Η μεγαλη προεκλογικη χρονια

«Ανήσυχο κείται το κεφάλι που φορά το στέμμα»
Ερρίκος IV μέρος 2ο
 
Αρχή άνδρα δείκνυσι
Βίας ο Πριηνεύς

 
Οι ανασκοπήσεις που γίνονται κάθε φορά, για τη χρονιά που κλείνει, συνηθίζουν να επικεντρώνονται στα σημαντικότερα γεγονότα που συνέβησαν σε αυτή, καθώς και στα σημεία καμπής τα οποία καθόρισαν την πορεία της και θα επηρεάσουν την επόμενη.
 
Κατά την φετινή ανασκόπηση όμως, προέκυψε μια ανυπέρβλητη δυσκολία: η χρονιά δεν έχει τελειώσει. Και αυτό, γιατί όλο το 2018 σε εθνικό και τοπικό επίπεδο, αναλώθηκε στην πολιτική και κοινωνική προετοιμασία για το εκλογικό, εθνικά και τοπικά, 2019. Έτσι το 2018 τελειώνει στην πραγματικότητα τον Μάιο του 2019, και τις τριπλές (αν όχι τετραπλές) εκλογές που θα πραγματοποιηθούν τότε.
 
Όλα λοιπόν υποδουλώνονταν στον προεκλογικό σχεδιασμό, είτε επρόκειτο για μια μεγάλη καταστροφή, όπως η φωτιά της Αττικής, στην οποία είχαμε 100 θύματα, είτε επρόκειτο για την έξοδο της χώρας από τα μνημόνια, η οποία έγινε με καθαρά προεκλογική αισθητική και προσέγγιση.
 
Αλλά ακόμα και χρονίζοντα εθνικά θέματα, όπως το μακεδονικό, προσεγγίστηκε με εκλογικές και ψηφοθηρικές προσεγγίσεις, από όλες τις πλευρές, όσο και αν όλες οι πλευρές το αρνούνται (ένα σίγουρο δείγμα πως όλες έτσι σκέφτονται)
 

Αλλά προεκλογική, μιας και διαφορετικά δεν βγάζει κανένα νόημα, ήταν και η ανακοίνωση στην Πάτρα, της πρόθεσης δημιουργίας της τέταρτης Νομικής, οι αντιδράσεις για την οποία σφράγισαν τόσο την αρχή, όσο και το τέλος του 2018, με τους φορείς της πόλης να αντιδρούν, αλλά, και κάτι το οποίο είναι ακόμα πιο ενθαρρυντικό, να αντιδρούν και φοιτητές της Νομικής Σχολής, τόσο μέσω των συλλογικών οργάνων τους αλλά και αρθρογραφώντας για το θέμα, δείχνοντας ότι ίσως, ίσως, υπάρχει κάποιο φως ελπίδας από τη νέα γενιά. 

Τα χίλια κομμάτια της παράταξης Παυλίδη 

Στα Περιφερειακά, αυτό που είδαμε όλη τη χρονιά ήταν πως στην προετοιμασία για το 2019, όλες οι λανθάνουσες (και κάποιες όχι και τόσο λανθάνουσες) φυγόκεντρες τάσεις, όχι απλά επιταχύνθηκαν, αλλά ουσιαστικά εκτοξεύτηκαν στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.
 
Έτσι παρόλο που ο νυν Περιφερειάρχης κ. Χρήστος Μέτιος είχε εκφράσει από νωρίς την πρόθεση να είναι υποψήφιος, τελικά από τους πέντε Αντιπεριφερειάρχες οι δύο (Κώστας Ζαγναφέρης, Δημήτρης Πέτροβιτς) εξέφρασαν την πρόθεση να ηγηθούν δικών τους συνδυασμών, ενώ ακόμα δύο (Θόδωρος Μαρκόπουλος, Αργύρης Πατακάκης) φαίνεται να στηρίζουν τον «αντάρτη» Χριστόδουλο Τοψίδη, με τους Περιφερειακούς Συμβούλους να φαίνεται ότι σκορπίζουν και αυτοί.
 
