Τι επιδιωκει επιτελους η Λευκωσια;

«Μήπως στην Ανατολική Μεσόγειο διακυβεύονται συμφέροντα σημαντικότερα και οι υδρογονάνθρακες αποτελούν το μέσον ή μόνο μία πτυχή τους;»

Πρόσφατα ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Μουσταφά Ακιντζί κοινοποίησε στον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκο Αναστασιάδη επιστολή εννέα σημείων που απέστειλε  στον Γ.Γ. του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτιέρες με την οποία πρότεινε μεταξύ άλλων τη συγκρότηση κοινής επιτροπής υδρογονανθράκων, για τον διαμοιρασμό των κερδών και τις υφιστάμενες αδειοδοτήσεις. Στην ίδια επιστολή περιλαμβάνονταν, μεταξύ άλλων, πρόταση για δημιουργία κοινού ταμείου υδρογονανθράκων,  καθώς και πρόταση για συνεργασία με την ελληνοκυπριακή πλευρά στην έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων γύρω από την Κύπρο. Ουσιαστικά οι προτάσεις του Μουσταφά Ακιντζί θεμελιώνονταν στα όσα ανέφερε ο πρώην ΥΠΕΞ της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Ρολάνδης στην ανοικτή επιστολή που απηύθυνε προς τον Κύπριο πρόεδρο πριν δύο χρόνια. Ήταν μάλιστα η πρόταση Ακιντζί εναρμονισμένη με τις δηλώσεις των εκπροσώπων όλων των ισχυρών δυνάμεων και οργανισμών, σύμφωνα με  τις οποίες το «αέριο πρέπει να διαμοιραστεί δίκαια μεταξύ των δύο κοινοτήτων στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης». Το αποτέλεσμα της αποδοχής των προτάσεων Ακιντζί, ύστερα βέβαια από διαπραγματεύσεις ανάμεσα στις δύο κοινότητες για την αναλογική κατανομή των φυσικών πόρων, θα ήταν η επίλυση των διαφορών, η αποκλιμάκωση της έντασης στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου που πυροδοτεί και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις, για την επίλυση του Κυπριακού… Μάλιστα θα αποδυνάμωνε και τη σημασία των αξόνων Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ και  Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου που οικοδομήθηκαν αντιπαραθετικά προς την Τουρκία αμβλύνοντας τις ελληνοτουρκικές σχέσεις… Και όμως η πρόταση του Τ/Κ ηγέτη απορρίφθηκε ομόφωνα από το Συμβούλιο Αρχηγών που συνήλθε υπό τον πρόεδρο Αναστασιάδη. Με ποια δικαιολογία; Διότι σύμφωνα με το κοινό ανακοινωθέν η πρόταση αυτή, «δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή καθώς αποπροσανατολίζει από την ουσία του Κυπριακού»…

