2021: Ο συμβολισμος μιας επιλογης

Είναι δυνατό να ορίζεται από τον πρωθυπουργό  η κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας της χώρας, επικεφαλής της «Επιτροπής 2021», που θα διοργανώσει τις εκδηλώσεις για τα 200 χρόνια από το 1821, δηλαδή μιας εθνικολαϊκής επανάστασης; Εκτός και αν ο κ. Μητσοτάκης αγνοεί τον διττό χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821, ή επιλέγοντας την κυρία Αγγελοπούλου προσπαθεί να ενταφιάσει τον λαϊκό της χαρακτήρα. Διότι «δύο ήταν τα Εικοσιένα, σύμφωνα με τον Δημήτρη Φωτιάδη: Το ένα του λαού και των πιο προοδευτικών ανθρώπων εκείνου του καιρού, το άλλο των κοτζαμπάσηδων και των πολιτικάντηδων (που επικράτησαν τελικά)».

Όσον αφορά τον χαρακτήρα της Επανάστασης ο Γιάννης Σκαρίμπας στο βιβλίο του «Το 1821 και η Αλήθεια» έγραφε: «Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι…Ο ελληνικός λαός δεν θα’ κανε την επανάσταση για να αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτζαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι ή δεν μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τον Τούρκο ήξερε ότι σκοτώνει τον σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αυτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σε αυτό η Επανάσταση γελάστηκε δεν πάει να πεί ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό την έφαγε…Η Επανάσταση απότυχε…». Για να συνοψίσει ο καθηγητής Δημήτριος Τσάκωνας: «Το Ελλαδικόν Κράτος των Κοτζαμπάσηδων διαδέχθηκε το τιμαριωτικόν της Οθωμανικής αυτοκρατορίας». Επομένως, την επικράτηση των κοτζαμπάσηδων επί του λαϊκού κινήματος ήθελε να τιμήσει o πρωθυπουργός με την επιλογή του, μεταφορικά της πλουτοκρατίας επί των εργαζομένων και ανέργων σήμερα.

Η επιλογή, όμως,  της κυρίας Αγγελοπούλου ερμηνεύεται και ιδεολογικά. Ο ιστορικός Νίκος Ψυρούκης γράφει: «Τα κόμματα δεν είναι τάξεις αλλά άθροισμα ανθρώπων που προέρχονται από διάφορες τάξεις. Παρ’ όλα αυτά εξυπηρετούν συγκεκριμένα ταξικά συμφέροντα. Ποιος το καθορίζει αυτό; Όποια τάξη κυριαρχεί στις γραμμές του και το ελέγχει, αυτή του δίνει το δικό του τρόπο σκέψης και δράσης». Γι’ αυτό ο Μαρξ έλεγε ότι «την εξουσία, δεν την παίρνουν τα κόμματα και οι οργανώσεις αλλά οι τάξεις».  Διότι η διοργάνωση των εκδηλώσεων για το 1821, θα απαιτήσει και σοβαρότατες δαπάνες. Θυμάται κανείς ποιος ήταν ο αρχικός προϋπολογισμός για το «2004» και πού εκσφενδονίστηκε τελικά;

