Ο Καβακλιωτικος γαμος μεσα απο την προσωπικη ερευνα του Νικου Μελλιδη

Όλα τα έθιμα και οι παραδόσεις που συνόδευαν τον γάμο στην Αίγειρο(Καβακλί) πριν πολλά χρόνια

Ο Καβακλιώτικος Γάμος έγινε προϊόν έρευνας από έναν λάτρη της παράδοσης, παρά το νεαρό της ηλικίας του, Νίκο Μελλίδη. Τα παλιότερα χρόνια, ο γάμος συνοδευόταν με ένα τελετουργικό, το οποίο περιγράφεται μέσα από την έρευνα και το αρχείο του Νίκου Μελλίδη και διαρκούσε 5 ημέρες. Σύμφωνα λοιπόν με την έρευνα που πραγματοποίησε ο ερευνητής:

Πέμπτη

Ο γάμος στο Καβακλί ξεκινούσε με το ζύμωμα του ψωμιού. Ζύμωναν στο σπίτι του γαμπρού και της νύφης δύο ελεύθερες κοπέλες αντικριστά από την σκάφη λέγοντας τραγούδια. Την ίδια μέρα οι φιλενάδες της νύφης έπλεναν και σιδέρωναν τα προικιά της.

 

Παρασκευή

Στο  σπίτι της νύφης έδεναν σκοινιά από γωνιά σε γωνιά και άπλωναν τα προικιά της νύφης. Πήγαινε κόσμος, έβλεπε και καμάρωνε την νύφη και τα προικιά της. 


 

Σάββατο

Το βράδυ το σόι του  γαμπρού φεύγει από το σπίτι του και πήγαιναν στο σπίτι της νύφης, όπου έπιναν, έτρωγαν, χόρευαν και γλεντούσαν όλοι μαζί. Το ίδιο βράδυ πήγαιναν στο σπίτι του γαμπρού τα προικιά της νύφης.

Κυριακή του Γάμου

 

Ο γάμος γινόταν πάντα Κυριακή μετά την εκκλησία. Οι «μπράτμοι», φίλοι του γαμπρού, το πρωί φώναζαν τον κουρέα- μπαρμπέρη για να ξυρίσει τον γαμπρό ενώ αυτοί τραγουδούσαν  «μπαρμπέρη τα ξουράφια σου καλά να τα ακονίσεις, να μην μας κόψεις τον γαμπρό και θα τον αιματώσεις». Στη συνέχεια ξεκινούσαν να ντύνουν τον γαμπρό οι φίλοι του τραγουδώντας. Μετά το ξύρισμα, το ντύσιμο και το στόλισμα του γαμπρού ξεκινούσε ο πρώτος χορός έξω από το σπίτι του γαμπρού, όπου μοιραζόταν το ειδικά στολισμένο  πρωτόψωμο με βασιλικό, με την κόκκινη κλωστή και έναν καθρέφτη σε όλο τον κόσμο που παραβρισκόταν στο σπίτι του γαμπρού.
 
Παράλληλα, οι  «μπρατίμσσες»  φιλενάδες της νύφης,  την έλουζαν, τη χτένιζαν, την έντυναν, την στόλιζαν με το κάτασπρο νυφικό και της τραγουδούσαν.  Το μεσημέρι ο γαμπρός με συνοδεία από συγγενείς και φίλους χορεύοντάς και τραγουδώντας πήγαιναν στο σπίτι του «νουνού» τον  κουμπάρο, όπου γινόταν ένας χορός έξω από το σπίτι του.
 
Στην συνέχεια κατευθύνονταν στο σπίτι της νύφης. Όταν έφταναν εκεί, οι φίλοι και οι συγγενείς της κρατούσαν ένα σκοινί και δεν άφηναν να περάσει κανένας από το σόι του γαμπρού. Ο «νουνός» κουμπάρος του ζευγαριού έπρεπε να τάξει κάτι για να αφήσουν την νύφη να πάει μαζί με τον γαμπρό στην εκκλησιά. Ξεκινώντας για την εκκλησία η νύφη πετούσε ένα μήλο με κέρματα μέσα, κάτι που συμβόλιζε την γονιμότητα. Ο «θρύλος» έλεγε πως  εάν έπιανε το μήλο αγόρι τότε το πρώτο παιδί που θα γεννήσει η νύφη θα ήταν αγόρι, ενώ εάν το έπιανε κορίτσι το πρώτο παιδί θα ήταν κορίτσι. Η τελική ευθεία είχε φτάσει, ο γαμπρός και η  νύφη μαζί με του συγγενείς και τους φίλους τους πήγαιναν στην εκκλησία για την στέψη. Μετά την στέψη ακολουθούσε μεγάλο γλέντι στο σπίτι του γαμπρού με μουσική και χορό.
 
Εκεί τους περίμεναν τα πεθερικά της νύφης, οι οποίοι τους υποδέχονταν και τους πρόσφεραν να φάνε μέλι και να πατήσουν πάνω σε σίδερο. Στη συνέχεια έμπαιναν μέσα στο σπίτι για να είναι γλυκιά και σιδερένια η ζωή τους. Ο χορός και το γλέντι συνεχιζόταν ως αργά το βράδυ.

Δευτέρα

Οι «μπράτμοι» πήγαιναν στο πατρικό της νύφης για να πάρουν τα δώρα από τους γονείς της που συνήθως ήταν χρυσαφικά. 
Έτσι γινόταν οι γάμοι στην Αίγειρο(Καβακλί) πριν πολλά χρόνια.
 
Αρχείο: Νικόλας Μελλίδης

*Η κεντρική φωτογραφία του άρθρου προέρχεται από το βιβλίο της Μαρούλας Ισπιρίδου “Αίγειρος: Μία νέα πατρίδα προσφύγων από την Ανατολική Ρωμυλία, την Ανατολική Θράκη και τον Πόντο”, Δήμος Αιγείρου, 2010

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.