Μικρες διαδρομες

Short stories

Πρώτη στάση στη διαδρομή μας είναι απ’ έξω από το σπίτι που μένει ο Ορφέας. Είναι ένα μεγαλόσωμο σκυλί χάσκυ, που τελευταία μάθαμε το όνομά του. Βρίσκεται ξαπλωμένος πάντα κάτω από ένα υπόστεγο και όταν πλησιάζουμε μας κοιτάζει με τα αθώα  και γαλανά του μάτια. Το τρίχωμά του είναι λευκό και τα αυτιά του μικρά και όρθια. Είναι αλήθεια ότι προκαλεί κάποιο δέος, παρά τον γεροντικό του μαρασμό. Μόνο το χαιρετάμε με κάποια σφυριχτά φιλιά και δεν τολμούμε να τον ακουμπήσουμε.   Τώρα, με τις μέρες του καύσωνα, υποφέρει ο καημένος. Τρέχουν τα σάλια του και βαριανασαίνει. Κάτι μικρά αγόρια προχθές τον πειράζανε, μέχρι και χορτάρια του πετούσανε, λες και είναι πρόβατο. Αυτός όμως έμενε ακίνητος και έμοιαζε σαν να επιθυμούσε αυτή την κοινωνική επαφή.
 
Πιο πέρα γίνεται η συνάντησή μας με τη Νέλλη. Αυτή είναι μια μικρή σκυλίτσα γκριφόν κανίς όλο ιδιοτροπία και νεύρο.  Βρίσκεται μόνιμα στον εσωτερικό χώρο ενός μαγαζιού και περνώντας, όταν τη φωνάζουμε αργόσυρτα και με μουσικό ρυθμό: Νέλλη, Νέλλη,  αυτή πετάγεται με ορμή στον εξωτερικό χώρο ενοχλημένη κι έτοιμη για φωνές και φασαρία.
 
Οτιδήποτε και να κάνω, όσο και να προσπαθώ να κατευνάσω τα νεύρα της δεν πετυχαίνω τίποτα. Αυτή, πρώτα εξασφαλίζει τη συναίνεση του προστάτη της και μετά γαυγίζει ακατάπαυστα χωρίς νόημα και λόγο. Και είναι απόλυτα εξαρτημένη από το αφεντικό της. Σταματά να φωνάζει όταν το ζητήσει  αυτός.  Μόνο τα προβλήματα υγείας που έχει, λόγω της μεγάλης ηλικίας της, μπορεί να την κάνουν να μην  γαυγίσει και να αδιαφορήσει παντελώς για μας.   
 
Είναι συχνές οι σκηνές που συναντάμε καθημερινά, σε πάρκα ή σε δρόμους, με ανθρώπους που συνοδεύουν τα σκυλιά τους. Ένας μάλιστα κάθε  πρωί, ώρα 8 με 8.10, χειμώνα- καλοκαίρι, έξω από το σπίτι μας, βγάζει για βόλτα, δυο μικρά άσπρα σκυλάκια. Αυτά μοιάζουν με κουνελάκια, αλλά την επόμενη στιγμή τα έχουμε ξεχάσει, όσα γέλια και να μας προκαλούν. Και σε μια αυλή απέναντι, εκεί που δουλεύω, δυο ή τρία σκυλιά γαυγίζουν νύχτα μέρα, χωρίς λόγο, ακατάπαυτα και χωρίς κανείς να τους δίνει σημασία.
 
Τι είναι όμως αυτό που κάνει να ‘ ναι άξια προσοχής κάποια σκυλιά, όπως ο Ορφέας, η Νέλλη και κάποια άλλα να είναι εντελώς κοινότυπα και χωρίς ενδιαφέρον για μας, αναρωτιέμαι. 
 
Στο τέλος της διαδρομής και στην αυλή μιας διώροφης νεόκτιστης οικίας βρίσκεται η τρυφερή και πανέμορφη Λέιλα.  Είναι μεσαίου μεγέθους σκύλος ημίαιμος, με χρώμα ανοιχτό κανελί και ματάκια καστανά όλο γλύκα. Κάθεται τις πιο πολλές φορές δίπλα στη σιδερένια αυλόπορτα και ξαπλωμένη μισοκοιμάται ή διώχνει μύγες που την ενοχλούν.
 
Σκέφτομαι αν αυτός είναι ο χώρος που της ταιριάζει, έτσι μοναχή να παρατηρεί τους διαβάτες και τα αυτοκίνητα με ύφος βαριεστημένο. Νομίζω ότι θα ήταν  ευτυχισμένη σε κάποιο αγροτόσπιτο να κυνηγάει πεταλούδες και να τρέχει με τον σύντροφό της στα ανθισμένα λιβάδια μιας εξοχής.
 
Κάθε φορά που περνάμε, αυτή τεντώνεται νωχελικά και ξαπλώνει όλο νάζι να δεχτεί τα χαϊδέματά μας. Μας αναγνωρίζει από μακριά κουνώντας ζωηρά την ουρά της και αισθανόμαστε σα να μας λέει με τον τρόπο της να την πλησιάσουμε και  να ‘ρθει σε επαφή μαζί μας. Είναι βέβαια και οι μέρες που μάταια την αναζητούμε, φωνάζουμε το όνομά της και στέλνουμε ήχους από άστοχα φιλιά. Αυτή είναι μέσα στο σπίτι και δεν μας ακούει καν.
 
Δεν είναι μεγάλο το διάστημα που ο Σωκράτης,  ο ηλικιωμένος σκύλος του σπιτιού, που προηγούμενα ήταν ισότιμο μέλος της οικογένειας, μας άφησε για τόπους χλοερούς, χωρίς να μας ακολουθήσει στη νέα διαμονή μας στην πρωτεύουσα. Μπορεί λέω και να διαισθάνθηκε αυτή τη μεταβολή στην κοινή μας ζωή και ν’ αρνήθηκε πια να συμμετάσχει.
 
Τι μυστήρια σχέση μ’ αυτό το σκυλί και πόσο δέσιμο υπήρχε˙ μόνο που δεν μπορούσε να μιλήσει όπως εμείς και να εκφράσει αυτό που αισθανόταν! Και  έμοιαζε πολύ στον χαρακτήρα  με την πανέμορφη σκυλίτσα  Λέιλα.       
 
Σκέφτομαι μερικές φορές ότι ίσως δεν είναι και τόσο τυχαία η συνάντησή μας με αυτά τα σκυλιά της διαδρομής κι ότι μπορεί κάτι να προετοιμάζει. Μα είναι ακόμη ισχυροί οι δικοί μου ενδοιασμοί και μπορεί ακόμη να θέλει χρόνο για να υιοθετηθεί κάποιος σκύλος του σπιτιού που να ξαναζωντανέψει την παλιά  μας ανάγκη και στενή  σχέση.
 

*Ο Νίκος Μπακιός αρθρογραφεί και γράφει συνήθως  «μικρές ιστορίες», που φιλοξενούνται σε αθηναϊκές εφημερίδες, blogs και  ηλεκτρονικά περιοδικά.      

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.