Γ.Κουκαλιωτης «Να γινει η Κοµοτηνη µια οµορφη, λειτουργικη πολη, που θα θελει ο καθενας να ζει»
Το άκουσμα της υποψηφιότητας του προκάλεσε έκπληξη, σε αυτούς που τον γνωρίζουν. Παρόλα αυτά, η πρόταση του Γιάννη Γκαράνη ήταν αυτή που τον ώθησε να ασχοληθεί με τα κοινά του τόπου, προκειμένου να συμβάλει στη βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών της Κομοτηνής και κυρίως της νέας γενιάς.
Ο κ. Γιώργος Κουκαλιώτης μιλώντας στην εκπομπή «Με το Ν και με το Β» αιτιολόγησε την απόφαση του να αποδεχθεί την πρόταση του κ. Γκαράνη μιλώντας παράλληλα για θέματα της καθημερινότητας και παραθέτοντας το όραμα του για την Κομοτηνή. Επιπλέον δεν παρέλειψε να στείλει ένα μήνυμα, ιδιαίτερα στους νέους για ενεργή συμμετοχή στην εκλογική διαδικασία.
Ο λόγος στον ίδιο όμως…
«Το ποσοστό της αποχής των νέων φανερώνει πως δεν εκφράζει το πολιτικό σύστημα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί»
ΠτΘ: Αποτελέσατε μία από τις εκπλήξεις, σε επίπεδο προσώπων, των φετινών εκλογών. Πώς πήρατε την απόφαση να ασχοληθείτε με την τοπική αυτοδιοίκηση;
Γ.Κ.: Εγώ πιστεύω πως ο κ. Γκαράνης έκανε πολλές εκπλήξεις και έχουμε συγκεντρωθεί πολλοί ιδιαίτεροι άνθρωποι, διαφορετικοί, με διαφορετικό πολιτικό υπόβαθρο, χωρίς να είναι κανείς παιδί κάποιου πολιτικού σωλήνα, απλά και μόνο ικανοί άνθρωποι, οι οποίοι αγαπούν τον τόπο τους και θέλουν να προσφέρουν σε αυτόν. Ένα από τα καλά που έβγαλε η δυσκολία των τελευταίων ετών, στην οποία μπήκε όλη η χώρα, είναι ότι οι άνθρωποι εν μέρει απογοητεύτηκαν από το σύστημα των κομμάτων και του δικομματισμού και άρχισαν να ψάχνουν διαφορετικές επιλογές που θα τους δώσουν τη δυνατότητα να ψηφίσουν. Οι άνθρωποι ψηφίζουν πλέον με κριτήριο το πρόσωπο και γι' αυτό βλέπεις ότι δεν υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα κόμματα. Παράλληλα πρέπει να σταθούμε και στο 50% της αποχής. Ακόμα κι αυτό εγώ θεωρώ ότι είναι πολιτική θέση. Το ότι οι νέοι κυρίως μας γυρίζουν την πλάτη σημαίνει πολλά για μένα. Ότι δεν τους εκφράζει το πολιτικό σύστημα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια.
