Παμε σαν αλλοτε;

Πώς ερμηνεύεται η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος, το οποίο ενώ πριν οκτώ μήνες ψήφισε αντιμνημονιακά, στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση ενίσχυσε τα κόμματα που υπερψήφισαν το τρίτο μνημόνιο; Μάλιστα το εκλογικό σώμα που τον περασμένο Γενάρη έδωσε εντολή στον ΣΥΡΙΖΑ να «σκίσει τα μνημόνια», επανέλαβε την εντολή του στο ίδιο κόμμα να υλοποιήσει τη μνημονιακή πολιτική του τρίτου μνημονίου. Πώς ερμηνεύεται η αντιφατική συμπεριφορά του;
 
Η αλήθεια είναι ότι η πολιτική των μνημονίων δίχασε την κοινωνία. Από τη μία πλευρά είναι οι 2,7 εκατομμύρια συνταξιούχοι και οι 550 χιλιάδες υπάλληλοι του Δημοσίου, που βιοπορίζονται καλύτερα ή χειρότερα, όμως επιβιώνουν, και από την άλλη το σύνολο των ανέργων, των εργαζόμενων της ευέλικτης εργασίας που πένονται, των μικροεπαγγελματιών που έχουν χρεοκοπήσει ή βλέπουν καθημερινά να βυθίζονται ολοένα και περισσότερο στο τέλμα της χρεοκοπίας. Δεδομένου ότι ένα τμήμα των δεινοπαθούντων εξαρτώνται άμεσα από τους συνταξιούχους  και τους δημοσίους υπαλλήλους (γονείς ανέργων κ.α.) η πρώτη ομάδα αποκτά σαφώς διαστάσεις πλειοψηφίας. Γιαυτό η κυρίαρχη υπόσχεση του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του Ιανουαρίου έθετε «κόκκινες γραμμές» για τους μισθούς και τις συντάξεις και αγνοούσε τους ανέργους και όσους δοκιμάζονται. Ήταν η ίδια πολιτική που είχε υιοθετήσει η κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία μάλιστα τη νομιμοποίησε μέσω της δικαιοσύνης με την αποκατάσταση συντάξεων που είχαν περικοπεί. Για να φτάσουμε έτσι στην πρωτοτυπία, οι κυβερνήσεις της κρίσης να αναπαράγουν εν μέρει μέσω του Συμβουλίου της Επικρατείας τις συνθήκες και τα αίτια που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή. Γιατί; Διότι η κομματική τους σκοπιμότητα αποτελεί την υπέρτατη επιδίωξη που αγιάζει κάθε μέσον.
 
Όμως, αφού εξέπνευσαν τον Ιούλιο τα  μυθεύματα περί κατάργησης των μνημονίων και η καταστροφή του ιδιωτικού φορέα ήταν ορατή από το 2010, οι δημόσιοι υπάλληλοι και οι συνταξιούχοι περιχαρακώθηκαν αναδεικνύοντας όλα τα συντηρητικά τους χαρακτηριστικά που υπαγόρευε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Υπάρχει βέβαια και μία άλλη παράμετρος που υπαγόρευσε την ψήφο, η οποία πηγάζει από τις συνθήκες του δικομματισμού κατά τη μεταπολίτευση, όταν υπέρτατο προσόν αποτελούσε η κομματική ένταξη, η οποία ήταν το διαβατήριο για την επαγγελματική αποκατάσταση του ψηφοφόρου, των παιδιών του, την ανέλιξή του στην κοινωνία. Η περίοδος εκείνη διαμόρφωσε διανοητικές αντιλήψεις που απαξίωσαν την αξιοκρατία, τον ορθολογισμό, την αξιοσύνη και ανέδειξαν τον δικομματισμό ως φορέα των πελατειακών σχέσεων. Έτσι, μέσα στην απόγνωση της κρίσης που αποκλείει κάθε προοπτική ανάκαμψης της χώρας στο πλαίσιο των μνημονίων και ακυρώνει την ελπίδα για μείωση της ανεργίας, επανέρχεται η ελπίδα των πελατειακών σχέσεων που αναπαραγάγει τον δικομματισμό και συσπειρώνει.
 
