Τι εμποδιζει το μεταφορικο εργο μεταξυ των λιμενων Αλεξανδρουπολης και Μπουργκας;

Όταν ακούμε εξαγγελίες για μεγαλεπήβολα έργα είναι λογικό να αναγεννώνται οι ελπίδες μας για την υπέρβαση της κρίσης. Αν όμως αναλογιστούμε πόσα μεγαλεπήβολα σχέδια ακούσαμε τις τελευταίες δεκαετίες και πόσες κορδέλες εγκαινίων κόπηκαν και όμως όλα αυτά συμβάδισαν με την κρίση, τότε θα πρέπει να προβληματιστούμε. Πώς, δηλαδή, τόσα έργα και τόσες επενδύσεις σε υποδομές δεν έφεραν την ανάπτυξη ή τουλάχιστον δεν ανέκοψαν την κρίση, ενώ αντίθετα συμβάδισαν με την παραγωγική απαξίωση της χώρας; Διότι τα έργα, πέραν ενός σημείου, δεν ήσαν οι επενδύσεις που χρειάζονταν ο τόπος. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα όλων αυτών; «Το ελληνικό παράδοξο της ενιαίας αγοράς», όπως το ονόμασε το γερμανικό ίδρυμα Bertelsmann: Σύμφωνα με μελέτη του ιδρύματος «η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα από τις 14 χώρες που μελετήθηκαν στην οποία η συμμετοχή της στην ενιαία αγορά, που συγκροτήθηκε το 1993, και στην ΕΕ γενικότερα, είχε ως αποτέλεσμα το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της να είναι μικρότερο το 2012 απ’ ό,τι θα ήταν αν δεν ήμασταν μέλη της Ένωσης» (Καθημερινή 29-7-2014, σελ. 26). Διότι τα 203 δις ευρώ που εισέρρευσαν στη χώρα από την ένταξή της στις ευρωπαϊκές δομές μέχρι το 2009 δεν αξιοποιήθηκαν παραγωγικά.
 
Η περίπτωση του σιδηροδρομικού άξονα Αλεξ/πολης – Μπουργκάς που διατυμπανίζεται σε υπερθετικό βαθμό τελευταία, αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση των ανωτέρω γι’ αυτό θα πρέπει να προκαλεί σοβαρές ανησυχίες. Γιατί; Το τμήμα της σιδηροδρομικής γραμμής Αλεξ/πολης – Ελληνοβουλγαρικών συνόρων, μήκους 178 km, έχει ανακαινιστεί πρόσφατα με σύγχρονα σιδηροδρομικά υλικά (σιδηροτροχιές, στρωτήρες, συνδέσμους, σκύρα υψηλής σκληρότητας), έχει βελτιωθεί η χάραξή του εντός των υφιστάμενων ορίων απαλλοτρίωσης του ΟΣΕ, και έχει ανυψωθεί η ερυθρά σε επιλεγμένα τμήματα της γραμμής, κόστισε 120 εκ. ευρώ, αλλά μετά το πέρας της ανακαίνισης, εδώ και πέντε χρόνια, «ξεχάστηκε» και δεν αξιοποιήθηκε ούτε για τη μεταφορά ενός τόνου εμπορευμάτων προς τη Βουλγαρία, λες και επιστρέψαμε στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Ξαφνικά, μετά την επίσκεψη του Έλληνα πρωθυπουργού στη Σόφια, προβάλλεται η ηλεκτρoκίνηση του άξονα και η «αναβάθμισή» του ως πανάκεια των προβλημάτων της περιοχής. Η αλήθεια είναι ότι στα πέντε χρόνια που υφίσταται ο ανακαινισμένος άξονας μόνον οι Τούρκοι(!) τον αξιοποίησαν το 2011, λόγω εργασιών στη δική τους σιδηροδρομική γραμμή, πραγματοποιώντας ένα τεράστιο, για την ελληνική πραγματικότητα, μεταφορικό έργο προς την Ευρώπη, αναδεικνύοντας την αξιοπιστία του ανακαινισθέντος σιδηροδρομικού άξονα και την περίσσεια όσων εξαγγέλλονται, που θα στοιχίσουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ ενώ η περιοχή και ιδιαίτερα ο Έβρος έχουν εκμηδενιστεί παραγωγικά. Σε σημείο ώστε να δημιουργείται πλέον η βεβαιότητα ότι οι εξαγγελίες των μεγάλων έργων επιχειρούν να συγκαλύψουν την αδυναμία ανάπτυξης, μέχρι να διαψευστούν οι ελπίδες που δημιουργούν, για να ακολουθήσουν μετά νέες εξαγγελίες, ενώ η χώρα θα βουλιάζει συνεχώς ολοένα και βαθύτερα.
 

