Αριστινδην αριστεροι;
Δεν «σκοτώθηκε νωρίς»
Είναι απ’ αυτούς που περίσσεψαν
(Μίμης Χριστοφιλάκης, Η εύνοια του Δράκου)
Δεν κατανοώ το λόγο για τον οποίο η Αντιπολίτευση καταγγέλλει την Αριστερά επειδή ασκεί αριστερή πολιτική. Δηλαδή θα έπρεπε να ασκεί δεξιά πολιτική ώστε να είναι αρεστή στη Δεξιά; Πολιτικό παράλογο.
Αν υπάρχει κάποια βάση για να εγκαλέσουν την Κυβερνώσα αυτή είναι ότι ασκεί μη-έντιμη ή μη-αποτελεσματική πολιτική. Δεν έχουν πείσει με τα μέχρι τώρα στοιχεία.
Το αν αυτή η πολιτική είναι γνήσια ή νοθευμένη αριστερά αυτό νομίζω ότι πρέπει ν’ αξιολογηθεί τόσο από το ίδιο το κόμμα (και τα όργανά του), όσο κι από τους πολίτες που ψήφισαν το 2015 με αυτό το κριτήριο (κι όχι με το κριτήριο «να φύγουν οι άλλοι»).
Το αριστερό πόδι στο μετέωρο βήμα της διακυβέρνησης πράγματι δίνει την εντύπωση πως δεν γνωρίζει πότε να σηκωθεί και πού να πατήσει. Είναι επίσης αλήθεια πως η ανικανότητα/ανευθυνότητα ορισμένων υπουργών επιτρέπει σχόλια σχετικά με το ότι η Κυβερνώσα παλινδρομεί, παραπατάει ή κι ότι έχει χάσει το μπούσουλα. Υπάρχουν τέλος δηλώσεις αρμοδίων (;) ,οι οποίες θολώνουν περισσότερο το τοπίο ως προς το πού πάει το καράβι και τι θέλει ακριβώς να κάνει ο καπετάνιος, ή και άλλων (προφανώς «χρήσιμων ηλίθιων») που απωθούν με την κυνική τους προσέγγιση σε θέματα εξουσίας.
Δεν γνωρίζω αν τελείωσαν οριστικά οι αυτοσχεδιασμοί κι αν περιορίστηκαν οι ιδεοληψίες. Εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι η Αριστερά δεν αναδεικνύει τις αξίες της και δεν δικαιώνει το έργο της με κατασκευασμένες συγκρούσεις, διχαστικές ατάκες και κόκκινο λαϊκισμό.
Ορισμένα στελέχη (ιδίως υποψήφιοι στις εκλογές) οφείλουν ν’ αντιληφθούν πως δεν έχουν το παπικό αλάθητο, δεν είναι αριστίνδην επαναστάτες, δεν έχουν χρισθεί ως παντογνώστες και τους πάντες κρίνοντες. Χρειάζεται προσοχή για να μη μπατάρει το πλοίο από τους χαζοχαρούμενους με το ύφος του Ιερατείου και τη γλώσσα του χαμαιτυπείου.
Δεν αναζητείται η ψυχή του ΣΥΡΙΖΑ, όπως γράφεται εσχάτως, αλλά απλώς δεν έχει ακόμα βρεθεί ο σταθεροποιητικός παράγοντας μη συνεχούς κλυδωνισμού, ο κυβερνητικός θερμοστάτης.
Η Αριστερά δεν συμβολίζει την αλλαγή μοντέλου στη βάση του ολιγότερον κακού αλλά στην αναζήτηση του Καλού που ν’ αφορά σε όλους κι όχι μόνο στους «αριστερούς», αφού «δεν διαιρεί γιατί δεν βασιλεύει». Εκτός εάν…
ΥΓ1. Όσο για το θέμα «του περιστασιακού ενοικιαστή» της εξουσίας νομίζω ότι πρόκειται για μία ατυχή δήλωση. Κανείς στις Δημοκρατίες δεν είναι μόνιμος κάτοικος της εξουσίας και ως γνωστόν η «ενοικίαση» (ή καλύτερα: η συμφωνία κυρίων) δεν γίνεται με διμερείς όρους (π.χ δόσιμο δαχτυλιδιού) αλλά με εκλογές και λαϊκή εντολή τετραετούς διάρκειας
ΥΓ2. «Λες ν’ αγνοούμε
πως το πλοίο χάθηκε;» (Γ. Δεληγιάννης, Νύχτες μυθικές)
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
