Το bulling και οι αυτοκτονιες μηπως κραυγαζουν για την καταστροφη, λογω κρισης, του θεσμου της οικογενειας;

Της έκδοσης

Σε πρώτο θέμα της επικαιρότητας αναδείχθηκε χθες η αυτοκτονία του 15χρονου μαθητή, ο οποίος βρέθηκε απαγχονισμένος στο  μπαλκόνι του σπιτιού του στην Αργυρούπολη. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα ο 15χρονος φέρεται να δεχόταν bullying από συμμαθητές του στο σχολείο, γεγονός που σύμφωνα με τις πρώτες εκτιμήσεις ήταν και αυτό που τον οδήγησε στην αυτοκτονία.
 
Το περιστατικό αυτό έρχεται να προστεθεί σε μία σειρά αντίστοιχων περιστατικών bullying που έλαβαν χώρα στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια και συγκλόνισαν το πανελλήνιο, χαρακτηριστικότερα των οποίων η υπόθεση του Άλεξ Μεσχισβίλι στη Βέροια το 2006, ο οποίος δολοφονήθηκε από συνομήλικους του  –το πτώμα του δεν έχει ακόμα βρεθεί – αλλά και η πιο πρόσφατη υπόθεση του Βαγγέλη Γιακουμάκη το 2015, ο οποίος ήταν θύμα bullying όντας φοιτητής στη Γαλακτοκομική Σχολή Ιωαννίνων, με τραγικό μάλιστα τέλος καθώς το πτώμα του ανευρέθη λίγα μόλις μέτρα από τη Σχολή 15 μέρες περίπου από την ημέρα της εξαφάνισής του.
 
Μάλιστα στην τελευταία περίπτωση η έρευνα των αρχών αποκάλυψε το μέγεθος του bullying, ήτοι των βασανιστηρίων που έκαναν οι συμφοιτητές του, μεταξύ των οποίων και το «κρέμασμά» του από παράθυρο.
 
Και ενώ τα τελευταία χρόνια η ενημέρωση και η κινητοποίηση των τοπικών κοινωνιών και των αρμοδίων φορέων και στην περιοχή μας, σχετικά με το bullying έχει εδραιωθεί, η σκληρή πραγματικότητα έρχεται να διαψεύσει τα άλματα που έχουν γίνει, τα οποία φαίνεται πως παραμένουν σε θεωρητικό επίπεδο.
 
Η συγκεκριμένη περίπτωση έρχεται να αποδείξει για ακόμα μία φορά πως ο σεβασμός του διαφορετικού, ο σεβασμός στον «άλλον» και η καταπολέμηση της βίας και του ρατσισμού ακόμα και στις μικρότερες παιδικές και πιο ευαίσθητες ηλικίες, δεν έχει κάνει βήματα μπροστά, παρά μόνο βήματα πίσω, δεδομένου ότι σύμμαχος του κάθε «θύτη» είναι πλέον και η τεχνολογία.
 
Η αυτοκτονία αυτή έρχεται να καταδείξει πως ο κάθε μορφής εκφοβισμός συνεχίζει να υφίσταται και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό και στο σχολικό περιβάλλον, επενδεδυμένος από την αποσιώπησή του, που αποτελεί και το μεγαλύτερο λάθος στην αντιμετώπισή του  λόγω «στιγματισμού». Η αποσιώπηση βέβαια με τη σειρά της έρχεται να καταδείξει ίσως το επίσης μεγάλο ερωτηματικό της εποχής, το αν και κατά πόσο η επικοινωνία μεταξύ της οικογένειας ή των ανθρώπων γενικά ήταν τέτοια που να επέτρεπε τη γνώση από πλευράς των άλλων της κατάστασης και κατ’ επέκταση την από κοινού αντιμετώπισή του.
 
Αυτό άλλωστε που έσπευσαν να επισημάνουν μετά τη γνωστοποίηση του εν λόγω περιστατικού αρμόδιοι για την προστασία του παιδιού φορείς, είναι τόσο η απουσία Εθνικού Σχεδίου δράσης για την αντιμετώπιση και πρόληψη του σχολικού εκφοβισμού, την έλλειψη κοινής ευρωπαϊκής στρατηγικής και πολιτικής για ένα φαινόμενο που όπως τονίζουν «έχει εξελιχθεί σε ζήτημα δημόσιας υγείας», καθώς και την ελλιπή επικοινωνία μεταξύ γονέων και παιδιών λόγω της ανησυχίας και των προσπαθειών των πρώτων για επιβίωση.
 
Kατά την άποψή μας , το δεύτερο η απορρύθμιση των οικογενειακών σχέσεων που εντάθηκε από τις επενέργειες της κρίσης και η απόγνωση για την εξασφάλιση και το μόνο του επιούσιου είναι το τρομακτικότερο όλων σύμπτωμα. Γιατί οι  πολυάριθμες ώρες εργασίας  έχουν καταλύσει κάθε έννοια αλληλεγγύης και οικογενειακής συνοχής.
 
Έχουν καταντήσει τις οικογένειες  μονάδες ξενοδοχειακής υποδομής και τα μέλη τους απλά εργαζόμενα ενεργούμενα της ανάγκης…

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.