«Θέλω να βάλω και εγώ ένα λιθαράκι έτσι ώστε αυτά τα παιδιά να έχουν μια καλύτερη και πιο όμορφη πόλη για να ζουν και να μεγαλώνουν»
ΠτΘ: Από ό,τι καταλαβαίνω δηλαδή, θα θέλατε να αποστραφείτε του υφιστάμενου πολιτικού συστήματος και σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο;
Γ.Κ.: Αυτό είναι αλήθεια. Αν δείτε τις θέσεις μου και τις απόψεις μου, άνθρωποι που με γνωρίζουν καλύτερα θα με τοποθετούσαν πολύ πιο αριστερά. Μπορεί να συμβαίνουν όλα αυτά αλλά είμαστε όλοι πολιτικά όντα. Δραστηριοποιούμαστε σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα, σε ένα συγκεκριμένο οικονομικό σύστημα, και μέσα σε αυτό θα πρέπει να βελτιώσουμε τις συνθήκες με τις οποίες διαβιούμε. Οπότε θεωρώ ότι πρέπει να βοηθήσω κι εγώ από την πλευρά μου, όπως μπορώ, την κοινωνία μας. Αρχικά την κοινωνία της Κομοτηνής και στη συνέχεια βλέπουμε. Αυτό που με παρακινεί περισσότερο απ' όλα είναι ότι πλέον έχω δυο παιδιά και συζητώντας με άλλους γονείς για το πώς είναι η ζωή των παιδιών μας στην πόλη αυτή το συμπέρασμα είναι πως δεν είναι ωραία. Θέλω να βάλω και εγώ ένα λιθαράκι έτσι ώστε αυτά τα παιδιά να έχουν μια καλύτερη και πιο όμορφη πόλη για να ζουν και να μεγαλώνουν. Αυτό είναι το βασικό και ένα άλλο που έχω στο μυαλό μου είναι να μπορέσω να βοηθήσω τους συναδέλφους μου και όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους που είναι στην ηλικία μου, σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία, και προσπαθούν στο επιχειρείν.
«Δεν φταίει το Δημόσιο για όλα τα κακά της καθημερινότητας»
ΠτΘ: Αντιπροσωπεύετε τον ιδιωτικό τομέα. Ο ιδιωτικός τομέας έρχεται σε σύγκρουση με το δημόσιο, υπό την έννοια ότι δεν μπορούν να συμβαδίσουν, είτε από απόψεις χρόνου, είτε από άποψης προσπάθειας, ο καθένας τραβάει δρόμους διαφορετικούς. Εσείς από τη θέση του δημοτικού συμβούλου, θεωρείτε ότι θα μπορέσετε να βοηθήσετε στο επίπεδο του να κλείσει η ψαλίδα των διαφορών μεταξύ του δημοσίου και ιδιωτικού τομέα ή να εξελιχθούν παράλληλα και ταυτόχρονα;
Γ.Κ.: Βλέπω ότι όσο το δημόσιο στελεχώνεται με νέους ανθρώπους, αυτές οι διαφορές αρχίζουν να μην υπάρχουν πια. Έχουμε όλοι κατανοήσει ότι είμαστε συνεργάτες όλοι και το δημόσιο είναι ένα μέρος της καθημερινότητάς μας, ένα γρανάζι στη μηχανή στην οποία λειτουργούμε. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τόσο μεγάλη διαφορά. «Φυτεύτηκε» αυτή η ιδέα στο μυαλό των ανθρώπων, ότι το δημόσιο είναι αυτό που ευθύνεται για όλα τα κακά της μοίρας μας, αλλά δεν ξέρω πόσο είναι αλήθεια αυτό. Το δημόσιό μας δεν είναι υπερμεγέθες, σε σχέση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αντίθετα με το ότι δεν γίνονται προσλήψεις από το 2007 και μετά, ίσα-ίσα είναι και λίγοι οι άνθρωποι, και έχουν έναν τεράστιο φόρτο δουλειάς. Η δυσλειτουργία αυτή του δημοσίου δεν υπάρχει επειδή φταίνε οι υπάλληλοι του δημοσίου. Δεν μπορείς να απαιτείς από τους ανθρώπους χωρίς να τους έχει υποδείξει τι πρέπει να κάνουν με σαφήνεια, να απαιτείς δηλαδή πράγματα από αυτούς. Είναι παράλογο.
«Το μυαλό μας πρέπει να είναι ανοιχτό, να δεχόμαστε το νέο, να το γνωρίζουμε και να το αγαπάμε και να συμφιλιωνόμαστε με αυτό»
ΠτΘ: Θεωρείς ότι οι ψηφοφόροι έχουν φτάσει σε εκείνο το σημείο, σε συλλογικό επίπεδο, να επιλέγουν με τα χαρακτηριστικά εκείνα που δημιουργούν καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους μας.