Στις 5 Σεπτεμβρίου που συνεδρίασαν οι επιτροπές Ελλάδας – Βουλγαρίας στην Αλεξανδρούπολη, οι οποίες συγκροτήθηκαν ύστερα από απόφαση των πρωθυπουργών των δύο χωράν στη Σόφια, οι τίτλοι των τοπικών εφημερίδων διατυμπάνιζαν: «Σιδηροδρομικό σχέδιο ”αποφόρτισης” των Στενών του Βοσπόρου», «Σχέδιο για την παράκαμψη του Βοσπόρου» κ.ο.κ. Όμως, πότε δεν ήταν δυνατή η σιδηροδρομική παράκαμψη των Στενών μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, και όταν ακόμη οι σιδηροδρομικοί άξονες ήταν παμπάλαιοι, πριν ανακαινιστούν, και υπήρχε μόνο το παλιό λιμάνι της Αλεξ/πολης που είναι αβαθές και ελάχιστης δυναμικότητας αλλά ήταν και παραμένει συνδεδεμένο με το σιδηροδρομικό δίκτυο; Μάλιστα το 2012 παρουσιάστηκε με τυμπανοκρουσίες το πρόγραμμα «Sea2Sea», δηλαδή η σιδηροδρομική σύνδεση του λιμένα της Αλεξ/πολης με τα λιμάνια του Μπουργκάς, της Βάρνας και εκείθεν της Μαύρης Θάλασσας. Όμως πότε δεν υπήρχε σιδηροδρομική σύνδεση της Αλεξ/πολης με τα λιμάνια της Μαύρης Θάλασσας; Υπήρξε ανατολική χώρα χωρίς σιδηροδρομική σύνδεση των λιμανιών της; Ας μην κρίνουμε εξ ιδίων τα αλλότρια. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις 1-10-1991 η τοπική Υπηρεσία του ΟΣΕ (Δ’ Τμήμα Γραμμής) με το έγγραφο 3237414 προς την ιεραρχία, πρότεινε, προτάσσοντας ως επιχειρήματα τον εμφύλιο στη Γιουγκοσλαβία και τα προβλήματα με τα Σκόπια που παρακώλυαν τις μεταφορές προς την Ευρώπη μέσω του άξονα Θες/νίκης – Ειδομένης, την αξιοποίηση του σιδηροδρομικού άξονα Αλεξ/πολης – Ελληνοβουλγαρικών συνόρων, για να ακολουθήσει σειρά υπηρεσιακών αναφορών χωρίς κανένα αποτέλεσμα…
 
Ανέκαθεν μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, υπήρχε δυνατότητα αποστολής εμπορευμάτων σιδηροδρομικά από την Αλεξ/πολη στο Μπουργκάς και αλλού. Το πρόβλημα αφορούσε πάντα ΜΟΝΟΝ το λιμάνι της Αλεξ/πολης και όχι τον σιδηρόδρομο. Διότι το λιμάνι απέκτησε τη νέα προβλήτα του το 2001, 11 χρόνια μετά τις κοσμογονικές γεωπολιτικές αλλαγές στην περιοχή, συνδέθηκε με το σιδηρόδρομο – μια σιδηροδρομική σύνδεση μικρότερη των 1000μ. εν μέσω θριαμβολογιών – το 2014(!), εκβαθύνεται συνεχώς από το 2001 χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η εκβάθυνση, και παραμένει 26 χρόνια μετά τις κοσμογονικές αλλαγές που ανέτρεψαν τον γεωπολιτικό χάρτη της περιοχής, χωρίς μηχανικό εξοπλισμό και αποθηκευτικούς χώρους στο περιθώριο των διεθνών και των εγχώριων μεταφορών ενώ οι εξελίξεις στα πέριξ τρέχουν. Ενώ μετά το τέλος του Ψυχρού πολέμου η δυνατότητα μεταφοράς εμπορευμάτων ήταν πάντα εφικτή και με την παμπάλαια γραμμή που υφίστατο μέχρι να ανακαινιστεί, το λιμάνι συνεχίζει να αδυνατεί να ανταποκριθεί στο ρόλο του και σήμερα που οι σιδηροδρομικές υποδομές έχουν ανακαινιστεί και αναμένουν επί έτη μεταφορικό έργο.
 
Είναι χαρακτηριστικό ότι με τη Συνθήκη περί Θράκης (10/8/1920), στο πλαίσιο της Συνθήκης των Σεβρών, με την οποία παραχωρήθηκε η Δυτική Θράκη από τους Συμμάχους στην Ελλάδα, το λιμάνι της Αλεξ/πολης κηρύχθηκε «διεθνούς ενδιαφέροντος»(1). Εκατό χρόνια μετά ακόμη αναζητά τον «διεθνή» ρόλο παραμένοντας αναξιοποίητο. Προς τι λοιπόν ο πλεονασμός, να επενδυθούν δηλαδή εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ χωρίς παραγωγικό αντίκρισμα για την ηλεκτροκίνηση και την “αναβάθμιση” ενός πρόσφατα ανακαινισθέντος σιδηροδρομικού άξονα και να μην επενδυθούν στο λιμάνι και στην παραγωγική ανάταξη της περιοχής, στον πρωτογενή και δευτερογενή τομέα που έχουν εκμηδενιστεί;
 

Αλεξανδρούπολη, 15-10-2016

 
(1) Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, Εκδοτική Αθηνών, τόμος ΙΕ’, Αθήνα 1978, σ.142

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.