Ο συγγραφεας του εργου «Το κοριτσι που επιμενει» στην Κομοτηνη

Στην Κομοτηνή βρέθηκε την Κυριακή 9 Δεκεμβρίου, για να παρακολουθήσει την παράσταση του θεατρικού έργου «Το κορίτσι που επιμένει» που ο ίδιος έγραψε, ο σκηνοθέτης και συγγραφέας κ. Τηλέμαχος Τσαρδάκας, καλεσμένος του ΔΗΠΕΘΕ Κομοτηνής, στην δεύτερη παράσταση του έργου που είναι ανοιχτή για το κοινό.
 
Ο κ. Τσαρδάκας έχει γράψει αρκετές ποιητικές συλλογές και θεατρικά έργα, με τα πιο γνωστά να είναι «Το Σκυλί του Ωρίωνα», «Το κορίτσι που επιμένει», «Οι κάτω απ’ τ’ αστέρια». Έχει σπουδάσει Νομικά και Πολιτικές Επιστήμες αλλά εδώ και 10 χρόνια ασχολείται επαγγελματικά με το θέατρο καθώς διευθύνει το θέατρο act στην Πάτρα, ενώ τα τελευταία χρόνια, μαζί με τον βασικό του συνεργάτη Διονύση Μπάστα, που είναι μέλος του συγκροτήματος Raining Pleasure, πραγματοποιούν παραστάσεις μουσικού θεάτρου. 

Θετική η ανταπόκριση των παιδιών της Ροδόπης 

Το έργο «ανεβαίνει» για πάνω από ένα μήνα και απευθύνεται στα παιδιά των σχολείων όλης της Ροδόπης, τα οποία έχουν ανταποκριθεί πολύ θετικά στην παράσταση, που συνδυάζει το παραμύθι με τη μουσική, αναστρέφοντας ουσιαστικά την ιστορία του Ορφέα, με το κορίτσι, αφού χάνει τον αγαπημένο της, να αποφασίζει να κατέβει στο βασίλειο του Κάτω κόσμου για να τον ξαναβρεί.
 
Τα παιδιά της Ροδόπης που παρακολούθησαν την παράσταση, την αγκάλιασαν με ιδιαίτερη θέρμη, ενώ και από την πλευρά των εκπαιδευτικών, οι αντιδράσεις είναι, σύμφωνα με την πρόεδρο του ΔΗΠΕΘΕ κ. Σοφία Μενεσελίδου, πολύ θετικές. 

Αντιστρέφοντας τους ρόλους 

Το έργο, σημείωσε ο κ. Τσαρδάκας, δανείζεται μια δραματουργική γραμμή από τη μυθολογία και συγκεκριμένα τον μύθο του Ορφέα και της Ευρυδίκης, η οποία τον ενδιέφερε πολύ, γιατί έχει πολύ μεγάλη αγάπη για την μυθολογία, κάτι που έχει εξερευνήσει και σε άλλα κείμενά του, που επίσης «πατάνε» πάνω σε αρχαίους μύθους. «Με βοήθησε πάρα πολύ να φτιάξω τη δική μου ιστορία ξεκινώντας από κάτι το οποίο είναι αναγνωρίσιμο, είναι ελληνικό, υπάρχει μέσα στα παραμύθια μας» σημείωσε, όμως αναστρέφει ουσιαστικά τους παραδοσιακούς ρόλους του άνδρα ήρωα, που πρέπει να σώσει το κορίτσι.
 
Αυτό αποτελεί συνειδητή επιλογή του συγγραφέα, μιας και θεωρεί πως δεν θα πρέπει να υπάρχει η κοινότοπη αντίληψη, που απαντάται και στους μύθους που προαναφέρθηκαν, του «αγοριού που σώζει την πριγκίπισσα», λες και η γυναίκα είναι ένα άβουλο πλάσμα, που δεν μπορεί να πάρει πρωτοβουλίες και να αλλάξει τη μοίρα της, αν δεν το κάνει κάποιος άλλος.
 
«Αυτό πάντα υπήρχε, και στους μύθους είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που η γυναίκα είναι η ηρωίδα, και μάλιστα όταν συμβαίνει αντιμετωπίζεται ως κάτι εξωτικό, όπως οι Αμαζόνες», κάτι που οφείλεται στον τρόπο με τον οποίο ήταν δομημένες οι παλιότερες κοινωνίες και τις αντιλήψεις τους. «Στην εποχή μας, υπάρχει η ανάγκη να προβάλλουμε τα πράγματα όπως θα θέλαμε να είναι, μιας και σήμερα, στο 2018, δεν έχουν αλλάξει τόσο τα πράγματα όσο νομίζαμε», ανέφερε, τονίζοντας πως παρόλο που έχουν βελτιωθεί πολλά πράγματα, όπως φαίνεται, και από την πολύ πρόσφατη επικαιρότητα, η θέση της γυναίκας αντιμετωπίζεται ακόμα από πολλούς σαν κάτι δευτερεύον.
 
