Φαναριον: Πρωτειον αυτοθυσιαστικης Πανορθοδοξου διακονιας-Μοσχα: Πρωτειον Βατικανειου τυραννικης εξουσιας

• Το Πατριαρχείο Μόσχας επιδιώκει ρόλο Βατικανού στον Ορθόδοξο Κόσμο και οι της θυγατρός εν Ρωσία Εκκλησίας ηγετίσκοι ενεργούν πέραν και έξω των ορίων της ορθόδοξου εκκλησιολογικής και ιεροκανονικής τάξεως ως αρπακτικά

Κατέπεσαν πλέον παταγωδώς τα υποκριτικά και ψευδάδελφα προσωπεία των μωροφιλόδοξων ηγετίσκων της θυγατρός Ορθοδόξου εν Ρωσία Εκκλησίας και απεκαλύφθησαν απροκάλυπτα οι εξουσιαστικές και μεγαλοϊδεατικές προθέσεις του Πατριαρχείου της Μόσχας, το οποίο ιδιαίτατα με τις έσχατες αντιεκκλησιολογικές και αντικανονικές, φιλοσχισματικές, φιλοδιαιρετικές και φιλοδιασπαστικές πρωτοβουλίες και ενέργειες που ανέλαβε ένεκα ή εξ αφορμής του λεγομένου «Ουκρανικού Εκκλησιαστικού Ζητήματος» επιδιώκει δολίως και μετά πάσης πανουργίας και εωσφορικής κακίας,συστηματικά και μεθοδικά, όπως άλλωστε το επιθυμεί από ικανού χρόνου, να διαδραματίσει ρόλο Βατικανού στον Ορθόδοξο κόσμο αμφισβητώντας ευθέως το «ΠρωτείονΑυτοθυσιαστικήςΔιακονίας» του Πρωτοκλήτου,Πρωτοθρόνουκαι ΠρωτευθύνουΟικουμενικού Πατριαρχείου.
 
Εξάλλου, από ετών η Ιερά Σύνοδος της θυγατρόςεν Ρωσία Εκκλησίας συνεκρότησε ομάδα εργασίας που έχει αναλάβει να επεξεργαστεί τις θέσεις αρχής του Πατριαρχείου Μόσχας για τα «εκκλησιαστικά πρωτεία». Άκουσον, άκουσον για τα «εκκλησιαστικά πρωτεία».Η κίνηση αυτή, εμμέσως πλην σαφώς, θέτει ή μάλλον αποπειράται να θέσει σε αμφισβήτηση την θέση την οποίακατέχει το Οικουμενικό Πατριαρχείο ως Πρωτόθρονηκαι ΠρωτεύθυνηΕκκλησία της Κωνσταντινουπόλεως στον Ορθόδοξο κόσμο. Και ενώ το μαρτυρικό και εσταυρωμένο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατέχει από αιώνων το «ΠρωτείονΑυτοθυσιαστικήςΔιακονίας», αντιθέτως το Πατριαρχείο Μόσχας επιδιώκει να ασκήσει αντορθοδόξως το «ΒατικάνειονΠρωτείοντυραννικής Εξουσίας».
 
Μετά την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως (1453) ο «Εκκλησιαστικός Ιμπεριαλισμός» και μεγαλοϊδεατισμός της θυγατρός εν Ρωσία Εκκλησίας εφεύρε την καινοφανή, ανιστόρητη και αντιεκκλησιολογικήθεωρία περί της «Τρίτης Ρώμης», σύμφωνα με την οποία το Πατριαρχείο της Μόσχας «δικαιωματικά», ήτοι αυθαιρέτως και στανικώς, μετά την πρώτη Ρώμη, που έπεσε σε αίρεση, και την νέα Ρώμη, την Κωνσταντινούπολη, που τελεί υπό αλλόθρησκο κατακτητή, θα πρέπει να καταστεί η «Τρίτη Ρώμη» της Ορθοδοξίας.
 
