Ευριπιδης Στυλιανιδης, πρ. υπουργος – συγγραφεας «Ηθικη δικαιωση για μενα το οτι μεσα απο το βιβλιο, η φωνη μου και η φωνη της Θρακης ακουστηκαν πιο δυνατα»

Στην ιδιαίτερη πατρίδα του, τη Ροδόπη, επιστρέφει ο πρώην υπουργός Ευριπίδης Στυλιανίδης, αυτή τη φορά με αφορμή την παρουσίαση του βιβλίου του με τίτλο «ΘΡΑΚΗ: Το επόμενο βήμα…» που θα πραγματοποιηθεί με πρωτοβουλία του Πρύτανη του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης κ. Αθανασίου Καραμπίνη, την προσεχή Παρασκευή 21 Οκτωβρίου και ώρα 19:00, στην Κεντρική Αίθουσα Τελετών στην Πανεπιστημιούπολη της Κομοτηνής.
 
Πέραν του Πρύτανη του ΔΠΘ και του συγγραφέα, χαιρετισμό θα απευθύνει ο σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαρωνείας και Κομοτηνής κ.κ. Παντελεήμων, ενώ για το βιβλίο θα μιλήσουν ο συγγραφέας, ο επίκουρος καθηγητής του Διεθνούς Δικαίου και της Εξωτερικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου κ.Άγγελος Συρίγος και ο δημοσιογράφος Μανώλης Κοττάκης. Την εκδήλωση θα πλαισιώσει μουσικά ο συνθέτης – ερμηνευτής Μιχάλης Χατζηγιάννης.
 
Το βιβλίο του κ.Στυλιανίδη κυκλοφόρησε από τον περασμένο Μάρτιο από τις εκδόσεις «Μίνωας» και βρίσκεται ήδη στην δεύτερη ανατύπωσή του, ενώ τον περασμένο Μάϊο παρουσιάστηκε στην κατάμεστη Μεγάλη Αίθουσα του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, του πρώην πρωθυπουργού και στενού φίλου του πρώην υπουργού κ. Κώστα Καραμανλή, καθώς και πληθώρας βουλευτών και στελεχών τόσο από τη ΝΔ όσο και από το σύνολο των πολιτικών κομμάτων της χώρας.
 
Κατά τη διάρκεια της παρουσίασης αυτής, ακούστηκαν ιδιαίτερα σημαντικές για την περιοχή μας επισημάνσεις και ιστορικές αναφορές μέσω του κ.Στυλιανίδη, ειδικότερα σε ό,τι έχει να κάνει με την παρεμβατική πολιτική της γείτονος Τουρκίας, στην περιοχή, με τις παραλείψεις και τα λάθη προηγούμενων κυβερνήσεων, συμπεριλαμβανομένων και αυτών της ΝΔ, σε σχέση με τη Θράκη, ενώ ο ίδιος έλαβε και την ικανοποίηση ενός πάγιου αιτήματός του, δια του Υπουργού Εξωτερικών κ. Νίκου Κοτζιά, για τη σύσταση Διακομματικής Επιτροπής της Βουλής που θα αφορά στη χάραξη μίας Διαχρονικής Εθνικής Στρατηγικής για την ανάπτυξη και την ανάδειξη της Θράκης ως πρότυπης ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας.
 
Η επιστροφή του κ.Στυλιανίδη στην ιδιαίτερη πατρίδα του, αποτέλεσε αφορμή και για μία εφ’ όλη της ύλης ραδιοφωνική συζήτηση στο «Ράδιο Παρατηρητής 94fm» με τις Τζένη Κατσαρή – Βαφειάδη και Νατάσσα Βαφειάδη, κατά τη διάρκεια της οποίας δήλωσε πως παραμένει πολιτικά «παρών», τονίζοντας πως η παρουσίαση του βιβλίου του αποτελεί και ένα πρώτο δείγμα της επανέναρξης της πολιτικής ενεργοποίησής του στη Θράκη.
 
