Σοφια Πολυχρονοπουλου, συγγραφεας «Ο Α. ειναι ο απολυτος ερωτας»

«Οι άνθρωποι, η ψυχοσύνθεση των οποίων έχει ανάγκη τον έρωτα, έχουν και την ικανότητα να ερωτευτούν βαθιά»

Ένα «πολύτιμο» δώρο αποφασίσαμε να κάνουμε, με αφορμή την ημέρα των ερωτευμένων, στους αναγνώστες του «ΠτΘ».
 
Πιο συγκεκριμένα πρόκειται για μια ιστορία απόλυτου έρωτα μέσα από ανεπίδοτες επιστολές, στις οποίες ο αναγνώστης αναγνωρίζει το «χάος» του έρωτα, τα αντικρουόμενα συναισθήματα, τις μη εκπληρούμενες υποσχέσεις, τους φόβους της απώλειας, τις αγωνίες, την ελπίδα, την απόγνωση ακόμη και τη λύτρωση, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο οπισθόφυλλο της νουβέλας της Σοφίας Πολυχρονοπούλου «Γράμματα στον Α.», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Πόλις».
 
Το οδοιπορικό μιας αγάπης που μένει, το χρονικό ενός ανυπεράσπιστου έρωτα περιγράφεται στις σελίδες της νουβέλας που διαβάζεται απνευστί. Ως άλλος φόρος τιμής, σε έναν μεγάλο έρωτα, μέσα στον οποίον, κάθε ένας εξ ημών, μπορεί να αναγνωρίσει κομμάτια της προσωπικής του διαδρομής.
 
Η συγγραφέας του βιβλίου, Σοφία Πολυχρονοπούλου, ανήμερα του Αγίου Βαλεντίνου, μίλησε στο «Ράδιο Παρατηρητής 24/7» για την υπόσταση του «Α.», προσδίδοντάς του αυτήν του «απόλυτου έρωτα», για την επιστολική λογοτεχνία που «επιστρέφει» και μέσα από την γραφή της, αλλά και τον έρωτα που μετουσιώνεται διαχρονικά σε τέχνη.
 
Ο λόγος στην ίδια… 

«Με τα… social media έχουμε ξανά σήμερα  πολύ ερωτική αλληλογραφία» 

ΠτΘ: Η νουβέλα σας με τίτλο «Γράμματα στον Α.» αναφέρεται στην ιστορία ενός μεγάλου έρωτα. Μία ιστορία αγάπης που περιγράφεται μέσα από ανεπίδοτες επιστολές. Διαβάζοντάς το μπορεί κανείς να βρει ιστορίες έρωτα φίλων, συγγενών, ακόμα και προσωπικών μας βιωμάτων. Ιστορίες τέτοιες αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης και για εσάς;
Σ.Π.:
Το βιβλίο όντως περιγράφει έναν μεγάλο έρωτα. Είναι μια νουβέλα όμως που έχει κάποια ηρωίδα. Σίγουρα χρησιμοποιούμε πράγματα που ξέρουμε, που έχουμε ζήσει, που έχουμε δει, αλλά προσπάθησα μέσα από αυτές τις επιστολές να φτιάξω έναν χαρακτήρα. Οι επιστολές οι ίδιες διηγούνται αυτή την ιστορία αγάπης και έρωτα. Οπότε ναι, θα έλεγα ότι έχει μέσα όλα αυτά τα στοιχεία που είπατε.
 
ΠτΘ: Η νουβέλα σας είναι ένα γοητευτικό λογοτέχνημα που  αποτολμά να επαναφέρει στην εποχή μας το λεγόμενο επιστολικό μυθιστόρημα,  σύνηθες παλαιότερα. Η δική σας ιστορία  μας ιντριγκάρει και για τον λόγο ότι  ο αναγνώστης οφείλει να τη διαβάσει μέχρι το τέλος για να καταλάβει ποιος είναι ο «Α». Αυτός ο «Α.» τι είναι τελικά; Ο απόλυτος έρωτας;
Σ.Π.:
Νομίζω ότι ο «Α.» είναι ο απόλυτος έρωτας. Αν θα θέλαμε να το περιγράψουμε με δύο λέξεις θα λέγαμε ότι  ναι είναι ο απόλυτος έρωτας. Όσον αφορά στις επιστολές, είναι ένα είδος που και εγώ το αγαπώ πολύ, αλλά μπορώ να πω ότι ξαναείναι επίκαιρο, διότι με τα… social media έχουμε πάρα πολύ ερωτική αλληλογραφία. 

