Γιατι η Γερμανια ερωτευθηκε τα Βαλκανια;

Η τελευταία επίσκεψη της καγκελαρίου Μέρκελ στη χώρα μας, η ευγνωμοσύνη που έκφρασε προς τον Αλέξη Τσίπρα για τη συμφωνία των Πρεσπών, όπως και τα εύσημα που απέδωσε ταυτόχρονα ο πρόεδρος της Κομισιόν «εντυπωσιασμένος από το θάρρος των δύο πρωθυπουργών» Ελλάδας και Σκοπίων, επανέφεραν εύλογα ερωτήματα στο προσκήνιο: Πού οφείλεται το αμείωτο ενδιαφέρον του Βερολίνου για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ; Διότι δεν πληρούν ούτε στον ελάχιστο βαθμό τις προϋποθέσεις ένταξης, ενώ κυκλώματα τζιχαντιστών τροφοδοτούσαν τον ISIS από τη Βοσνία, το Κόσσοβο, την Αλβανία αλλά και τα Σκόπια. Κι όμως, πριν τη Σύνοδο Κορυφής που πραγματοποιήθηκε στη Βιέννη στις 27 Αυγούστου 2015 για τα Δυτικά Βαλκάνια (Διαδικασία του Βερολίνου), οι ΥΠΕΞ της Γερμανίας και της Αυστρίας κ.κ. Σταϊνμάγερ και Κουρτς δημοσίευσαν από κοινού άρθρο με τίτλο: «Χωρίς τις χώρες των Δυτικών Βαλκανίων, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι ημιτελής»!!!
 
Μάλιστα από το 2015 οι παρεμβάσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ στα εσωτερικά των Σκοπίων ήσαν τόσο απρόκλητες που κατέλυαν κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας του κρατιδίου: Κατακεραύνωναν τον πρωθυπουργό Γκρούεφσκι και υπερθεμάτιζαν τις κατηγορίες του τότε αρχηγού της αντιπολίτευσης Ζάεφ εναντίον του, δεν επέτρεψαν στον Γκρούεφσκι να διεξαγάγει εκλογές στις 24 Απριλίου 2016 διότι κατά την άποψή τους δεν πληρούνταν οι προϋποθέσεις! Για να φθάσουμε στην περιφρόνηση του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος για τη συμφωνία των Πρεσπών και την εκβιαστική συγκέντρωση της απαιτούμενης πλειοψηφίας των 80 βουλευτών για τη συνταγματική αναθεώρηση, όλα αυτά  με την επιδοκιμασία, ίσως και τη συνέργεια του Βερολίνου και της Ουάσινγκτον. Τόση αξία έχουν λοιπόν τα Δυτικά Βαλκάνια και μάλιστα ένα κρατίδιο όπως τα Σκόπια;
 
Από την άλλη μεριά η Ελλάδα που άρχισε να διαδραματίζει ενεργό ρόλο και να εξαπλώνεται οικονομικά στα Βαλκάνια μετά το 1990 ως η μοναδική χώρα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, εξοστρακίστηκε εύσχημα από τα δρώμενα και τις εξελίξεις στα Βαλκάνια με πρόσχημα την κρίση. Αντί η κρίση να εντείνει την ελληνική δραστηριότητα στα Βαλκάνια ώστε με την εξωστρέφεια να αμβλυνθούν οι συνέπειές της, αυτή μειώθηκε κατ’ απαίτηση των «θεσμών» με τη συρρίκνωση μέχρι μηδενισμού της τραπεζικής παρουσίας μας. Χειρότερη όμως ήταν η πολιτική απαξίωση της χώρας μας στην περιοχή. Διότι αγνοήθηκε πλήρως από τη Γερμανία και δεν συμμετείχε  στη Διαδικασία του Βερολίνου για την ένταξη των κρατών των Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ, από το 2014 που ξεκίνησε με πρωτοβουλία της Άγκελα Μέρκελ μέχρις τον περασμένο Ιούνιο ενώ συμμετείχαν Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Αυστρία, Κροατία, Σλοβενία.
 
Είναι προφανές πλέον ότι με το ενδιαφέρον της Γερμανίας για τα Δυτικά Βαλκάνια συνδέεται η πρωτοβουλία της το 1991 για τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, που αιματοκύλισε την περιοχή, και την κατακερμάτισε σε προτεκτοράτα τα οποία κατόρθωσε να χειραγωγήσει στην προσφυγική κρίση ανακόπτοντας την πορεία των προσφύγων προς το έδαφός της και εγκλωβίζοντάς τους στη χώρα μας. Ο ρόλος μάλιστα του Βερολίνου στη διαμόρφωση του χάρτη των Βαλκανίων ανάγεται ιστορικά από το 1878, στο Συνέδριο του Βερολίνου, όπου ανατράπηκε η Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου και χαράχτηκαν τα σύνορα της περιοχής ερήμην των λαών της. Επομένως οι ιμπεριαλιστικές βλέψεις της Γερμανίας στα Βαλκάνια είναι διαχρονικές, γι’ αυτό δεν θα πρέπει να εξωραΐζεται η πολιτική της Άγκελας Μέρκελ, όπως συνέβη στην πρόσφατη επίσκεψή της στην Αθήνα.
 
