«Το τελευταιο τραγουδι του Ντυλαν» αφορμη για διεκδικηση του «μικρου δικαιωματος της ζωης»

Η νουβέλα του Κώστα Δρουγαλά, παρουσιάστηκε από την “2K Project” και τον «ΠτΘ», στον πλαίσιο του Φεστιβάλ “Santa Χιόνια” της Κοινότητας Νέων Κομοτηνής

Η νουβέλα «Το τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν» του νεαρού φιλολόγου και συγγραφέα Κώστα Δρουγαλά βρίσκεται στη δεύτερη έκδοσή της. Η δεύτερη αυτή έκδοση ενός βιβλίου που μας «άγγιξε» εξ αρχής γιατί μιλάει για «εμάς», κάθε έναν από εμάς ξεχωριστά αλλά και συλλογικά, αποτέλεσε αφορμή για την παρουσίασή του στην Κομοτηνή.

Και τι καλύτερο για την παρουσίαση του έργου ενός νέου συγγραφέα, που αφορά στους νέους αλλά και στο μέλλον, στην μετά κρίσης εποχή, αν και μιλά γι’ αυτήν, από την παρουσίασή του από τους ίδιους τους νέους και ελπίζουμε και πρωταγωνιστές της μετά την κρίση εποχής. Οι έννοιες αυτές βρήκαν  εφαρμογή σε μία εκ των πιο δραστήριων και ιστορικών ταυτόχρονα πυρήνων πολιτισμού της πόλης, ήτοι την Κοινότητα Νέων Κομοτηνής και τους νέους, ψυχή και σώματι, ανθρώπους που την αποτελούν. Μία ομάδα νέων παιδιών που αποδέχτηκαν την πρόσκληση της “2K Project” και του «ΠτΘ» και ενέταξαν την παρουσίαση αυτή στο εορταστικό τους Φεστιβάλ «Santa Χιόνια».

Μια προσπάθεια στην οποία εντάχθηκε η σκηνοθέτης κ. Άννα Μαχαιροπούλου, η επιμελήτρια εκδόσεων κ. Τζένη Κατσαρή-Βαφειάδη και φυσικά ο ίδιος ο συγγραφέας κ. Κώστας Δρουγαλάς, και από κοινού δημιούργησαν μία παρουσίαση τόσο διαφορετική, και όμορφα διαφορετική, από τις συνήθεις.

Η εκδήλωση ξεκίνησε από τη θεατρική μεταφορά αποσπασμάτων του βιβλίου από τα μέλη του λογοτεχνικού τμήματος της Κοινότητας Νέων Κομοτηνής με τη μουσική συμβολή της προέδρου της Κοινότητας κ. Έφης Γεωργοπούλου.

Οι Δημήτρης Σίσκος, Κατερίνα Μήτση, Κατερίνα Καπρινιώτη-Νταή και Αντώνης Καλλιακμάνης υπό την πολύτιμη σκηνοθετική καθοδήγηση της Άννας Μαχαιροπούλου, «κατέλαβαν» τη σκηνή του Καφέ Μπαρ «Οχτώ», που φιλοξένησε την εκδήλωση, δίνοντας πνοή στους ήρωες του συγγραφέα.

Ένα τραγούδι πολλών χιλιάδων στίχων που όταν το ακούσει κανείς τίποτα πια στη ζωή του δεν θα είναι το ίδιο 

Ήρωες ή και αντιήρωες της υφιστάμενης καθημερινότητας, ανθρώπους απλούς, τους οποίους αφορά και στους οποίους αφιερώνεται το βιβλίο. Ανθρώπους καθημερινούς, «αγίους της καθημερινότητας» όπως τους αναφέρει ο κ. Δρουγαλάς, κοινός πυρήνας της ιστορίας των οποίων είναι ένα τραγούδι. Το ομώνυμο «Τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν», ως «μοναδική κληρονομιά της ανθρωπότητας» όπως το ονομάζει ο κεντρικός ήρωας Πέτρος. Ένα τραγούδι πολλών χιλιάδων στίχων που όταν το ακούσει κανείς τίποτα πια στη ζωή του δεν θα είναι το ίδιο, καθότι η οπτική του επί του κόσμου θα έχει ήδη αλλάξει. «Δεν θα μπορέσει να ανεχτεί ξανά τις κρίσεις, τις διακρίσεις, τη φτώχεια, την καταπίεση, την ανεργία, τη μελαγχολία, τη μοναξιά, τον ρατσισμό, τους άστεγους στα πάρκα. Κοντολογίς, δεν θα μπορέσει να ανεχτεί όλα αυτά που πληγώνουν τους ανθρώπους στο πέρασμά τους μέσα απ’ την κλεψύδρα του χρόνου» όπως χαρακτηριστικά τόνισε ο συγγραφέας.