Ευριπίδης Στυλιανίδης λοιπόν, και μια εφ’ όλης της ύλης συνομιλία για το βιβλίο του, με τον ίδιο στο ρόλο του συγγραφέα. Έναν ρόλο ομολογουμένως ανανεωτικό και μάλλον ιδιαίτερα γόνιμο, ως εμπεριέχοντα νέα στοιχεία πέρα από τα τετριμμένα και τα στερεότυπα του κομματικού λόγου, που τον οδηγούν σε ένα νέο, επόμενο βήμα… Και το ίδιο οδηγούν και τη Θράκη… 

«Νοιώθω γεμάτος, διότι έχω την ελευθερία, να ανεβαίνω πιο πάνω από τις μικροκομματικές ή τις προσωπικές διαφορές και να μπορώ να βλέπω όλα τα πράγματα, με μια πιο καθαρή ματιά» 

ΠτΘ: κ. Στυλιανίδη επιστρέφετε στην Θράκη, με την ιδιότητα του συγγραφέα. Τι είναι διαφορετικό αυτή τη φορά για εσάς;
Ε.Σ.: Αυτή η περίοδος είναι ιδιαίτερη για μένα, γιατί ξαναβρίσκω τον εαυτό μου, και τον πολιτικό μου εαυτό, μέσα από την επιστήμη μου. Η επιστροφή μου στον πανεπιστήμιο, στη συγγραφή και στη δικηγορία, μου δίνουν τη δυνατότητα να ξαναδώ τα πράγματα από μια άλλη οπτική, την οποία είχα εγκαταλείψει λόγω της μάχιμης πολιτικής, κι έτσι ξαναγεμίζω το κουτί των γνώσεων και των εμπειριών, με διαφορετικές παραστάσεις, που νομίζω ότι θα είναι χρήσιμες για τη συνέχεια.
 
Νοιώθω γεμάτος, πρώτα απ’ όλα από την αγάπη του κόσμου και των συμπατριωτών μου που στάθηκαν δίπλα μου όλα αυτά τα χρόνια με συνέπεια, χωρίς να με εγκαταλείψουν ούτε μία στιγμή. Νοιώθω γεμάτος από αυτά τα οποία βγήκαν μπροστά μου, τις ευκαιρίες τις οποίες και αξιοποίησα, είτε ως κοινοβουλευτικός τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια, είτε ως υπουργός σε πολύ νεαρή ηλικία, και σε πολύ κρίσιμα και διδακτικά υπουργεία, και νοιώθω επίσης γεμάτος, διότι έχω την ελευθερία αυτή τη στιγμή να ανεβαίνω πιο πάνω από τις μικροκομματικές ή τις προσωπικές διαφορές και να μπορώ να βλέπω όλα τα πράγματα, είτε σε τοπικό, είτε σε εθνικό, είτε σε διεθνές επίπεδο, με μια πιο καθαρή ματιά. Μία ματιά η οποία μου επιτρέπει να προβλέπω ασφαλώς κάποιες εξελίξεις ή να αναλύω, πιο εύστοχα, απ’ ό,τι το έκανα νεότερος, χωρίς πάθη, κάποιες καταστάσεις, ώστε να μπορέσουμε να τις αξιοποιήσουμε σωστά κα προς όφελος της περιοχής και της πατρίδας μας.

ΠτΘ: Και χωρίς το φόρτο της εργασίας, και την αγωνία, στην οποία σας καλούσαν κατά καιρούς οι θέσεις που είχατε λάβει και οι οποίες πάντοτε έκρυβαν πολύ δουλειά…
Ε.Σ.: Βρισκόμενος στην 4η στη σειρά για φέτος, παράδοσή μου στο αμφιθέατρο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου, και έχοντας απέναντί μου ένα κατάμεστο αμφιθέατρο, με 100 νέα παιδιά, τα οποία πραγματικά διψούν για γνώση και προβληματίζονται με έναν πολύ καθαρό και σύγχρονο τρόπο, ένοιωθα ότι εγώ διδάσκομαι από αυτά, πράγματα που θα ήταν πολύ δύσκολο να τα δω και να τα αντιληφθώ, εάν τώρα σε αυτή τη συγκυρία, τη δύσκολη, και «βρώμικη» θα έλεγα ως ένα βαθμό, διεθνώς και εθνικώς, ήμουν μέσα στη μάχιμη πολιτική. Γιατί όταν διαχειρίζεσαι κρίσεις και όταν πρέπει να πάρεις γρήγορες αποφάσεις, τις περισσότερες φορές το μυαλό σου είναι επικεντρωμένο εκεί και δεν βλέπει τον περίγυρο.
 
