Κωστας Αρβανιτης, Δημοσιογραφος – Υποψηφιος Ευρωβουλευτης ΣΥΡΙΖΑ- ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ
«Η αριστερά πρέπει να είναι πρωτοπόρα, να ανοίγει τον διάλογο, να κάνει συζητήσεις, και να μην είναι εγωίστρια»
Δύο εικοσιτετράωρα πριν την κρισιμότερη εκλογική μάχη στην ιστορία της Ευρώπης, τις Ευρωεκλογές της 26ης του Μαΐου, ο δημοσιογράφος και υποψήφιος Ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία κ. Κώστας Αρβανίτης μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm»…
…για το διακύβευμα της κάλπης της προσεχούς Κυριακής, την τρέχουσα προεκλογική περίοδο και τον διάλογο που διεξήγαγε κατά την διάρκεια αυτής με τον κόσμο, εμμένοντας στην ανάγκη να κατέβουμε εκ νέου στους δρόμους αλλά και σε μία σαφή απάντηση απέναντι στο δίλλημα «Τσίπρας ή Μαρινάκης», «Βέμπερ ή Τσίπρας».
Κώστας Αρβανίτης όμως…
«Αυτό που συγκρούεται σήμερα τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη είναι ο δημόσιος χώρος»
ΠτΘ: Πώς πήγε ο διάλογος και ο αγώνας για την Ευρώπη που πρέπει να αλλάξουμε;
Κ.Α.: Νομίζω πως η ΝΔ απέτυχε στο να εγκλωβίσει τον κόσμο σε μία πολιτική κουβέντα και έχω την αίσθηση πως τόσο ο πρωθυπουργός, όσο και εμείς που βγήκαμε στους δρόμους, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και οι φίλοι του, δημιουργήσαμε συνθήκες συζήτησης για το τι χώρα θέλουμε στην Ευρώπη που ζούμε. Δηλαδή αν θα έχουμε μία χώρα της ακροδεξιάς, αυτή που θέλει ο κ. Μητσοτάκης, ο κ. Χατζηδάκης, ο κ.Βορίδης, ο κ.Γεωργιάδης και ο κ. Βέμπερ δηλαδή ή θέλουμε να συνεχίσουμε τη προσπάθεια να σταματήσει η καταστροφή, να πάμε σε πιο προοδευτική κατεύθυνση, για τα δικαιώματα, για τους εργαζόμενους, για το δικαίωμα πρόσβασης στην υγεία, την παιδεία, στον δημόσιο χώρο, τον δημόσιο λόγο. Αυτό που συγκρούεται σήμερα και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη είναι ο δημόσιος χώρος. Εκεί κρίνεται η ακροδεξιά. Η ακροδεξιά θέλει ιδιωτικό χώρο. Εμείς θέλουμε δημόσιο χώρο. Αυτή είναι η ιδεολογική γραμμή ανάμεσα στους δύο πόλους, των πολλών και των λίγων.
ΠτΘ: κ. Αρβανίτη, πολλές φορές έχετε πει ότι κουβαλάτε πίσω σας μια βιβλιοθήκη, ενώ αναφέρατε ότι κατεβήκατε στους δρόμους. Αυτό και εξ' ανάγκης γιατί η πληροφόρηση και η ενημέρωση για το τι διακυβεύεται στην Ευρώπη, βρήκε πολύ λίγο δημοσιογραφικό χώρο;
Κ.Α.: Το ότι κατεβαίνουμε ο καθένας στους δρόμους, στους αγώνες, έχει σχέση με τις βιβλιοθήκες. Αφορούσε πιο πολύ σε αυτό που λέμε και στον τρόπο με τον οποίο προσδιορίζουμε εμείς την αριστερά. Πώς την τοποθετούμε στη σύγχρονη εποχή. Η αριστερά έχει συγκεκριμένες αφετηρίες. Έχει συγκεκριμένους συγγραφείς όπου ξεκινάει η διαδικασία της αναζήτησης για το πώς θα γίνει πιο δίκαιη αναδιανομή του πλούτου. Τα δύο συστήματα εκεί συγκρούονται. Πώς θα γίνει η αναδιανομή του πλούτου. Ποιος τον παράγει και πώς διανέμεται.