Όμως, σήμερα η κύρια παράμετρος του Κυπριακού προβλήματος που υπονομεύει την επίλυσή του είναι το ενεργειακό. Παρ’ όλα αυτά ο πρόεδρος Αναστασιάδης συνεχίζει να διακηρύσσει πως «πρώτα η λύση (του Κυπριακού), και μετά η συζήτηση για το αέριο». Δηλαδή, αν συμφωνήσουν οι δύο κοινότητες σε όλες τις παραμέτρους επίλυσης του Κυπριακού προβλήματος και διαφωνήσουν στο θέμα της διαχείρισης των ενεργειακών πόρων, θα υπάρξει λύση; Ποιον εμπαίζει; Το θέμα λοιπόν της διαχείρισης των ενεργειακών πηγών θα έπρεπε να προταχθεί όλων των άλλων θεμάτων, όπως και τα θέματα εγγυήσεων, επεμβατικών στρατευμάτων και στρατευμάτων κατοχής. Διότι το θέμα των ενεργειακών πηγών έχει μια ιδιαιτερότητα έναντι των άλλων που υφίστανται από το 1974: Ενώ οι άλλες πτυχές του Κυπριακού προβλήματος, όπως π.χ. του εδαφικού, του περιουσιακού, της διακυβέρνησης κ.α. υφίστανται παγίως από τη δημιουργία του Κυπριακού μέχρι σήμερα, το πρόβλημα της αξιοποίησης του ενεργειακού πλούτου είναι πρόσφατο και εξελίσσεται ραγδαία: Συμφωνίες για τις έρευνες υπογράφονται, ναυτικές δυνάμεις συγκεντρώνονται, έρευνες διεξάγονται και στο άμεσο μέλλον θα πρέπει να αναμένουμε συμφωνίες για την αξιοποίησή του. Κι αν ακόμη το Κυπριακό πρόβλημα δεν επιλυθεί ποτέ, δηλαδή παραμείνει η σημερινή de facto κατάσταση, είναι αυτονόητο ότι η ειρήνη στην Αν. Μεσόγειο απαιτεί απαντήσεις στο ενεργειακό ζήτημα και, μάλιστα, άμεσες. Διότι η ένταση θα κλιμακωθεί περαιτέρω, και εμπλέκονται ξένες δυνάμεις οι οποίες ήδη λειτουργούν ως υποβολείς των ανταγωνιστικών συμφερόντων τους προς τις δύο κοινότητες, στρέφοντας τη μια εναντίον της άλλης κάθε φορά που θεωρούν ότι οι συμφωνίες «αδικούν» τα συμφέροντά τους. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη και ο Κύπριος νομπελίστας Χριστόφορος Πισσαρίδης, σύμβουλος του προέδρου Αναστασιάδη, σε  παλαιότερη συνέντευξή του σε ό,τι αφορά την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων τάχθηκε υπέρ της δημιουργίας «εθνικού κεφαλαίου», όπως το ονόμασε, που να προβλέπει δίκαιο ποσοστό για τους Τουρκοκυπρίους, «άσχετα  αν μέχρι τότε θα έχει επιλυθεί ή όχι το Κυπριακό», όπως είπε.

Όταν η Κυπριακή Δημοκρατία, κράτος ανύπαρκτο στρατιωτικά, μπορεί να εξασφαλίσει ειρηνικά ό,τι δικαιούται στα πλαίσια της συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πηγών και από τις δύο κοινότητες αναλογικά, χωρίς να μεταπέσει στην κηδεμονία ξένων συμφερόντων, και αρνείται πεισματικά, τότε καθίσταται προφανές  ότι ενεργεί με υποβολείς δυνάμεις, όπως η Γαλλία,  που προσβλέπουν στην ένταση στην περιοχή και όχι στην επίλυση των προβλημάτων, ώστε να μπορούν να παρεμβαίνουν. Έτσι ώστε να καθίσταται αμφίβολο κατά πόσο υπηρετούνται τα ελλαδικά συμφέροντα με τη στάση της Λευκωσίας.

Παραμένει όμως αναπάντητο και το ουσιώδες: Δηλαδή, τι προσδοκά η Κυπριακή Δημοκρατία από την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων ώστε να προτάσσει το διακύβευμα μιας σύγκρουσης που θα εμπλέξει και την Ελλάδα; Ο Σωτήρης Ρούσος, καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σχέσεων του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου επισήμανε σε πρόσφατη συνέντευξή του (Καθημερινή 22/6/2019): «Να αντιπαρατεθούμε με τους Τούρκους για το Καστελλόριζο, για την υφαλοκρηπίδα, για τον αιγιαλό; Ναι! Αλλά να μπούμε σε πόλεμο για κάτι που δεν ξέρουμε πόσο είναι;» και διερωτήθηκε «εάν γνωρίζουμε τι πραγματικά δίνουν αυτές οι εξορύξεις κι αν είναι ικανές να στηρίξουν έστω και ένα εργοστάσιο υγροποίησης». Όμως μήπως στην Ανατολική Μεσόγειο διακυβεύονται συμφέροντα σημαντικότερα και οι υδρογονάνθρακες αποτελούν το μέσον ή μόνο μία πτυχή τους;

Αλεξανδρούπολη, 28-7-2019

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.