Τώρα για μένα είναι πολύ μεγάλο σχολείο αυτή η περίοδος που ζω, διότι επαναπροσδιορίζω τις σχέσεις μου και με τους ανθρώπους, και με την κοινωνία, και με τον ίδιο μου τον εαυτό, και αυτό νομίζω ότι ακόμα και για την ίδια την πολιτική είναι χρήσιμο, και πρέπει να συμβαίνει. 

«Ο στόχος του βιβλίου ήταν να ενημερώσει έναν που δεν ξέρει τίποτα για την περιοχή για τα προβλήματα, τα λάθη μας, για τα λάθη των άλλων, αλλά και για τις δυνατότητες και τις προοπτικές που αυτή μπορεί να έχει» 

ΠτΘ: κ. Στυλιανίδη, έχοντας διαβάσει το βιβλίο νομίζουμε ότι πρέπει να αναφερθούμε στη συνθετική του οπτική σε σχέση με την υπαρκτή για τη Θράκη βιβλιογραφία, στις αναφορές του σε αρκετούς θρακιώτες μελετητές, στα γεγονότα της νεότερης ιστορίας που αποτυπώνονται στις σελίδες του και το κατατάσσουν, κατά την άποψή μας, σε ένα από τα χρησιμότερα για τους μη θρακιώτες εγχειρίδια. Συγκεντρώνει δηλαδή βιβλιογραφικά δεδομένα από όλες τις απόψεις για τη Θράκη, και βέβαια όποιος δεν είναι θρακιώτης μπορεί να καταλάβει το πώς στοιχειοθετήθηκε η ισονομία και η ισοπολιτεία στην περιοχή, και βέβαια εμμέσως να δει κα το δικό σας έργο. Σας δυσκόλεψε αυτό;
Ε.Σ.: Αυτό το βιβλίο είναι μια κατάθεση, αλλά την ίδια στιγμή είναι και μια μελέτη. Τα στοιχεία για την τεκμηρίωσή του έχω αρχίσει να τα συλλέγω από την πρώτη φορά που μπήκα στην πολιτική. Η αγωνία μου ήταν να απαντήσω σε ένα κενό που είχα διαπιστώσει από πολύ μικρός, από φοιτητής ακόμα, ότι υπάρχει στα κέντρα των αποφάσεων. Την άγνοια που έχουν οι χειριστές των εθνικών και αναπτυξιακών θεμάτων, για μια περιοχή σαν τη Θράκη, που κατά τη γνώμη μου, συνεχίζει να αποτελεί τον «νωτιαίο μυελό» της Ελλάδος, διότι από εδώ διέρχονται όλα τα διεθνικά συμφέροντα και τα εθνικά συμφέροντα της πατρίδας μας. Τα στοιχεία αυτά λοιπόν, όταν τα ταξινόμησα, και είδα να με πιέζουν οι καταστάσεις και ο χρόνος, άρχισα να τα αναλύω.
 
Ο στόχος του βιβλίου ήταν να ενημερώσει έναν που δεν ξέρει τίποτα για την περιοχή για τα προβλήματα, τα λάθη μας, για τα λάθη των άλλων, αλλά και για τις δυνατότητες και τις προοπτικές που μπορεί να έχει αυτή η πολιτική, αν συναντηθεί με μια ώριμη, έξυπνη, διορατική πολιτική, και ταυτόχρονα εθνική και αναπτυξιακή. 

