Θ.Δαλακουρας «Αντιφατικη με το προγραμμα των συγχωνευσεων η διακηρυξη για την ιδρυση νεας νομικης σχολης»

«Υγιής η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας σε μια διαδικασία η οποία δεν έχει εκείνα τα στοιχεία που θα επέβαλαν οποιαδήποτε αλλαγή»

Ως «αυτονόητη» και «υγιή» χαρακτηρίζει ο κ. Θεοχάρης Δαλακούρας, καθηγητής της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ, την αντίδραση της τοπικής κοινωνίας, όπως  αυτή έχει εκφραστεί από το σύνολο των πολιτικών, κοινωνικών, επαγγελματικών και λοιπών φορέων της περιοχής μας, απέναντι τόσο στην εξαγγελία της πρόθεσης της κυβέρνησης για τη δημιουργία 4ης Νομικής Σχολής, όσο και στο σχέδιο δημιουργίας νέας πανεπιστημιακής μονάδας με έδρα την Θεσσαλονίκη, που θα λειτουργεί υπό το Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος, και θα προκύψει από την συγχώνευση  των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης, Κεντρικής Μακεδονίας και του ΤΕΙ ΑΜ-Θ.
 
Ο κ. Δαλακούρας ήταν ένας εκ των εκπροσώπων της Νομικής Σχολής του ΔΠΘ, στην πρόσφατη συλλογική σύσκεψη φορέων που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σάββατο, με πρωτοβουλία του προέδρου του ΕΒΕΡ κ. Αντώνη Γραβάνη, ο οποίος κατά την τοποθέτησή του παρέθεσε τα επιχειρήματα, επιστημονικού και λογικού χαρακτήρα, που συνθέτουν τους λόγους αντίδρασης όλων των προαναφερθέντων απέναντι στις εξελίξεις αυτές.
 
Με κοινή συνισταμένη όλων πως η ευόδωση έστω ενός εκ των δύο προαναφερθέντων σεναρίων, πόσο δε μάλλον και των δύο, θα αποτελέσει διακοπή της ανυψωτικής πορείας του ΔΠΘ, που έχει καταθέσει τα διαπιστευτήριά του, την ώρα που αντίθετα με τα σχέδια της κυβέρνησης, το Πανεπιστημιακό ίδρυμα της περιοχής μας μπορεί και πρέπει να αποτελέσει τη βάση της ανάπτυξης της περιοχής, καθώς όπως επεσήμανε «η διεύρυνση ενός εν γένει επιστημονικού εγχειρήματος από επιστημονικό καθίσταται αυτομάτως αναπτυξιακό και μετά κοινωνικό, κοινωνικοπολιτικό».
 
Θεοχάρης Δαλακούρας όμως…
 
ΠτΘ: κ. Δαλακούρα, συμμετείχατε στην πρόσφατη συλλογική σύσκεψη των φορέων της περιοχής, που έλαβε χώρα στο ΕΒΕΡ, για τα ανοιχτά ζητήματα του ΔΠΘ. Πώς είδατε αυτή την συλλογική προσπάθεια και τις αντιδράσεις που διατυπώνονται στην εξαγγελία του κ. Γαβρόγλου;
Θ.Δ.:
Νομίζω ότι είναι μια αυτονόητη αντίδραση, ακριβώς γιατί δεν έχει γενικό αλλά έναν εντελώς εξειδικευμένο χαρακτήρα. Αποτελεί υγιή αντίδραση σε μια διαδικασία, η οποία δεν έχει, ούτε από άποψη διοικητικής διάρθρωσης ούτε από άποψη σκοπιμότητας, εκείνα τα στοιχεία που θα επέβαλαν οποιαδήποτε αλλαγή. Σε σχέση με το πρώτο ζήτημα της συγχώνευσης του ΤΕΙ ΑΜ-Θ  με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, νομίζω ότι είναι ένα ζήτημα το οποίο μιλά από μόνο του. Δηλαδή τόσο από άποψη διοικητικής διάρθρωσης, όπως χρηματοδότησης, διάρθρωσης των διοικητικών υπηρεσιών, ένταξης σε έναν ευρύτερο φυσικό χώρο, το ζήτημα κινεί υποχρεωτικά τη συγχώνευση με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.
 
Θα ήταν άλλωστε εντελώς παράδοξο, σε αυτή τη διαδικασία, να έχουμε τμήματα στην Ορεστιάδα και να απευθύνονται στην περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας ή να έχουμε τα τμήματα της Καβάλας, και να απευθύνονται σε εντελώς διαφορετικό πεδίο, είτε στο λεγόμενο Διεθνές Πανεπιστήμιο, είτε και σε οποιοδήποτε άλλο ΤΕΙ, δια  μέσου της συγχώνευσής τους. Νομίζω ότι η ενσωμάτωση των ΤΕΙ της περιφέρειάς μας στο φυσικό χώρο της Περιφέρειας ΑΜ-Θ, στην οποία είναι δομημένο, ενταγμένο και αναπτυξιακά δομημένο το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, είναι μια αυτονόητη ενέργεια και έχω την αίσθηση ότι ο υπουργός θα το κατανοήσει, πέρα από οποιεσδήποτε άλλες αντιθέσεις μεταξύ των ΤΕΙ Θεσσαλονίκης κ.ο.κ, και θα υπάρξει μία πρώτη λογική λύση.  
 