Και ενώ τα διάφορα κόμματα φαίνεται ότι θα ζυγίσουν τις δυνάμεις τους, είτε με κομματικούς συνδυασμούς είτε στηρίζοντας ανεξάρτητους, οι εν δυνάμει υποψήφιοι που προέρχονται από τη ΝΔ στην περιφέρειά μας φαίνεται πως θα είναι πολλοί. Το αν θα μπορέσουν να φτάσουν μέχρι το τέλος, αυτό θα φανεί μέσα το 2019, όταν και, όπως λέει ο σοφός λαός, θα κάτσει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. 

Ο Πετρίδης φεύγει, οι επίδοξοι δήμαρχοι έρχονται 

Η απόσυρση του Δημάρχου Κομοτηνής κ. Γιώργου Πετρίδη από την πολιτική σκηνή, άλλαξε τα δεδομένα στον προεκλογικό αγώνα, με τον κ. Γιάννη Γκαράνη να κληρονομεί, σχετικά άθικτη όπως φαίνεται, την παράταξη της Κοινωνίας Πολιτών, ενώ εκ δεξιών έρχεται  διεκδικητής, ο κ. Αντώνης Γραβάνης, ο οποίος έδειξε και με την πρώτη του παρουσίαση πως θέλει να φανεί συνεχιστής τόσο της παράταξης της κ. Φελίνας Καζάκου, όσο και του πρώην Δημάρχου κ. Δημήτρη Κοτσάκη.
 
Με το ΚΚΕ να φέρνει «νέο αίμα» στον Δήμο Κομοτηνής, και τον Σπάρτακο να φαίνεται ότι θα κατέλθει με περίπου την ίδια δομή και παρουσία στις επόμενες εκλογές, οι άγνωστοι παράγοντες είναι πλέον ο ΣΥΡΙΖΑ, και ο τρόπος με τον οποίο θα κατέβει στις εκλογές μιας και φαίνεται η παράταξη που στηρίχθηκε από αυτόν να είναι σε αναζήτηση συμμαχιών, καθώς και μια «έκπληξη» από το παρελθόν, ο κ. Τάσος Βαβατσικλής, η υποψηφιότητα του οποίου υπόσχεται, ακόμα και αν δεν μπορέσει να φτάσει στο Δημαρχιακό θώκο, να προσδώσει ενδιαφέρον στο σχετικά «ήπιο» Δημοτικό Συμβούλιο των τελευταίων οκτώ χρόνων.
 
Στους άλλους Δήμους φαίνεται πως υπάρχουν αρκετοί επίδοξοι Δήμαρχοι, είτε παλιοί είτε καινούριοι, που θα διεκδικήσουν τη θέση, με τις αρχές του 2019 να αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. 

Ευχή και κατάρα 

Όλα δείχνουν πως το 2018 αποτέλεσε μια προπαρασκευαστική χρονιά, για ένα 2019 το οποίο θα αλλάξει ριζικά το πολιτικό σκηνικό, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη.
 
Το ζήτημα όμως, που δεν φαίνεται κανένας να έχει αγγίξει μέχρι σήμερα, είναι η προοπτική της χώρας αλλά κυρίως ο τρόπος με τον οποίο οι πολίτες της αντιμετωπίζουν τόσο το κράτος, όσο και το τι μπορεί να κάνει αυτό για τους ίδιους.
 
Γιατί φαίνεται πως μετά από τόσα μνημόνια, ταμεία, υπερταμεία και αυξήσεις φόρων, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε την πολιτεία, και αυτά που εμείς απαιτούμε από αυτή, δεν φαίνεται να έχει αλλάξει από μια σχέση αγάπης-μίσους, που συνεχίζεται για δεκαετίες και άντεξε πολλές κακουχίες.
 
Με όλες τις αλλαγές που έρχονται στην διοίκηση σε όλα τα επίπεδα λοιπόν, ίσως θα έπρεπε, πριν ρίξουμε την ψήφο μας, να σκεφτούμε λίγο παραπάνω, και να επιλέξουμε ζυγίζοντας όλες τις παραμέτρους.
 
Γιατί ενώ ήταν ανήσυχο το κεφάλι του Ερρίκου του 4ου που φορούσε το στέμμα, πλέον δεν έχουμε βασιλιάδες, και εμείς επιλέγουμε τους άρχοντες, των οποίων την ποιότητα ή μη θα δείξει η εξουσία. Έτσι το ανήσυχο κεφάλι θα πρέπει να είναι το δικό μας, γιατί άλλωστε ό,τι γίνει το δικό μας κεφάλι θα το λουστεί.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.