Οι ΗΠΑ επιθυμούν να αποτελέσουν τα Βαλκάνια ενιαίο νατοϊκό χώρο ώστε να εξοστρακίσουν τη ρωσική επιρροή, να ελέγχουν τις ενεργειακές ροές και κυρίως να προστατεύσουν τις ροές του δικού τους  LNG προς τις βαλκανικές χώρες και την Ευρώπη. Πού όμως αποσκοπεί το Βερολίνο; Προφανώς συμπίπτουν οι σκοπιμότητές του αφού η εκτόπιση της Μόσχας από τα Δυτικά Βαλκάνια δημιουργεί χώρο για τη γερμανική επέκταση με το δέλεαρ της ένταξης στην ΕΕ. Δηλαδή δεν είναι τυχαίο ότι κάθε προσπάθεια ρωσικής επένδυσης στη χώρα μας ακυρώθηκε από τις Βρυξέλλες (ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ, South Stream, Αγωγός Μπουργκάς-Αλεξ/πολης).
 
Όμως τη σκοπιμότητα του εναγκαλισμού των Δυτικών Βαλκανίων από τη Γερμανία  αποκαλύπτει ουσιαστικά  η άρνηση της Γαλλίας για την ένταξή τους στην ΕΕ.. Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν κατά την πρώτη ομιλία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, είχε ταχθεί  σαφώς κατά της ένταξης των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε., επικαλούμενος εύσχημα λειτουργικούς λόγους: «…δεν θέλω», είπε, «μια Ευρώπη που, ενώ λειτουργεί με δυσκολία με 28 και αύριο με 27μέλη, αποφασίζει παρ’ όλα αυτά να καλπάσει με 30 ή με 32 μέλη κρατώντας τους ίδιους κανόνες». Όμως είτε πρόκειται για την «Ευρώπη των 27» είτε για την «Ευρώπη των 32», οι δυσλειτουργίες της ΕΕ και η αδυναμία εμβάθυνσης  είναι εξίσου αδιέξοδες. Πού εστιάζεται λοιπόν η άρνηση της Γαλλίας;
 
Η ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων στην Ε.Ε. θα ενισχύσει ακόμη περισσότερο την επιρροή του Βερολίνου στην Ε.Ε., θα διευρύνει το χάσμα πολιτικής επιρροής μεταξύ Γαλλίας και Γερμανίας ανατρέποντας περαιτέρω τους συσχετισμούς.  Μέχρι το τέλος του Ψυχρού πολέμου, το Παρίσι είχε το πρόσταγμα στον γαλλογερμανικό άξονα αλλά με την ενοποίηση της Γερμανίας και τη διεύρυνση της Ε.Ε. με την ένταξη των κρατών της Βαλτικής και της Ανατολικής Ευρώπης, δορυφόρων του Βερολίνου, ανατράπηκαν βαθμιαία οι συσχετισμοί. Με την ένταξη και των Δυτικών Βαλκανίων θα περιοριστεί ακόμη περισσότερο ο ρόλος της Γαλλίας ενώ αντίθετα η Γερμανία θα ηγείται μιας «γερμανικής αυτοκρατορίας» μέσα στην ΕΕ. Μάλιστα, αυτός ο ανταγωνισμός  μεταξύ Γαλλίας-Γερμανίας αποτυπώνεται και στην απόρριψη των προτάσεων Μακρόν για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης στο όνομα της «αλληλεγγύης» και της «σύγκλισης». Η Άγκελα Μέρκελ δεν επιθυμεί να διαμοιράσει μέρος της γερμανικής ισχύος στα κράτη μέλη της Ευρωζώνης ενώ ο Εμανουέλ Μακρόν προσπαθεί, προωθώντας τη σύγκλιση στην Ευρωζώνη, να αφαιρέσει τμήμα της ευρωπαϊκής ισχύος από το Βερολίνο.
 
Δεύτερη επιδίωξη της Γερμανίας με την προσθήκη και των αδύναμων Δυτικών Βαλκανίων στην ΕΕ  είναι να συμπεριληφθεί εντός των ορίων της ΕΕ το όλον του παγκόσμιου καπιταλισμού, δηλαδή να συνυπάρχουν τόσο η μητρόπολη με ηγεμονεύουσα τη Γερμανία όσο και οι «νέες αποικίες». Όπου τα αδύναμα κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας θα εξασφαλίζουν τις άνισες ανταλλαγές, φθηνές πρώτες ύλες και αγροτικά προϊόντα και φθηνή εργασία. Αναπαραγάγεται δηλαδή το μοντέλο της τσαρικής Ρωσίας, η οποία σε αντίθεση με τις άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις που δραστηριοποιούνταν από τη μια μέχρι την άλλη άκρη του κόσμου για τη συγκομιδή αποικιακών κερδών, αυτή είχε τις αποικίες της (Τάρταροι, Ουζμπέκοι, Κιργίσιοι κ.α.) εντός των εδαφικών της ορίων. Συμπερασματικά, οι προσπάθειες της Γερμανίας για την ένταξη των Δυτικών Βαλκανίων αποσκοπούν μόνο στην περαιτέρω ενίσχυση  της ηγεμονίας της στη νέα Ευρώπη.
 

Αλεξανδρούπολη, 15-1-2019

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.