Aπο που πανε για την Αριστερα;

Και φοβήθηκε
το δρόμο που έγινε μακρύς
για να τον πάρει μόνος

Σπ. Κατσίμης, Ο ρυθμιστής

Το «προσδόκιμο ζωής» της αριστερής διακυβέρνησης δεν εξαρτάται από τα ανοίγματα προς τα δεξιά της, αλλά από την καθιέρωση κι εμπέδωση ανοικτών δημοκρατικών διαδικασιών για όλους και από την πρόβλεψη θεσμικών αντίβαρων για τις ασθενέστερες τάξεις. Το όποιο προστατευτικό πλέγμα απέναντι στους αντιπάλους δεν πρόκειται να λειτουργήσει με διμοιρίες ΜΑΤ, ούτε με κιγκλιδώματα γύρω από τα σπίτια αλλά με την πάταξη της διαφθοράς[των δικών της κι όχι μόνον των άλλων], τη βελτίωση της ζωής των κατοίκων, την πολιτική ειλικρίνεια και προσωπική εντιμότητα, τη συνέπεια και τη σεμνότητα, μακρυά από αυταρχισμούς, επιδειξισμούς κι αντιδημοκρατικές συμπεριφορές.

Τα κυκλώματα δυστυχώς φαίνεται να κυριαρχούν ακόμα, όπως κι αν βαπτίζονται από «πονηρούς πολιτευτές». Οι δήθεν αντισυστημικοί λαϊκιστές και οι ακραίοι δημαγωγοί επιχειρούν να καλύψουν τα κενά διακυβέρνησης με ευχολόγια, παροχές και διαρροές. Το αριστερό δημοκρατικό καθεστώς δεν εγκαθιδρύεται με ποινικά στησίματα, πολιτικά στοιχήματα και δεξιόστροφα ανοίγματα, αλλά με την αμεροληψία των θεσμών, τον έλεγχο των πολιτικών, την τιμωρία των αυθαιρετούντων.

Δεν θα σώσει τη χώρα και την Αριστερά οποιοδήποτε τσιτάτο του Κεφαλαίου του Μαρξ, οποιαδήποτε επαναστατική θεωρία του Λένιν, ούτε βέβαια θα παρέμβει η Θεία Πρόνοια ή το «εξευγενισθέν» [;] χρηματοπιστωτικό Κεφάλαιο κάποιου θείου από την Αμερική.

Δια των θεσμών και με τη διαπαιδαγώγηση του λαού στο σεβασμό του Συντάγματος θα επιτευχθεί η συσπείρωση των προοδευτικών, δημοκρατικών και αριστερών δυνάμεων κι όχι με «άσφαιρες κινήσεις κορυφής».

Η κρατούσα σήμερα αντίληψη ότι οι νίκες ανήκουν στο ηγετικό περιβάλλον και για τις ήττες φταίει η βάση πρέπει ν’ αντιστραφεί. Τις ήττες οφείλουν να τις χρεώνονται οι ηγέτες και τα επιτελεία τους και να μην επιρρίπτουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους ή «να στρίβουν δια της Ευρώπης».

Το «με κρατάς, σε κρατώ» δεν αφορά τις σχέσεις Αριστεράς-Λαού,  αλλά ίσως αναφέρεται στα δίκτυα των συμμαχιών.
Από την άλλη αντιλήψεις του τύπου: «Το Κράτος είμαι Εγώ, ο Νόμος είμαι Εγώ, η Αριστερά είμαι Εγώ» όχι μόνο δεν συνεισφέρουν στην αμοιβαία κατανόηση μεταξύ των όμορων χώρων, αλλά εντέλει παραβιάζουν όλους τους άγραφους κανόνες της αριστερής κουλτούρας.

Χρειάζεται λοιπόν ιδιαίτερη προσοχή μήπως αναζητώντας το νέο –αριστερό άνθρωπο βρεθούμε –ανεπαισθήτως;- μέσα στη σπηλιά να συζητάμε με προανθρώπους και Κύκλωπες, οι οποίοι βλέπουν τον κόσμο με το ένα μάτι γιατί το άλλο τους βολεύει να το κρατάνε κλειστό.

Προσοχή επίσης γιατί ο εχθρός βρίσκεται πάντοτε «εντός των τειχών», όσο κι αν μερικοί [κάνουν ότι] πυροβολούν από το Κάστρο για να χτυπήσουν τους εφορμούντες βαρβάρους.

Ηθικό συμπέρασμα [ίσως και έσχατο ηθικό πλεονέκτημα]: ο δρόμος προς την Αριστερά δεν ξεκινάει, ούτε στρίβει προς τα Δεξιά.

ΥΓ. Θέλω να ελπίζω ότι η οποιαδήποτε κριτική μου στην Αριστερά εκλαμβάνεται ως γνήσιο ενδιαφέρον ενός αριστερού.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.