Οι Σχολες του ΔΠΘ στην Κομοτηνη και ο διακριτος τους ρολος στα επιστημονικα τους πεδια αλλα και την κοινωνια

Της έκδοσης

Παριστάμενοι ως παρατηρητές στο Διεθνές Συνέδριο που διοργάνωσε το νεοσύστατο Τμήμα Κοινωνικής Εργασίας το τριήμερο που μας πέρασε, με τίτλο «Κοινωνική Αποστέρηση, Παιδική Προστασία και Ανθρώπινα Δικαιώματα», ομολογουμένως δεν περιμέναμε ότι θα επαληθεύονταν στην πράξη τόσο σύντομα δυο από τα στοιχεία του Συνεδρίου -και ένα ακόμη τρίτο που ευχόμαστε να δούμε να υλοποιείται- που επεσήμανε ο πρύτανης του ΔΠΘ κ. Αλέκος Πολυχρονίδης, στον σύντομο χαιρετισμό του στο πολυσέλιδο έντυπο του προγράμματος του.

Ποια ήταν αυτά;

Ι. «Η δυνατότητα του “ακριτικού» -από γεωγραφική άποψη μόνο- Πανεπιστημίου μας να μετεξελίσσεται επιστημονικά με τη δημιουργία νέων Τμημάτων και την ανάδειξη σημαντικών πρωτοβουλιών, όπως αυτό το συνέδριο, ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΕΙ ΜΕ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΧΡΟΝΟ».

ΙΙ. «Η κατεύθυνση της Κοινωνικής Εργασίας στην Κομοτηνή, μετά από πολλά χρόνια λειτουργίας και προσφοράς, κατάφερε να μετεξελιχθεί και να αποδείξει την ακαδημαϊκή της φυσιογνωμία με τη δημιουργία Τμήματος που μπορεί να ανταποκριθεί στις νέες κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες.

Το νέο Τμήμα [της Κοινωνικής Εργασίας στην Κομοτηνή] με το Συνέδριο αυτό δείχνει την ακαδημαϊκή του εγρήγορση, διευρύνει την επιστημονική και κοινωνική του εμβέλεια, ΥΠΕΡΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ, και επιχειρεί να διαμορφώσει πολιτικές στον εθνικό και διεθνή χώρο […]».

ΙΙΙ. «Ως ακαδημαϊκός δάσκαλος και ως κάτοικος της Θράκης, αισθάνομαι ιδιαίτερα ευτυχής που ζητήματα μείζονος σημασίας στο σύγχρονο κοινωνικό γίγνεσθαι, όπως η κοινωνική προστασία των παιδιών και τα ανθρώπινα δικαιώματα που πλήτονται σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι το αντικείμενο των εργασιών του Διεθνούς αυτού Συνεδρίου. Ευελπιστούμε ότι τα συμπεράσματα και οι προτάσεις που θα προκύψουν ΘΑ ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠΟΨΗ ΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΜΟΔΙΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ».
Στα δύο πρώτα όμως σημεία που επεσήμανε ο κ. πρύτανης και επαληθεύτηκαν στην πράκη. Όχι μόνον γιατί ένα νεοσύστατο τμήμα με το ξεκίνημα της νέας χρονιάς διοργανώνει ένα διεθνές συνέδριο, αλλά, κυρίως, γιατί σ’ αυτό το Συνέδριο δεν προσήλθαν μόνο οι εισηγητές, -γύρω στα 400 άτομα, όπως ανέφερε ο επικεφαλής της επιστημονικής οργανωτικής επιτροπής και κυρίως υπεύθυνος της διοργάνωσής του, ο πρόεδρος του Τμήματος κ. Χαράλαμπος Πουλόπουλος, και περίπου 200 φοιτητές-. Αλλά προσήλθαν όλοι σχεδόν οι ενασχολούμενοι με τα ανοιχτά ζητήματα ζωής που έχουν προκρίνει για την πλειοψηφία των παιδιών του κόσμου, οργανισμοί, κράτη, σύνολος ο πεπολιτισμένος κόσμος (!).