«Η ακροδεξιά είναι το άλλο πρόσωπο της δεξιάς»
ΠτΘ: Οι αριστερές ιδέες τα τελευταία χρόνια στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι έχουν υποχωρήσει, με τα γνωστά αποτελέσματα της στοχοποίησης των λαών, της ανεργίας, του ρατσισμού, της ανόδους της ακροδεξιάς, που φαντάζει σαν μια λύση. Πιστεύετε ότι είναι τελικά μαχητό αυτό το σκληρό και απροσπέλαστο τοίχος που μας έχει δημιουργήσει η νεοφιλελεύθερη παράταξη και η νεοφιλελεύθερη διακυβέρνηση στην Ευρώπη;
Κ.Α.: Οι λαοί πάντα κέρδιζαν τον φασισμό στις ιστορικές διαδρομές. Είχαμε μικρές κάμψεις, ήττες, αλλά τις τελικές νίκες τις κερδίζαμε εμείς. Η άποψή μου είναι ότι αυτό που λέγεται ακροδεξιά, είναι το άλλο πρόσωπο της δεξιάς. Είναι συγκοινωνούντα δοχεία του ίδιου χώρου. Η διαφορά της φιλελεύθερης δεξιάς από τη δεξιά, την άκρα δεξιά και τη φασιστική δεξιά, είναι ο τρόπος αντιμετώπισης του αντιπάλου και στην προκειμένη περίπτωση είναι ο εργάτης, ο εργαζόμενος, ο φτωχός ή αυτός που είναι σε άλλη τάξη. Στη μια περίπτωση μπορεί να τον δέρνει, στην δεύτερη, την ακροδεξιά μπορεί να τον παλουκώνει, στην τρίτη, την πιο σκληρή φάση μπορεί να τον βάλει στον φούρνο. Έτσι λειτουργούν. Δεν αμφισβητεί κανείς από τους τρεις αυτούς πυλώνες το καπιταλιστικό σύστημα. Άλλωστε ο φασισμός είναι η οπισθοφυλακή του καπιταλισμού για τις δύσκολες αποστολές. Τον απλώνουν, τον μαζεύουν και κατά το δοκούν συγκυβερνούν. Όπως κάνει ο Κουρσκ στην Αυστρία. Εκεί η δεξιά συγκυβερνά με τους ναζιστές. Όπως κι εδώ στην Ελλάδα ο κ. Μπαλτάκος ανεβοκατέβαινε στα υπόγεια της Χρυσής Αυγής, όντας διευθυντής του κ. Σαμαρά.
ΠτΘ: Έχουμε την αίσθηση ότι τώρα τελευταία, εκτός από την εργασία που είναι το μείζον, διακυβεύονται κι άλλα πράγματα. Οπισθοχωρούν πολλές αξίες από αυτές που θεωρούσαμε εμείς ως προοδευτικοί πολίτες, ότι είχαν αποκατασταθεί, όπως το ζήτημα των γυναικών. Πιστεύετε ότι έχουμε να δώσουμε καθολικούς αγώνες για τα ανθρώπινα δικαιώματα και για την εμπέδωσή τους, ξεκινώντας από το ζήτημα του να έχουμε δουλειά και ψωμί;
Κ.Α.: Ποτέ στη ζωή μου ή τουλάχιστον από τότε που άρχισα να καταλαβαίνω πιο συνειδητά το τι ακριβώς διάβαζα, πέρα από τη συναισθηματική φόρτιση με τα βιβλία των κλασικών, δεν είχα αποσυνδέσει τα ανθρώπινα δικαιώματα από την ταξική πάλη. Ποτέ δεν είχα αποσυνδέσει δηλαδή τα δικαιώματα των συντρόφων μας, των γυναικών, από την ταξική μάχη, διότι τη γυναίκα τη χρησιμοποίησε ο ταξικός αντίπαλος ως φτηνό εργατικό δυναμικό, ακόμα και ως μηχανή αναπαραγωγής, χωρίς να κοιτάει τα βασικά ανθρώπινα ισότιμα