01.02.2019 10:00
Καλημέρα, καλησπέρα… καληνύχτα θα πω στο τέλος του κειμένου!
Δείτε περισσότερα στο: http://www.paratiritis-news.gr/
Περίεργος μήνας ο Ιανουάριος… Ειδικά επί Σύριζα. Από την μέρα που ανέλαβε την εξουσία ο Ιανουάριος είναι σαν τους γκόμενους που μέχρι να σε ρίξουν και να σε εντυπωσιάσουν κάνουν τα πάντα, καλά ή κακά, επιτυχημένα ή αποτυχημένα έτσι για να σε ταράζουν. Και μετά μην τον είδατε τον Παναή.
Αν δεν με απατά η μνήμη μου, η οποία έχει το κακό της το χάλι τελευταία -θα κάνω μια παρένθεση εδώ γιατί ξέρω πόσο πολύ σας ενδιαφέρει η καθημερινότητα μου, σηκώνομαι από τον καναπέ και στο ένα βήμα δεν θυμάμαι τι ήθελα να κάνω, να πάω στην κουζίνα να πάω στο μπάνιο, να ζήσω τη ζωή που δεν έζησα; Σε κάτι περίπτωση καταλήγω πάντα στο ψυγείο.
Συνεχίζοντας λοιπόν, αν δεν με απατά η μνήμη μου, κάθε Ιανουάριο ασχολούμαι με τα top γεγονότα/επιτυχίες της ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κυβέρνησης. Τώρα που χώρισαν δεν μπορώ να διαλέξω μεριά ακόμα, οπότε θα ασχοληθώ με το αμέσως επόμενο θέμα που με απασχολεί.
Σήμερα θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάποιες σκέψεις μου για την προίκα το έτος 2019.
Τελευταία ξυπνάω από τις 6 -μην με ρωτάτε γιατί- και παρακολουθώ όλα τα ενημερωτικά, εκτός από τον Παπαδάκη, γιατί από την ημέρα που έδιωξε τη συνεργάτιδα του έχει γίνει πιο brutal και από τον Απόστολο Γκλέτσο. Εκεί στις 10 λοιπόν που οι περισσότεροι το γυρίζουν στα πρωινάδικα, αρχίζει το ζάπινγκ το οποίο συνήθως καταλήγει στο Netflix.
Ακολουθώντας τον ίδιο δρόμο, και σήμερα, στάθηκα για δευτερόλεπτα στο ΣΚΑΙ και πιο συγκεκριμένα στους «Αταίριαστους» οι οποίοι αποχαιρετούσαν το κοινό τους με την ατάκα: «Σαν σήμερα καταργήθηκε ο θεσμός της προίκας δυστυχώς». Ο ένας από τους παρουσιαστές το είπε, ο άλλος γέλασε συμφωνώντας.
Δυστυχώς λοιπόν, για κάποιους, σαν σήμερα καταργήθηκε ο θεσμός της προίκας.
Ας ξεκινήσω με την ετυμολογία της προίκας.
Ἡ λέξη «προῖκα» ἐτυμολογικὰ καὶ μόνο σημαίνει αὐτὸ ποὺ ἔρχεται ἐκ τῶν προτέρων, ἔχοντας ἔπειτα τὴν ἔννοια τοῦ δώρου ποὺ διδόταν πρὸ τοῦ γάμου.
