Ζητημα προσωπικο…
Ανεξαρτήτως του αν κάποιος/α απολαμβάνει ή όχι την περίοδο των αποκριών, σε μία πόλη που επί πολλά χρόνια διακατεχόταν, και ακόμα διακατέχεται, από στασιμότητα σε πολλούς τομείς, οφείλουμε να παραδεχτούμε πως το τριήμερο των αποκριάτικων εκδηλώσεων του Δήμου κατάφερε να βγάλει τον κόσμο από τα σπίτια του και να αποτελέσει και λόγο επίσκεψης στην περιοχή μας, εντός και εκτός των ελληνικών συνόρων, φιλοξενούμενων.
Η Κομοτηνή αρχής γενομένης από την Πέμπτη, είχε παλμό, συγκεκριμένου είδους μεν και μάλιστα «διονυσιακό», είχε διάθεση και είχε ζωντάνια, γεγονός αδιαπραγμάτευτο ανεξαρτήτως του αν κάποιος δηλώνει σύμφωνος ή μη με την αισθητική του παραγόμενου «προϊόντος».
Σε μία πόλη λοιπόν που συνηθίσαμε να σχολιάζουμε την έλλειψη πρωτοβουλιών, δράσεων, διοργανώσεων κτλ. το ότι μία διοργάνωση κατάφερε ξεκινώντας δειλά πριν από λίγα χρόνια να καταστεί θεσμός που χρόνο με το χρόνο εξελίσσεται είναι γεγονός που θα πρέπει να επικροτηθεί και να καταστήσει την διοργάνωση αυτή καθ’ αυτή ζήτημα συλλογικό για το καλύτερο απώτερο μέλλον της.
Το γεγονός αυτό ωστόσο της υλοποίησης δράσεων σε αντίθεση με την προαναφερθείσα στασιμότητα των προηγούμενων ετών, δεν σημαίνει ότι μπορεί να αποτελέσει «δικαιολογία» για κάθε φαινόμενο ή συμπεριφορά που αναπτύσσεται στο πλαίσιο της.
Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά τη διάρκεια της κεντρικής καρναβαλικής παρέλασης του Σαββάτου, σύμφωνα με τον επίσημο απολογισμό των Σαμαρειτών του Ερυθρού Σταυρού κλήθηκαν να παρέμβουν σε 16 συνολικά περιστατικά, 1 μάλιστα εκ των όποιων διακομίσθηκε στη ΓΝ Κομοτηνής, ενώ πολλές ήταν οι μαρτυρίες και τα σχόλια για περιστατικά ακραίας μέθης – και συνακολουθούμενων συμπεριφορών μεταξύ των οποίων επικίνδυνη οδήγηση – βανδαλισμών και μάλιστα σε δημόσια περιουσία και πιο συγκεκριμένα στα κολωνάκια της οδού Σωκράτους, ακόμα και ξυλοδαρμών.
Η επιτυχία ενός οποιουδήποτε εγχειρήματος και δη αυτού του είδους μπορεί να κρίνεται ως κάποιον βαθμό από την συμμετοχή, αλλά η συνέχειά του στον χρόνο και κυρίως ο βασικός στόχος του να γίνει «κοινό κτήμα» μίας ολόκληρης κοινωνίας, ούτως ώστε κάποια στιγμή να «ξεφύγει» από τα στενά όρια αυτής –με ό,τι αυτό συνυφαίνεται ως προς τα οφέλη που μπορεί να φέρει- αφορά ή θα πρέπει να αφορά και στα ποιοτικά του χαρακτηριστικά.
Και το βασικό ποιοτικό χαρακτηριστικό έχει να κάνει με το πώς ο κάθε ένας εξ ημών, που συμμετέχει αντιλαμβάνεται και κατ’ επέκταση εκπροσωπεί και υπερασπίζεται το γεγονός αυτό καθ’ αυτό.
Απουσία κεντρικής ευθύνης ως προς τη διαφύλαξη του γεγονότος, των συμμετεχόντων και φυσικά και όσων απλώς παρακολουθούν τα διαμειβόμενα, είναι ζήτημα προσωπικής ευθύνης η αυτοσυγκράτηση, ο σεβασμός πρώτα στον εαυτό μας και δευτερευόντως σε μία συλλογική προσπάθεια που ως άριστη σε καμία περίπτωση δεν χαρακτηρίζεται αλλά ευελπιστούμε όλοι να μπορέσει να γίνει.
Ακολουθήστε το paratiritis-news.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις.