Επί τόσους αιώνες η Ρωσική Εκκλησία προσπαθεί τραγικώς απεγνωσμένανα καθιερώσεικαι στανικώςνα επιβάλει αυτή την πρωτάκουστη, ανεδαφική, ανιστόρητη και άκρως εκτός πνεύματος ορθοδοξίας θεωρία, η οποία ετέθη και πάλι επί τάπητος μετά την πτώση του αθεϊστικούκομμουνιστικού καθεστώτοςστην πάλαι ποτέ ΣοβιετικήΈνωση. Στην πραγματικότητα το Πατριαρχείο της Μόσχας με «κοσμικά κριτήρια», τα οποία κείνται εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας, Ιεροκανονικής Τάξεωςκαι Παραδόσεως προσπαθεί να εγκαθιδρύσει, τρόπον τινά, ένα σύστημα τυραννικής κοσμικής διοικήσεως στον ορθόδοξο κόσμο με προδιαγραφές Βατικανού.
 
Άκρως προκλητική και αντιεκκλησιολογική είναι η άποψη, την οποία εξέφρασε προ ολίγων ετών ο Ρώσος Καθηγητής Θεολογίας,Πρωθιερεύςπ. ΜαξίμΚοζλόφ, ο οποίος μεταξύ άλλων αυθαιρέτων και ανιστόρητων μωρολεχθέντωνεδήλωσετα έτι αθεολογήτωςμωρότερα, ήτοιότι: «η θέση του Πατριαρχείου της Μόσχας στην «Πενταρχία» των παλαιφάτων είναι πολύ σημαντική και διά τούτομετά την πτώση της Ρώμης κατέλαβε θέση μεταξύ των πέντε σημαντικότερων Εκκλησιών… και επεκτείνει την δικαιοδοσία του σε μία σειρά από «χώρες».

Η παραπάνω ιστορικά αυθαίρετη και λίαν προκλητική θέση του αθεολόγητου Ρώσου Θεολόγου αναιρεί κάθε έννοια ορθοδόξου εκκλησιολογίας,κανονικότητος καιφιλαδέλφουειρηνικήςευταξίας στον ορθόδοξο κόσμο. Η «Πενταρχία» κατά τους αιώνες που η Εκκλησία του Χριστού ήταν ενωμένη και αδιαίρετη, συνεκροτείτο και υφίστατο από τις Παλαίφατες και Αποστολικές τοπικές Εκκλησίες της Ρώμης, της Κωνσταντινουπόλεως, της Αλεξανδρείας, της Αντιοχείας και των Ιεροσολύμων. Αυτές οι τοπικές Εκκλησίες της «Πενταρχίας», μετά το σχίσμα του 1054 μ.Χ. έλαβαν και την ονομασία: «ΠαλαίφαταΠρεσβυγενή Πατριαρχεία». Όταν όμως η «Παλαιά ή ΠρεσβυτέραΡώμη» έπεσε στην αίρεση, η Μόσχα δεν κατέλαβε στην παραμένουσα «Τετραρχία» των «ΠαλαιφάτωνΠρεσβυγενών Πατριαρχείων» μία ιδιαίτερη θέση ώστε να λογίζεται ότι συμπλήρωσε την κενωθείσα θέση της πρεσβυτέρας Ρώμης. Εξάλλου, το Πατριαρχείο της Μόσχας ανήκει μέχρι και σήμερα στα λεγόμενα «νεώτερα Πατριαρχεία» και όχι στα «Πρεσβυγενή».
 