 
Την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ προετοίμασε αναντίρρητα και το δημοψήφισμα, διότι σε όλους τους νομούς, στα ισχυρότερα προπύργια της συντήρησης οι συντηρητικοί ψηφοφόροι απέρριψαν την πρόταση της Ν.Δ. και υπερψήφισαν το «όχι», ταυτιζόμενοι για πρώτη φορά με τον ΣΥΡΙΖΑ. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσεις τη διαπίστωση ότι σε έναν υπερσυντηρητικό νομό όπως π.χ. ο Έβρος η διαφορά των δύο πρώτων κομμάτων από 10% τον Ιανουάριο περιορίστηκε στο 2%;
 
Παρόλα αυτά το βέβαιο είναι ότι ενώ η ΝΔ έχασε καθαρά τις εκλογές, τελικά η συντήρηση νίκησε πάλι. Όχι εξ αιτίας του εναγκαλισμού Τσίπρα – Καμένου που προκάλεσε ειρωνικά μειδιάματα για τον «αριστερό» χαρακτήρα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά διότι από τη στιγμή που αποχώρησε ο ιδεολογικός του πυρήνας, ο ΣΥΡΙΖΑ αναπαράχθηκε στις εκλογές ως νέο ΠΑΣΟΚ στις σημερινές συνθήκες. Διότι αν αναζητήσετε το 44% των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2009, τη συντριπτική πλειοψηφία θα την εντοπίσετε στο 35,6% του ΣΥΡΙΖΑ. Όταν ένα κόμμα από το 4,60% του εκλογικού σώματος στις εκλογές του 2009 εκτινάσσεται  στο 35,6% και χάνει  τον ιδεολογικό του πυρήνα, δηλαδή το 4,6%, τότε τι του απέμεινε ιδεολογικά; Αυτό βέβαια είναι θεμιτό, εξ άλλου αυτό συνέβη και κατά το παρελθόν, όταν η Ένωση Κέντρου απορροφήθηκε από το ΠΑΣΟΚ. Όμως στη συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ που προσχώρησαν στον ΣΥΡΙΖΑ, περιλαμβάνονται και οι πολυπληθείς ομάδες που εκμεταλλεύτηκαν προς ίδιον όφελος την εξουσία και οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάντια. Γι’ αυτό δεν είναι δυνατή η κυβερνητική συνεργασία ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ,  διότι η Φώφη Γεννηματά αντιλαμβάνεται πως ό,τι απέμεινε από το παλιό ΠΑΣΟΚ θα ενσωματωθεί και αυτό στον ΣΥΡΙΖΑ.
 
Το 1916 έγραφε ο Λένιν ότι η σοσιαλδημοκρατία δεν μπορεί να έχει ούτε ένα σύνθημα ενάντια στον καπιταλισμό, «χωρίς να δίνει ταυτόχρονα θετική απάντηση στο πώς θα λύσει το αντίστοιχο ζήτημα, όταν έλθει η ίδια στην εξουσία». Με άλλα λόγια είναι εύκολο να αναθεματίζεις τη δεξιά για τα δεινά που επέφερε στον τόπο, όμως ποιες λύσεις έδωσε ή θα δώσει ο ΣΥΡΙΖΑ στα ίδια προβλήματα, που θα επιβεβαιώνουν τον αριστερό του χαρακτήρα; Αν δεν το πράξει αυτό, ας μη ξεχνά την προειδοποίηση των Μαρξ – Έγκελς: «Μια ωραία μέρα, προειδοποίησαν, η Αριστερά (με ή χωρίς εισαγωγικά) μπορεί να ανακαλύψει ότι η κοινοβουλευτική νίκη της συνέπεσε με την πραγματική ήττα της».
 
Αλεξανδρούπολη, 21-9-2015

google-news Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.