Την εποχή της ανάληψης των αγώνων, το κόστος της διοργάνωσής τους εκτιμάτο μόλις στα 750 δις δρχ .και εμφανίζονταν από τον τότε υπουργό Οικονομικών ως πλήρως ισοσκελισμένο με τα έσοδα, ενώ πριν τις εκλογές του 2004 προσδιορίζονταν μόνον στα 4,5 δις ευρώ.  Διότι από τα 11,5 δις ευρώ (περίπου 4 τρις δρχ.) του τελικού κόστους των Αγώνων μόνον τα 2,5 αφορούσαν τις υποδομές (Αττικό Μετρό, Τραμ, Προαστιακός) και τα υπόλοιπα 9 τα ολυμπιακά έργα. Ποια είναι σήμερα η κληρονομιά των ολυμπιακών έργων του 2004;       Δύο μήνες πριν την έναρξη των Αγώνων ο πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής (ΔΟΕ) Ζακ Ρογκ σε συνέντευξή του στη βελγική εφημερίδα Le Soir, μας θύμισε πόσο είχαμε υπερβεί τον προϋπολογισμό και πόσο είχαμε παρεκκλίνει από την αρχική ιδέα μιας Ολυμπιάδας λιτής προσαρμοσμένης στα ολυμπιακά ιδεώδη. Μάλιστα είχε αποδώσει τις τεράστιες υπερβάσεις στη «μεγαλομανία» των Ελλήνων, η οποία, τελικά, είχε υπερβεί και τις οργανωτικές και τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας. Σημείωσε μάλιστα ότι εξ αρχής η ΔΟΕ επέμενε στην κατασκευή «εγκαίρως έτοιμων λιτών εγκαταστάσεων», όμως αυτό δεν συνέβη και «οι Έλληνες μόνον τους εαυτούς τους μπορούν να κατηγορήσουν»… Ειδικά για τη «στέγη Καλατράβα», που κόστισε περίπου 230 εκατομμύρια δολάρια, ο Ρογκ ήταν σαφής: «Εμείς δεν τη θέλαμε, όμως αυτοί επέμειναν» Έτσι, τόνισε, οι υπερβάσεις του κόστους επ’ ουδενί μπορούν να αποδοθούν στη ΔΟΕ: «Να μην έρθουν να μας πουν ότι εμείς φταίμε για το κόστος των αγώνων», σημείωσε, για να συμπληρώσει ότι όταν όλα τελειώσουν «οι Έλληνες θα πρέπει να κάνουν μακρά αυτοκριτική». Γι’ αυτό, όπως αποδείχθηκε, τo 2004 εμπεριείχε το σπέρμα της κρίσης που ακολούθησε όχι μόνον σε οικονομικό αλλά και σε διανοητικό επίπεδο με τη διαμόρφωση δηλαδή αντιλήψεων και νοοτροπίας. 

Τα αγνοούσε όλα αυτά ο κ. Μητσοτάκης κατά τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησής του όταν κάνοντας ειδική αναφορά στο 2004 μίλησε «για την Ελλάδα που μπορεί να μας κάνει περήφανους, όπως έκανε στην καλύτερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004». Έτσι είδε την εποχή των ψευδαισθήσεων και τον προθάλαμο της κρίσης. Μάλιστα μετά τη συνάντησή του με την κ. Αγγελοπούλου δήλωσε ότι «όλοι οι Έλληνες θα γιορτάσουμε μαζί και ενωμένοι το 1821». Άνεργοι, νεολαία στα ξένα, μικροεπαγγελματίες, μερικώς απασχολούμενοι, αστική τάξη, όλοι μαζί ενωμένοι; Έχει η κ. Αγγελοπούλου ως κατ’ εξοχήν εκπρόσωπος της πλουτοκρατίας, τα στοιχεία εκείνα ώστε να εκφράσει αυτή την ενότητα; Γιατί λοιπόν την επέλεξε;

Γράφει ο Παναγιώτης Κονδύλης στο «Η Ελλάδα, η Τουρκία και το Ανατολικό Ζήτημα» για το κενό που μας κληροδότησε η Επανάσταση και το βιώνουμε μέχρι σήμερα: «Όπως ορθά τονίζουν οι Marx και Engels, η δημιουργία του ελληνικού κράτους δεν ήταν προϊόν μιας νικηφόρας, σε όλη της την έκταση και ίσαμε το τέλος, ντόπιας επανάστασης, παρά συντελέστηκε τη στιγμή ακριβώς που η επανάσταση αυτή είχε ηττηθεί σχεδόν ολοκληρωτικά –και συντελέστηκε ως αποτέλεσμα της επέμβασης των Μεγάλων Δυνάμεων στην πάλη τους για σφαίρες επιρροής…». Μονάχα αν αναγνωρίσουμε ανεπιφύλακτα αυτό, θα είμαστε και σε θέση να κατανοήσουμε το φαινόμενο που εύστοχα ονομάστηκε “η ξενοκρατία στην Ελλάδα”», το έλλειμμα της εθνικής κυριαρχίας που υφίσταται μέχρι σήμερα. Επομένως, ο καλύτερος εορτασμός που θα άρμοζε στο 1821 θα ήταν η ολοκλήρωση της Επανάστασης σε εθνικό, κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον λαό. Εξάλλου, η Ιστορία σπάνια έχει καταγράψει επαναστάσεις που ολοκληρώθηκαν χωρίς την επανάληψή τους.

Αλεξανδρούπολη, 3-8-2019

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.