«Το βιβλίο δεν διστάζει να κάνει αυτοκριτική για τη φθηνή μικροκομματική πολιτική που θυσίασε τον αξιακό κώδικα μια εθνικής πολιτικής στην περιοχή και δεν διστάζει να στιγματίσει κυβερνήσεις και κόμματα, ακόμα και κόμματα που έχω υπηρετήσει» 

ΠτΘ: Γράψατε αυτό το βιβλίο, πιστεύοντας πολύ στη Θράκη, στο γεωπολιτικό της ρόλο. Αυτή η πίστη διατρέχει το βιβλίο και αντικατοπτρίζετε και στις πολιτικές τις οποίες είχατε εφαρμόσει, και τις κατά καιρούς παρεμβάσεις σας στον τόπο, και από την Αθήνα ως ενεργό πρόσωπο…
Ε.Σ.: Η μελέτη μου πριν προχωρήσει στην κριτική κάνει πολύ αυστηρή αυτοκριτική. Κάνει μεγάλη αυτοκριτική για τα λάθη των ελληνικών κυβερνήσεων έναντι της μειονότητας, δεν διστάζει να κάνει αυτοκριτική για τη φθηνή μικροκομματική πολιτική που θυσίασε τον αξιακό κώδικα μια εθνικής πολιτικής στην περιοχή, δεν διστάζει να στιγματίσει κυβερνήσεις και κόμματα, ακόμα και κόμματα που εγώ έχω υπηρετήσει, για εγκληματικά λάθη ή αδιαφορίες που έχουν επιδείξει τα τελευταία χρόνια και στο τέλος φτάνει σε ένα δια ταύτα.
 
Το πώς και το γιατί έφτασε στο δια ταύτα είναι νομίζω το σημαντικότερο. Την ανάγκη να συγγράψω γρήγορα αυτό το άρθρο και να το μετατρέψω σε μελέτη, μου την δημιούργησαν οι έλληνες της Αμερικής. Πριν από ένα χρόνο, έχοντας δουλέψει ήδη κάποια κομμάτια του, έκανα μια παρουσίαση για τη Θράκη σε ένα πολύ αξιόλογο ακροατήριο, στη Νέα Υόρκη. Σε ένα ομογενειακό ακροατήριο από διακεκριμένους ομογενείς, οι οποίοι μου είπαν ότι εμείς μέχρι τώρα στο μυαλό μας, όταν μιλούμε για εθνικά θέματα, έχουμε τέσσερα ζητήματα, το Κυπριακό, το Αιγαίο, το Μακεδονικό και έχουμε, και γενικότερα, σε ένα μεγάλο κομμάτι του το βορειοηπειρωτικό, κυρίως αυτοί οι οποίοι κατάγονται από κει και είχαν διωχθεί από το καθεστώς του Εμβέρ Χότζα, αναφέροντάς μου πως η Θράκη δεν τους απασχόλησε ποτέ. Όταν είδαν την παρουσίασή μου, μου είπαν μην μείνεις εδώ, μετέτρεψε την παρουσίαση σε μελέτη, και δώσε μας την ευκαιρία μια φορά να προλάβουμε τις καταστάσεις. Διότι αυτή τη στιγμή την αδυναμία μπορούμε να τη μετατρέψουμε σε δύναμη. Αυτό που στο παρελθόν χώριζε και δημιουργούσε εντάσεις με τη γείτονα, μπορεί να γίνει πραγματικά αιτία συνεργασίας, συμφιλίωσης και πρότυπης ανάπτυξης. Γι’ αυτό και προχώρησε.
 
Η συγγραφή του βιβλίου ολοκληρώθηκε το 2014 και πριν στεγνώσει το μελάνι, σε πολλές του προβλέψεις έχει ήδη δικαιωθεί. Όπως ακούτε και στα δελτία ειδήσεων αυτές τις ημέρες, μέσα από την αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάννης, από τη εμφάνιση του νέου Οθωμανισμού, από την αναφορά σε δημοψηφίσματα, που δεν ξέρω πόσο ακριβείς είναι, αλλά ανοίγει έναν περίεργο διάλογο, από την εγκατάλειψη μιας σειράς πολιτικών της ελληνικής πολιτείας προς τη Θράκη, αντιλαμβάνεται κανείς ότι κάποιοι στην Αθήνα δεν μπορούν να αξιολογήσουν τι σημαίνει να μη δίνουν τα 260 εκατομμύρια στις ελληνικές επιχειρήσεις που δρουν εδώ και πόσο θα τους στοιχήσει αυτό στο μέλλον. Βλέπουμε δηλαδή τα λάθη να επαναλαμβάνονται.
 