«Οι ρομαντικοί ήταν πολύ γενναίοι άνθρωποι» 

ΠτΘ: Δεν έχουν όμως το ρομαντικό στοιχείο που είχαν οι επιστολές κάποτε…
Σ.Π.:
Ο όρος ρομαντικός δεν σημαίνει ηλιοβασιλέματα, λουλούδια και να κρατάμε το χέρι ο ένας του άλλου κοιτάζοντας τον ουρανό. Οι ρομαντικοί ήταν πολύ γενναίοι άνθρωποι.  Ήταν έτοιμοι να πολεμήσουν για κάθε τους ιδέα, κάθε τους πιστεύω κι ακόμα και να πεθάνουν για αυτές. Οπότε μ’ αυτή την έννοια, ο ρομαντισμός,  και το ρομαντικό ως στοιχείο του, ήταν ένα ολόκληρο κίνημα. Η ηρωίδα πάντως σίγουρα είναι ρομαντική.


ΠτΘ: Είστε μια γυναίκα πολύ όμορφη και πολύ σύγχρονη. Φαντάζομαι ότι έχετε στο νου και όλο αυτό που κουβαλήσαμε οι προηγούμενες γενιές για τον φεμινισμό, για την απομυθοποίηση του έρωτα, την απομάγευσή του. Όταν λοιπόν επαναφέρατε  την εικόνα του ιδεατού έρωτα, δεν φοβηθήκατε τον αντίλογο, το να σας πουν εκτός εποχής, ρομαντική;
Σ.Π.:
Δεν νομίζω ότι οι φεμινίστριες δεν ερωτεύονταν ή βάλανε το θέμα της απομάγευσης του έρωτα. Οι φεμινίστριες σέβονταν πάρα πολύ τον εαυτό τους και τη γυναικεία τους φύση και διεκδίκησαν όλα τα δικαιώματα που απολαμβάνουμε σήμερα και εμείς.  Ένα από αυτά τα δικαιώματα νομίζω είναι το να μπορείς να ζεις και έναν απόλυτο έρωτα, διότι προ φεμινισμού αυτό δεν γινόταν. Σου προξένευαν κάποιον, τον έπαιρνες, τελείωνε. Δεν τους ενδιέφερε καν αν υπήρχε έρωτας. Όσον αφορά την ηρωίδα που βιβλίου, δεν τα δίνει όλα, τα νοιώθει όλα.  Όσο πιο πολλά νοιώθεις, ναι μεν πιο πολλά δίνεις, αλλά σεβόμενος πάντα και τον εαυτό σου. Πιστεύω ότι η ηρωίδα κάπως έτσι περιγράφει και ζει τον έρωτα μέσα στο βιβλίο. 

«Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη τον έρωτα» 

ΠτΘ: Η τέχνη του λόγου είναι μαγική από μόνη της, γιατί καταφέρνει , στη συγκεκριμένη περίπτωση, να αποδώσει την απόλυτη έννοια του έρωτα. Πιστεύετε ότι  μπορεί στις μέρες μας ο έρωτας να έχει  βάθος ανάλογο μ’ αυτό της ηρωΐδας;
Σ.Π.:
Πιστεύω ότι πάντα ήταν σπάνιο ένας άνθρωπος να έχει βάθος και εύρος συναισθημάτων. Να έχει πλούσιο συναισθηματικό κόσμο. Δεν το έχουμε όλοι αυτό. Η ηρωίδα σίγουρα το έχει. Ωστόσο πιστεύω ότι σήμερα μπορεί αυτό να υπάρχει, και το βλέπουμε. Όσον αφορά στην παιδεία, συμφωνώ ότι οξύνει  τα πάντα, τα συναισθήματα, όμως μπορεί και να ισορροπεί καλύτερα τα πράγματα. Δηλαδή κάτι κερδίζεις, αλλά και κάτι χάνεις. Βλέπουμε συχνά πολλές εφήμερες σχέσεις. Ανθρώπους να μην εμβαθύνουν  πολύ, γιατί η εποχή είναι πιο γρήγορη και οι ανάγκες διαφορετικές. Πολλοί άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη τον έρωτα, δεν είναι κάτι που θέλουν ή που τους λείπει, και ενδεχομένως δεν είναι κι αυτό που ψάχνουν.  Καλά κάνουν. Σημασία έχει να περνάει ο καθένας καλά όπως μπορεί και όπως του αρέσει. Δεν θεωρώ δηλαδή ότι είναι καλύτερο το ένα ή το άλλο. Ναι, είναι μια εποχή δύσκολη. Όλες οι εποχές ήταν δύσκολες. Ας πάμε στα παλαιότερα χρόνια, όταν οι άνθρωποι δεν μπορούσαν να έχουν ούτε τα προς το ζην, κι όμως είχαν χρόνο για έρωτα. Οι άνθρωποι αυτοί, η ψυχοσύνθεση των οποίων έχει ανάγκη τον έρωτα, θα έχουν και την ικανότητα να ερωτευτούν βαθιά.  
 