δικαιώματα. Έλεγα πάντα ότι η γυναίκα ελεύθερη από τον άνδρα και απελευθερωμένοι και οι δύο από τον καπιταλισμό. Αυτό το σύνθημα είναι κάθε ημέρα όλο και πιο επίκαιρο. Ο άνδρας πρέπει να παλεύει για τα δικαιώματα της γυναίκας, όπως κι αυτή ισότιμα να παλεύει για τα δικαιώματα του άνδρα. Δεν είναι δύο κόσμοι, διαφορετικοί. Αυτό για να επιβάλλεται έχει μάθει ένα πράγμα. Να διαχωρίζει τους ανθρώπους και να τους βάζει ανάμεσα. Ή ανάλογα το φύλο ή σε σχέση με τη θρησκεία ή σε σχέση με την εθνότητα. Θεωρώ ότι η αριστερά πρέπει να είναι πρωτοπόρα, να ανοίγει τον διάλογο, να κάνει συζητήσεις, και να μην είναι εγωίστρια. Να ακούει τις απόψεις των ανθρώπων. Να μην προσπαθεί να επιβάλει με την απόλυτη αλήθεια το εγώ της. Να ακούει, να προχωράει και να βοηθάει τους ανθρώπους να ζουν καλύτερα. Να ζούμε καλύτερα θέλουμε. Δεν αγωνιζόμαστε για να υπάρχουμε, αγωνιζόμαστε για να ζούμε κι εμείς καλύτερα. Το δικαιούμαστε.
Στην Ευρωβουλή δεν πάμε 21 ευρωβουλευτές για να έχουμε την ίδια άποψη για τα λεγόμενα εθνικά θέματα ή ζητήματα. Εκφράζουμε απόψεις, τάξεις, θέσεις, και βεβαίως πάμε να δημιουργήσουμε συμμαχίες με τις πολιτικές μας ομάδες. Εγώ με την κ. Μισέλ Ασημακοπούλου δεν έχω κάπου να συμμαχήσω. Ούτε με την κ. Καϊλή, τον κ. Μεϊμαράκη και τον κ. Κεφαλογιάννη. Σε τίποτα. Τους θεωρώ κομμάτι της κρίσης. Φταίνε.
«Να μην επιτρέψουμε τη ρεβάνς Μητσοτάκη, θα είναι πολύ οδυνηρό»
ΠτΘ: Ποιο είναι το μήνυμά σας προς τους Έλληνες ψηφοφόρους;
Κ.Α.: Στους φίλους μου εδώ στην Αθήνα προτείνω να ψηφίσουν γυναίκα και η γυναίκα που θέλω να ψηφίσουν είναι η Ουφούκ Μουσταφά, γιατί είναι άξια, είναι μαχήτρια, αγωνίστρια, είναι αριστερή, και δεν μπορώ να «αποδεχτώ» ότι σε μια χώρα που θέλουμε να είμαστε ισότιμοι θα υπάρχουν μειονότητες. Δεν την ψηφίζω σε μια λογική μειονοτικής, αλλά μιας συντρόφισσας αριστερής, αριστερής που θα βοηθήσει στα δικαιώματα όλων των πολιτών στην Αθήνα, στην Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη, στην Κρήτη, στην Κομοτηνή, που το έχει και καμάρι. Από εκεί και ύστερα το μήνυμά μου είναι να μην επιτρέψουμε τη ρεβάνς του κ. Μητσοτάκη γιατί νομίζω ότι στην περίπτωση αυτή θα είναι πολύ οδυνηρό και θα έχουμε κάνει ένα βήμα πίσω. Βέβαια θα κάνουμε δύο βήματα μπροστά, αλλά να μην χαθεί αυτός ο χρόνος. Υπάρχει ένα δίλλημα στην Ελλάδα σήμερα, Τσίπρας ή Μαρινάκης, Βέμπερ ή Τσίπρας. Νομίζω ότι ο καθένας εδώ πρέπει να τοποθετηθεί με βάση κατ' αρχήν τη συνείδησή του και με βάση το συμφέρον του. Το βάζω πάνω απ' όλα.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