Αυτό το βιβλίο, γι’ αυτό το λόγο, μόλις ολοκληρώθηκε άρχισε να δικαιώνεται. Όταν πρωτοπαρουσιάστηκε πριν το καλοκαίρι στην Αθήνα, υπό την αιγίδα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας και του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Αθηνών, του κ. Δημόπουλου, αγκαλιάστηκε από όλα τα κόμματα. Μπορώ να πω ότι στην εκδήλωση εκεί, συμμετείχαν πάνω από 1000 άτομα εκπροσωπώντας το σύνολο σχεδόν της πολιτική, πνευματικής, δικαστικής, οικονομικής ηγεσίας του τόπου. Ήταν σχεδόν όλοι οι πρυτάνεις από όλη την Ελλάδα, οι περιφερειάρχες, ήταν οι αρχηγοί σχεδόν όλων των κομμάτων, ήταν πάνω από σαράντα βουλευτές, ήταν η ηγεσία της δικαιοσύνης σύσσωμη, ήταν εκπρόσωποι όλων των πατριαρχείων, κι αυτό για μένα αποτελούσε τη μεγαλύτερη δικαίωση, αλλά και τη μεγαλύτερη ευκαιρία να τους τα «ρίξω» στα μούτρα. Διότι τους τα είπα όπως ακριβώς τα αισθάνομαι, σοκαρίστηκαν και ανταποκρίθηκαν. Και ο υπουργός εξωτερικών μετά από αυτό, εισηγήθηκε στον πρωθυπουργό τη σύσταση της διακομματικής επιτροπής που ζητάει το βιβλίο. Υπήρξε ανταπόκριση και, αυτή τη στιγμή απ’ ό,τι μαθαίνω, έχουν φύγει επιστολές προς τους αρχηγούς των κομμάτων, ζητώντας τους να ανταποκριθούν για να συσταθεί μια επιτροπή για την ανάπτυξη της Θράκης.
 
Είναι ηθική δικαίωση για μένα το ότι αυτή τη στιγμή που δεν είμαι βουλευτής, μέσα από αυτό το βιβλίο η φωνή μου και η φωνή της Θράκης, ακούστηκε πιο δυνατά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Το βιβλίο κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, ξεπούλησε, έχει εξαντληθεί η πρώτη έκδοση. Θα παρουσιαστεί την Παρασκευή στο Πανεπιστήμιο η δεύτερη έκδοση αυτού του βιβλίου και επίσης, με τη χορηγία ελλήνων εφοπλιστών, μεταφράζεται αυτή τη στιγμή στα αγγλικά, για να σταλεί ανά τον κόσμο, όπου υπάρχει ελληνισμός και όπου υπάρχουν ξένοι και ενδιαφέρονται να μάθουν τι συντελείται εδώ στη Θράκη. 

«Αυτό που προσπαθώ να αναδείξω ως αγαθό, κι ως εργαλείο για μια καλή πολιτική στην περιοχή, είναι η έννοια της εμπιστοσύνης» 