Γ.Κ.: Θεωρώ πως έχουμε κάνει αρκετά βήματα μπροστά, αλλά ας δούμε από πού ξεκινάει αυτό το πρόβλημα. Ο πολίτης γεννιέται με τις προδιαγραφές στο DNA του και μετά γίνεται μέσα από τη διαδικασία της κοινωνίας και τη διαδικασία της εκπαίδευσης. Έχουμε αυτή την κοινωνία που πλάθει τέτοιους πολίτες; Έχουμε αυτά τα σχολεία που φτιάχνουν τέτοιους ανθρώπους; Η απάντηση είναι όχι. Κι αυτό ήταν ίσως το κέρδος της δυσκολίας των τελευταίων ετών της κρίσης, η οποία ήρθε στη ζωή μας κάποια στιγμή, να κατανοήσουμε ότι οι άνθρωποι από το ζόρι που οι ίδιοι αντιμετώπιζαν έχουν αναπτύξει τέτοιες αντιδράσεις. Έχουν αρχίσει να πολιτικοποιούνται πιο έντονα, να ψάχνονται περισσότερο, έχουν αποφασίσει να μην χαραμίζουν ούτε τη δυνατότητα της ψήφου τους, ούτε τα χρήματά τους, σκέφτονται λίγο περισσότερο απ' ό,τι σκεφτόταν παλιότερα. Καλό είναι να συμβαίνει αυτό. Έχουμε κάνει τα πρώτα βήματα. Και δεν μιλάω μόνο για τις αυτοδιοικητικές εκλογές, αναφέρομαι σε πανελλήνιο, σε πανευρωπαϊκό και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αν παρατηρήσει κάποιος τις διεθνείς εξελίξεις, είναι εύκολο να καταλάβει ότι γενικότερα έχουν αλλάξει συμπεριφορά οι άνθρωποι. Εκείνο που με πειράζει είναι η τάση μας να κλεινόμαστε στους εαυτούς μας όταν υπάρχουν τέτοιες δυσκολίες και να στρεφόμαστε στην άκρα δεξιά, γιατί παρατηρείται αυτό το φαινόμενο σε όλη την Ευρώπη. Υπάρχει ένας φόβος, μια αβεβαιότητα για το μέλλον, οπότε οι άνθρωποι θέλουν όλο και περισσότερο να κλείνονται στις κοινωνίες τους. Νομίζω ότι είναι λάθος. Πρέπει το μυαλό μας να είναι ανοιχτό, να δεχόμαστε το νέο, να το γνωρίζουμε και να το αγαπάμε, να συμφιλιωνόμαστε με αυτό. Ζούμε σε μια κοινωνία του 2020, χωρίς σύνορα, προφανώς, και έτσι θα έπρεπε να είναι.
«Αν σκυφτός δέχεσαι αγόγγυστα τη μοίρα σου και όλη μέρα κλαις γι' αυτή, δεν θα κάνεις τίποτα ποτέ»
ΠτΘ: Ο Γιώργος Κουκαλιώτης, με όλα αυτά που προηγήθηκε και με όλα αυτά που περιγράψαμε, από τι θα ξεκινούσε την επόμενη μέρα στον δήμο Κομοτηνής;
Γ.Κ.: Εάν οι άνθρωποι της πόλης θέλουν να είμαστε εμείς, έχει πάρα πολύ δουλειά που πρέπει να γίνει. Τα βασικά τα έκανε η προηγούμενη διοίκηση, συμμάζεψε λίγο τα οικονομικά μας για να μας δώσει τη δυνατότητα να μπορούμε να προγραμματίζουμε το μέλλον, γιατί ως γνωστό εάν χρωστάς παντού δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Δεν μπορείς να απαιτείς πράγματα όταν χρωστάς. Έτσι αφού προηγήθηκε το δύσκολο, το συμμάζεμα και η τακτοποίηση, τώρα μπορούμε να αρχίσουμε να υλοποιούμε το όραμα. Στην Κομοτηνή ήρθα να σπουδάσω πριν από 22 χρόνια. Την αγάπησα και έμεινα εδώ. Επέλεξα να είμαι Κομοτηναίος, οπότε θέλω να κάνω μια πόλη που να είναι θελκτική και οι άνθρωποι που θα έρχονται εδώ να την αγαπούν. Όχι μόνο για τους λόγους που την αγάπησα εγώ, αλλά και επειδή είναι μια όμορφη, μια λειτουργική πόλη, που θα θέλει κανείς να ζήσει τη ζωή του. Μια πόλη όμορφη, ασφαλής, που να πλησιάσει όσο μπορεί στο 2020. Βέβαια όλη η χώρα δεν είναι ούτε καν κοντά. Έμαθα στη ζωή μου, γι' αυτό μπόρεσα να καταφέρω αρκετά πράγματα, ότι πρέπει να ονειρεύεσαι μεγάλα όνειρα, για να μπορέσεις να πραγματοποιήσεις και κάτι από αυτά. Αν σκυφτός δέχεσαι αγόγγυστα τη μοίρα σου και όλη μέρα κλαις γι' αυτή, δεν θα κάνεις τίποτα ποτέ. Θέλω να προσπαθήσω να κάνω και να κάνουμε όλοι μαζί μια όμορφη πόλη. Μπορούμε. Έχει δυνατότητες η Κομοτηνή.
