Με τον ουρανο πιο γαλανο, και πρωταγωνιστες τον Κυριακο Μητσοτακη και τον Αλεξη Τσιπρα

Της έκδοσης

Οι εκλογές της 7ης Ιουλίου είναι πια παρελθόν, με τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη να είναι στο τιμόνι της χώρας, αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία να εγγράφεται οριστικά στον πολιτικό χάρτη της Ελλάδας, αυτή τη φορά από τη θέση της μείζονος αντιπολίτευσης.
 
Γεγονός που μας επιτρέπει, τον κατωτέρω σχολιασμό, που εστιάζει στα πρόσωπα των δύο πρωταγωνιστών, αξιολογώντας τις εκλογικές τους επιδόσεις, ξεκινώντας από το νικητή των εκλογών, τον Κυριάκο Μητσοτάκη. 

Κυριάκος,  και  καθόλου Κούλης, Μητσοτάκης 

Από τον καιρό που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας, τον Ιανουάριο του 2016, όταν και τότε δεν ήταν το gagnant,μέχρι σήμερα ο πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και πρωθυπουργός απέδειξε πολιτικές αρετές που επιφέρουν αποτελέσματα, και οι οποίες συναριθμούνται ως κάτωθι:
 
1ον έκανε ριψοκίνδυνα ανοίγματα, όπως η π.χ. τοποθέτηση του Άδωνι Γεωργιάδη στη θέση του αντιπροέδρου του Κόμματος, κάτι που φάνταζε πλήρως ανασταλτικό με τον χαρακτήρα της  σύγχρονης νεοφιλελεύθερης παράταξης που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήθελε να υπηρετήσει, αφού ο Άδωνις προσγράφεται ως ιδιαίτερα και με κραυγαλέο τρόπο λαϊκιστής, τα οποία όμως ουδόλως επηρέασαν
2ον Πέτυχε εργαζόμενος συστηματικά, και εκμεταλλευόμενος τις πολιτικές αποτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία, ακούραστος και συνεπής στον στόχο της πρωθυπουργίας, να αναγκάσει τα επιμέρους στρατόπεδα της Νέας Δημοκρατίας, ισχυρά μάλιστα στρατόπεδα, όπως αυτά των Σαμαρικών αλλά και των Καραμανλικών, να συστρατευθούν μαζί του και να υπηρετήσουν το προσωπικό του όραμα για την ανάληψη των κυβερνητικών ευθυνών
3ον Συνεπής και εργατικός, με μάλλον έμπειρο επιτελείο στελεχών γύρω του, ο Κυριάκος Μητσοτάκη δεν άφησε μέρα για μέρα, το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης, επισημαίνοντας ελλείψεις και αδυναμίες του κυβερνώντος κόμματος, εξαναγκάζοντάς το σε καθημερινές ανταπαντήσεις και απολογητικούς τόνους, οι οποίες σταδιακά έδρασαν επιτυχώς και είχαν αποτελέσματα, αφού επί τρία συνεχή χρόνια αυτές είχαν χαρακτήρα καταιγιστικό, και όπως λέει ο λαός   «πες πες,  κάτι μένει», και όπως απεδείχθη σίγουρα έμεινε
4ον Αξιοποίησε πλήρως και απολύτως όσες από τις δομές του κόμματος ήταν ενεργές, και εξανάγκασε και τις ανενεργές να λειτουργήσουν, με προσφορότερο κίνητρο την διαφαινόμενη εξουσία
5ον Επέδειξε τεράστιες αντοχές, επισκεπτόμενος περισσότερο από δύο φορές κάθε περιοχή της χώρας, μη εγκαταλείποντας στην τύχη του και στα στελέχη του κόμματος  το μέγιστο γεγονός της συσπείρωσής του  και της εκλογικής του ετοιμότητας
6ον Δικαιώθηκε πλήρως,  κερδίζοντας με ένα ποσοστό γύρω στα 40% που είχε καιρό η νεοδημοκρατική παράταξη να δει. Είναι ο απόλυτος νικητής, ο Κυριάκος, και όχι ο Κούλης —χαϊδευτικά και προστατευτικά—  Μητσοτάκης. 

Ο Αλέξης Τσίπρας,  της προοπτικής  και του μέλλοντος 

Ο Αλέξης Τσίπρας ήταν ο άνθρωπος που ανακάτωσε από το 2015 τον παλαιό δικομματισμό (ΝΔ – ΠΑΣΟΚ) και όχι μόνον.
 
Παιδάριον και δη «απαίδευτο», καθώς έλεγαν,  της ευημερούσας επί ΠΑΣΟΚ μεσαίας τάξης, καλομαθημένο μεν αλλά σπουδαγμένο, έμπλεξε νωρίς με τα Κινήματα και  ξέχασε να εξασκήσει τα αγγλικά, χωρίς αυτό να τον εμποδίσει να αναλάβει την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ και να αναδειχθεί στη θέση του πρωθυπουργού δύο φορές. Στις δεύτερες εκλογές όταν το ΟΧΙ έγινε ΝΑΙ, και ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε μνημόνιο, όλοι άρχισαν να καταλαβαίνουν ότι αυτός ο νεαρός που μάθαινε, ιδιαιτέρως εύκολα -— και τ’ αγγλικά και ιστορία και πολιτική και κυβερνητική διαχείριση και διεθνή διπλωματία, κι ας έσπαζε την πρώτη φορά τα μούτρα του—  ήρθε για να μείνει.
 
Να «μορφωθεί» διαβάζοντας, να «κουραστεί» μαθαίνοντας, να σηκώσει το βάρος της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης, ξεκινώντας από την αριστερά του 4% με όλα τα κουσούρια της. Την έλλειψη κομματικού μηχανισμού, τον ελιτισμό, το μη συγχρωτισμό με τις λαϊκές μάζες, τα «ανειδίκευτα» στην πολιτική κυβερνητικά στελέχη, τα αλαζονικά της κυβερνητικά χαρακτηριστικά, την κρατικίστικη διάθεση των στελεχών, τον μη διάλογό τους με την κοινωνία, σε επίπεδο ενίοτε «αυτισμού».
 
Μ’ όλα αυτά τα ντισαβαντάζ ο Αλέξης Τσίπρας, αμέσως μετά τις ευρωεκλογές, κι αναλαμβάνοντας το τίμημα του κλονισμού της εμπιστοσύνης του ελληνικού λαού στην κυβέρνησή του και στο πρόσωπό του άρα, φάνηκε  ότι άρχισε  να  κατανοεί  τα πράγματα αλλιώς, να τα βλέπει πέρα από τις παρωπίδες του κλειστού κομματικού και υπερφίαλου περιβάλλοντός του, αναλαμβάνοντας προσωπικά το στοίχημα να σώσει τη μεγάλη αριστερή και προοδευτική, δημοκρατική  παράταξη. Και τα κατάφερε, προσωπικά, αφού δικό του αποτέλεσμα είναι η μη εξαφάνιση του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, αλλά αντίθετα η εδραίωσή του σε πολιτικό πόλο  που ήρθε και θα μείνει.
 
Το 32% του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική συμμαχία που πέτυχε ο Πρόεδρός του είναι μία πολλά  υποσχόμενη προοπτική, για τον ίδιο και τη μετεξέλιξη του πολιτικού σκηνικού στη χώρα μας, στο πεδίο της αριστεράς που εναγκαλίζεται με τη σοσιαλδημοκρατία και τον δημοκρατικό σοσιαλισμό, με βάση κυρίως στον κόσμο που υφίστανται τις αδικίες αλλά και την απληστία του κεφαλαιοκρατικού καπιταλισμού.

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.