ΠτΘ: Όσο ήσασταν στην εξουσία ήσασταν σε θέσεις που διαμορφώνατε πολιτικές, οι οποίες καταγράφονται σε αυτό…
Ε.Σ.: Δεν διστάζω να αναγνωρίσω σωστές πολιτικές που έγιναν από άλλες κυβερνήσεις και από άλλους πολιτικούς χώρους ή λάθος πολιτικές που έγιναν από το δικό μου χώρο τον οποίο υπερασπίστηκα και υπερασπίζομαι όλα αυτά τα χρόνια, γιατί έτσι μόνο μπορούμε να διορθώσουμε την κατάσταση. Όπως επίσης δεν κρύβω λόγια στη σχέση μου με την Τουρκία. Εξάρω τις συμπεριφορές, τις θετικές που βρήκα στην άλλη πλευρά, είτε από τον κ. Ερντογάν τον ίδιο όταν ήρθε κάποτε εδώ, είτε από τον Μεχμέτ Μουεζίνογλου, τον σημερινό υπουργό εσωτερικών, είτε από άλλους αξιωματούχους, αλλά δεν διστάζω να ασκήσω και σκληρή κριτική, σε εθνικιστικές, μίζερες ή ύπουλες προσεγγίσεις που μπορεί να γίνουν από κάποια κέντρα εκείνης της πλευράς προς τα εδώ, για να χρησιμοποιηθεί η μουσουλμανική μειονότητα, όχι μόνο εκλογικά, αλλά και για λόγους άσκησης εξωτερικής πολιτικής. Κι αυτό που προσπαθώ να αναδείξω ως αγαθό, κι ως εργαλείο για μια καλή πολιτική στην περιοχή, είναι η έννοια της εμπιστοσύνης. Αποδεικνύω με στοιχεία ότι όταν υπήρχε ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη, στις σχέσεις των σύνοικων στοιχείων, στις σχέσεις των δύο χωρών, στις σχέσεις της διοίκησης με τη μειονότητα ή στις σχέσεις της πλειονότητας με τις γειτονικές χώρες, τότε πραγματικά τα οικονομικά, τα πολιτικά, και τα κοινωνικά αποτελέσματα, είναι θεαματικά. Αντιθέτως, όταν υπήρχε καχυποψία ή δόλος, τότε η ζημιά ήταν για όλους.

«Το βιβλίο λειτουργεί υπέρ της προστασίας της ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας» 

ΠτΘ: Το βιβλίο έχει δώδεκα κεφάλαια. Ένα από τα πιο πολύτιμα στοιχεία του είναι ότι έχει ένα αξιολογότατο παράρτημα με κείμενα στοιχειοθέτησης των πολιτικών που ασκήθηκαν προς τη μειονότητα.
Ε.Σ.: Έχει βασικές πηγές του «καθεστώτος» της Θράκης. Για μένα είναι πολύ σημαντικό το παράρτημα, όχι μόνο γιατί δίνει τα θεμελιώδη κείμενα, τις βασικές πηγές που προσδιορίζουν το θεσμικό πλαίσιο – που αυτή τη στιγμή αποτελεί την πιο αξιόπιστη απάντηση στους χειρισμούς που προβάλλονται από τους νεοοθωμανούς της γείτονος-, αλλά γιατί δεν διστάζει να φιλοξενήσει και τις διεθνείς εκθέσεις του Συμβουλίου της Ευρώπης και του State Department για τη Θράκη. Εκθέσεις οι οποίες σε κάποια σημεία μπορεί να είναι και σε βάρος μας και σε κάποια άλλα να είναι υπέρ μας. Αναγνωρίζεται εκεί η βελτιωτική πορεία που έχει κάνει το ελληνικό κράτος, επισημαίνεται η βραδύτητα με την οποία ανταποκρίθηκε η τουρκική διοίκηση στα αντίστοιχα ζητήματα δικαιωμάτων, δηλαδή σε σχέση με τους έλληνες της Κωνσταντινούπολης, της Ίμβρου και της Τενέδου. Δεν διστάζω επίσης να ενθέσω στο βιβλίο δυο κείμενα που είναι σημαντικά, και αφορούν στις παρεμβάσεις των Ελλήνων Πομάκων για την προστασία της γλώσσας και του πολιτισμού τους που έγιναν στο Συμβούλιο της Ευρώπης, και αλλού, αλλά και στις παρεμβάσεις των Ρομά που έγιναν στα Ηνωμένα Έθνη, και μέσω της Σαμπιχά Σουλεϊμάν από την Ξάνθη, μειονοτικές ομάδες που κάθε φορά γίνονται ένα «μπαλάκι» ανάμεσα στα συμφέροντα, έχουν όμως κι αυτές την ταυτότητά τους και θέλουν να την προστατεύσουν.
 
Ουσιαστικά το βιβλίο λειτουργεί υπέρ της προστασίας της ανοιχτής δημοκρατικής κοινωνίας, την οποία τόσα χρόνια επικαλούμαστε και δεν διστάζει να βάλει τον καθένα προ των ευθυνών του, κάνοντας κι έναν ιστορικό απολογισμό για το τι καλό έκανε η κάθε κυβέρνηση, μετά τη μεταπολίτευση, στην προσπάθεια της οικοδόμησης αυτής της κοινωνίας.

