Ο τοπος και η μνημη του

Ή Αλεξανδρούπολη - Κομοτηνή σημειώσατε 1

Η λειτουργία των κοινοτήτων μνήμης έχει γενικά μια «θεραπευτική» λειτουργία ως προς τον δημόσιο χώρο. Αφ' ενός τον προστατεύουν και αφ' ετέρου δίνουν την αφορμή για τη σφυρηλάτηση  προσωπικοτήτων που ενδιαφέρονται για τα κοινά, για τον δημόσιο χώρο όχι επιλεκτικά και όχι σύμφωνα με τις «φεουδαρχικές» αντιλήψεις των συμφερόντων και των προσώπων που κανονάρχησαν στη χώρα, στη Θράκη, και τη Ροδόπη, μετά το πέρας των πολέμων.
 
Η Ροδόπη εξάλλου είναι ένα εξαιρετικό δείγμα ιδιοποίησης τοποσήμων και χώρων πολιτισμού από ιδιώτες κι αυτό το έθος μοιάζει να είναι ριζιμιό στην περιοχή μας. Εξ ου και ελάχιστες έως ανύπαρκτες οι διαμαρτυρίες για την πλήρη, επί δύο τουλάχιστον χρόνια, σιωπή του Μεγάρου Μουσικής, ελάχιστες έως ανύπαρκτες οι διαμαρτυρίες και για την πριν το κλείσιμό του «ιδιωτική» ─από την Αναπτυξιακή Εταιρεία Ροδόπης─ διαχείρισή του, σε συμφωνία με τον Σύλλογο Φίλων Μεγάρου Μουσικής, στον οποίο όπως ήταν φυσικό, συμμετείχαν οι… συναινούντες στην «ιδιοποίησή» του. Μια «ιδιοποίηση» χωρίς κανονισμό, κανόνες, προγραμματισμό και απολογισμό, διαφάνεια και δημόσιο έλεγχο.
 
Το ίδιο φυσικά συμβαίνει και με τη διαχείριση και άλλων προσώπων της ιστορίας του τόπου αλλά και τοποσήμων, όπως π.χ. ο Νέστωρ Τσανακλής και η Τσανάκλειος Σχολή, το Ιμαρέτ κ.α., όπου η λειτουργία και η διαχείρισή τους  ως δημόσιων χώρων επιδιώκεται να μην αφορά στους πολίτες, να μην υπάρχει δημόσια θέση και διάλογος αρχών και πολιτών για τη διαχείρισή τους. Κι αφού υπάρχει αυτό το καθεστώς της «ιδιοποίησης»  που εξετράφη επί των δυνατοτήτων ισχύος της χριστιανίζουσας (σαφώς όχι χριστιανικής μια και η λέξη προϋποθέτει άλλο ήθος) πλειοψηφίας επί της μουσουλμανικής, οι πολιτικοί φορείς-γόνοι αυτού του τόπου, ακολουθώντας την παραδοσιακή πεπατημένη, το μόνο που κάνουν όποια αντίθετη άποψη εκφράζεται να την… αγνοούν.
 
Όπως συνέβη και με το θέμα της Τσανακλείου που αποφασίστηκε χωρίς διάλογο  η χρήση της με τη δικαιολογία των τεχνοκρατικών, χρηματοδοτικών του έργου, προσχημάτων, και  απτότερο παράδειγμα την εμφύτευση προσωπικοτήτων στον χώρο με τον οποίο ουδεμία σχέση προϋπήρχε όπως ο Κ.Καραθεοδωρή,  ή την μη ανάδειξη μέχρι τώρα του Ιμαρέτ  και ως αυτό που είναι, ως εξαιρετικό δηλαδή δείγμα  Οθωμανικής Αρχιτεκτονικής.
 
Όλα αυτά με αφορμή βέβαια τη συστράτευση, τη διαδικτυακή συμπόρευση 1670 Αλεξανδρουπολιτών , μέχρι στιγμής και μέσα σε 60 μόλις ημέρες, με τη δημόσια απαίτηση για ένα σχέδιο διαχείρισης που θα σεβαστεί  το γενέθλιο τοπόσημο της Αλεξανδρούπολης, το κτίριο του Γαλλικού Σιδηροδρομικού Σταθμού.
 
Άντε και στα «δικά» μας, μήπως κι εμείς οι Κομοτηναίοι, χριστιανοί και μουσουλμάνοι, αποκτήσουμε κάποτε «τόπο»!

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.