ΠτΘ: Γιατί θεωρείτε ότι διαχρονικά έχουμε την ανάγκη είτε μέσω της έβδομης τέχνης είτε μέσω των βιβλίων, να γινόμαστε κοινωνοί ιστοριών μεγάλου έρωτα και αγάπης;
Σ.Π.:
Γιατί όσο και να αλλάξουν οι εποχές, ο άνθρωπος δεν αλλάζει και αυτό είναι κάτι που το αποδεικνύει η σύγχρονη τέχνη.  Πάντα μια ενδιαφέρουσα ιστορία αγάπης θα «μιλήσει» σε αρκετό κόσμο. Το παράξενο για μένα ήταν ότι με το «Γράμματα στον Α.» περισσότερο ταυτίστηκαν άντρες αναγνώστες. Πολλοί περισσότεροι άντρες διάβασαν και κατάλαβαν το βιβλίο. Αυτό δεν με ξάφνιασε απολύτως βέβαια, γιατί πιστεύω ότι οι άντρες ερωτεύονται και πιο δύσκολα, οπότε είναι και πιο έντονο το συναίσθημα για πολλούς. 

«Οι καλύτεροι έρωτες είναι οι αμοιβαίοι» 

ΠτΘ: Ο αδικαίωτος έρωτας θεωρείτε ότι δικαιώνεται ποτέ;
Σ.Π.:
Εξαρτάται. Σίγουρα πάντως οι καλύτεροι έρωτες είναι οι αμοιβαίοι.
 
ΠτΘ: Διαβάσατε πολλά ανάλογα ερωτικά λογοτεχνήματα για να επιλέξετε να καταπιαστείτε  με τον απόλυτο έρωτα, μια και στην περίπτωση του έρωτα στη λογοτεχνία και στην τέχνη υπάρχουν πολλοί «οδηγοί» , από τον Ντε Σαντ μέχρι τον Ζωρζ Μπατάιγ, κ.ο.κ. Ήταν ευρεία η συγγραφική σας «κουζίνα»;
Σ.Π.:
Διάβαζα από μικρή. Αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν είχα κάτι στο μυαλό μου. Δεν διάβαζα κάτι σχετικό, όταν έγραφα το βιβλίο. Φαντάζομαι το πώς θα γράψει κανείς, επηρεάζεται από το τι έχει διαβάσει, θέλοντας και μη. Μου αρέσουν πάρα πολλά λογοτεχνικά είδη, οπότε πιστεύω ότι υπάρχει μεγάλη ποικιλία στην «κουζίνα» μου.
 
ΠτΘ: Το πρώτο αποτέλεσμα των συγγραφικών «μαγειρικών» σας ικανοτήτων, «Τα γράμματα στον Α.» μας μάγεψε. Αυτή τη στιγμή δημιουργείτε κάτι στην συγγραφική σας «κουζίνα»;
Σ.Π.: Το μόνο που υπάρχει στα σκαριά είναι ένα θεατρικό, για το οποίο ωστόσο είναι πολύ νωρίς για να μιλήσουμε. Μπορεί αύριο να ξυπνήσω και να μου έρθει να γράψω κάτι , αλλά αυτή τη στιγμή όχι, δεν υπάρχει κάτι.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.