Η δε άποψη του Ρώσου Θεολόγου ότι το Πατριαρχείο της Μόσχας «επεκτείνει την δικαιοδοσία του σε μία σειρά από χώρες» φανερώνει απερίφραστα την βούληση τωνμωροφιλοδόξωνηγετίσκων της Ορθοδόξου ενΡωσία Εκκλησίας να επεκτείνει, όπως από δεκαετιών αντικανονικά το έχει πράξει, την πνευματική και εκκλησιαστική δικαιοδοσία της σε επαρχίες οι οποίεςανήκουν σύμφωνα με τον 28ο Κανόνα της Δ΄ εν Χαλκηδόνι Οικουμενικής Συνόδου (451 μ.Χ.) στην απόλυτη και αποκλειστική εκκλησιαστική και ιεροκανονικήδικαιοδοσία του Πρωτοθρόνου και ΠρωτευθύνουΟικουμενικού Πατριαρχείου.Σύμφωνα λοιπόν με τον 28ο Κανόνα της Δ΄ Οικουμενικής Συνόδου, όλες οι επαρχίες ανά τον κόσμο οι οποίεςδεν ανήκουν στην εκκλησιαστική δικαιοδοσία κάποιου άλλου Ορθόδοξου Πατριαρχείου ή Αυτοκεφάλου Εκκλησίας, υπάγονται στην εκκλησιαστική κανονική δικαιοδοσία και πνευματική μέριμνα του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Το Πατριαρχείο της Μόσχας ήδη από πολλών δεκαετιών έχει καταπατήσει και καταστρατηγήσει τον συνοδικό αυτό κανόνα, αφού ήδη από το έτος 1970 ανεκήρυξε αντικανονικώς και πραξικοπηματικώςως «αυτοκέφαλη εκκλησία» την Metropolia των ΗΠΑ, όπου ζουν Ρώσοι της διασποράς. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το οποίοείναι η εκκλησιαστική – και κανονική πνευματική κεφαλή τωνΟρθοδοξων που διαβιούν στιςΗΠΑ, δεν ανεγνώρισε ποτέ την ανύπαρκτη και σχισματική ρωσική Metropolia. Το ίδιο έπραξαν, ακολουθώντας την ορθοδόξως εκκλησιολογική και ιεροκανονική απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και τα υπόλοιπα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και οι Αυτοκέφαλες Εκκλησίες κατά της ως άνω αντικανονικής και αντιεκκλησιολογικής ενέργειας των Ρώσων εκκλησιαστικών ηγετίσκων. Σε παρόμοια αντικανονικήενέργεια προέβη το Πατριαρχείο της Μόσχας και όταν ανεκήρυξε ως δήθεν «αυτόνομη εκκλησία» την ρωσική κοινότητα στην Ιαπωνία. Η απάντηση του Οικουμενικού Πατριαρχείου υπήρξε άμεση αφού ουδέποτε ανεγνώρισε και αυτή την αντικανονική και ανυπόστατη σχισματική εκκλησιαστική παραφυάδα.
 
Τόσο προκλητική είναι η στάση του Πατριαρχείου της Μόσχας, το οποίο παρόλο που από ετών έχει ιδρύσει αντικανονική – σχισματική «ορθόδοξη εκκλησία»στην Κίνα,έρχεται και διαμαρτύρεταιθρασύτατα επειδή το Οικουμενικό Πατριαρχείο απολύτως κανονικά απεφάσισε προ ετών να υπαγάγει και την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίναςστην εκκλησιαστική κανονική δικαιοδοσία της Πατριαρχικής Ιεράς ΜητροπόλεωςΧονγκ-Κονγκ, η οποία υπάγεται στην εκκλησιαστική και κανονική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
 
Ο Ρώσος Θεολόγος π. ΜαξίμΚοζλόφ συνεχίζοντας τα ιστορικώς και κανονικώς αυθαίρετα επιχειρήματά του, τα οποία σαφώς εκφράζουν τοεκκοσμικευμένο φρόνημα του Πατριαρχείου της Μόσχας, υπεστήριξε τότε και τα εξής: «Εάν συγκρίνουμε όχι μόνο τους ποσοτικούς δείκτες της Εκκλησίας μας και εκείνους των ανατολικών Πατριαρχείων, αλλά και αν δούμε τον πραγματικό ρόλο τηςΡωσικής Εκκλησίας για την μαρτυρία της Ορθοδοξίας στα μεγέθη της σύγχρονης ανθρωπότητας, τότε κάθε άλλο παρά έχει την πέμπτη θέση».
 
Οι απόψεις αυτές απερίφραστα φανερώνουν την πρόθεση του Πατριαρχείου της Μόσχας να τεθεί εκ νέου το ζήτημα της αλλαγής θέσεως-τάξεως που αυτό κατέχει στα «Δίπτυχα» της Ορθοδοξίας και από την Πέμπτη θέση -ενώ θα πρέπει αμέσως να τοποθετηθεί στην εβδόμη ή και ογδόη θέση των Ιερών Διπτύχων- να επιδιώξει να διαδραματίσει αντικανονικά κυρίαρχη θέση στον ορθόδοξο κόσμο. Προκλητικά το Πατριαρχείο της Μόσχας παραθεωρεί το γεγονός ότι η θέση των «Παλαιφάτων ή Πρεσβυγενών Πατριαρχείων» Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων στα «Δίπτυχα» της Ορθοδόξου Εκκλησίας έχει καθοριστεί με αποφάσεις Οικουμενικών Συνόδων.