Ένα Συνέδριο, το 5ο που έχω παρακολουθήσει, όπως ανέφερε ο κ. Βασίλης Ιωακειμίδης, Διευθυντής του Κέντρου Κοινωνικής Προστασίας και Κοινωνικής Δικαιοσύνης, που ήταν το καλύτερο από όλα. Φυσικά ως μη ειδικοί επιστήμονες δεν έχουμε πλήρη γνώση των επιστημονικών διεθνών δεδομένων και της σχετικής βιβλιογραφίας, εκείνο όμως που ήταν τα μάλα σε κοινωνικό επίπεδο καθησυχαστικό ήταν ότι τόσο μεγάλος αριθμός ευρωπαίων και ελλήνων επιστημόνων ασχολείται με τα θέματα που «καίνε» σήμερα. Θέματα όπως το κακό οικογενειακό περιβάλλον και η ασκούμενη βία στα παιδιά, η παιδική εκμετάλλευση, η παιδική εργασία, η κατάσταση των παιδιών προσφύγων στα διάφορα ΚΥΤ, η έλλειψη της δυνατότητας να φοιτούν στα σχολεία, η εκπαίδευση των ανηλίκων στις φυλακές, τόσο ως ερευνητικά αντικείμενα όσο και ως καταγραφές επί του πεδίου, και όχι μόνον. Αφού και περί αξιολογήσεων των υφιστάμενων δομών φροντίδας των παιδιών ακούσαμε και διατυπωμένη οξεία κριτική επί των λειτουργιών τους στην Ελλάδα και στον κόσμο.
 
Ένα Συνέδριο μαγικό για την προσοχή με την οποία τόσο πολύ παρακολουθήθηκε και αγκαλιάστηκε από τους επιστήμονες της κοινωνικής εργασίας, τους κοινωνικούς λειτουργούς, τους λειτουργούς σε διάφορες δομές: παιδικά χωριά SOS, φυλακές, κέντρα υποδοχής προσφύγων, και όχι μόνον… Αφού, κοντά στ’ άλλα διατράνωσε ότι η κοινωνική εργασία ως επιστημονικό αντικείμενο, πολλαπλό και με βασικό εργαλείο τη διεπιστημονικότητα και υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει. Κι ας μετατοπίζονται τα όρια για την αναγκαιότητα του Κοινωνικού Κράτους και ας αγνοείται κατά τις επιταγές της παγκοσμιοποίησης ο Χάρτης Προστασίας των Δικαιωμάτων του παιδιού.

Ένα Συνέδριο έκπληξη από ένα νεοσύστατο τμήμα που ήρθε να συμπληρώσει τη μεγάλη συνεισφορά στην επιστήμη και στην κοινωνία, στην Ελλάδα και τον διεθνή χώρο, των δραστήριων, και επί της ουσίας, Τμημάτων της  Σχολής Κλασικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών.

Κι ακόμη ένα Συνέδριο υπόσχεση και υπόμνηση, ότι το Δημοκρίτειο με βάση τη θερμή αφοσίωση των υπηρετούντων σ’ αυτό ακαδημαϊκών του δασκάλων -όχι ότι δεν υπάρχουν κι εξαιρέσεις- δεν θα μεταβληθεί ποτέ σε επαρχιακό, σε γνωστικό επίπεδο, ακαδημαϊκό ίδρυμα.

Κι ας λησμονούνται από κάποιους κάποτε οι ακαδημαϊκοί στόχοι…

Ό,τι απομένει είναι το τρίτο σημείο, ήτοι η ευχή που διετύπωσε ο κ. πρύτανης τα «συμπεράσματα και οι προτάσεις που θα προκύψουν να ευαισθητοποιήσουν και να ληφθούν υπόχη τόσο από τους αρμόδιος φορείς όσο και από τη διεθνή κοινότητα»
Μακάρι.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.