«Με ενδιαφέρει πάρα πολύ να μπορέσουμε να δώσουμε μια ηρωίδα, ένα κορίτσι που είναι το δρών πρόσωπο, που θα πάρει την πρωτοβουλία, που δεν θα περιμένει κάποιος άλλος να του λύσει το πρόβλημα, και το ότι επιμένει, έχει και χιούμορ αλλά και εμπεριέχει την πραγματικότητα, γιατί αν αποτύχεις, αν δεν επιμείνεις και δεν προσπαθήσεις ξανά, δεν θα πετύχεις αυτό που θες».
 
Η ανταπόκριση των παιδιών, στις παραστάσεις που έχουν γίνει μέχρι τώρα, και ανεβαίνουν μέχρι και σήμερα στην Αθήνα, είναι πάρα πολύ θετικές, σημείωσε ο κ. Τσαρδάκας, είτε είναι κορίτσια είτε αγόρια. Και αυτό γιατί δεν έχουν τα σημεία αναφοράς που μπορεί να έχουν οι ενήλικες, και δεν αρνούνται να ταυτιστούν με τον ήρωα, ανάλογα με το αν είναι αγόρι ή κορίτσι. 

Αγκαλιάζοντας το μουσικό θέατρο 

Όσο για το θέατρο act στην Πάτρα ο κ. Τσαρδάκας εξήγησε πως αυτή την περίοδο έχει δώσει σημαντική έμφαση στο μουσικό θέατρο, με το «Κορίτσι που επιμένει» να είναι μόνο μία από τις παραστάσεις, με άλλες να είναι για ενήλικες και άλλες να απευθύνονται σε όλη την οικογένεια, που συνδυάζουν την μουσική και το θέατρο, μια μορφή κάπως παρεξηγημένη στην Ελλάδα.
 
Το θέμα τούς έχει προβληματίσει πολύ , και το έχουν μελετήσει αρκετά, έχοντας δώσει έμφαση σε αυτό. Όπως ανέφερε ο κ. Τσαρδάκας, το μουσικό θέατρο έχει πολλές δυσκολίες γιατί ο τρόπος με τον οποίο φτιάχνονται οι παραστάσεις, έχουν μεγάλες απαιτήσεις.
 
Έτσι για να μπορέσει ένα έργο να παιχτεί όπως έχει σχεδιαστεί, χρειάζεται ηθοποιούς που να μπορούν να χορέψουν, να παίξουν, να παίξουν μερικές φορές μουσική επί σκηνής, αλλά και να έχουν ένα συγκεκριμένο τύπο φωνής. Αυτό είναι πολύ δύσκολο να βρεθεί, και αντικειμενικά, αλλά και γιατί στη χώρα μας η προσέγγιση είναι διαφορετική στην εκπαίδευση των ηθοποιών, λόγω και της έλλειψης παράδοσης στον συγκεκριμένο χώρο.
 
Ακόμα και στην Αθήνα δυσκολεύτηκαν να βρουν τους κατάλληλους ηθοποιούς που έχουν όλα τα άλλα ταλέντα, και συνήθως μετά πρέπει να «ανταγωνιστούν» το Μέγαρο Μουσικής, τη Λυρική Σκηνή και τις μεγάλες σκηνές της Αθήνας.
 
Όμως παρά τις δυσκολίες επέμειναν, και τελικά η ανταπόκριση ήταν πάρα πολύ καλή, με όσους παρακολούθησαν τις παραστάσεις να εντυπωσιάζονται αλλά και να τους ακολουθούν στις επόμενες παραστάσεις μουσικού θεάτρου, επειδή τους άρεσε αυτός ο τύπος θεάτρου.
 
«Αρχίζει να χτίζεται μια εμπιστοσύνη, ότι η ομάδα αυτή δουλεύει στο συγκεκριμένο είδος, και θέλουμε και άλλο από αυτό» για αυτό και συνεχίζουν την προσπάθεια, με πολλές θυσίες και πολλή δουλειά στο αντικείμενο.

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.