«Από την πρώτη μέρα που πολιτεύτηκα, οι σχέσεις μου με τη μειονότητα, ήταν ξεκάθαρες• ήμουν κατά των άκρων και από τη μία και από την άλλη πλευρά» 

ΠτΘ: Στο βιβλίο αναφέρετε και δημοσιοποιείτε πράγματα και καταστάσεις που μέχρις στιγμής δεν τα έχουμε δει να παίρνουν έκταση στον δημόσιο λόγο, όπως την αντίρρησή σας για ψηφοθηρική χρήση της μειονότητας, που ενέχει για όλους και ευθύνη πολιτική… Το μόττο σας για ανοικτή κοινωνία δεν συμβάδιζε εξάλλου με τα προεκλογικά σας της ισόρροπης εκπροσώπησης…
Ε.Σ.: Από την πρώτη μέρα που πολιτεύτηκα, οι σχέσεις μου με τη μειονότητα, και οι σχέσεις μου με την Τουρκία, ήταν ξεκάθαρες. Δεν χρησιμοποίησα δύο γλώσσες. Ήμουν κατά των άκρων και από τη μία και από την άλλη πλευρά. Ήμουν υπέρ της ειλικρίνειας, της εμπιστοσύνης και της συνεννόησης και ήμουν υπέρ μιας πολιτικής, κατά την οποία θα σέβεται τα δικαιώματα ο ένας του άλλου, αλλά οι κανόνες θα είναι εξίσου αυστηροί και για τους δύο. Εδώ λοιπόν έχουμε μια δημοκρατία και μια ανοιχτή κοινωνία. Όσο επιζήμιος είναι ένας τούρκος πράκτορας που θα έρθει εδώ να χειραγωγήσει τη συμπεριφορά μιας αγαθής μειονότητος, προς όφελός του, το ίδιος επιζήμιος είναι και ένας διοικητικός υπάλληλος ο οποίος μπορεί να επιδείξει έναν περίεργο ψευτοπατριωτισμό, σκοτώνοντας ένα ανθρώπινο δικαίωμα, και στοιχειοθετώντας μια κατηγορία σε διεθνές επίπεδο εναντίον της Ελλάδας.
 
Άρα θα πρέπει αυτά τα φαινόμενα να μείνουν στην άκρη. Οι κανόνες θα πρέπει να ισχύουν για όλους, η περιοχή θα πρέπει να σέβεται τους ανθρώπους της, ανεξαρτήτως τι θρήσκευμα ή τι καταγωγή έχουν, αλλά και οι ξένες χώρες θα πρέπει να σέβονται τους κανόνες και τη δημοκρατία αυτής της χώρας, και να μην προσπαθούν να παρεμβαίνουν στο εσωτερικό για να κάνουν τα δικά τους διεθνή παιχνίδια.
 
Αυτό νομίζω ότι το κατάλαβαν πολλοί. Και το κατάλαβαν κυρίως όταν είχα τη δύναμη και την εξουσία να μοιράσω αποτελέσματα ή χρηματοδοτήσεις. Για παράδειγμα ως υπουργός παιδείας, οι χρηματοδοτήσεις μου στη Θράκη είναι μοιρασμένες. Δηλαδή έδωσα τη δυνατότητα και στην αυτοδιοίκηση και στα μειονοτικά σχολεία να αναπτυχθούν εξίσου με τις δυνατότητες που απήλαυσαν εκείνη την περίοδο και οι χριστιανοί και οι μουσουλμάνοι.
 
Αυτό κατά τη γνώμη μου είναι ενδεικτικό γιατί αν πίσω από αυτό εγώ προσποιητά πήγαινα να κρύψω μια κακοπροαίρετη διάθεση απέναντι στα σύνοικα στοιχεία, θα φαινόταν όταν είχα εξουσία. Εκεί λοιπόν έδειξα το πρόσωπό μου. Αντιθέτως, δεν απήλαυσα πάντοτε της ίδιας εμπιστοσύνης, βρέθηκα αντιμέτωπος με χειραγωγημένα εκλογικά σώματα, όταν εγώ συνέχιζα να επιμένω στις ίδιες θέσεις και κάποιοι άλλοι θέλανε να πετύχουν άλλα πράγματα στην περιοχή. Να δείξουν ότι είναι κυρίαρχοι εκλογικά και πολιτικά.

«Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης τόσο ως άνθρωπος όσο και ως καλλιτέχνης έχει τεράστια ευαισθησία στο θέμα της πατρίδας» 

ΠτΘ: κ. Στυλιανίδη μεταξύ των υπολοίπων συντελεστών της παρουσίασης, θα είναι και ο γνωστός τραγουδιστής Μιχάλης Χατζηγιάννης. Γιατί η επιλογή;
Ε.Σ.: Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης κατάγεται από την Κερύνεια. Οι γονείς του παντρεύτηκαν το βράδυ που έγινε η εισβολή και αντί να πάνε στο γαμήλιο γλέντι έφυγαν για να σωθούν. Η μητέρα του ήταν έγκυος στον Μιχάλη, ο οποίος γεννήθηκε στο ελεύθερο μέρος της Κύπρου και μεγάλωσε ουσιαστικά μέσα στην αναστάτωση της εισβολής. Τόσο ως άνθρωπος λοιπόν όσο και ως καλλιτέχνης έχει τεράστια ευαισθησία σε αυτά τα θέματα. Είχα την χαρά να τον γνωρίσω και να τον ξεχωρίσω όταν ήμουν υπουργός Παιδείας, όπου με το τραγούδι του «Χέρια Ψηλά» μπήκαμε σε όλα τα σχολεία με καμπάνιες κατά του αναλφαβητισμού, των ναρκωτικών κ.ο.κ. και αναπτύξαμε μία πολύ καλή φιλία. Όταν έμαθε λοιπόν πως θα γίνει η παρουσίαση στην Θράκη, μου είπε ότι θα έρθει για να τραγουδήσει κάποια θρακιώτικα τραγούδια. Έτσι λοιπόν θα έρθει και αμέσως μετά θα συνεχίσουμε με την παρουσίαση στην Κύπρο. 

«Αναφέρομαι και στα σημεία εκείνα που ενδεχομένως η Τουρκία να έχει δίκιο• για παράδειγμα υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να κλείσει το Τουρκικό Προξενείο, αλλά πρέπει να περιοριστεί στην διπλωματική του αποστολή» 

ΠτΘ: Περιγράφετε και ένα πολύ ενδιαφέρον στιγμιότυπο κατά την επίσκεψη του Ερντογάν στα Αρριανά, όπου σας ψιθύρισε πως «ό,τι προσπαθούμε εμείς να κάνουμε στην Τουρκία εσείς το κάνατε εδώ», ενώ βλέπουμε ότι δεν φοβάστε να γράψετε τη λέξη Πομάκος…
Ε.Σ.: Όχι, τα γράφω όπως είναι. Σε ό,τι αφορά δε τον κ. Ερντογάν αποτελεί μία ομολογία. Μέσα στο βιβλίο αναφέρομαι και στα σημεία εκείνα που ενδεχομένως η Τουρκία να έχει δίκιο. Για παράδειγμα εγώ υποστηρίζω ότι δεν πρέπει να κλείσει το Τουρκικό Προξενείο, αλλά πρέπει να περιοριστεί στην διπλωματική του αποστολή, που είναι η προώθηση των διμερών σχέσεων, η εμβάθυνση, και η προστασία των βασικών κανόνων της Συνθήκης της Λωζάννης. Όταν όμως πηγαίνουν οι χριστιανοί πολιτικοί , είτε της αυτοδιοίκησης, είτε της κεντρικής πολιτικής και στήνονται και παρακαλούν να πάρουν μια ψήφο παραπάνω και ξεφτιλίζονται, και ξεφτιλίζουν όλη την ελληνική εξωτερική ή εσωτερική πολιτική, από κει και μετά, με τι αξιοπιστία απαιτείς από αυτούς να μην παρεμβαίνουν στα δικά μας πράγματα;

Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.