Αντίστοιχα και για την εξαγγελία της νέας Νομικής  Σχολής,  η δημιουργία κάποιων νομικών σχολών ή οποιωνδήποτε σχολών, πρέπει να υπακούει σε συγκεκριμένες σκοπιμότητες και αναγκαιότητες. Εάν λοιπόν σε αυτή τη διαδικασία βρούμε οποιαδήποτε άλλα, είτε καταστάσεις συμφερόντων είτε ζητήματα εξαγγελιών πολιτικής υφής είτε αναπτυξιακή δομή χωρίς να λαμβάνουμε υπόψη το σύνολο των λοιπών καταστάσεων, τότε δημιουργούμε περισσότερα προβλήματα,  απ' όσα καλούμαστε να λύσουμε. 

«Οι ανάγκες των νομικών σπουδών καλύπτονται πλήρως από τις τρεις υφιστάμενες σχολές» 

ΠτΘ: Η εξαγγελία αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την υφιστάμενη κατάσταση του νομικού κλάδου στη χώρα μας. Δεν υπάρχει η αναγκαιότητα ίδρυσης μιας νέας Νομικής Σχολής. Ακούσαμε επιχειρήματα του Πανεπιστημίου της Πάτρας και του Δικηγορικού Συλλόγου της Πάτρας, περί ίδρυσης μιας νέας νομικής σχολής η οποία θα περιέχει εκείνη την απαραίτητη εξειδίκευση και πιο σύγχρονες νομικές σπουδές, σε σχέση με αυτό το οποίο προσφέρουν οι υπόλοιπες τρεις υπάρχουσες νομικές σχολές της Ελλάδας…
Θ.Δ.:
Αυτό δεν είναι επιχείρημα,  είναι «ψευδοεπιχείρημα». Το πρόγραμμα της Νομικής του ΔΠΘ είναι το πιο ανανεωμένο πρόγραμμα. Σε  κάθε περίπτωση όμως η κάθε σχολή θα μπορούσε να προωθήσει τη διαδικασία ανανέωσης ενός προγράμματος. Οι σκοπιμότητες είναι διαφορετικές. Το πρώτο ζήτημα είναι το κατά πόσο έχουμε ανάγκη την ίδρυση μιας νέας Νομικής Σχολής.
 
Εδώ οι υφιστάμενες σχολές έχουν μια διαδρομή χρόνων. Στελεχώνονται, μπαίνουν σε μια διαδικασία ανάπτυξης, αναγνωρισιμότητας,  προώθησης των αναπτυξιακών και ταυτόχρονα επιστημονικών συμφερόντων, μία διαδικασία που δεν ανακόπτεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Οι ανάγκες των νομικών σπουδών καλύπτονται πλήρως από τις τρεις υφιστάμενες σχολές, είτε αυξηθεί είτε μειωθεί ο αριθμός, πόσο μάλλον όταν αυτό είναι μια διαδικασία η οποία συνδέεται στο υπουργείο με τη χρηματοδότηση. Δηλαδή, αν πάρει τριακόσια άτομα θα χρηματοδοτηθεί για τριακόσια.  Αν πάρει πεντακόσια, θα χρηματοδοτηθεί για πεντακόσια, κλπ. Επομένως το όλο ζήτημα αντιμετωπίζεται σφαιρικά από τις υφιστάμενες σχολές. 
 
Σε ό,τι αφορά όμως ήδη τη διαδικασία της Νομικής Σχολής, υπάρχουν και κάποιοι άλλοι λόγοι. Όχι μόνο ο εθνικός λόγος που λέμε. Έχει να κάνει με την ίδια την ανάπτυξη και τη δομή της ίδιας της σχολής αρχικά και μετά της ευρύτερης περιοχής. Εδώ έχουμε ένα παράδοξο. Διακηρύσσεται η ίδρυση μιας νέας σχολής, η οποία εκ των πραγμάτων δεν εντάσσεται στο όλο πρόγραμμα των συγχωνεύσεων, αλλά είναι διάχυτη, άρα έχουμε πρώτα μια αντιφατική διακήρυξη. Δευτερευόντως έχουμε τη διακοπή μιας αναπτυξιακής πορείας επιστημονικής καταξίωσης της ίδιας της σχολής, η οποία, μετά από αρκετά χρόνια προσπαθειών, είναι καταξιωμένη, έχει εξαιρετικές διεθνείς επαφές στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο, αλλά και τον παγκόσμιο, έχει πρωτιές και ανάδειξη των μελών σε επιστημονικό και διεθνές επίπεδο. Αντί όλο αυτό λοιπόν να προωθηθεί περαιτέρω με ενδυνάμωση και επιβράβευση αυτών των προσπαθειών, μπαίνουμε σε μια αντίθετη κατεύθυνση, χωρίς αναγκαιότητα και σκοπιμότητα, που αφορά στην προώθηση μίας νέας νομικής σχολής, που θα καλύψει ανάγκες που δεν υπάρχουν και θα ανακόψει την ανυψωτική πορεία του ΔΠΘ. Γεγονός που αποτελεί βλάβη των εν γένει περιφερειακών, εθνικών και επιστημονικών συμφερόντων. 

