Eορταστικες μικροιστοριες

Μικροαντιθέσεις με τον Άργο

Το πρωί ξυπνάω πριν ξημερώσει, ετοιμάζω καφέ, ανοίγω τον υπολογιστή  και διαβάζω ό,τι προλαβαίνω.
 
Στο χολ κάθεται ο Άργος, ένα κουτάβι Jack Russell. Είναι περιορισμένο εκεί για να αποφεύγεται η νυχτερινή του προσήλωση στην κουζίνα. Βρίσκεται ακόμη στο εκπαιδευτικό στάδιο και προέχει η ένταξή του στην οικογενειακή ζωή. Κάποια στιγμή αισθάνομαι να απορροφιέμαι από τη δική του σιωπηλή παρουσία. Τον κοιτάζω και με κοιτάζει. Έχει ένα μάτι κλειστό κι ένα μάτι μισάνοιχτο. Το  μάτι του μοιάζει κάμερα.
 
Ετοιμάζομαι να τον βγάλω έξω για τις φυσικές του ανάγκες. Πριν να φορέσω το παντελόνι μου, αισθάνομαι σαν ένα πουλί να τινάζει τα φτερά του.  Πώς γίνεται, λέω μέσα μου, το ζωντανό αυτό ον να έχει καλύτερο από μένα έλεγχο ως προς τον χρόνο και την προετοιμασία για τις φυσικές του ανάγκες; Ποια άραγε εσώτερη ώθηση  ρυθμίζει αυτή την αντίθεση;
 
Ο Άργος παίρνει το πρωινό του κι εγώ το σακουλάκι για την κοπριά του και βγαίνουμε. Στα πενήντα μέτρα κάνει τα κακά του στην άσφαλτο,  στη μέση του δρόμου˙ μπορεί και να σταματήσει την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Κατόπιν, με τη μύτη του μπροστά, με όλες του τις αισθήσεις ελέγχει τον χώρο. Αυτός με τραβάει από το λουρί του, μα εγώ αντιστέκομαι. Το παρακείμενο δασάκι απέχει μόλις διακόσια μέτρα, αλλά φευ βιάζομαι˙ τις καθημερινές πρέπει να είμαι έγκαιρα στη δουλειά μου. Έτσι μου γεννιέται η δεύτερη απορία. Ήταν ανάγκη να είναι τόσο αφύσικος ο πολιτισμός; αναρωτιέμαι. Πώς σχετίζεται με την πρώτη αντίθεση αυτό το γεγονός;
 
Τέλος, επιστρέφουμε στο σπίτι. Παίρνω και καθαρίζω με μωρομάντηλα τα ποδάρια του. Αυτός κάνει τον ψόφιο κοριό στην αρχή φεύγοντας, μετά υποτάσσεται αγόγγυστα. Όταν τελειώνουμε, τινάζεται πάλι σαν πουλί και κάθεται στο μαξιλαράκι. Γιατί αντιδράει στον καθαρισμό; σκέφτομαι. Ποιος  αντιλέγει ότι στα πόδια του έχει συλλέξει  πληροφορίες από μυρωδιές και ίχνη της περιοχής γι’ αυτόν απαραίτητες; Μια νέα αντίθεση αντανακλάται τότε στο μυαλό μου που ίσως σηματοδοτεί τη μεταξύ μας σχέση. Ποιος από τους δυο μας είναι ο αρχηγός, δηλαδή ο βασικός πόλος στην αντιθετική μας σχέση;  Σαν υποψία όμως, μου γεννιέται η σκέψη ότι αυτά ίσως έχουν σχέση με το δικό μου εσωτερικό ζωάκι που βρίσκεται σε αντίθεση με τον ρεαλιστικό επικυρίαρχο εαυτό μου.
 
Ο Άργος μοιάζει να μου απαντά σ’ αυτό σιωπηλά. Κι ενώ έχει πάρει εντολή απαγορευτική, σαν αστραπή σαλτάρει στην πλησιέστερη πολυθρόνα, που μάλλον την θεωρεί τιμητική, ξαπλώνει και επιδεικτικά  κάνει πως βαριά κοιμάται.    
 
*Ο λεχαινίτης Άγγελος Ευθ. Αγγελόπουλος  αρθρογραφεί και γράφει  «μικρές ιστορίες» που φιλοξενούνται σε αθηναϊκές εφημερίδες, blogs και  ηλεκτρονικά περιοδικά
Το πρωί ξυπνάω πριν ξημερώσει, ετοιμάζω καφέ, ανοίγω τον υπολογιστή  και διαβάζω ό,τι προλαβαίνω.
 