Όσον αφορά την άποψη του Ρώσου Θεολόγου, η οποίααπό την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού στη Σοβιετική Ένωσηείναι η μονίμως προβαλλόμενη ρητορική επιχειρηματολογία του Πατριαρχείου της Μόσχας, ότι η πρωτοκαθεδρία στον Ορθόδοξο κόσμο ανήκει δικαιωματικά σε αυτόλόγω της πληθυσμιακής υπεροχής του ποιμνίου του σε σχέση με το ποίμνιο των Ορθοδόξων Πρεσβυγενών Πατριαρχείων της Ανατολής, θα πρέπει να υπογραμμιστεί με έμφαση ότι το «ΠρωτείονΑυτοθυσιαστικής Διακονίας» του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως Πρωτοθρόνουκαι Πρωτευθύνου εν ΟρθοδόξοιςΕκκλησίας δεν είναι το αποτέλεσμα «ποσοτικών πληθυσμιακών κριτηρίων ή αριθμών», αλλά ιστορικών δεδομένων, ήτοι αποφάσεων Οικουμενικών Συνόδων και κυρίως της ταπεινής, πολυμαρτυρικής και καθηγιασμένηςσταυραναστάσιμης αποστολής της Μητρός Αγίας Μεγάλης του Χριστού ΚωνσταντινουπολίτιδοςΕκκλησίας. Η άκρως λοιπόν επικίνδυνη και εκκοσμικευμένη θέση του Πατριαρχείου της Μόσχας ότι κυρίαρχο ρόλο παίζουν οι «αριθμοί» και τα «ποσοτικά πληθυσμιακά κριτήρια» για να διαδραματίσει πρωτεύονταεξουσιαστικό ρόλο, ως άλλο Βατικανό, στον Ορθόδοξο Κόσμο είναι πέραν και εκτός κάθε έννοιας Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας.
 
Όλες αυτές οι επίσημες – ανεπίσημες θέσεις του Πατριαρχείου της Μόσχας έχουν ως θεμέλιο την μετέωρη και μωρά θεωρία της «Τρίτης Ρώμης» και αποβλέπουν στο να υποβαθμιστεί ο ρόλοςτου ΠρωτοθρόνουΟικουμενικού Πατριαρχείου,προκειμένου να αποκτήσει η Μόσχα όχι «ΠρωτείονΑυτοθυσιαστικήςΔιακονίας», αλλά«ΠρωτείονΒατικανείου τυραννικήςΕξουσίας».Είναι άκρως επικίνδυνες απόψεις, οι οποίεςθέτουν σε κίνδυνο την ενότητα της Ορθοδοξίας, αφού το ακόρεστο πάθος των μωροφιλοδόξων εκκλησιαστικών ηγετίσκωντης Ορθοδόξου εν Ρωσία Εκκλησίας για κοσμική εξουσιαστική πρωτοκαθεδρία δεν έχει όρια και φραγμούς. Ένα είναι βέβαιο, απολύτως βέβαιο, ότι το Πρωτόκλητο, Πρωτόθρονο και ΠρωτεύθυνοΟικουμενικόΠατριαρχείο ήταν, είναι και θα παραμείνει η Πρωτόθρονη ΜήτηρΑγία Μεγάλη του Χριστού ΚωνσταντινουπολίτιδαΕκκλησία της διακονίας, του μαρτυρίουκαι της μαρτυρίας για την Ορθοδοξία και απαξάπαντα τον κόσμο ανά την υφήλιο «έως συντελείας των αιώνων».

Επί τόσους αιώνες η Ρωσική Εκκλησία προσπαθεί τραγικώς απεγνωσμένανα καθιερώσεικαι στανικώςνα επιβάλει αυτή την πρωτάκουστη, ανεδαφική, ανιστόρητη και άκρως εκτός πνεύματος ορθοδοξίας θεωρία, η οποία ετέθη και πάλι επί τάπητος μετά την πτώση του αθεϊστικούκομμουνιστικού καθεστώτοςστην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση. Στην πραγματικότητα το Πατριαρχείο της Μόσχας με «κοσμικά κριτήρια», τα οποία κείνται εκτός της Ορθοδόξου Εκκλησιολογίας, Ιεροκανονικής Τάξεωςκαι Παραδόσεως προσπαθεί να εγκαθιδρύσει, τρόπον τινά, ένα σύστημα τυραννικής κοσμικής διοικήσεως στον ορθόδοξο κόσμο με προδιαγραφές Βατικανού.

 
*Ο Ιωάννης Ελ. Σιδηράς είναι Θεολόγος-Εκκλησιαστικός Ιστορικός-Νομικός

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.