Μία νουβέλα φόρος τιμής σε τρεις μεγάλους τραγουδοποιούς του 20ού αιώνα, ξεκινώντας από τον Ιταλό Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ, στον Γούντι Γκάθρι, τον μοναδικό πολιτικοποιημένο μουσικό που έμαθαν να τιμούν οι Ηνωμένες Πολιτείες, και φυσικά στον τραγουδοποιό των τραγουδοποιών, τον Μπομπ Ντύλαν, σταθερό «συνοδοιπόρο» του πρωταγωνιστή του βιβλίου ως ονειροφαντασία, ήτοι συμβουλάτορα, δια των τραγουδιών του, στην καθημερινότητα του ήρωα.

Ο Βασίλης Μελινός, σε ρόλο πατέρα, συζύγου και αδερφού για την οικογένειά του, αλλά και διεξόδου προς το όνειρο για τη γυναίκα της καρδιάς του, την Αριάδνη, ο αδερφός του Πέτρος, ο ανυπότακτος εκείνος νέος που περνάει τη μέρα του τραγουδώντας τραγούδια σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη να ακούσουν, αναγνωρίζοντας τη δύναμη της μουσικής, η  Θεώνη Μεταξά, η καταθλιπτική μητέρα των προαναφερθέντων, που μετεωρίζεται ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, η Αριάδνη, πτυχιούχος «θύμα» της κρίσης αλλά και του μισογύνη, ρατσιστή πατέρα της, και ο «ανατρεπτικός» ως προς τη συνήθη επίσης εικόνα, αστυνομικός Γαλάνης, η ιστορία του οποίου, όπως την αναγνώρισε ο ίδιος ο συγγραφέας, αποτελεί «μία σπουδή στην καλοσύνη»,  διατηρώντας την ικανότητα για απλές πράξεις πίστης κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες.

Ήρωες του Κώστα Δρουγαλά, με σημείο συνάντησης το Πάρκο των Αγγέλων, που ο Κώστας Δρουγαλάς τοποθέτησε για την εξυπηρέτηση της μυθιστορίας στην Θεσσαλονίκη. Εν είδει, «τιμής» αλλά και συγνώμης στους αστέγους, που το κατακλύζουν, και κατακλύζουν στην πραγματικότητα τους δρόμους όλων και για τους οποίους κανένας δεν συζητούσε, δεν σκεφτόταν, δεν αναφερόταν.

«Μισώ τα τραγούδια που σε κάνουν να νομίζεις ότι είσαι άχρηστος» 

«Η έμπνευση πίσω από το τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν βρίσκεται κρυμμένη στα λόγια του Γούντι Γκάθρι, του μουσικού δασκάλου του Μπομπ Ντύλαν, σε μια ακόμη συναυλία που έδωσε για τους αδικημένους αυτής της ζωής» τόνισε, κλείνοντας ο κ. Δρουγαλάς μοιραζόμενος με τους παρευρισκομένους τα παρακάτω λόγια.

«Μισώ τα τραγούδια που σε κάνουν να νομίζεις ότι είσαι άχρηστος. Ότι είσαι μια εκ γενετής αποτυχία. Προορισμένος να αποτύχεις. Άχρηστος για όλους. Καλός για τίποτα. Επειδή είσαι πολύ γέρος, πολύ νέος, πολύ χοντρός, πολύ λεπτός, πολύ άσχημος, πολύ τούτο ή πολύ κείνο. Τραγούδια που σε υποτιμούν ή που σε γελοιοποιούν, εξαιτίας της κακής σου τύχης ή της νομαδικής σου ζωής. Θ’ αντιτάσσομαι σ’ αυτά τα τραγούδια ως τη στερνή μου πνοή και την τελευταία ρανίδα αίματος μέσα μου. Θα τραγουδώ και θα σας αποδεικνύω ότι αυτός ο κόσμος σάς ανήκει, και ας σας φέρθηκε σκληρά, και ας σας τάραξε στα χαστούκια. Άσχετα με το πόσα βάσανα τραβήξατε, με το χρώμα, με το μέγεθος, με το σχήμα σας, θα σας τραγουδώ τραγούδια που θα σας κάνουν υπερήφανους για τον εαυτό σας».

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.