Οταν ο Κωστικας συναντησε τον Ζεντονγκ

«Πρέπει να επικρίνουμε την αντιδραστική αστική ιδεολογία στον τομέα της ακαδημαϊκής κοινότητας, της παιδείας, των μέσων ενημέρωσης, των τεχνών και της εκδοτικής βιομηχανίας, να αδράξουμε την ηγεσία στον τομέα του πολιτισμού… Οπωσδήποτε να εκκαθαρίσουμε τους εκπροσώπους της αστικής τάξης που κρύβονται μέσα στο Κόμμα, στην κυβέρνηση και στον στρατό… ». Οι ως άνω φράσεις δεν αποτελούν, παραδόξως, ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μία ακόμη εμπνευσμένη δήλωση του φιλοσόφου Κώστα Γαβρόγλου ούτε λόγια του παντογνώστη Κώστα Ζαχαριάδη. Η παραπάνω δήλωση χρονολογείται πλέον των 50 ετών και ήταν αυτή που σήμανε την έναρξη της Πολιτιστικής Επανάστασης στην Κίνα, όταν εξεδόθη, το Μάιο του 1966.
 
Η Πολιτιστική Επανάσταση υπήρξε ένα δεκαετές πολιτικοκοινωνικό φαινόμενο, μακράν το πιο σημαίνον στην διαμόρφωση της σύγχρονης κινεζικής ιστορίας. Πιστεύοντας πως η ριζική κοινωνική μεταβολή και ο καθαρόαιμος κομμουνισμός επιτυγχάνονται από κάτω προς τα πάνω, μέσω γιγαντιαίων λαϊκών κινητοποιήσεων, ο Μάο Ζεντόνγκ κήρυξε από το 1966 και μέχρι το θάνατό του, δέκα χρόνια αργότερα, τον πόλεμο σε ό,τι εμφανιζόταν να απέχει από τις θεμελιώδεις κομμουνιστικές αρχές, σε καθετί που παρουσίαζε χαρακτήρα ελίτ ή εξουσίας. Εν μέσω ενός συλλογικού παροξυσμού επί δέκα χρόνια μαθητές και φοιτητές βασάνιζαν τους καθηγητές τους μέχρι θανάτου, κατέδιδαν τους γονείς τους στην αστυνομία ως «αστούς», κατέστρεφαν οτιδήποτε κινεζικό πριν τον Μάο –από τύχη γλίτωσε η Απαγορευμένη Πόλη– διαδοχικά πρόσωπα εξουσίας, τα οποία είχαν αναρριχηθεί πλειοδοτώντας σε βία και συκοφαντία, γίνονταν με τη σειρά τους στόχος των μέχρι πρότινος συντρόφων τους. Διαδοχικοί επίλεκτοι του Μάο έχαναν την εύνοιά του και μαζί τη ζωή ή την αξιοπρέπειά τους, ανάλογα με τις διαστροφικές εναλλαγές της Επανάστασης και τις ιδεολογικές μετατοπίσεις του ίδιου. Σίγουροι για την θέση και την επιβίωσή τους ήταν μόνο ο Μάο και το χάος.
 
Πολύ οικεία δεν ακούγονται όλα αυτά, όμως;
 
Ο Υπουργός Παιδείας μόλις μία ημέρα αφότου κάλεσε τους φοιτητές «να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους στα Πανεπιστήμια», με ό,τι σημαίνει αυτό, είδε –σοκαρισμένος– αυτούς που μέχρι χθες φάνταζαν οι ήρωες της φαντασίωσής του, να χοροπηδούν επάνω στο γραφείο του. Παρεκίνησε προς ασαφείς κατευθύνσεις, με σαφείς συνέπειες, ομάδες νεαρών, οι οποίοι συνιστούν τα σημερινά πλουσιόπαιδα της δεκαετίας του ‘60 στην Κίνα, τα οποία πρωτοστάτησαν στην Πολιτιστική Επανάσταση και την ηθικοκοινωνική της ανωμαλία. Κουρασμένοι από τον άνετο τρόπο ζωής τους και γεμάτοι κόμπλεξ από το αποστειρωμένο περιβάλλον τους, αποστρεφόμενοι ό,τι απέτυχαν να γίνουν, στρέφονται ζωωδώς εναντίον όλων εκείνων των κατασκευασμάτων γύρω τους που στα μάτια τους μοιάζουν επιθετικοί γίγαντες ενώ είναι ακίνητοι ανεμόμυλοι. Ο κος Γαβρόγλου αγνόησε επιδεικτικά, όπως και το σύνολο των κυβερνητικών συνοδοιπόρων του, τον Νόμο του Φιδίσιου Αυγού, αυτό που το ταΐζεις με τα δύο σου χέρια ώστε να φάει τον άλλο μα, μέσα στη μανία της εμπάθειάς σου, παραβλέπεις πως όταν το απελευθερώσεις, η όρεξή του θα είναι πίθος των Δαναΐδων που θα αναζητά διαρκώς ένα νέο «άλλο», για να ικανοποιήσει την αιμοδιψή του φύση και εν τέλει σε σένα θα στραφεί. Αυτό που σόκαρε, λοιπόν, τον Υπουργό είναι το πόσο γρήγορα έκανε το φίδι τον κύκλο του και γύρισε προς τον ίδιο. Η έκπληξή του, πάντως, δεν μεταφράστηκε σε γνώση καθώς μόλις την επόμενη ημέρα, σε ένα ακόμα απόσταγμα σοφίας, παρομοίασε, ιδιαίτερα άχαρα και χωρίς να ενδιαφέρεται για τη λογική σύνδεση, τον Ρουβίκωνα –τους δικούς μας Ερυθροφρουρούς– με ένα «προβληματικό παιδί που κατέστη προβληματικό καθώς το μαλώναμε» για τις διαστροφές του.
 
Βλέπω τον κύριο Γαβρόγλου να έχει την τύχη του Λιου Σαοτσί, του Νίκου Φίλη, του Ντενγκ Σιαοπίνγκ, του Νίκου Κοτζιά, όλων εκείνων δηλαδή που με ζέση ανήλθαν ως σύντροφοι στην εξουσία αλλά σε μια κακή στροφή της μοίρας κατέληξαν σαν τον Ιωάννη τον Πρόδρομο υπό τις επιθυμίες της εξουσίας-Σαλώμης. Όσο για τον Πάνο Καμμένο, αυτός θυμίζει τον Υπουργό Άμυνας Λιν Μπιάο, τον τελευταίο επίλεκτο διάδοχο του Μάο, αυτόν που ενισχυόταν όταν όλοι οι άλλοι σύντροφοι ποδοπατούνταν, και κυριολεκτικώς. Περιττό να αναφέρω ποια ήταν η τύχη και του Λιν στο τέλος…
 

* Ο Βαγγέλης Σιδερούδης είναι φοιτητής Διεθνών Ευρωπαϊκών και Περιφερειακών Σπουδών  του Παντείου Πανεπιστημίου

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.