Κάπως έτσι λοιπόν είχε ξεκινήσει ο θεσμός της προίκας, ως ένα δώρο που δινόταν πριν τον γάμο, όπως πολύ ευγενικά επισημαίνεται από την παραπάνω ετυμολογία. Βέβαια όπως συμβαίνει με όλα τα πράγματα στον κόσμο αυτό, ο θεσμός εμπλουτίστηκε και αναβαθμίστηκε.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένη είναι ένας θεσμός κατά τον οποίο η οικογένεια παραχωρεί στη νύφη την περιουσία της όταν παντρεύεται. Ο θεσμός της προίκας υπήρχε από τα αρχαία χρόνια και αποτελούσε τη συμβολή της γυναίκας στον κοινό βίο του ζευγαριού. Απαρτιζόταν από υφαντά, φλοκάτες, ρούχα ακόμα και τα εσώρουχα της νύφης - από εκεί μάλλον έχει βγει το «αυτήν θα πάρεις; Βρακί στον κώλο της δεν έχει να βάλει». Αν η νύφη ήταν από πλούσια οικογένεια η προίκα αναβαθμιζόταν και σε κτήματα, χρυσό, διαμερίσματα, λίρες. Στην ουσία όπως μας λέει και η Βικιπαίδεια η προίκα ήταν μια «αποζημίωση» στον άντρα, καθώς εξασφάλιζε την ελάφρυνση της οικογένειας σε πολλούς τομείς και του συζύγου από τα βάρη της. Γιατί τα παλιά τα χρόνια τα βάρη της οικογένειας τα είχε μόνο ο άντρας, η γυναίκα κανένα βάρος. Αραχτή όλη μέρα.
Αντιλαμβάνεστε πως αν η νύφη ήταν από φτωχή οικογένεια θα έπρεπε να φτιάξει μόνη της την προίκα, να εκπαιδευτεί σαν εργάτρια, να ράβει, να πλέκει, να φτιάχνει φλοκάτες -κάτι που ζηλεύω πάρα πολύ γιατί ούτε κάλτσα δεν μπορώ να ράψω- να καθαρίζει καλά και να μην ξέρεις τι σημαίνει γάμος και τι την περιμένει την πρώτη νύχτα του γάμου. Έχω δε ακούσει πολλές ιστορίες για τις γυναίκες που δεν τα κατάφερναν. Γιατί το να είναι μια γυναίκα «δούλα και κυρά» μόνο, δεν είναι σημείο των καιρών. Αυτές που δεν το κατείχαν το νοικοκυριό, εκπαιδευόντουσαν από πολύ μικρές στις αγροτικές εργασίες, κυρίως για να βλέπουν όλοι την εργατικότητά τους στα χωράφια και να της διαφημίζουν στους γαμπρούς ως τζάμπα εργατικό δυναμικό.
Με τον ένα ή τον άλλον τρόπο λοιπό οι γυναίκες δούλευαν από μικρές. Με μοναδικό σκοπό να φτιάξουν προίκα ώστε να μπορεί να τις «ξεστοκάρει» η οικογένεια.
Δε θέλω καν να μοιραστώ μαζί σας ιστορίες που έχω ακούσει για γυναίκες, οι οποίες δεν ικανοποιούσαν τα κριτήρια ομορφιάς της κάθε εποχής γιατί τις θεωρώ πολύ σκληρές. Ίσως βέβαια να τις μοιραστώ κάποια στιγμή.
Από την άλλη μεριά, με τη δική μου ματιά πάντα, και ίσως με κάποια στοιχεία οι άντρες εκπαιδεύονταν στο να γίνουν καλοί γαμπροί και να πάρουν μια καλή προίκα. Γιατί ο άνδρας είναι άνδρας και ας μην είναι όμορφος, έξυπνος εργατικός, ευγενικός, είναι όμως αυτός που κουβαλάει τα βάρη της οικογένειας.
Κάποια στιγμή, την οποία δεν μπορώ να προσδιορίσω χρονικά, υπήρχαν και αγγελίες με περιεχόμενο: «δίνεται νύφη με προίκα» ή «γαμπρός αναζητεί νύφη με προίκα». Αγγελίες συνοικεσίων ονομάζονταν.
Γινόταν δηλαδή ένα καλό παζάρεμα, το οποίο επισφραγιζόταν με ένα προσύμφωνο.
Όπως το παρακάτω:
Με Μαγεμένο Πάρκο, Ημερολόγιο-Λεύκωμα “Via Egnatia” 2020 και Μέγαρο Μουσικής
Magazine |