας αρνητική τη συμβολή τους, τότε ποιος θα είναι ο ρόλος της Νατοϊκής δύναμης που θα εδρεύει στην Αλεξ/πολη;   Αν π.χ. υπάρξει ένταση με την Τουρκία ποιός θα είναι ο ρόλος της Νατοϊκής δύναμης στη Θράκη;
 
Τον Σεπτέμβρη του 1995, ο τότε υφυπουργός Άμυνας Νίκος Κουρής, με αφορμή τους Νατοϊκούς βομβαρδισμούς εναντίον των Σέρβων που διαμόρφωσαν τους επιδιωκόμενους από τη Δύση συσχετισμούς στη Βοσνία και έσυραν το Βελιγράδι στη συμφωνία του Ντέιτον με τη δημιουργία του σημερινού μορφώματος της Βοσνίας, προέτρεπε τους μαθητές της Σχολής Άμυνας να εξετάσουν «το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ σε επιχειρήσεις επιβολής ή διατήρησης της ειρήνης και τις τυχόν συνέπειες που θα είχε αυτή η μετεξέλιξή του σε ενδεχόμενη κρίση στο Αιγαίο ή άλλες περιοχές του εθνικού μας χώρου». Στην περίπτωση υποκινούμενης όξυνσης στη Δυτική Θράκη πώς θα αντιδρούσε η Νατοϊκή δύναμη; Είναι εντελώς λανθασμένη η άποψη που ισχυρίζεται ότι η Νατοϊκή δύναμη θα υπερασπιστεί την εδαφική ακεραιότητα της περιοχής, όπου εδρεύει, εναντίον άλλης Νατοϊκής δύναμης. Για άλλους λόγους εγκαθίσταται στην Αλεξ/πολη. Μπορεί όμως να αξιοποιηθεί από την Ουάσινγκτον ως μέσον επιβολής των επιθυμητών συσχετισμών ανάμεσα στις δύο χώρες. Γι’ αυτό, δεν επιτρέπεις ποτέ σε ευαίσθητες εθνικά περιοχές να εγκατασταθούν ξένες δυνάμεις άσχετα αν τιτλοφορούνται ως «συμμαχικές». Εξ άλλου ας μη θεωρούμε ως δεδομένη στο προσεχές μέλλον την κρίση στις αμερικανοτουρκικές σχέσεις. Στην πολιτική τα πάντα ανατρέπονται από τη μία μέρα στην άλλη. Καλύτερο παράδειγμα, οι ρωσοτουρκικές σχέσεις το 2015, μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού στη Συρία, που οδήγησε τις δύο χώρες στα πρόθυρα του πολέμου και ο εναγκαλισμός τους που ακολούθησε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Η Τουρκία υπερέχει γεωπολιτικά σημαντικά της χώρας μας, είναι το εφαλτήριο προς την Εγγύς και τη Μέση Ανατολή, στον Καύκασο, και στην Κεντρική Ασία  λόγω και της κοινής καταγωγής τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρώην ναύαρχος του αμερικανικού Πολεμικού Ναυτικού, που υπηρέτησε και στο ΝΑΤΟ, ο Ελληνοαμερικανός Τζέιμς Σταυρίδης, στο τελευταίο του κείμενο στο Πρακτορείο Bloomberg, ισχυρίζεται ότι «η απώλεια της Τουρκίας για τον υπερατλαντικό κόσμο θα αποτελούσε ένα γεωπολιτικό λάθος με σχεδόν επικές διαστάσεις».
 

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.