Στο χολ κάθεται ο Άργος, ένα κουτάβι Jack Russell. Είναι περιορισμένο εκεί για να αποφεύγεται η νυχτερινή του προσήλωση στην κουζίνα. Βρίσκεται ακόμη στο εκπαιδευτικό στάδιο και προέχει η ένταξή του στην οικογενειακή ζωή. Κάποια στιγμή αισθάνομαι να απορροφιέμαι από τη δική του σιωπηλή παρουσία. Τον κοιτάζω και με κοιτάζει. Έχει ένα μάτι κλειστό κι ένα μάτι μισάνοιχτο. Το  μάτι του μοιάζει κάμερα.
 
Ετοιμάζομαι να τον βγάλω έξω για τις φυσικές του ανάγκες. Πριν να φορέσω το παντελόνι μου, αισθάνομαι σαν ένα πουλί να τινάζει τα φτερά του.  Πώς γίνεται, λέω μέσα μου, το ζωντανό αυτό ον να έχει καλύτερο από μένα έλεγχο ως προς τον χρόνο και την προετοιμασία για τις φυσικές του ανάγκες; Ποια άραγε εσώτερη ώθηση  ρυθμίζει αυτή την αντίθεση;
 
Ο Άργος παίρνει το πρωινό του κι εγώ το σακουλάκι για την κοπριά του και βγαίνουμε. Στα πενήντα μέτρα κάνει τα κακά του στην άσφαλτο,  στη μέση του δρόμου˙ μπορεί και να σταματήσει την κυκλοφορία των αυτοκινήτων. Κατόπιν, με τη μύτη του μπροστά, με όλες του τις αισθήσεις ελέγχει τον χώρο. Αυτός με τραβάει από το λουρί του, μα εγώ αντιστέκομαι. Το παρακείμενο δασάκι απέχει μόλις διακόσια μέτρα, αλλά φευ βιάζομαι˙ τις καθημερινές πρέπει να είμαι έγκαιρα στη δουλειά μου. Έτσι μου γεννιέται η δεύτερη απορία. Ήταν ανάγκη να είναι τόσο αφύσικος ο πολιτισμός; αναρωτιέμαι. Πώς σχετίζεται με την πρώτη αντίθεση αυτό το γεγονός;
 
Τέλος, επιστρέφουμε στο σπίτι. Παίρνω και καθαρίζω με μωρομάντηλα τα ποδάρια του. Αυτός κάνει τον ψόφιο κοριό στην αρχή φεύγοντας, μετά υποτάσσεται αγόγγυστα. Όταν τελειώνουμε, τινάζεται πάλι σαν πουλί και κάθεται στο μαξιλαράκι. Γιατί αντιδράει στον καθαρισμό; σκέφτομαι. Ποιος  αντιλέγει ότι στα πόδια του έχει συλλέξει  πληροφορίες από μυρωδιές και ίχνη της περιοχής γι’ αυτόν απαραίτητες; Μια νέα αντίθεση αντανακλάται τότε στο μυαλό μου που ίσως σηματοδοτεί τη μεταξύ μας σχέση. Ποιος από τους δυο μας είναι ο αρχηγός, δηλαδή ο βασικός πόλος στην αντιθετική μας σχέση;  Σαν υποψία όμως, μου γεννιέται η σκέψη ότι αυτά ίσως έχουν σχέση με το δικό μου εσωτερικό ζωάκι που βρίσκεται σε αντίθεση με τον ρεαλιστικό επικυρίαρχο εαυτό μου.
 
Ο Άργος μοιάζει να μου απαντά σ’ αυτό σιωπηλά. Κι ενώ έχει πάρει εντολή απαγορευτική, σαν αστραπή σαλτάρει στην πλησιέστερη πολυθρόνα, που μάλλον την θεωρεί τιμητική, ξαπλώνει και επιδεικτικά  κάνει πως βαριά κοιμάται.    
 

*Ο λεχαινίτης Άγγελος Ευθ. Αγγελόπουλος  αρθρογραφεί και γράφει  «μικρές ιστορίες» που φιλοξενούνται σε αθηναϊκές εφημερίδες, blogs και  ηλεκτρονικά περιοδικά

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.