«Εμπιστεύτηκα τον Γιάννη Γκαράνη γιατί είδα το όραμα που υπάρχει για την πόλη της Κομοτηνής»
ΠτΘ: Γιατί επιλέξατε τον Γιάννη Γκαράνη και αυτός τον Γιώργο Κουκαλιώτη;
Γ.Κ.: Η αλήθεια είναι ότι δεν το είχα σκεφτεί ποτέ ότι θα ασχοληθώ με την πολιτική, μέχρι που ήρθε ο Γιάννης με τη Σοφία Μενεσελίδου και τους ευχαριστώ πάρα πολύ γι' αυτό, γιατί μου έδωσαν τη δυνατότητα αυτή να μπορώ να συμμετέχω και μετά από κουβέντες που κάναμε, καθώς είμαι λίγο δύσπιστος με το πολιτικό σύστημα, με έπεισαν για τις προθέσεις τους. Θα έλεγα πως με έπεισαν γιατί είδα το όραμα που υπάρχει για την πόλη της Κομοτηνής και εμένα προσωπικά μου αρέσουν οι προκλήσεις και τα καινούργια πράγματα.
«Όσο δεν ασχολούμαστε, δίνουμε τόπο, χώρο και χρόνο, να ασχολούνται άλλοι»
ΠτΘ: Για να ολοκληρώσουμε την ενδιαφέρουσα συζήτηση μας. Πώς θα μπορέσει να γίνει καλύτερη η εκλογική διαδικασία και τι μήνυμα θα θέλατε να στείλετε στον κόσμο;
Γ.Κ.: Υπήρξα κι εγώ για πολλά χρόνια πρεσβευτής της άποψης ότι αφού δεν με εκφράζει δεν θα πάω και δεν ασχολιόμουν ούτε με τις δημοτικές εκλογές και γενικότερα με τίποτα. Είναι κι αυτό μια πολιτική θέση. «Δεν με εκφράζει, απέχω». Θα έχουμε πάλι μια αποχή γύρω στο 50%, αλλά όσο δεν ασχολούμαστε, όλοι εμείς που δεν ασχολούμαστε, δίνουμε τόπο, χώρο και χρόνο, να ασχολούνται άλλοι. Και μετά τα αποτελέσματα είναι αυτά για τα οποία γκρινιάζουμε και έχουμε να λέμε. Αυτό που θέλω να πω είναι να πάνε να ψηφίσουν. Δεν λέω ποιον, ούτε τι, ούτε γιατί. Να σκεφτούν καλά, γιατί είναι υποχρέωσή μας να σκεφτόμαστε πολιτικά γιατί είμαστε πολιτικά όντα, από την πρώτη μέρα που γεννιόμαστε και να κάνουν αυτό που πρέπει για τους ίδιους. Αυτή είναι η χαρά της δημοκρατίας. Να λέει ο καθένας ό,τι θέλει και να κάνει ό,τι θέλει. Απλά υπάρχουν συνέπειες και θα πρέπει να τις αποδεχόμαστε.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