«Η διεύρυνση ενός εν γένει επιστημονικού εγχειρήματος, καθίσταται αυτομάτως αναπτυξιακό και μετά κοινωνικό, κοινωνικοπολιτικό» 

ΠτΘ: Στο πλαίσιο της προαναφερθείσας σύσκεψης, το σημαντικότερο ίσως σχόλιο που έγινε, είναι η ανάγκη ενδυνάμωσης όλων όσων σήμερα αποτελούν και έχει χτίσει το ΔΠΘ, και σε επίπεδο διεθνές, οι οποίες μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για την περαιτέρω ανάπτυξη που όλοι επιζητούμε…
Θ.Δ.:
Ο προγραμματισμός σε σχέση τα τμήματα και την ανάπτυξη των πανεπιστημίων τελεί όντως σε συνάφεια με την ίδια την περιοχή στην οποία αναφέρεται. Στο εν λόγω κομμάτι, αυτό υπαινίσσομαι όταν λέω ότι η αναπτυξιακή δομή, οι αναπτυξιακές προοπτικές του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου και της Νομικής, είναι εξαιρετικά υψηλές. Εδώ έχουμε μια ιδιαιτερότητα στον χώρο, ότι έχουμε όμορες βαλκανικές χώρες δίπλα μας, ότι συνδέονται διασυνοριακά με ποικίλα επιμέρους ζητήματα, τόσο σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και εν γένει σε σχέση με τον επιστημονικό χώρο. Η Ελλάδα είναι παραδοσιακά η χώρα του ηπειρωτικού ευρωπαϊκού συστήματος, την οποία αγγίζουν όλες οι όμορες χώρες. Αυτό από μόνο του αποτελεί μια προοπτική σε επιστημονικό, αναπτυξιακό πεδίο, είτε διεύρυνσης με φοιτητές από τις βαλκανικές αυτές χώρες είτε προώθησης προγραμμάτων σε επίπεδο διασυνοριακών δράσεων, και δια μέσου της περιφέρειας. Εξ ου λοιπόν και το κομμάτι της αναφοράς κατά τη διάρκεια της σύσκεψης στο ότι και η ίδια η περιφέρεια εμπλέκεται αλλά και η ίδια η τοπική κοινωνία.  Η διεύρυνση ενός εν γένει επιστημονικού εγχειρήματος, δεν είναι μεμονωμένο έργο. Από επιστημονικό καθίσταται αυτομάτως αναπτυξιακό και μετά κοινωνικό, κοινωνικοπολιτικό. Οι δράσεις είναι συνολικές, και περικλείουν πολλαπλές επί μέρους δράσεις.
 
Εδώ η Νομική Σχολή έχει να διαδραματίσει έναν συγκεκριμένο ρόλο. Στην δικηγορική λογική, η μετεκπαίδευση των δικηγόρων είναι ένα κομμάτι που θα περάσει από τη Νομική. Η μετεκπαίδευση διαμεσολαβητών, μπορεί να περάσει από τη Νομική Σχολή. Οι νομικές δράσεις μπορούν να περάσουν στο σύνολό τους, είτε αφορούν στη λογική δικαστικού σώματος είτε στη λογική διπλωματικού σώματος είτε στη λογική διαμεσολαβητών διαδικασιών συμβιβασμού, από τη Νομική. Επίσης η μετεκπαίδευση συγκεκριμένων φορέων βαλκανικών χωρών, είτε σε διεθνές πεδίο είτε σε πεδίο ενέργειας, είτε σε πεδίο επαφών ανάπτυξης, περνάει από τη Νομική σε μεγάλο βαθμό.
 
Ενώ έχουμε τα μισά μέλη ΔΕΠ σε σχέση με τα λοιπά τμήματα, αναπτύσσουμε και προωθούμε ένα έργο ισόκυρο και ισοσταθμισμένο, σε σχέση με τις άλλες νομικές σχολές. Θέλουμε αντιστροφή του πράγματος.  Αντί να συζητάμε για άλλη νομική σχολή, το αυτόματο αποτέλεσμα θα ήταν η ενίσχυση αυτής της σχολής, για να εκτοξευτεί και να διαδραματίσει το ρόλο που οφείλει να διαδραματίσει. Αυτό είναι το στοίχημα και εκεί πρέπει να βρισκόμαστε.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.